Lesbók Morgunblaðsins - 12.01.1980, Blaðsíða 6

„Yfirleítt get
ég notað tón-
list til þess að
losna undan
þrúgandi
áhrifum
þunglyndis. Ég
þarf ekki ann-
aö en setjast
niöur með
gítarinn og
spila tvö
kiassísk stef
og þá er ég
orðinn jafngóð-
ur aftur.“
Gísli Þór Gunn-
arsson ræðir við
MAGNÚSÞÓR
SIGMUNDSSON
hljómlistarmann
og lagasmið
Álfurinn er það góða í manninum
Nú fyrir skömmu kom út ný hljóm-
plata með hinum afkastamikla lagasmið
Magnúsi Þór Sigmundssyni. Hljómplat-
an ber nafnið „Álfar“ og fjallar hún á
frumlegan hátt um baráttuna milli góðs
og ills í mannheimum. í norrænni
goðafræði eru álfar skilgreindir sem
verur sem gæddar eru meiri andlegum
hæfileikum en mennskir menn. Þeir
geta haft margvísleg áhrif á tilveruna og
jafnvel á tíðarfar og gróöur jarðar.
Efni plötunnar vakti áhuga minn á
manninum svo ég ákvaö að sækja hann
heim og rekja úr honum garnirnar.
Magnús tók Ijúfmannlega á móti mér
eins og hans var von og vísa og bauð
mér strax upp á kaffi.
— Ég vona að þú skrifir ekkert niður
af því sem ég segi. Sá Magnús sem ég er
í dag er allt annar en sá sem ég verð á
morgun.
— Hvernig Magnús ertu í dag?
— Ég er nokkuð ánægður með lífð og
tilveruna þessa stundina. Þú heföir alveg
eins getað hitt mig á stundu þunglyndis
og þá hefðu málin snúið allt öðru vísi við.
Annars get ég yfirleitt notaö tónlist til aö
losna undan þrúgandi áhrifum þunglynd-
is. Ég þarf ekki annað en aö setjast niður
með gítarinn og spila tvö klassísk stef og
þá er ég orðinn jafngóður aftur.
— Telur þú að tónlistin hafi lækn-
ingarmátt?
— Já, tvímælalaust. Þegar ég var út í
Englandi, kynntist ég ungum andalækni.
Hann beislaði hugarorkuna til að lækna
ýmiskonar sjúkleika. Og hann var mér
sammála um aö tónlist væri ein af hinum
náttúrulegu leiöum til að lækna fólk.
Þessi maður var einstæður öðlingur.
Hann var grænmetisæta og lét aldrei
kjötbita inn fyrir sínar varir. Þessi enski
vinur minn lét yfirleitt ekkert raska
jafnvægi sínu og hélt sínu jákvæða
viðhorfi til lífsins hvað sem gekk á.
Það er oft með svona viðkvæma og
brothætta menn aö lífið leikur þá grátt.
Hlutur einsog veraldleg ást getur ruglað
þá meir í ríminu en góðu hófi gegnir. Eitt
sinn kynntist hann ungri stúlku sem lék
sér að tilfinningum hans. Hún var gift
öðrum svo hún tók samband þeirra
ekkert alvarlega. Hann hélt hinsvegar að
þaö lægju einhverjar dýpri tilfinningar á
bakvið þetta hjá þeim sem hann var mjög
miöur sín þegar hún kvaddi og hélt sína
leiö.
Þegar ég hugsa til hans kemur ósjálf-
rátt upp í hugann ein Ijóðlína eftir góðvin
minn Jóhann Helgason. Hún er svona:
„This world is too cold for good boys like
me". Álfurinn er mjög sterkur bæði í
Jóhanni og í þessum enska vini mínum.
— Hvað þýðir það, að álfurinn sé
mjög sterkur?
— Álfurinn er í öllum. Mismunandi
mikið og stundum felur hann sig. Álfurinn
er þaö góða í manninum. Hann vill
betrumbæta heiminn og stuðla að auk-
inni samkennd milli manna. Eins og segir
í laginu Alheimsþel: „Góðvild, gæsku og
hamingju hafa vill á jörðu hér". Tónlistin
er að mörgu leyti heppilegri tjáningarmáti
til að túlka það sem ég á við. Orð eru svo
takmörkuð.
— Er tónlistin á hljómplötunni „Álf-
ar“ vel til þess falinn að túlka þín
sjónarmíð?
