Lesbók Morgunblaðsins - 16.05.1987, Síða 16

I
I
I
I
I
[
I
I
[
!
í
i
[
I
I
f
f
\
I
t
.
í
!
í
t
-
Tilbrigði rið
blátt og grátt
Ingibjörg Styrgerður býr í
Garðabæ og hefur vefstól og
vinnustofu í íbúð sinni á efstu hæð
í sambýlishúsi rétt hjá miðbænum.
Út um vesturgluggana hefur hún
dýrlegt útsýni yfir Faxaflóann
með Snæfellsjökul í baksýn, Álfta-
nesið og inn til Reykjavíkur. Það
gekk á með éljum þótt svo ætti að heita
að komið væri vor; stundum dimmt, stund-
Um veflist og feril
Ingibjargar Styrgerðar
Haraldsdóttur, sem
opnar í dag sýningu á
Kjarvalsstöðum
um skellibjart, en alltaf einhver tilbrigði við
grátt og blátt.
Ég þekkti ekki veflist Ingibjargar Styr-
gerðar; samt kom mér á óvart í fýrsta lagi,
að þau eru alveg geómetrísk og mjög ströng
í formi og í annan stað, að þau eru nánast
einvörðungu tilbrigði við grátt og blátt, rétt
eins og umhverfið, þegar litið var út yfir
Faxaflóann. Það var einkum formið, sem
kom á óvart, því mér hefur virzt í seinni
tíð, að veflist væri oftar með áherzlu á
þrívídd eins og skúlptúr, eða þá með ein-
hverskonar samanflæði lita og efna, svo
formið hverfur eða skiptir engu máli.Ég
þóttist skynja áhrifin frá umhverfinu og
íslenzku landslagi yfírhöfuð í litnum, en
hversvegna þessi ströngu, geómetrísku
form? Ingibjörg tók því vel að útskýra bláa
litinn, sem hún segir tákn um eitthvað óend-
anlegt, og geómetríuna, sem er að hluta til
komin af hrifningu á því einfalda. En áður
en hún svarar því nánar, segir hún svo frá
ferli sínum og framhaldsnámi í Austurríki:
„Ég hóf nám mitt í M> ndlista- og
handíðaskóla íslands haustið 1967 og stund-
aði þar nám til vorsins 1974. Það hafði
alltaf verið ásetningur minn að leggja stund
á myndlist. I forskóla uppgötvaði ég vefinn
sem tjáningarmiðil, en þar var Sigríður
Halldórsdóttir vefnaðarkennari haukur í
homi, hún fræddi og þræddi leiðina í gegn-
um bindifræðina og vefstólinn af alúð. Frá
þessum árum er Hörður Ágústsson mér
einnig ofarlega í huga sem þroskandi leið-
beinandi.
Forlögin réðu því að ég fór til Austurrík-
is 1974 og tók inntökupróf í Hochschule fur
angevandte Kunst in Wien og var svo lán-
söm að vera í hópi þess þriðjungs umsækj-
enda sem tekinn var inn og hóf þá nám í
Ijósm. Lesbók/Ámi Sæberg
Ingibjörg Styrgerður við vefstólinn í vinnustofunni í Garðabæ, þar sem hún býr.
Gestaltungslehre hjá prófessor Herbert Tas-
quil. Þar lagði ég aðallega stund á formfræði
og módelteikningu og lauk prófi úr þeirri
deild vorið 1976 með góðum vitnisburði.
Þá um haustið komst ég sem „Meisterschul-
er“ (lokaprófsnemandi) inn í Meisterklasse
fur dekorative Gestaltung und Textilien hjá
prófessor Margarete Raader-Soulek, en í
þeirri deild var ég til vorsins 1979. Af fjöl-
skylduástæðum varð ég að flytja heim ári
áður en ég hefði getað tekið diplom (loka-
próf). Ég tel mig hafa verið lánsama að
lenda þama hjá góðum og ströngum kennur-
um. Ég met þau bæði enn mikils. Mér fínnst
það alltaf nokkuð athyglisvert, að allir að-
stoðarkennarar prófessor Raader-Soulek
voru karlmenn, allt frá þeim sem kenndi
góbelínvefnaðinn til þeirra sem kenndu á
Jaquard-vefstólana. Þetta vom allt ágætir
karlar og em nokkrir þeirra ennþá góðir
Eitt af veflistaverkum Ingibjargar Styrgerðar á sýningu hennar
á Kjarvalsstöðum. Halastjarna, stærð 120x185 sm.
