Lesbók Morgunblaðsins - 21.05.1983, Blaðsíða 16

Lesbók Morgunblaðsins - 21.05.1983, Blaðsíða 16
Krossgáta Lesbókar Morgunblaðsins Lausn á síðustu krossgátu rir 1 JMU« KÍB lt««A Turt- IH | BE 7ér mrr -* 5 y AJj oT J A _ CL- 0 fí K / H DUÚM- AÐUR € L J A Fitm M F s A R tFH 1 *0 mm L T ‘o T A ÞAK- 0RÚM u p S / A ýfKKtK +ft£tTI & A L A R. '0 L K£WR HÚlf'ií A K 1 R. arífCA h'AMA 1 »•»»« 1 to N NEMA L Æ R A P*PK* K C.ÍC A Mt'M- íK.wtr* ÍVALI FA'- ÍKlPT- p A L 'A T A H«tJA A IC u K (t ¥ S »u«ím V C b 1 lS Ar R. LX M goNo- UR A Jsj A vc Irm> g Æ £> A S iptv- 'trn A T ÁR6ok L K R £ L 1 Jvir- # T A N h F L A nuut M R A T* A R tlTHb |SF«' M A i> R A Á R. A N d 'A REIT- UR B É 5/sk L L’m VI*ÐA ÍLÁT A VC T A SlÓM.Ð f KAKWA N r L L 7 K A. N Loúi E L S> U R HESTl K L 'A R S BAR- DA4I A i.T Kusk ’l í#vta Uf »♦ SífJlM Ck T o i A 'A K A L L l ve«*r- A T s iKÝJA- T S A SPT- AtPtO Ln A F í- A ri 6u*ur U R £ JC fÁ\)l T\ VIMO*' hana iLE\F KV£N- iv'R. KÁS5U jjj|y?F.l£> SM/t- FOK L/KAMf- HLUTA $TAZ F Ti/em £INÍ DÁim poe- Jfr jrqJí tlH? P-í-4- Ds ILL- NEMNf ÁMCPKT- uH. $T£’«VC- u a $£í.r i mW MT- ÚVC- UR. B/. 'o M Sl'r Kffóir- URlMM 1 - r FÍET* u a FISK sr iuíí To'nN UMA Wa ft- UR. KloZ- A S> 1 ÓAMAK TUR T F/ja l \Í£IT ÍK<1£Tt- umVhtmi HXT7f>- /M J>ý R 1 uuiR. DuC- LEC- UR Kltpa UM tiw K«o??\ KlNbgR ao- StK£>\ Mí LTI»<ív" ARFÆRI5 RáMDVR • í?oR lt> ÓÞURRKA T:\í> SK-ST. RE&M Kw S'oic- >TAFUX ! fFNI fAVNNIM MANlJÍ,- MAFM TA«»- AR Tt>MN ToNN Kv£N - fJAPN emoir író i AM- 8AMD icevrv tók INCv Kveai- NArr< EL.4>- STK-Ð l HISPAN MÁLMUR uuö 2 £inS •f WER&íi • Kl?P- UR AB- Flón (?ÉIÐA Hörður frá Kolkuósi í huga hans um að Hörður 591 eigi heima í umfjöllun um merk- ustu stóðhesta Svaðastaða- stofnsins. Harðar biðu enda margvíslegar viðurkenningar. Hann var sýndur á landsmóti á Þingvöllum 1962, og á Hólum 1966, þar sem honum fylgdu til dóms margir synir hans, allt ættbókarfærðir stóðhestar, og er það einsdæmi. Ekki stóð Hörður þó efstur á Hólum 1966, en árið 1968 fær hann sérstaka viðurkenningu Búnaðarfélags- ins á landbúnaðarsýningu, og sumarið 1970 er hann sýndur á sérsýningu á landsmóti á Þing- völlum ásamt fjölda glæsilegra afkvæma. Margir áttu erfitt með að sætta sig við að Hörður skyldi ekki talinn fremsti stóðhestur landsins á Hólum 1966, og spunnust af því miklar deilur, sem meðal annars birtust í greinum í Morgunblaðinu. í næstu grein verður rifjað upp eitt og annað úr þeirri deilu, en hér skilist við Hörð að sinni, þar sem hann bíður dóms heima á Hólum 1966, þar sem hann hafði nokkrum vetrum fyrr verið í tamningu hjá Páli Sigurðssyni. Tíminn sem hráefni ætti slík hugmynd vart 'meira fylgi að fagna. Samt sem áður virðist það ekki lengur með öllu útilokað, að við munuih í fram- tíðinni þurfa að taka við hluta launa okkar í formi tíma. Hversu slæmt væri raunveru- lega það hlutskipti? 16 Verðgildi, sem stöðugt eykst Við ættum að hætta að skoða ávallt þessa jöfnu, tíminn er peningar, einfaldlega með þeim hugsunargangi að tíminn færi okkur peninga. Peningar geta allt eins fært okkur tíma. Eða með öðrum orðum sagt: þegar ákveðnu marki lífsgæða er náð, — sem liggur áreiðanlega langt undir því marki sem við búum við í dag — er þegar orðið skynsamlegt að nýta þá hluti sem búið er að kaupa, í stað þess að sækjast stöðugt eftir nýjum. í efnislega auðugum samfélög- um leiðir tímaskorturinn til þess, að fólk hugsar sig sífellt minna um við kaup á hinum ýmsu hlutum. Það fer of mikill tími í að verða sér úti um nægj- anlegar upplýsingar varðandi viðkomandi hlut. Fjöldi svonefndra skyndikaupa eykst stöðugt, en þó að af og til sé keypt einhver vitleysa, gerir það lítið til. Tíminn, sem sparaðist við það að hafa ekki orðið sér úti um nægjanlegar upplýsingar, var nefnilega dýrmætari en hluturinn sjálfur. En í þessu til- felli má líka snúa jöfnunni við: Ef við myndum gefa okkur meiri tíma til þess