Lesbók Morgunblaðsins - 19.07.1980, Blaðsíða 7

Magnús Magnússon — íslendingur og Skoti — fæddur í Reykjavík 1929, en hefur
búiö í Skotlandi. Hefur veriö rektor Edinborgarháskóla, aðstoöarritstjóri The
Scotsman og vel kunnur sjónvarpsmaöur í Bretlandi, einkum fyrir þætti sína,
Mastermind.
Sunday Times Magazine bregöur Ijósi á dag í lífi — og lífiö í degi Magnúsar Magnússonar,
hins kunna sjónvarpsmanns, sem er „okkar maöur“ á þeim vígstöövum og kemur ævinlega
íslandi á framfæri, þegar tækifæri gefast.
„Ég er mikill nátthrafn. Þaö kemur
ósjaldan fyrir, aö ég vinni alla nóttina. Ég
hef mikinn áhuga á því aö sofa út
einhvern daginn, en mér gengur þaö
fremur illa. Ég fer alltaf á fætur klukkan 7
á morgnana. Ég hef ekki miklar áhyggjur
af klæöaburöi mínum, og mér er gjarnt
aö grípa til þess, sem hendi er næst frá
deginum áöur. Ég hef sérstök föt fyrir
hátíðleg tækifæri í háskólanum, en bezt
kann ég viö mig í flauelsbuxum og skyrtu.
Þá daga, sem ég fer til London, legg ég
af staö kl. 7.20 og ek út á flugvöll. Þotan
er þægileg. Hún kemur mér í sjónvarps-
veriö kl. 9.45 og heim aftur kl. 10 að
kvöldi. Þaö er ekki hægt aö segja, aö
þetta sé hiö venjulega. Dagskráin breytist
svo oft. En einn af kostunum viö aö búa
hér, er aö samkvæmislífiö leggst ekki of
þungt á mann.
Dögunum hérna heima eyði ég alltaf í
vinnustofu minni, viö lestur og símhring-
ingar, sérstaklega þegar fjölskyldan er
fjarri. Aöeins yngri sonur minn býr hjá
okkur núna, þaö er Jón, en hinn eldri,
Siggi, fórst í bílslysi fyrir sex árum. Dætur
mínar þrjár eru allar burtu — tvær í
háskóla, en hin elzta er blaöamaður viö
The Scotsman. Viö búum hérna kona
mín, Mamie, ásamt systur hennar, Önnu.
Ég hef alltaf útvarpiö opiö, þegar ég er
aö vinna, yfirleitt rás 4. Eg held, aö þaö
sé vegna þess, aö ég er alinn upp í
blaöaheiminum, aö mér falli ekki viö
þögnina. Ég þarf alltaf aö hafa einhvern
kliö. Hér höfum við alltaf mikiö af blöðum
— The Times, Scotsman, Glasgow Her-
ald og annað hvort Mail eöa Express. Á
sunnudögum fáum viö The Sunday Tim-
es, Sunday Express og Observer.
Þaö bíöur mín haugur af bréfum, þegar
ég kem heim aftur úr þriggja eöa fjögurra
daga ferö. Þaö eru aðallega bréf varö-
andi þáttinn „Mastermind". Fólk vill vita
nánar um eitthvað varöandi sérstakar
spurningar eöa er ósammála þeim svör-
um, sem gefin hafa verið. Þaö er alls ekki
svo sjaldan, sem í Ijós kemur misskilning-
ur eöa villa í þættinum, því að uppsláttar-
bækur eru því marki brenndar aö endur-
taka villur hver annarrar.
Ég hef mikla ánægju af bréfunum. Þau
eru samband mitt viö fólk. Ég svara eins
mörgum þeirra persónulega og ég get.
Um þaö bil þriöjungur þeirra eru varöandi
sjónvarpiö, þar meö talin þau sem
Innlhalda beiöni um rithönd eða starf.
