Lesbók Morgunblaðsins - 02.07.1983, Blaðsíða 16

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
M h j < ■ 1 HF/LA-: 9Rot 1 HfU’UR Aut.- AMrJ í HÚSI Haf tflÐUR 5 KR- AKT ÞOÁ- SiÐJ- IR Veucií FUC.L
J1 lö c JT 1 R £> i T T Ki /J A T A
33 g A; STÁV - OýR A © A PCC.ÁB ' £ "ÁF R. LC X A T u £
c U- i? ÍCCIM FXDDI iL 1 r i N 'E S m :LL 0 U L L A
R - -<■: í 'o A N A f> \ 1T ífítSlAtk MllHíi B ú IeV A z HAR SJÓR
srso- K 3 A £ ~F L A fvfi« i eiKii 1 N N 'O R V © i N y U
Hita V ~L C o í> • V A~ N U R 'o ii ~R U ~cV L
To'k J± a' M F iAfU MétfUS ÁF*TI 'o A N u Nl POKA rvilTR M A L
Kcma 'a 1 H K L £ 1 © A AR A M A R VflRB- AHVI u M
R A fVJA r i L L'ivr k tLÍ N ’o M 1 I & \ T © A
HRþp- UM t Æ V u M 'RRIP HFí'kci A V SKyí.r JURT N A l Ð 1í)eiR: EjMSi R R
A F A R tWKlí- HAf 3 R t 5 T T* / L U l FOR- FfPqR
■ T? © s'T P KxiCl TvlÉlR E lf! 5 ú T W r K T T A EkK| f A
lii 5 E L J A > V ö R U S T N A
B ' •< 1 B 'A y L Vo R A R A M n T ko«d A R
Pi! L « 1 \ ÞuiJL- &ÚINU VoRU HÁt>IR HVEL- IÐ TIL TÓK ..Kerr- LIHÍS" ÚRE/M- 1R. ;T r - PT T
hflic- ; am flULAMH HHÖrr- ? þJ m \
i |K 11 Seirfi -» g if f
k/<UTAN- B LlTiHfl 3URTU
'/MO'l- ÖRAS XoRTue- PV'R
T O •' Asvmía LÆ.G.Ð STÁVAe- Viðbót
MTó'L KA es> R S N 'l K- U R
(kHIU- Nf\FN ýM 'Ft “ RLDfl KOM- RST iÁTA UND/R- 5íA í? A
'iwótt* FÉí-AÓk HÖFpUM AJor AF RHvC- KoRN
RUSL- AR.A- L,V>mUR ICU/ON- Ll Fum
NÁÐ- Hús HRoTnAi? K/M 1
6£ lti WoKK«{> G'dP
R fl N- FUG.L MEIOAR- F/E 1 KAÐAtU HLuri AF turt
ÍLLSKC'tr, L'iÐfiiNDi STUNO
'tHibTTAn PkLK<± þATdLVC- UR, LOFA HéITI ÚRiP- pe/LD- IN
ÚTL IT FKMM- £ FMI
Il'at- I INN H \>U- ZEiNS.
Ál'/T tAWfUC- UR
ImtÖö, ■ SLÆM flN Dl KRAM/N M ýTT 7*UW G.L. fieit? ElNi
KLRUF- Þý R. Kv;e aJ - NAFN Dul/n/j Frum- 1
Af/ £RFI©I
| SM- 5TÓR Sarinm / RUÐ- ÆF|
líTARF- 1 ID A4A ©OP-
Á götu tízkuhúsanna,
munaðarins og
glæsileikans
frh. af bls. 3.
800 franka (1920 upp í 2560 ísl.
kr.) metrinn. Efnin eru yfirleitt
af þynnstu gerð í öllum hugsan-
legum litatilbrigðum og oft ofin
ekta gullþræði. Þetta er yfirleitt
vefnaðarvara, sem ekki er á
boðstólum í hvaða verzlun sem
er. Meðal viðskiptavina „Wil-
marts" eru því vandfýsnar hefð-
ardömur á borð við ekkjudrottn-
ingu í Jórdaníu, greifaynjuna af
París og leikkonuna Sophia Lor-
en, sem allar kunna að meta
það, sem á boðstólum er, og láta
sér hvergi bregða við sex stafa
tölur á reikningunum.
Dýrasti kjóla-
meistari veraldar
Stórmeistari kvenfatatízk-
unnar, Serge Lepage, er líka
vanur háum, svo ekki sé sagt
hæstu, tölum. Að vísu hefur
hann aðaltekjur sínar af tilbún-
um fatnaði, en hann á heiðurinn
af að hafa saumað dýrasta kjól,
sem sögur fara af. Sú flík kost-
aði einn milljarð franka (rúml.
þrjá milljarða ísl. króna), og til
að gera kjólinn frambærilegan
þurfti 625 karöt af gimsteinum,
sem meistarinn kom haganlega
fyrir á mikilvægustu stöðum.
Kjóllinn var seldur til Arabíu.
Meistari Lepage verðleggur
sköpunarverk sín á þetta 22.000
upp í 53.000 franka (frá 70 upp í
16
170 þúsund ísl. kr.) og heldur
tízkusýningar reglulega tvisvar
í viku, á miðvikudögum og
fimmtudögum, í salarkynnum
sínum í Rue Duphot 15, en það
er hliðargata frá Rue Saint-
Honoré. Serge Lepage er þekkt-
ur fyrir furðulegustu hugdettur;
þannig hugkvæmdist honum eitt
sinn að senda sýningarstúlkur
sínar og tízkukjóla með fyrstu
þotunni, sem leyft var að fljúga
áætlunarflug milli Parísar og
Beirút, eftir að gert hafði verið
eitt af mörgum vopnahléum
milli hinna stríðandi aðila í Líb-
anon.