að ákveða okkur í sambandi við kaup á hlutum, gætum við komist hjá óþörfum og óæskilegum fjárútlátum. Auk þess myndum við spara okkur leiðindi og vonbrigði. Þeir fátæku hafa engin úr, en mikið af tíma. Við höfum allt fullt af úrum og klukkum í kringum okkur, og höfum engan tíma. Við erum komin að því að geta ekki lengur haldið aftur af þessari þróun í þá átt að koll- keyra okkur sjálf; þessari þróun sem fór af stað með baráttunni við að útrýma efnislegum skorti. Við erum komin að því að finn- ast hráefninu tíma vera best til þess varið að umbreyta því í peninga. En þar yfirsést okkur að einu leyti. Gengi þessara beggja tegunda „gjaldeyris", tíma og peninga, er ekki alveg sambærilegt að verðgildi inn- byrðis, — afföllin eru mismikil eftir því hvort maður hefur ákveðið að ávaxta líf sitt í tíma eða peningum. í tímans rás tapa peningar nefnilega gildi sínu vegna verðbólgu, hinsvegar eykst tíminn að verðgildi svo lengi sem við lifum. Sá sem yfir- færir tímanlega, hann hagnast. Þýtt úr „SUddeutsche Zeitung“ Jón Baldur Þorbjörnsson einnig slunginn ráðagerðamað- ur, ef hann þurfti til þess að taka. í rauninni virðast þar skilja á milli hans og Þórðar, sem var vitur maður en ekki slunginn, jafnvel heldur hrekk- laus. Hann sýnist nú eflaust meira svo, vegna þess að hann varð að sætta sig við margt þvert um hug sinn. Kolbeinn var því varbúinn, að Þórður sækti hann heim, bæði vegna sjúkleika síns og einnig vegna þess, að það var að magn- ast urgur í Eyfirðingunum. Kolbeinn gat átt á hættu, að þeir notuðu tækifærið, ef Þórður kæmi liðsterkur í Skagafjörð og hann sjálfur sjúkur, til að ráð- ast að baki honum. Rígurinn milli Skagfirðinga og Eyfirðinga var ekki úr sögunni með Ör- lygsstaðabardaga nema síður væri, þótt Eyfirðingar þyrðu ekki annað en fylgja Kolbeini í herferðum hans og sitja sem hann vildi í héraði. Kolbeinn hafði ekkert gert til að bæta hug bænda almennt í Eyjafirði í sinn garð. Það var fremur að hann ofsækti þá og léti þá finna fyrir því að hann hafði ráð þeirra í hendi sér. Þegar Kolbeinn heyrir hversu ákveðnir skagfirzkir bændur eru í því að verjast Þórði, leggur hann til að þeir haldi setum það sem eftir sé vetrar og þá einni í Skagafirði, annarri í Vatnsdal og þeirri þriðju í Víðidal og séu þá viðbúnir að kveðja upp her í tíma, ef þeir verði varir Þórðar. Bændur kváðust þennan kost kjósa og hvað annað sem þá kostaði að halda saman. Þreifingar um sættir Kolbeinn kallaði nú til sín Þorstein Hjálmsson á Breiða- bólsstað í Vesturhópi og sagðist vilja senda hann til Þórðar að leita um grið fram til þings. Þorsteinn kvaðst vilja fara þeirra erinda, ef hann fengi dug- andi mann með sér. Kolbeinn bað hann velja sér mann og var það Eyvindur brattur stýrimað- ur og gengu þeir á tal allir þrír. Þorsteinn bað Kolbein fyrir guðs sakir að gefa sér nokkurt sættarefni að flytja Þórði. Kol- beinn sagði að hann mætti bjóða jafnsætti. Þorsteinn sagði að Þórði þætti það eitt jafnsætti, að hann fengi allar eignir sínar. Kolbeinn sagðist þær allar hafa fengið að lögum „og engar láta nema dómar gengju á þann veg“. Kolbeinn reið á leið með þeim Þorsteini til Jökulsár. Þá spurði Þorsteinn Kolbein, hvort hann vildi nokkuð auka sættarboðin, ef Þórður skyldi vera kominn með flokk manna úr Vestfjörð- um á leið norður. Kolbeinn sagði Þorstein hafa heyrt á tal bænda á fundinum og þeirra vilja, og einnig sinn, „en þrátt fyrir þá samþykkt vil ég til hætta að gefa Þórði frænda mínum upp allan Norð- lendingafjórðung og ráðast frá með öllu. Vil ég þá, að allir menn hafi þá frið, lífs grið og lima.“ (Framhald síðar.) Útgefandi: Hf. Árvakur, Reykjavík Framkvjjtj.: Haraldur Sveinsson Ritstjórar: Matthías Johannessen Styrmir Gunnarsson Ritstj.fltr.: Gísli Sigurðsson Auglýsingar: Baldvin Jónsson Ritstjórn: Aðalstræti 6. Sfmi 10100

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.