Lesbók Morgunblaðsins - 10.11.1979, Blaðsíða 6

Þw vtnkonurnar Nini og Anna Oddadóttir fóru aaman ríöandi auatur aö Laugarvatni
aumariö 1832 og var þaaai mynd takin af þaim þá.
Faöginin Nini og Jón Stafánaaon á Þingvöllum 1931.
málaöi. Guömundur Sveinbjörnsson
var ákaflega barngóöur. Hann
klæddist „sjakkett" á hverjum degi
og gekk meö gráan Hamborgar-hatt
og staf til vinnu sinnar í stjórnarráö-
inu. Á ieiöinni þurfti hann stanslaust
að vera aö taka ofan fyrir fólki, sem
hann mætti, því þá þekktust allir.
Hann vildi þó spara hattinn og snerti
bara kantinn þegar um unglinga var
aö ræöa. Á heimleiðinni keypti hann í
matinn hjá Silla og Valda og kökur
meö kaffinu í Björnsbakaríi og svo
lék hann viö okkur krakkana, spilaöi
á píanóiö og kenndi okkur latnesk
orö.
Ég gekk i Landakotsskóla og þar
viö sat um mína skólagöngu á þeim
árum. Þegar húsiö okkar var full-
byggt viö Bergstaðastræti og við
pabbi flutt þangaö, tók ég að mér
húshaldiö og lét ekki í Ijós neinar
óskir um frekara nám.
Ég var hins vegar tíöur gestur á
Landsbókasafninu þar sem ég var
líklega á sérstökum samningum viö
prófessor Árna Pálsson og fékk aö
fara heim meö bókastaflana aö eigin
vali. Reyndar sótti óg líka tíma í
ensku og frönsku og bókband læröi
ég hjá Rósu systur Jóns Þorleifsson-
ar.
Árin 1927 og 1928 fórum viö pabbi
tvö ein ríðandi noröur meö trússhest
og tvo til reiöar. Ég man aö fyrra áriö
vorum viö 5 daga á leiðinni noröur aö
Þingeyrum, — gistum fyrst aö Saur-
bæ á Kjalarnesi, síöan á Þyrli í
Hvalfiröi, næsta dag fórum við bara
aö Geitabergi í Svínadal því ég var
oröin svo aum í sitjandanum. Næsti
áfangastaöur minnir mig aö væri
Fornihvammur og loks Þingeyrar þar
sem viö vorum í góöu yfirlæti hjá
Huldu Stefánsdóttur og Jóni Pálma-
syni. Síöan héldum viö áfram aö
Reynistað í Skagafiröi og vorum þar
hjá frændfólki allt sumarið. Þá var
torfbær á Reynistað líkt og er í
Glaumbæ. Okkur var afar vel tekiö
þar sem viö gistum á leiðinni. Ég man
aö Jón Magnússon, sem var forsæt-
isráðherra þá, hafði oröið bráö-
kvaddur austur á Noröfirði og fréttir
af því borist til Reykjavíkur rétt áöur
en viö lögðum af staö. Þá var hvorki
útvarp, blöö eöa sími hérlendis og
pabbi varð aö segja fréttir þar sem
viö komum á bæi. Eg var oröin leið á
frásögninni þegar hann var aö þylja
hana á fimmta bænum.
En móttökur voru alltaf meö af-
brigöum hlýjar. Samtaliö hófst meö
því aö spurt var þegar viö riöum í
hlaö „og hvaöan er maðurinn?“ og
svo var boðiö upp á góöan mat og
gistingu. Ég man að húsfreyjan á
einum bænum kom út á hlað þegar
viö vorum aö leggja aftur af staö og
gaf mér rósaleppa í íslenzku skóna
sem mér höföu veriö gefnir á öörum
bæ, og klippti blóm af pottaplöntu og
gaf mér í hnappagatiö.
Um haustiö fórum viö um Kaldadal
heim. Mér fannst þessi feröalög
okkar meira skemmtileg en erfið.
Pabbi þurfti aö stoppa víöa til að
teikna og gera litaskissur og ég
passaöi hestana á meðan.
Um vinnubrögö hans heima er þaö
aö segja aö hann vann eins og
berserkur á hverjum einasta degi.
Mest í vinnustofunni upp á lofti en
málaöi lítið úti. Þaö skiptust svo sem
á skin og skúrir aö hans dómi viö
vinnuna. Þegar illa gekk heyröist
hann bölva hressilega uppi, svo var
penslum fleygt í gólfiö og skömmu
síöar kom hann þungstígur niöur
Framhaldá bls. 14.
Syaturnar Nini og Bryndía Jónadntur.
„OG HVAÐAN
ER
MAÐURINN“
Jón, Nini og danski liatfrnöingurinn
Poul Uttenreiter.
Hann var mikill aödóandi Jóns og
skrifaði um hann bók sem kom út f
Danmörku árið 1936.
Elsia fyrir utan sumarhús í Nnstved í
Danmörku sem Jóni og fjölskyldu hans
var lánað.