Lesbók Morgunblaðsins - 20.05.1989, Blaðsíða 6
Svartgreniskógvr á Nýfundnalandi. Svartgrenið er ákaOega frábrugðið öðrum grenitegundum í útliti og er á þessum
stað hálfgerður kjarrskógur.
Stórskógurinn í Dómkirkjulundi á Van-
couvereyju er 70-80 m hár. Gildu stofh-
amir með hrjúfum berki eru dögglings-
viður (Douglas Fir-Oregon Pine).
lenskir skógræktarmenn eru margir vel kunnugir
skógræktarmálum á Norðurlöndum og hafa reyndar
flestir hlotið menntun sína á þeim slóðum.
Minna hefur verið um að íslendingar kynntust skóg-
rækt hjá nágrönnum okkar á norðlægum slóðum í
Við Sudbury í Suður-Ontariofylki eyddi reykur frá nikkelverksmiðju skógi á
stóru svæði um aidamótin síðustu. Hann hefur ekki endumýjast.
SIGURÐUR
BLÖNDAL
skógræktarstjóri segir frá
för sinni til
Nýfundnalands, um
vatnahéruðin í Kanada,
vestur í KlettaQöll og til
Vancouver.
Eftir HULDU
VALTÝSDÓTTUR
vestri — í Kanada. Þó hafa tveir setið þar
á skólabekk og numið fræði.
Fyrir nokkrum árum hélt skógræktar-
stjóri Sigurður Blöndal vestur til Kanada í
boði kanadísku skógstjómarinnar (Canadian
Forestry Service) til að kynna sér skógrækt
í þessu víðáttumikla landi. Heimboðið sagð-
ist hann hafa átt að þakka kanadískum
skógvísindamanni, Alexander Robertson,
sem hér hefur verið nokkrum sinnum á ferð
og heillast af landi og þjóð. Hann var fylgd-
armaður Sigurðar allan tímann sem hann
dvaldist þar vestra frá 30. september til 15.
október 1984.
Kynnisferðin hófst með ferð til Nýfundna-
lands og var farið um eyjuna. Heimsótt var
rannsóknastöð í skógrækt og svipast um
víða. Þaðan var haldið til höfuðborgar
Kanada — Quebec í Quebec-fylki og ekið
þaðan suður og vestur í Vatnahéruðin miklu.
„I Quebec skoðaði ég mikla rannsókna-
stöð“, sagði Sigurður, „og í Petavawa í
Ontarío þar sem eina alríkisrannsóknastöðin
er — gríðarstór og vel þekkt og stjómað
af dr. Fred Pollett, en á móti okkur tók
fræðslufulltrúi stöðvarinnar Dave Stuart,
sem heimsótti ísland árið eftir.
Þarna er ákaflega fjölbreytt starfsemi og
mikil fræðslu- og upplýsingadeild. Þar er
t.d. lögð áhersla á einn þátt sem ég tel að
við getum lært af, en það er svokallað
„public awareness program", sem beinist
að því að vekja athygli almennings á skóg-
rækt og mikilvægi skóga í umhverfi manns-
ins. Hér á landi er mikil þörf á slíkri kynn-
ingu og fræðslu.
En þetta var mikið ferðalag og erfítt að
greina aðalatriði. Ég skal þó reyna að til-
taka einhverja meginpunkta.“
Og Sigurður heldur áfram.
„Kanada er eitt mesta skógarland heims
í barrskógabeltinu og sumargræna beltinu.
Kanada er líka stærsti aðilinn í framleiðslu
á trjávörumarkaðinum í heiminum.
Kanadamenn hafa hins vegar lítt sinnt
endumýjun skóga. Þeir hafa stundað rán-
yrkju öldum saman. Sú staðreynd hefur þó
ekki leitt til skógareyðingar eftir því sem
ég fékk séð. En hins vegar eru nú um öðru-
vísi skóg þar að ræða en áður var.
í Ontaríofylki var hvítfura drottnandi teg-
und og var stærsta tré í austurhluta Norð-
ur-Ameríku. Menn gengu miskunnarlaust á
þá tegund — einkum meðfram st. Lawrence-
Gróðrarstöð í eigu skógstjómarínnar í Quebec-fylki í Beraerrílle á bakka SLLawrencefljóts. Nýreist
plastdúkshús í endalausum röðum.