Annar bunki af bréfum berst mér sem
ritstjóra Popular Archaeology (Almenn
fornleifafræöi). Og svo berast alltaf bæk-
ur, stafli af bókum. í morgun komu tvær
nýjar þýöingar á bók minni, „Archaeology
of the Bible Lands", á hollenzku og
þýzku.
Mér er færöur hádegisveröur í vinnu-
stofuna, meöan ég er aö vinna. Ég er alls
ekki matvandur og vil ekki eyða miklum
tíma yfir matnum. Helzt kýs ég einfaldan
mat af ýmsu tagi. Ég boröa alls engan
morgunmat, og ég vil bara einn rótt í
hádegismat. Mér þykir gott aö fá mér
drykk — gin og tonic fyrir hádegisverð og
kvöldmat, og viský eftir kvöldmatinn. Og
pípuna reyki ég stööugt. Ég er ekki
ofstækismaður um heilsurækt og tek eins
lítiö af líkamsæfingum og ég get. Ég held,
aö trimm sé þaö heimskulegasta sem
hægt er aö hugsa sér.
Eg hef unnið mikiö aö sjónvarpsþátt-
unum um víkingana. Þaö eru þeir þættir,
sem mér hefur þótt mest gaman aö, ég
hef unnið aö þeim frá grunni og fræöst
um leið og ég var aö byggja þá upp. Sjálf
kvikmyndunin finnst mér leiðinleg, en á
síöasta ári hef ég veriö á feröinni um alla
Evrópu og Noröur-Ameríku og jafnframt
veriö aö skrifa bókina, sem fylgir þáttun-
um.
„Mastermind“ er skemmtilegur leikur,
en ég hef ekki lært neitt af honum,
aöallega vegna þess aö fróöleikurinn er
svo sundurleitur. Ég man hvert svar
svona í þrjá daga, en þá veröur aö þurrka
þau úr huganum og fara aö hugsa um hin
næstu. Ef ég ætti sjálfur aö keppa (gegn
vilja mínum), myndi sérsviö mitt vera
goöafræöi víkinganna eöa eitthvaö á
sviði fornleifafræöi.
Á þessu ári hef ég ráðgert aö taka mér
nokkra hvíld frá því að koma fram
opinberlega. Ég hef látiö af embætti sem
háskólarektor og hef ekki tekiö aö mér
neitt opinbert verkefni annaö en aö halda
áfram meö Mastermind. Ég boröa á
kvöldin um níu-leytiö og horfi yfirleitt á
sjónvarpiö um leið. Ég geri mér ekki far
um aö horfa á mína eigin þætti. Ég hef
áhuga á viöburðum dagsins, heimilda-
myndum og íþróttum, og ég er mikill
aödáandi kúrekamynda. Á bíó fer ég
aldrei, en mér þykir gaman aö horfa á
síökvöldsmyndina, áöur en ég fer enn
einu sinni inn í vinnustofu mína. Þá opna
ég fyrir World Service — bezta dagskrár-
atriðið í BBC.
Persónulega trúi ég ekki á Guö.
Afstaöa mín er fremur hlutlaus. En undir
niöri dáist ég aö Þór og Óöni. Sumir
halda því fram, aö Bible Lands hafi veriö
andkristin bók — eöa móti Biblíunni —
en það er ekki rétt. Hér var einfaldlega
um könnun, rannsókn aö ræöa. Trúar-
brögö eru mér áhugaverð frá sögulegu
sjónarmiöi.
Ég hef ekki metnaö til aö ná neinu
sérstöku marki. Ég væri ánægöur, ef lífiö
héldi áfram, eins og þaö er. Ég held, aö
metnaöur minn sé hinn sami og hjá öllum
— aö hafa starf, sem er viö hæfi manns
og rækja þaö eftir beztu getu. Ég dreg
mig aldrei í hlé. Ég er í rauninni mikill
bjartsýnismaður. Ég hlakka til næsta árs
á hverju ári. Og næsta ár er alltaf hiö
bezta.“
— Svá —