Lesbók Morgunblaðsins - 10.11.1979, Blaðsíða 15

MOROUNINN EFTIR
HÖRMUNG
BR.FÐ5JA...
^SJÓÐRIKUR, SJÁDuT^
Gfí UL VERJA BÆ.R HEFU.
TEKlð STAKKASK/PT'
UM OG ÞETTA ER ÞÖ
EKKt ÞAÐ VERSTA!
ftSKBUfi
HITT Efí KfiMÍV^IÚSKIL EG iOKS-\
AÐ HBKNAMS - \ /NS HVERNIG í tíLLU
GRbPtNN EER- U&6UR, ÍtSTRÍKUR!
SPUUR ÞJÓÐ- I PETTA ERU KÖLDRÁE
UFI OKKfíR! / JihLA SESARS TIL y
^__ AÐ SUNDRA OKKI/Rj/
ÞÚ UEKKAR VERO A
ÞÍNUM FISKI! EO
o LJEKKfí ENNMEO
'ALLTI LAOH
fáumþámeiri
. VERDÞÆTUR
HVER VlllM/NJfíR
UM MINJAGRIP?
r pURFUM >1
ADLOSNA \
VWÞfi.PETTUR
HVAO ER A SEWI.
NOKKUfifHU&.
T HVORT ÞAD SE
J LfíUS ÍBtÍÐ'fí COÐfí
&RKKA ? ÞVÍ MÍDUR
MJÖ6 BFT/RSÓTTAR!
^LAHSUR B/OLfSTf!
Einn hinna fágætu fugla
Framhald af bls. 11.
aöalsönpvaranum aö „vagninn bíöl fyrir
utan“. A æfingunum hafði hann ekkert
skárra aö gera en skjótast eftir kaffi
handa hinum söngvurunum. Og þegar
einn þeirra rétti honum þjórfé, fannst
McCracken kominn tími til aö kveöja.
Þau hjónin héidu til Evrópu 1958 og
kynntu sér óperu í Milanó milli þess sem
þau lögðu ráðningarskftftarskrifstofur
söngvara í einelti.
Smám saman fékk McCracken vinnu
hér og þar í Evrópu. En svo fór
lukkuhjólið aö snúast með meiri hraða.
Hann fékk símskeyti frá Óperufélaginu í
Washington D.C., sem var aö hefja
æfingar á Óþelló. Hjá Óperufélaginu
höföu menn fengiö þá flugu í höfuöiö aö
McCracken heföi sungiö Oþelló á megin-
landinu og honum var boöiö hlutverkiö
skilmálalaust og jafnframt beöinn um aö
senda Ijósmyndir af sér í hlutverkinu til
birtingar í fjölmiölum. McCracken haföi
aldrei sungiö hlutverkiö, sagöi samstund-
is já, og sendi myndir af sér þar sem hann
var meö eyrnalokka konu sinnar og haföi
brugöíö síöum kjól sem hún átti yfir
öxlina. Þau héldu síöan rakleiðis til
Washington, og hann var enn að læra
hlutverkið, þegar hann mætti á fyrstu
æfinguna.
Eftir aö þau komu til Bandaríkjanna aö
nýju, héldu þau áfram á framabrautinni
sitt í hvoru lagi. Sandra varð fljótlega ein
helsta messósópransöngkona vorra tíma
og söng víöa í Ameríku og Evrópu við
fádæma undirtektir. James McCracken
réöist til Metropolitanóperunnar þremur
árum eftir aö þau sneru heim til Banda-
ríkjanna, aö þessu sinni sem heimsþekkt
söngstjarna.
McCracken er ýmislegt til lista lagt,
sem aörir tenórsöngvarar geta ekki
státaö af. Því hefur veriö haldiö fram um
hann, aö þegar hann standi á sviöinu hafi
hann fullkomiö vald á áhorfendum;
gleymi öllu öðru en tærri tenórröddinni
meöan æsilegum hápunkti í mikilfeng-
legu atriði sé náö gleymi þeir öllu ööru en
byljandi tenórröddinni sem gnæfir yfir
hljómsveitina og framkvæmir hluti sem
röddinni á samkvæmt öllum skynsemd-
arlögmálum að vera algerlega ókleift.
Eitt helsta hlutverk McCrackens er
Manrico í II Travatore. í þeirri óþeru
syngur Manrico aríu, sem hefur aö geyma
ekki eitt, heldur tvö háa-C, hvert á fætur
ööru. Flestir söngvarar reyna sjaldnast
