Lesbók Morgunblaðsins - 17.01.1981, Blaðsíða 15

„Helminginn af hverju ári bý ég á
hótelum. í London bý ég alltaf hér á
Claridge og yfirleitt í sömu íbúðinni á
þriöju hæö. Ég þekki starfsfólkiö og þaö
þekkir á mig. Ég þarf ekki aö hafa
áhyggjur af því, hvort hóteliö hafi
þvottaþjónustu um helgar. Fjölskylda
mín er hérna líka — þaö er mér einstök
ánægja. Við erum mjög samrýnd. Hvar
sem ég er staddur í heiminum, tala ég
viö þau sex eöa sjö sinnum í viku.
Undanfarna daga höfum við veriö aö
slæpast hér í London. En nú þarf að
sinna mörgum málum. Eins og sjá má,
er herbergið eins og skrifstofa. Bréf út
um allt. Hvernig á ég aö oröa heilla-
skeyti til vinar míns í Amsterdam, sem
er 85 ára í dag? Afsakið augnablik, ég
þarf aö hringja til New York. Síminn —
alltaf síminn. baö eru ekki nema þrír
símar hérna. Ég hef ellefu í íbúö minni á
Manhattan. Þeir sem þekkja mig segja,
aö sé ég ekki með fiðluna í hendinni, þá
haldi ég á símtóli.
Nú verö ég aö taka til við nokkrar
æfingar á fiöluna. Þetta er falleg
Guarneri dei Jesus frá árinu 1740. Eftir
hálftíma þarf ég að mæta á æfingu
einhvers staöar nálægt Euston. Ég þarf
aö liðka fingurna.
Vera konan mín, er aö heimsækja
vinkonu sína á spítala. Michael eldri
sonur okkar, er að skoöa sýningu.
David, hann er 17 ára, ætlar aö koma
meö mér. Hann er í næsta herbergi aö
leita aö miðanum mínum til Tel Aviv. Ég
sá hann einhvers staöar. Við förum eftir
Lífið í degi
luac Starn ar fnddur árið 1920 í
Kriminieaz á landamœrum Rúaslands
og Póllands. Hann var ekki ársgamall,
þegar foreldrar hans fluttust búferjum
til San Francisco í Bandarfkjunum. Átta
ára gamall hóf Isaac að leika á fiðlu og
aðeins 15 ára gamall kom hann fyrst
fram sem atvinnumaður. Hann hefur
verið um langt skeið einn frægasti
fiðluleikari heimsins og einn af þeim,
sam er bókaður langt fram í tímann.
Árið 1975 hlaut Isaac Stern verðlaunin,
sem kennd eru viö Albert Schweitzer.
Hann er kvæntur og þriggja barna faðir.
umlukt stórum gömlum trjám. Viö
höfum átt þaö síðan David var smá-
krakki. Þaö er eini staöurinn, þar sem
ég get virkilega notið hvíldar. Ég ek
sjálfur þangað frá New York. Þaö tekur
mig klukkutíma og 40 mínútur. Þegar ég
nálgast hliöiö og sé steinbekkina í
garöinum , slaknar á öllum taugum.
Þarna erum viö frjáls — syndum og
leikum tennis. Þarna er aðeins einn
sími, og þaö geta liðiö dagar, án þess
aö ég snerti á honum. Þegar viö erum í
leyfi, fara öll skilaboð beint til skrifstofu
minnar í New York. Enginn og alls
enginn kemur í heimsókn þangaö án
þess aö vera boðinn. Þaö er ekki staður
fyrir óvænta gesti í síödegisdrykkju. Viö
metum þaö mikils aö geta verið út af
fyrir okkur — viö erum þaö of lítið.
Börn okkar koma oft til aö dveljast
hjá okkur, sérstaklega á helgidögum
Gyöinga og á Þakkargjörðardegi. Þetta
er hús fjölskyldunnar. Upprunalega ætl-
uöum við aö breyta tveimur eða þremur
herbergjum, en ég held, þegar ég hugsa
út í það, aö viö séum búin aö breyta níu
af hinum ellefu herbergjunum. Húsiö
hefur vaxiö með okkur. Nýlega kviknaöi
í eldhúsinu, svo aö í frfinu geröum viö
áætlanir um endurbyggingu þess.