Á vinnuborði Monsieur Le-
page lágu nokkur arabísk
kvennablöð og tízkurit með
auglýsingum um tízkukjóla
hans. Þegar minnzt er á þetta
við hann, ypptir hann aðeins
öxlum og segir: „Án mjög auð-
ugra kvenna væri einfaldlega
engin „hauti couture" til lengur.
„Louvre des
antiquaires“
Við gatnamótin á Rue Duphot
og Rue Saint-Honoré tekur þessi
frægasta lúxus-verzlunargata
Parísar brátt enda; maður
stendur að lokum í skugga
Louvre-safnsins við fjögurra
hæða nýlegt verzlunarhús, sem
hýsir hvorki meira né minna en
250 forngripasala: „Louvre des
antiquaires". Framboðið á alls
konar forngripum er alveg
ótrúlegt, og ef maður hefur ekki
hugsað sér að dvelja þarna dag-
legt við að líta á hvers konar
muni og tól frá dögum forfeðra
okkar, þá er eins gott að velja
sér strax þrjár til fjórar af öll-
um þessum smábúðum til nán-
ari skoðunar. Við lentum af til-
viljun inni í einni af þessum
búðum uppi á annarri hæð, og
vorum allt í einu farin að dást
að stórum postulínspotti, sem
stóð þar í einu horninu. Mon-
sieur Boulier de Kergoat, eig-
andi þessa gamla munar, sagði
okkur frá því, hvernig þetta ílát
hefði borizt til Parísar: Marie
Antoinette lét gera þennan
postulínspott, ásamt þremur
öðrum mjólkurpottum af sömu
gerð, hjá hinni frægu postulíns-
verksmiðju í Sévres, af því að
hún vildi láta byggja lítinn
bóndabæ í Versailles. Það var
orðin tízka í þá daga að hafa eitt
eða fleiri gripahús og örlítinn
búskap rétt í námunda við hinar
dýrðlegu skrauthallir háaðals-
ins. Eins og gefur að skilja
mátti ekki mjólka hinar kon-
unglegu kýr í venjulegar mjólk-
urfötur eins og hjá ótíndum
bændum. Heldur þurfti sérstak-
ar postulínsfötur til þess að
veita dropunum viðtöku. Þessi
hávirðulegi sveitabúskapur
drottningarinnar var annars
hugsaður til að draga úr óhóf-
legum kostnaði við daglegan
rekstur glæsihallarinnar í
Versailles. Hvort það reikn-
ingshald sýndi beinlínis hagnað,
er heldur vafasamt. En hitt er
víst, að postulínspottur Marie
Antoinette drottningar, sem
notaður var í Versala-fjósinu, er
farinn að skila verulegum hagn-
aði, því hann fæst nú keyptur
fyrir 350.000 franka (rúml. 1,1
milljón ísl. kr.).
Vissara að tala
frönsku í Frakklandi
Venjulegur ferðalangur kikn-
ar í hnjáliðunum við að heyra
svona himinhátt verð fyrir ger-
semið frá Sévres, og maður snýr
sér fremur að einhverju öðru og
viðráðanlegra. Búðarrápi okkar
lauk með því, að við keyptum
fáein stykki af þessum stóru
bollum, sem Frakkar nota fyrir
sitt ljúffenga café au lait; boll-
urnar voru að vísu ekki frá
Sévres eins og postulínspottur
drottningar, en þar fyrir voru
þeir líka um einni milljón níutíu
og fimm þúsundum kr. ódýrari.
Þegar við komum aftur til okkar
frönsku vina og sýndum þeim
minjagripina eftir „shopping“-
túrinn okkar á Rue Saint-Hon-
oré, fengum við kurteislega
'ofanígjöf fyrir orðavalið: Ríkis-
stjórn herra Mitterands hefur
nýlega sagt öllum erlendum
slettum í franskri tungu heilagt
stríð á hendur, og almenningur í
landinu hefur tekið mjög vel í
það. Þannig heitir búðarráp ekki
lengur „shopping" eða „wind-
ow-shopping“ heldur „léche-
vitrine" („að sleikja búðar-
glugga"), og Frakkar tala ekki
lengur um jumbo-jet, heldur
„gros-porteur“ og skyndibita
kalla þeir ekki lengur „fast-
food“, heldur „pre-á-manger“.
Þessi opinbera franska ný-
sköpun í orðavali birtist vissu-
lega á réttum tíma og kemur
Frökkum óneitanlega einkar vel
á þessum síðustu og verstu tím-
um, til dæmis varðandi vænt-
anlegt búðarráp og innkaup í
lúxus-verzlunargötu eins og
Saint-Honoré, því hætt er við,
að Fransmenn sjálfir verði í ná-
inni framtíð að láta sér nægja
að „sleikja búðargluggana" eftir
nýjustu efnahagsráðstafanir
frönsku stjórnarinnar.
Útgcrandi: Hf. Árvakur, Hcykjavík
Framkv.stj.: Haraldur Sveinsson
RiLstjórar: Matthías JohanneHsen
Styrmir Gunnarsson
Kitstj.fltr.: Gísli Sigurdsson
Auglýsingar: Baldvin Jónsson
KiLstjórn: Aðalstræti 6. Sími 10100