Lesbók Morgunblaðsins - 19.07.1980, Blaðsíða 14

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
.0 1 'ÍÍUfl UesT- AHfl ncM X JlXT.i.r Fexofl LAC^ ru<- ,,r in HATT úhas- TpTti TUAT k i KQ '“nW PTÖL
5 K Ý T u R -* Ci T !* 5 s
mM !i K L j ik F A Xru* H'TI R 'O U 'D
i < 11 fK*. I ii* RS<- xoaui R A A K S Ssíffil KAUP5 y S 'IL'AT purtA M 'A L
HL'ir P A U s A R i (tfiD'R ClM- 4T eiuti 1 L L 1 R Li ínr R A
ÚR- KoMU ú £> A w UM h A L A3 KítCA k 'JecuR A u Ð U C*. A R
m Ð FXtT ilATA h 'A A M L E ÓL U R Kúí» á L E R
U r A R SÁBAU Kfl*L' J’j'Z A U ho A M II ú L U F A
Ho«- R Ý R A M AulaK AViTA K A r A R TÁ L rcvi A á. N 5
}t\tn- wt-T R u asa HArui 5 A 5 i<-» T N A ríF O t oe r«cp- á A P
&& E 1 M K U N N T KUL 1 U L L 3 A £> LE£>- 0F\
H y bivrj-- *•' * ry F l r U R U 6, L A V\J- ELjfl A Y <«<- V>C»l 77TÁ A L
r>WL K £ l P 1v£iR É/HS P TS R O L L u M A E
VSS Su « U R r u R: R 'A biAxi- STÆS’ u R L U PlHMI N A a L l
fllHC Uft + Sfí.ir » * R E i M R A M A R ft/ai A R M A R
f/ÆTTu. LflUS vil OFÚS racTT^- iTOfn cFL 1 £ ■ OSAM- P sr/cáj 1 R. Hávaði GVtLT- U O.R. 1 4i?eiw IR flAwtr ww 1 ’
_J ^ p, 'Æ -> Stim
MEur- iNafte. To L. u - O «.£> vemda HRoss KveM- a/afm
( SN\- yR5L- 1 5 VIRCI5T
LEIF/IR FRUM- £■ fWI + , 5<-fl ' é
'I' fám -ro'i - HlToÐÍ
%?L\ MUMN U L L-
5KAMIVI- irofuN $TR- ENLTfl
5ÖfJáL Sukrh ■ ■ ÓÍKIR. V TuWWft
Fod- A/AFN Kíókur r- 1 IO N/ [ £ l J-
Kvi'5 u- A R 51/IKU t. í K ÓL 1 MAMM5- MA FM
fuMhl A IL L- M/Z L 4 • A5ITAR
útR cí AO / ÖifOl VflÐAe FÆR/M
miiA H’aTt íerr MAft/N- tc- Tfl R LlT- IHM
AR CMM- SroiR UPP'A A £>rt fí VCoM'MM
/K'oLA * verf-
E SoL- ötUi) lUfc - KoM « e * e i Rjr-
> SToK. fZuK' £F A-»/
HLTdM 5ex
|v^^ 1; Kera,- lTR f/WA Kuww- iiwcir- UMIIM
liTÓR |KvetJ- 1 4 ► vewru FUQL • >
Lávarðurinn í Fellshreppi
Framhaid af bls. 6
byggöi hús sitt ekki fjarri sjónum, því
aö þar hefir hugur hans löngum veriö
bundinn, og nú þegar hann er aö verða
88 ára unir hann ilia aö sitja heima
þegar gott er veöur, þó fer hann ekki
lengur einn á sjó.
Þegar ég hitti Gísla nú síðast á
Þorranum, sá ég aö skrift hans er mjög
læsileg, hann les gleraugnalaust, og
les mikiö. Rúmlega 250 góöar bækur á
hann, t.d. á hann 30 árganga af Nýjum
kvöldvökum. Þaö var mér ánægjulegt
og mikill fróðleikur aö tala viö þennan
aldna höföingja. Hann man mörg orö
sem líklegast eru lítt þekkt, t.d. „pjaki“
sem er hertur selsmagi, en í honum var
geymt lýsi sem notað var á lýsislamp-
ana og týrurnar. Þar geymdist lýsiö
óskemmt og kom ekki lykt af Ijósinu.
„Ræöisskækja“ og „flokksskækja“
man hann úr almennu máli, en þaö var
þegar hlaupiö var milli ræöa í báti, og
þegar hlaupiö var milli garöa er flekkur
var rifjaður, voru það helst krakkar
sem þaö geröu. Ég spuröi Gísla hvort
hann heföi aldrei drukkiö vín. Sagöi
hann, aö þegar hann var innan viö
fermingu heföi veriö narraö í sig vín en
ekki síöar. Foreldrar hans sögöu
honum aö venja sig ekki á að blóta,
enda segir hann ekki Ijótara en
„ansvíti" eöa „ansvoðans". Hann seg-
ist vera draumspakur og sjá mjög oft
drauma sína rætast. Oft segist hann
sjá geislabaug um höfuö fólks, sem
feigð kallar aö; hann trúir að huldufólk
sé til, eöa einhvers konar andar.
Annaö líf sé okkur ákveöið og ástand
okkar þar muni nokkuö fara eftir líferni
og gjöröum í þessu lífi.
Gísli biöur Guö sinn á hverju kvöldi
og jafnvel oftar ef honum finnst hann
þurfa þess og segist oft hafa veriö
bænheyröur. Telur hann bænina eitt-
hvert sterkasta afl sem maöurinn hefur
yfir aö ráöa.
FlekaveiAar á Skagafirði. Flekarnir eru gildrur, sem fuglinn festist í.
EINS OG NAUTIÐ HAMAST HANN í síöustu Lesbók, sendir Gísli í Eyhildar- holti mér geövonzkulega kveöju, segir mig „hamast eins og naut í flagi og kasta óþverra í allar áttir.“ Ekki nefnir hann tilefniö enda gildir mig þaö einu. Ég sendi Gísla tvær vísur og er hann síöan mér jafngleymdur og hann var áöur en hann ávarpaði mig.
Gísli víöa féndur fann, fullur bræði á þá rann, eins og nautiö hamast hann en hittir aldrei nokkurn mann.
Þá er það heilræöi, sem ég efast nú að Gísli geti notaö sér: en ég virðist hafa notaö á hann.
Þaö er listin Ijúfurinn, aö laga svo til pistilinn, aö honum reiöist heimskinginn. — — Hugsaöu um þetta Gísli minn. Ásgeir Jakobsson.
Lárus Salómonsson
SÓLNÓTT
Saga lýós vors og lands
býr i lífi hvers manns, ,
hún er lesin viö aldanna blys.
Tímans bergmál þaö ber
allt sem bæröi sig hér,
því hver boöun án trúar er fis.
Ekkert hamlar vorn hug
eöa hugsjónaflug
þegar hamingja lands vors er nær.
Frjálsa greinin sem grær
og sinn gróöurvöxt fær
hún er grænni í dag en ígær.
Trúin byggir vorn barm,
leysir bindandi harm,
og í bæninni styrkurinn fæst, \
öll vor heilögu heit,
allt sem hugurinn veit,
þaö er hjarta og sál vorri næst.

Blessum vonanna væng
yfir vöggunnar sæng.
Fögnum vorboöans hugþráöa söng.
Sindra sóldægrin blíö
yfir sundum og hlíö.
Nú er sólnóttin heiöbjarta löng.