Viö stundum ekki garöyrkju. Viö
erum of mikið á feröalögum til þess. Ef
maður gróöursetur eitthvaö verður
maöur aö hlúa aö því og fylgjast með
því vaxa. Starf mitt leyfir ekki slíkan
munaö. Við lifum afar hispurslausu lífi
þarna. Kannski set ég á mig hálsbindi
IS AACS STERN
tvo daga. Vera á möppu, sem er merkt
ISRAEL. En miöinn er ekki þar. Fjöl-
skylda mín trúir því ekki, hvaö allt er vel
skipulagt hjá mér, þegar ég ferðast
einn.
Dóttir okkar, Shira, er aö læra til aö
veröa rabbi. Viö hittum hana í ísrael.
Eftir aö ég stofnaði tónlistarmiðstööina
í Jerúsalem 1973, fer ég þangað
nokkrum sinnum á ári. Viö þurfum aö
hitta mann hérna niöri í anddyrinu núna
— hann þarf aö ræöa viö mig um
dagskrá okkar í Jerúsalem í bílnum á
leiðinni. David, fannstu miðann? Sjáðu,
hann er hérna í bláa jakkanum mínum.
Ég fæ mér hvaö sem er í morgunmat
— þaö fer eftir því, hver fylgist meö
mér. Stundum fæ ég mér bara ávaxta-
safa og kaffi, en það gæti alveg eins
veriö egg og kalt kjöt. Skandinavískt
smörgásbord er sérstaklega gott. Ég
hef mikinn áhuga á mat, en læt mér
hádegismat í léttu rúmi liggja. Ef ég á aö
halda hljómleika, fæ ég mér stundum
eitthvaö smávegis seinni hluta dags
fremur en aö boröa hádegismat. Þaö er
smá vandamál í dag. CBS-plötur hafa
undirbúiö sérstakt boö vegna 60 ára
afmælis míns. Öll fjölskyldan hittist í
veitingahúsinu. Ég vona, að Michael
muni eftir aö skipta um föt og fari úr
strigaskónum og gallabuxunum. Ég
verö aö skipta í æfingasalnum. David,
blessaöur sjáöu um vindlaöskjuna mína;
Mér þykja góöir Monte Christo Havana.
Fjölskyldan er ekki sátt viö þaö.
Viö eigum marga vini í London. Viö
förum í leikhús í kvöld. Við þekkjum fólk
í flestum borgum, en hittum þaö ekki
oft. Ég var hérna síðast fyrir ári. Viö
Vera erum næturhrafnar. Ég kann vel
viö aö vinna fram til tvö eöa þrjú á
'nóttunni. Tíma mínum er ráðstafað tvö
ár fram á viö. Hvort ég segi aldrei nei?
Þú ættir heldur að spyrja David aö því.
Auk þess aö ferðast og halda hljómleika
er ég forseti Carnegie Hall. Vera starfar
þar líka og ég er formaður Amerísk-
ísraelsku menningarstofnunarinnar.
Ég hef átt sérstaklega annríkt síöustu
16 mánuði. Þaö hafa verið mikil feröa-
lög. Þegar þú baöst um þetta viðtal, var
ég í Kína. Áöur en ég kom hingað til
London, var ég stanslaust aö í París í
tvo mánuði. Þaö er sennilega einstakt
að vera svona lengi með einni hljóm-
sveit, en það var þess virði.
Þegar þetta viðtal birtist, veröum viö
Vera í sumarhúsi okkar í Connecticut.
Þaö er út af fyrir sig uppi í fjöllum
tvisvar í sex vikna leyfi. Mér þykir mjög
gaman aö steikja kjöt úti. Terriyaki-steik
er sérgrein mín. Ég bý til ágæt salöt líka.
Ef ég fer þangaö einn til aö vera þar
einn eða tvo daga, tek ég aöeins meö
mér nýmjólk og ávexti. Þá hef ég líka
látiö útbúa vínkjallara og á þar margt
góöra vína.
Húsið í Connecticut er sá staður, sem
okkur líkar bezt í veröldinni. Mest af
fötum mínum hef ég þar og allt, sem ég
þarf til aö láta mér líöa vel. Þaö er ætlun
mín aö eyða allt aö helmingi ársins þar,
vinna þar og hvíla mig. Þetta er
dásamlegur vinnustaöur. Viö höfum
þarna enga nágranna, og ég get leikið á
fiðluna öllum stundum. Getur nætur-
hrafn krafizt nokkurs meira af lífinu?"
— Svá —
Úr „Sunday Times Magazine“