— Já mér finnst hún komast næst þvi
af öllu sem ég hef gert hingaö til. Ég fékk
Þursaflokkinn til liðs við mig og þeir ná
vel að túlka þann boðskap sem ég set
fram á -plötunni. Þó þessi plata segi frá
álfum þá fjallar hún engu síður um
samskipti manna á meðal og við móður
jörð. Hver annar en maðurinn vildi fá
meira en móðir jörð gaf. Maðurinn er
kominn vel á veg með að eyðileggja
jörðina með tæknibrambolti sínu. Það er
ekki aðeins mengunin frá bifreiðum og
verksmiðjum sem er skaðræöisvaldurinn.
Mengun hugarfarsins eitrar kannski mest
út frá sér. Alltof fáir gefa sér tíma til aö
leita orsakarinnar hjá sjálfum sér á því
sem miður fer í þjóðfélaginu.
íslendingar kvarta t.d. mikið yfir verð-
bólgunni og stjórnleysinu í efnahagsmál-
um. Ríkisstjórn er samt ekkert annað en
spegilmynd af fólkinu sjálfu. Hún er
stækkuð mynd af fjölskyldu þar sem eytt
er meiru en aflað er. Fólk heimtar meira
en þaö gefur.
— í lagínu „Alheimsþel“ segir þú að
forlög manns ráöist mest af gerðum
hans. Hvað áttu við með þessum
orðum?
— Það sem maður gerir öörum kemur
óhjákvæmilega niður á manni sjálfum í
þessu lífi eða næstu lífum. Hin gömlu lög
um orsök og afleiðingu eru enn í fullu
gildi.
Mér finnst mjög mikilvægt að geta
horfst í augu við skuggabletti skapgerðar
minnar, því fljótar læri ég aö þekkja
sjálfan mig. Ég geri mér grein fyrir því aö
ég verð að hlíta mínu innra eðli jafnvel þó
að það geti haft tortímingu í för með sér.
Annars trúi ég ekki að nokkurt líf geti
tortímst heldur aðeins skipt um tilveru-
stig. Mistökin eru til að læra af þeim og
hætti einhver aö gera mistök þarf hann
ekki að lifa lengur. Allavega ekki hér á
þessari jörö.
— Hvaöa hlutverki gegnir tónlist í lífi
þínu?
— Þú heföir kannski alveg eins getaö
spurt hvaða hlutverki ég gegni í lífinu. Ég
trúi að öllum mönnum sé ætlaður ákveð-
inn tilgangur meö dvöl sinni hér á
jörðinni. Forlögin hafa líklega markaö
mér bás á vettvangi tónlistarinnar. Tón-
list getur fengið mig til að gleyma stund
og stað og tengt mig alheimsvitundinni.
Ég las eitt sinn bók sem innihélt þessi
sannleiksorð: „Hin upprunalega synd er
aö takmarka það sem er“. Tónlistin fær
mig til að skynja augnablikið. Stundum
finnst mér fólk lifa allt of mikið í fortíðinni
eða framtíðinni og gleyma þar af leiðandi
unaði þess að vera til.
— Hefurðu vísdóm þinn úr bókum?
— Nei, ég les ekki svo mikið. Ein-
hvernveginn berast mér samt alltaf rit
Guömundur L. Friöfinnsson
Á BÆJARHLAÐI GÓU
Gegnum vegg húmsins grefur auga bílsins
þrönga geil.
Hrossiö viö veginn lítur seinlega upp
frá sinutopp sínum.
Telpan í aftursætinu tekur út úr sér tyggóiö
og hrópar áköf:
, „Hross, pabbi, hross, leyföu mér að skoöa. “
Og bíllinn nemur staöar á bæjarhlaöi góunnar.
Fjölskyldan í heimsókn hjá sinutopp og hrossi.
Hvaö á sína stund.
„Ósköp er hrossið loöiö og maginn í því stór, “
segir telpan.
Nýtt tyggó milli tannanna.
„Það er líka svart neðanviö augun."
Meöfram hálfreyktri rettunni berst svariö:
„Þetta er bara meri, rogafylfull rneri."
Rauöur neisti vindlingsins fölskvast íþögn
og maöurinn kastar af sér vatni.
Telpan blæs tyggóiö í blööru.
„Jesús Pétur almáttugur, “ hrópar nú frúin,
tekur að sér kápuna og tiplar aö bílnum.
„Þaö er að koma él, kannski veröum viö of sein
í kvöldboöiö hjá Rótary. “