Lesbók Morgunblaðsins - 16.08.1980, Blaðsíða 7

Björn Borg meö hárbandið
fræga. Þessi víkingur þykir
minna á þá kappa norrœna,
sem frá segir í bókum og
eigi þóttu einhamir.
A bandariska meistaramótinu: Hár
tekur Björn á móti boltanum meö
sinni trssgu bakhönd, þar sam hann
hefur báöar hendur á spaöanum.

Einn langsóttur á franska meistaramótinu. Enginn lætur strekkja
strengina eins og Björn og i siöustu Wimbledon-keppni greiddi hann
svo þung högg, aö spaöínn þverbrotnaöi.
Einbeitingin f lagi á kanadiska meist-
aramótinu.
En aöferðin var algerlega heimatil-
búin og seinna varð hún martröö
þeirra þjálfara, sem reyndu að hafa
áhrif á gang málsins. Aö slá boltann
meö kröftugu framspinni var eitthvaö
sem enginn alvöru tennisleikari haföi
reynt síðan um 1930 og þaöan af síður
leizt mönnum á það að taka bakhand-
arslag meö báöum. En eitthvað hefur
þaö nú breyzt og þeir sem koma
næstir Birni nú, Jimmy Connors, Chris
Evert og Tracy Austin, hafa allir tekiö
upp aöferö hans.
Áhuginn var brennandi. Tíu ára
gamall fékk hann aö leika á tennisvöll-
unum og dag hvern fór hann á fætur
klukkan hálf sjö og steðjaði beint á
næsta völl. Þar var verið aö fram aö
háttatíma; sífellt beðið eftir færum til
aö skjótast inná einhvern völlinn. Hann
minnist þess, aö stundum keypti fólk
aögang í klukkutíma, en lék aöeins 55
mínútur. „Þá var ég kominn og notaöi
þessar 5 mínútur,“ segir Björn, „allir
héldu aö ég væri bandvitlaus."
Strákrenglan, sem í fyrstu gat hitt
tvívegis eöa þrívegis í röö yfir netiö,
tók framförum og gat brátt hitt boltann
20 sinnum í röö. Hann fór aö spila og
hann fór aö vinna. Foreldrarnir geng-
ust upp í þessum eldlega áhuga; þau
fengu inngöngu í innanhúss tenn-
isklúbb í Stokkhólmi til þess aö stráksi
gæti leikiö allan veturinn. Þar máttu
þau bföa eftir honum á laugardags-
kvöldum — og endalaust var sú
kaffidrykkja, segja þau — en á meðan
hamaöist Björn í aö æfa og leika,
jafnvel þótt allir væru farnir: „Bara einn
til viöbótar, mamma.“
En þegar Björn fór aö keppa á
unglingamótum, kom strax í Ijós hvaö
hann var efnilegur. En aðferðin þótti
skrýtin. Þjálfari eftir þjálfara reyndi aö
fá hann til aö breyta til og Björn
hlustaöi kurteislega á þaö, sem þeir
sögðu, en hélt sínu striki. Ein undan-
tekning var hinn kunni þjálfari og
tennisleikari Lennart Bergelin, sem
fékk Björn til meðferðar 15 ára
gamlan. Hann sá, aö Birni var eina
leiðin aö slá á svo óvenjulegan hátt og
hann reyndi ekki aö breyta því. Aftur á
móti hætti Björn aö slá forhönd meö
báöum eftir því sem honum óx styrkur.
En hann hélt sínu striki með bakhönd-
ina og segir um það: „Ég sagði þeim
alltaf aö ég mundi breyta þessu, en
meö sjálfum mér vissi ég, aö þaö
mundi ég ekki gera. Sannleikurinn er
sá, aö ég er mjög þrjósk manngerö."
Aö öðlast slíka getu er mikiil og
strangur skóli — í hvaöa íþrótt sem er.
Og Björn varö eins og aðrir að ganga í
gegnum sína erfiöleika. Erfiöast var að
temja skapið. Þegar hann var ellefu
ára, var sú tamning skammt á veg
komin; hann bölvaði þá eins og naut í
flagi, formælti starfsmönnum og grýtti
tennisspaðanum þegar svo bar undir.
Svo langt gekk þetta, aö klúbburinn,
þar sem hann var félagi, setti hann í
fimm mánaöa bann og móöir Björns
fylgdi því eftir meö því aö læsa
tennisspaöann inni í skáp til jafnlengd-
ar.
Þannig tók Björn út sitt straff og
áhrifin uröu þau, aö eftir þaö hefur
hann ekki sagt eitt styggðaryröi, hvaö
sem á gengur í hita leiksins.
Frá 14 ára aldri má segja aö líf
Björns hafi verið samfelld keppnis-
ferðalög. Hann þótti gæddur góöum
námsgáfum í skóla, en fann til þess
þegar farið var aö biöja hann svo
bráðungan um eiginhandaráritanir, að
hann virtist aldrei geta skrifaö nafniö
sitt eins. Svo hann einsetti sér aö bæta
úr því og skrifaði nafnið sitt í stórum
stíl, unz hann gat áritaö svo sem hæföi
tennisstjörnu.
Tvítugur kynntist Björn ungri stúlku
frá Rúmeníu, Mariana Simionescu,
sem var og er tennisleikari eins og
hann. Þaö varö ást viö fyrstu sýn og
þau hafa veriö óaðskiljanleg síðan.
Jafnframt tókst Birni aö bæta það sem
verið haföi veikasti hlekkurinn í leik
hans: „Serveringuna", — þegar tenn-
isleikarinn slær upphafshögg sitt. Þá
er aö sjálfsögöu reynt aö gefa and-
stæðingnum sem erfiðast fyrir, en
staöa Björns hafði verið þannig, aö
hann fékk ekki nægan kraft í höggiö
og boltinn fór of hátt. Hann haföi
jafnan notaö úlnliöasveiflu meira en
hoilt var taliö, og Bergelin þjálfari
læknaöi þetta meö því aö breyta
stööunni og ekki síður meö því að láta
sérsmíöa mjög þungan tennisspaöa
handa Birni, svo hann kom úlnliöa-
sveiflunni síður viö. Þetta haföi þau
áhrif, að „serveringar" Björns tóku
mjög á sig aöra mynd og hann telur aö
það hafi verið þeirra vegna, aö hann
vann sína fyrstu Wimbledon-keppni
tvítugur aö aldri. Um þessi tímamót
segir Björn: „ Þaö geröist í sömu
vikunni, aö viö Marianna fórum aö búa
saman og ég náöi tökum á nýju
„serveringunni“. Ég var talsvert
ánægöur meö lífiö þá.“
Til marks um velgengni Björns síöan
má geta þess, aö hann hefur síöan
1976 tekið þátt í 60 meiri háttar
keppnum og 37 sinnum hefur hann
haft sigur. Það eina sem honum hefur
ekki ennþá heppnast aö vinna er Opna
bandaríska meistaramótið. Jimmy
Connors vann hann naumlega 1976,
en ári síöar háöu axlarmeiösli honum.
Aftur sigraði Connors 1978 og Rosco
Tanner maröi sigur í fyrra. Þessvegna
er bandaríska mótiö aöal keppikefliö
sem stendur: „Þaö er keppni, sem mig
langar alveg óskaplega, óskaplega
mikiö til aö vinna,“ segir Björn.
Ekki þarf að efa, aö viljann skortir
hann ekki, — og snúningsboltarnir eru
skæöasta vopn hans. Snúninginn
framkallar Björn meö því aö velta
spaöanum á boltann og sneiða hann,
Framhald á bls. 15
©