Lesbók Morgunblaðsins - 31.05.1980, Blaðsíða 15

Aflamenn
hjá
Hellyersbræörum
Framhald af bls. 4
til séu af honum ribbaldasögur á
sjónum, svo sem aö hann væri ráörík-
ur á fiskislóöinni, þá var hann mikill
séntilmaður og ágætur drengur.
Vandræöagripur var samt Snói í
landhelginni, einkum viö Vestmanna-
eyjar. Þeir liöu honum þaö Vestmann-
eyingarnir. Hann geröi þeim margan
greiöann, dró inn báta og aöstoöaöi
margan. Þeir komu oft, Vestmann-
eyingar, meö lúðu til Snóa og fengu
hann til aö selja hana fyrir sig úti. Snói
var oft meö mikið af lúöu frá þeim, hólt
því öllu vel aögreindu og skilaöi
andviröinu samviskusamlega og færði
þeim einnig viskí, ef þeir báöu um.
Sú var venjan, aö Vestmanneying-
arnir komu til Snóa úti á miöunum til
aö afhenda honum lúöuna og er þá
líklegt aö hann hafi eitthvað skoriö
landhelgina. Eyjamenn létu sem þeir
vissu ekki. Einhverjir voru þó þeir, sem
ekki sættu sig við þetta, aö Snói fengi
óáreittur aö toga í landhelgi og kæröu
hann. Þá var sýslumaður í Eyjum
Siguröur Sigurösson. Hann fór út á
báti, þangaö sem Snói var aö toga,
veifaöi lúöu og lagöi uppaö skipi Snóa
og fór um borö og var vel tekið, en
þegar hann kom uppí brú, setti hann
upp sýslumannshúfuna. Þá hló Snói og
sagði: — At last (loksins).
Ekki sagöist Siguröur sýslumaður
hafa kynnst meiri séntilmanni fyrir rétti
en Snóa og sagöi mér einnig, aö hann
sæi alltaf hálfpartinn eftir þessu aö
hafa farið svona aö honum.
Þaö var einn dómari, sem sagði mér
það eitthvert sinn, aö ef um þaö væri
aö ræöa aö skipstjóra gæfist kostur á
aö sverja fyrir brot, þá gerðu Englend-
ingar það aldrei, Þjóöverjar hiklaust,
en Frakkar grétu.
Drykkfelldur var Snói í landi —
drakk aldrei úti á sjó — en þó
bindindissamur miðaö viö konu sína.
Hún drakk alla 365 daga ársins og
einn til á hlaup ári. Þetta var mikill
boldangskvenmaður. Ekki þótti mér
vera ýkja gott meö þeim hjónum, en
þó syrgði Snói konu sína ákaflega og
uröu tveir menn aö ganga undir
honum, þegar hún var jöröuö, svo
þungt lagðist sorgin á hann. Síöar fékk
hann gamla gleöikonu, sem reyndist
honum ágætlega í ellinni. Hann varð
reyndar ekki gamall, lenti í bílslysi,
hann var ökufantur mikill og haföi ekiö
drukkinn og var nærri búinn aö drepa
sig, og bar ekki sitt barr eftir slysiö.
Þaö er ekkert heilt á mér nema
hausinn, sagöi hann, þegar ég kom
síöast til hans.
Olav Henriksen var allt önnur mann-
gerö en Snói. Hann var háskólageng-
inn, haföi veriö langt kominn með
læknanám, þegar hann missti fööur
sinn. Olav var elztur margra systkina
og þegar móöir hans stóö ein uppi
meö allan barnahópinn, hætti Olav
námi, fór yfir til Englands og réöi sig á
togara frá Grimsby. Eftir 5 ár var hann
orðinn skipstjóri hjá sir Alec Black.
Þegar Black hætti kom hann til
Hellyers og hann fékk þar síðar skip
útúr sjö skipa seríu, sem Hellyer var aö
láta smíða. Þaö var togarinn Terwany.
Olav sigldi hann „inn“ á tveimur árum
og þá keypti hann annan og var meö
hann sjálfur og sigldi hann einnig „inn“
ÞAÐ ER komið , y,
KVÖID, STEINRIKUIZ}
ÆTLI v/Ð VER0L/M
EKK! AÐ GtSTA i
StÐAÐA VIUI-
MANNINUM ^

'ÞETTA gistinus\ner eralveg
ER FRÆGT FVR/R 1 SAMA HVERMI&
OFNSTEIKT JILLI-J>merusteikt.
■SVÍN SIN ' Á.BARA EF þAD
S/W ERU SVIN' y,

í'~v<-£
ASTRIKUR OG GULLSIGÐIN
Eftir Goscinny og Uderzo. Birt í samráði við Fjölvaútgáfuna
^VERIÐ VELKOMN>
JR! VANTAR VKKUR
HERBERG! R
00 FVRIR MIO
LÍKA, TVÖ SVÍN '
JA, TAKK, MEO
TVE/MUR SVÍNUM
^ AHA!
TIL KLÚTAS/U
06 HVERT ER
S VO FÖR YKKAR
HEITIÐR
VL LUTEStU.
á tveimur árum. Hann átti oröiö sex
togara þegar hann féll frá Hann var
mjög vel gefinn maöur, Olav Henriksen
og hiö mesta glæsimenni. Ég átti
marga góöa kvöldstund á heimili
þeirra hjóna. Þaö var fallegt heimili.
Síöast þegar ég kom til hcns, þá var
sjónvarpiö nýtekiö til stnrfa, og í
Englandi sat fólk í fyrstu lon og don
yfir sjónvarpinu og ég man, hvaö mér
leiddist um kvöldið þegar viö sátum öll
fjögur viö Olav og konur okkar og
störöum þegjandi á sjónvarpiö í staö
þess sem áöur var aö rabbað var
saman. Nú er þetta löngu breytt orðið
í Englandi og breytist einnig hér.
Englendingar góna ekki lengur öll
kvöld á sjónvarp, heldur aðeins þá
þætti, sem þeir velja sér úr dag-
skránni.
Imperialist, stærsta togara Englend-
inga höföu Hellyersbræður ætlaö Olav
Henriksen, en hann vildi hann ekki.
Sagöist kunna betur viö sig á sams-
konar skipi, þó minna væri, og þeir
voru á, hinir mestu aflamenn Hellyers-
útgeröarinnar, svo sem Jón Oddsson,
Snói, Silent-Chris, Fritz Hahn og Furn-
isher, en þessir böröust ár eftir ár um
toppsætiö í afla og sölu. Olav Henrik-
sen fannst þaö ekki „fair play“ aö hann
væri með stærra skip en þessir
keppinautar hans. Svona var Olav
Henriksen, í alla máta drenglundaöur.
Hann var einstakur maöur.
Niöurlag í næsta blaöi.