vinir mínir. í sunnanverðri Evrópu er það
algengara að karlmenn séu sérfræðingar á
textilsviðinu heldur en hér á Norðurlöndun-
um. I háskólanum eignaðist ég marga góða
skólafélaga, við ferðuðumst saman, m.a. til
Tyrklands og Frakklands. Hjá prófessor
Raader-Soulek lagði ég aðallega stund á
textílhönnun fyrir hýbýli ásamt myndvefn-
aði. Síðasta árið í þeirri deild tók ég fyrir
sem verkefni að hanna allan textíl inn í
kirkju sem var í smíðum, allt frá gólfdregl-
um til altarisveggteppis. Draumur minn
hefur alltaf verið að fá slík heildarverkefni,
en þessi hugmynd mín var aldrei útfærð í
raunvemleikanum. Ég reyndi fyrst eftir að
ég kom heim að bjóða fram þjónustu mína
hjá stærstu vefnaðarverksmiðjunum hér á
landi en hafði ekki erindi sem erfiði.
Strax eftir að ég fluttist heim, síðla sum-
ars 1979, kom ég mér upp verkstæði, en á
þessum sl. átta ámm hef ég flutt með allt
mitt hafurtask fjóram sinnum. Ég hef aðal-
lega fengist við það að sérhanna og vefa
hökla og altarisklæði fyrir kirkjur. Einnig
hef ég tekið þátt í nokkmm samsýningum,
þar á meðal Nordisk Textiltriennale III
1982—83. Vorið 1985 var mér boðið, eina
þátttakandanum frá íslandi, á alþjóðlega
ráðstefnu, Textil Art and Constmctive
Tradition, í Norrköping í Svíþjóð. I fram-
haldi af ráðstefnunni var efnt til samsýning-
ar ráðstefnugesta í Norrköping Konst-
museum.
Hvers vegna geometría? í verkunum em
mínar eigin tilfinningar og það hugarástand
sem ég er í hveiju sinni og áhrif frá því
samfélagi sem ég bý í. Nöfn verkanna gefa
það að einhveiju leyti til kynna, annars má
hver og einn lesa úr þeim það sem hann
vill. Ég hef lengi haft þess áráttu að búa
til einfalt element og varíera með það, ein-
faldleikinn höfðar mjög sterkt til mín. Mér
finnst gaman að búa til kerfí, nú vefstólinn
virkar eftir bindikerfi, t.d. ef ég færi ívafið
alltaf reglubundið til á uppistöðuþráðunum
þá endar það einfaldlega í geometrískum
línum. Nánast undantekningarlaust er ég
búin að búa til módel af verkunum áður en
ég byija að vefa með tilliti til þess hvemig
vefstóllinn virkar.
Hvers vegna blátt? Verkin þyrftu ekki
endilega að vera blá. Aðalatriðið er að þau
flæði úr dökkum tóni í ljósan og ljósum tóni
í dökkan. Blái liturinn virkar vel á mig eins
og er. Ég skemmti mér daglega við að horfa
heima hjá mér út á hafið. Fyrir mér er blái
liturinn tákn um eitthvað óendanlegt eins
og himinninn. Ég kaus að hafa verkin öll
blá á þessari sýningu og halda mér við ein-
faldleikann." GS
Elísabet Jökulsdóttir
í hallar-
garði
einmana-
leikans
I hallargarði einmanaleikans
er margt um manninn
en enginn með sjálfum sér.
Fyrr en skyggja tekur.
Rósir með þyrnum opnast
aðeins í úfnu bergmáli
úlfarnir liggja afskomir
undir fullu tungli.
Einhver Ieikur á líru
fyrir stjörnubjarta elskendur
í blárri nóttinni.
Einn langur koss deyr út.
Grímubúningar stíga fölir dans
í hallargarði einmanaleikans
ung stúlka teiknar
nafnið sitt
á glugga með frostrósir
í augunum.
Höfundurinn er húsmóðir í Reykjavík.
Pétur Eggerz Pétursson
Sumarnótt
Landið
í vatninu.
Tunglið.
Og við dönsuðum
dalalæðuna
í lognrökkrinu.
Höfundurinn er leikari í Reykjavík.
16