viö þessi tvö háa-C og lækka þau niöur
og reyna fremur viö þau í fullkomnum
hljóðverum, þar sem má endurtaka æ
ofan í æ. Þeir sem hlýða á McCracken
komast aö raun um, að hann syngur
þessi alræmdu háu-C í hvert skipti af
öryggi og leikni. Og þaö er ekki á margra
færi.
„Óperusöngur felur í sér óskaplega
líkamlega áreynslu“, segir McCracken.
„Þaö er ekki eingöngu fólgiö í aö hitta 6
háa-Cið, heldur einnig aö vinna starf
leikarans, hreyfingar, svipbrigöi og fleira f
þeim dúr. Þar hefst erfiðisvinnan, því
samræming söngs og látæðis krefst
gífurlegrar nákvæmni. Hljóöfæri söngvar-
ans er líkami hans, og hann veröur aö
vera hljóðmagnari sjálfs sín. Þegar óg
syng nota ég hvern krók og kima
líkamans: brjóstkassann (sem er reyndar
ekkert smáræöi, 57 tommur aö ummáli),
þindina, magann, meira aö segja axlirn-
ar.“
Viö skulum gefa McCracken seinasta
oröiö um starf óperusöngvarans:
„Þaö er til ítalskt orötak in bocca al
lupo, eöa í úlfskjafti, sem lýsir betur en
allt annaö, hvaö felst í því aö koma fram
á sviöi. Um leiö og stigið er fram á
fjalirnar er maöur staddur í úlfskjaftinum.
Ahorfendurnir, fólkið, sviðið er úlfurinn.
Og annaö tveggja tekst þér vel, eöa þú
veröur étinn“.
Yfirleitt snýr McCracken á úlfinn.
Alli á Laugabóli
Framhald af bls. 13
kippa í hann, en Farmall A er búinn
Magnetukveikju og þarf ekki endi-
lega rafgeymi. Einnig varö stóri
Zetorinn hans Alla tengdur heyvagn-
inum.
Ekki lætur Aöalsteinn á Laugabóli
deigan síga þótt aldurinn færist yfir.
Hann hefur eigi alls fyrir löngu byggt
hlööu sem gagnast má amk. átta
hundruð fjár. Fjárhús eru enn óreist
viö þessa hlöðu og geymir Aðal-
steinn fé sitt í húsi, afgömlu, sem er
reyndar meö bví marki brennt, að
ekki hefur þótt taka aö bera skán úr
króm. Gerist því æ lægra til lofts
meö hverju ári þannig aö til baga er
orðið og veröa menn aö gæta
höfuðbeina sinna sem þangaö leggja
leið. Helzt hefur mönnum dottið í hug
aö rjúfa þekjuna eöa lyfta henni til aö
fá losnaö viö skánina. í þessu sama
húsi er miöstöðvarkerfi þar sem
Aðalsteinn þurrkar dúninn, sem er
mikill aö vöxtum á vestfirzkan mæli-
kvaröa. —
Þegar ekiö er frá Laugabóli meö
Skuggahlíöinni, á niðdimmu septem-
berkvöldi, er ekki laust viö aö
ýmsum myndum bregöi upp sprottn-
um af blöndnum tilfinningum eftir
örlitla snertingu viö einsemdina einn
septemberdag.
SESAR BEITIR
UM IBÚUM GOOABAKKA
TtL AÐ TRVLLA OKKUR OG
SUNDRA OGENGINNVEIT,

HEFUR TEK/ST SVO
FRÁBÆRLEGA VEL AD
NÚÆTLUMVtP HÖGGVA
NtOUR Þfíff SBM EFTIR ER
AF SKÓStNUM OG RE/SA
EFRt GOBABfíKKA. GfíUL-
VERJfíR KOMASTÞA
ALL/R FVRIRIEINNI
HÍHÍHH £FEG f/e gaulver/a
T/LAÐ YF/RGEFA GfíMLA ÞORP/D
OG OET HRÚGAff ÞE/M í E/TT
fjOlbYlishús.er ún um mót
spyrnuþrek þe/rra. sesar
VERffURfíLVEO í LOFT/NU/
DAGÍNN EFT/R.

w.
ÁSTRÍKUR Á GOÐABAKKA
Eftir Goscinny og Uderzo. Birt í samráöi við Fjðlvaútffáfnna.