Lesbók Morgunblaðsins - 07.08.1977, Blaðsíða 10

Fröðleiks-
för um
Heiðmörk
Framhald af bls. 9
orðnir fullgerðir. Við höfum heldur enga aðstöðu
til að bjóða upp á tjaldbúskap ! langan tíma. Til
þess þarf vatn og hreinlætisaðstöðu. Ekkert yfir-
borðsvatn er að hafa á svæðinu, eftir þvi yrði að
bora og það yrði dýr framkvæmd. Auk þess verður
að taka náið tillit til þess að vatnsból borgarbúa
standa opin hér skammt frá og mjög mikil hætta
er á mengun á meðan svo er. En æskilegt væri að
geta byggt hér skála, þar sem aðstaða væri fyrir
fólk að hafa fataskipti og fá heita drykki. Einnig tel
ég æskilegt að trjágróðri yrði komið upp Elliðavatn
til skjóls og fjölbreytni fyrir þá sem þangað koma
til að veiða.
Árangur af framkvæmdum frá upphafi
Hvert erálit Vilhjálms á þeim árangri, sem náðst
hefur með þeim framkvæmdum sem hér hafa
verið gerðar frá upphafi? Höfa þær náð þeim
tilgangi sem ætlað var? Um það segir Vilhjálmur:
— í byrjun var hér mestmegnis hnéhátt kjarr á
takmörkuðum svæðum. Nú hefur verið gróðursett
í 600 ha lands, bæði útlendar og innlendar
trjátegundir og víða er að koma góð rækt í
trjágróður auk uppgræðslu örfoka svæða. Seinni
árin höfum við lagt minni áherslu á að gróðursetja
en í stað þess hefur verið betur hlúð að þeim
gróðri sem kominn er á legg. Mest áhersla er lögð
á áburð og virðist það gefa öruggan árangur. En
það er dýrt og takmarkast af því fjármagni sem
hægt er að leggja í það hverju sinni.
— Við stöndum þó mun betur að vígi nú, þar
sem reynsla er komin á það hvaða tegundir þrífast
best við þau skilyrði, sem fyrir hendi eru og því er
hægt að einbeita sér að þeim án þess að leggja
þurfi mikinn tíma og fjármagn i tilraunir. En mín
skoðun er sú, að ekki beri að stefna að því að
rækta hér upp nytjaskóg eins og ef til vill var gert
ráð fyrir í upphafi. Fyrir mitt leyti er ég ánægður
með okkar starf hér í Heiðmörk, ef við náum því
takmarki að rækta skjólgróður fyrir þá, sem vilja
njóta útivistar.
Breiður af Alaska-lúpínu eru dreifðar meðfram
veginum við Hrauntúnstjörn. Og Vilhjálmur segir
að þótt ekkert annað hefði reynst hagnýtt af
innfluttum gróðri, væri þessi ágæta jurt nægilegur
árangur af þeim tilraunum, sem gerðar hafa verið,
svo mikill sé þáttur hennar orðinn í uppgræðslu og
bindingu jarðvegs á íslandi.
Við hliðið á Heiðmerkurgirðingunni í Rauðhól-
um mætum við nokkrum hestamönnum. Þetta
hlið var hannað sérstaklega fyrir ríðandi fólk,
þannig að opna má og loka því á hestbaki. En
vissara er þó að hafa góða gát á umferð þar, segir
Vilhjálmur.
Fyrir hann er það jafn mikilvægt að verja
Heiðmerkurlandið fyrir ágangi óboðinna gripa eins
og fyrir bóndann að verja túnið sitt.
Nálægt Elliðavatni hittum við Reyni Sveinsson,
umsjónarmann og aðstoðarmann hans á förnum
vegi. Býlið Elliðavatn hefur þjóðlegt gildi, þar
hefur brot af þjóðarsögunni gerst. Fróðlegt væri
að skoða staðinn nánar en tíminn leyfir það ekki í
þetta sinn. Við ökum áleiðis til Reykjavíkur, fram-
hjá veiðimanni, sem stendur álútur við vatnsbakk-
ann; ef til vill er góð veiði í vatninu í dag.
Jenna Jensdóttir
SÓLARLAG
Á DJÚPUVÍK
Þennan morgun lágu svartar rákir
yfir sólinni
skýin hrönnuðust
á himninum
og kólgubakki í austri
gerði sjóinn blárauðan
er hvessa tók
af hafi.
Gamlir sjómenn
tylltu sér á steina
viS beitarhjallana
tottuðu pipur tóku í nefiS
og snýttu sér
með fingunum
Vinnulúnir meS
hörkumeitluS andlit
og krepptar hendur
í hjörtum þeirra
brann eldurinn
og læsti sig um
slitna líkama þeirra
MeiSirnir á þeirra trjám
höfSu tekiS viS
aS flytja lífsbjörgina
há baráttuna
lúta örlögunum
Labbar og tátur
komu aS knjám þeirra
meS spurn í augum
kræklóttar hendur
titruSu í óvissunni
er lítil andlit leituðu skjóls
undir veSurbörðum
skeggjuðum vöngum
litlar hendur leituðu skjóls
í stórum skjálfandi hnefum
Óvissa — bið
barátta — hel
Nýr dagur
Þennan morgun
stafaði. heiðríkju úr austri
og sólin hellti geislum
yfir hnipiS þorp
sem grúfði þögult
í sorg sinni.
Yfir unga konu
meS blæSandi und
og brostinn svip
þrýstandi aS barmi sér
tveim hrokknum kollum
strjúkandi blíðlega
um litlar varir
sem spurSu:
Kemur pabbi aldrei aftur
koma bræSur okkar
aldrei aftur?
Gamall sjómaður
meS höggvinn sinn meiS
starSi þurrum augum
í tómið
sársaukinn bjó F
fálmandi höndum hans
titrandi varir hans
spurðu í angist:
Til hvers lifi ég enn?