Lesbók Morgunblaðsins - 08.09.1990, Blaðsíða 9

Peter Guth, hljómsveitarsljóri og fiðlu-
leikari frá Vínarborg.
hægt að opna glugga. En við réðum bót á
trekknum með því að stilla tækin.-
Sigurður og Sieglinde við tedrykkju í Takaniatsu ásamt fólki úr hljómsveitinni.
Lesbók: -En er það rétt sem haldið er
fram, að Japanir kunni vel að meta klassíska
vesturlandatónlist?
Sigurður: -Já, það er ekki orðum aukið.
Þó er hefðbundin japönsk tónlist mjög ólík
hinni vestrænu; sú hefð er gömul og mjög
sérstök og þeir eiga meira að segja óperu-
hefð. En japanskar óperur þekki ég þó ekki.
Af vestrænum tónskáldum halda þeir mest
uppá Beethoven, Mozart og Bach. En bæði
Strauss og Lehar eru mjög vinsælir líka.-
Sieglinde: -Japanskir áheyrendur eru
mjög svipaðir áheyrendum á'Vesturlöndum;
þeir láta hrífast á sama hátt. Og þetta voru
góðir áheyrendur. Sumar þessar tónleika-
hallir tóku 3-4 þúsund manns í sæti, þegar
búið var að bæta við stólum eins og hægt
var. Þetta eru feykilega góðar tónlistarhall-
ir, einkum Suntory Hall í Tokyo og eins var
tónleikahúsið í Taipei frábært. Allsstaðar
var uppselt áður en við komum og allstaðar
voru viðtökur mjög góðar. Líklega hrifu þó
lögin úr Kátu ekkjunni áheyrendur mest.
Við gætum vel hugsað okkur að fara
aftur og syngja, en ekki á þessum árstíma.
Fólk verður svo þreytt í þessum hita og
maður er alltaf að leita sér að skugga.-
Sieglinde klyljuð blómum eftir tónleika í Suntory Hall.
Allsstaðar er tandurlireint, hversu mik-
ill sem mannljöldinn er. í baksýn er
pagóða í Nikó.
flugvélin hafi rennt sér niður á milli þeirra
á leið til lendingar. Landrými er lítið og því
verður að byggja upp í loftið. En nú eru
menn byijaðir að flýja land, einkum þeir
fjáðu, sem treysta ekki því sem kann að
gerast eftir áð borgin kemst undir kínversk
yfirráð 1997.
Ferðamaður sem staldrar þar stutt við,
getur þó ekki komið auga á, að neinar stór-
breytingar séu í vændum. Fólk býr þarna
óskaplega þétt; svo þétt, að hver Hong
Kong-búi hefur aðeins til umráða 9 ferfet,
sem er nálægt því að vera ejnn fermetri.
Við héldum tvenna hljómleika í Hong
Kong áður en farið var til Taiwan. Þaðan
þurfti síðan að fljúga aftur til Tokyo áður
en lagt var af stað vestur á bóginn með
millilendingu í Anchorage i Alaska. Á aust-
urleið var hinsvegar flogið í einum áfanga
frá Frankfurt og yfir Sovétríkin. Þetta er
mikið flug og þreytir mann, enda þótt flog-
ið sé með jumbó-þotum, þar sem hægt er
að rétta úr sér og ganga örlítið um gólf.
Frá því við lögðum af stað heim frá Taipei
og þar til við komum til Vínarborgar, voru
liðnir 36 tímar og allir búnir að fá nóg.
gs.
Lesbók: -En hvernig kom Japan ykkur
fyrir sjónir?
Sigurður: -Japan er annar heimur. Það
sem maður tekur kannski fyrst eftir er
Hreinlætið, sem þeir skrifa með stórum staf.
Það er allsstaðar. Á hótelum er skipt á rúm-
unum á hveijum degi, einnig um handklæði
- og á hveijum degi er kominn nýr tann-
bursti og ný rakvél. Og að sjálfsögðu nýr
japanskur sloppur, kímonó.
Allt er tandurhreint, eins þar sem mikill
mannfjöldi er, svo sem á járnbrautarstöðv-
um. Þar sést hvergi pappírssnifsi eða síga-
rettustubbur á gólfum, og eins eru lestirnar
tandurhreinar. Leigubílstjórar og rútubíl-
stjórar aka með hvíta hanzka og í leigubílum
eru hvítar ábreiður á bökunum. í umferð-
inni eru Japanir mjög kurteisir og maður
heyrir ekki flautur þeyttar,-
Sieglinde: -Á veitingastöðum borða þeir
ekki án þess að þvo sér fyrst um hendur;
til þess eru bornir fram heitir og rakir klút-
ar. Það er gert jafnvel þótt maður fái sér
aðeins kaffibolla: Fyrst af öllu er komið
með klútinn,
Japanir bukka sig mikið og beygja. Og
þeir sem standa neðar í þjóðfélagsstiganum
bukka- sig meira og dýpra. Allsstaðar ríkir
mikil kurteisi og við kunnum vel við þetta
kurteislega viðmót. Þeir heilsast bæði með
handabandi og með því einu að hneigja sig.
Þegar tekið var á móti okkur á nýjum stað,
byijaði móttökunefndin á því að bukka sig
margsinnis. Þá er ekki heilsað með handa-
bandi, en kannski urðum við einhverntíma
fyrri til og heilsuðum þeim með handa-
bandi. Oft er hneigingin ein látin duga, til
dæmis þegar fólk kom og bað okkur um
eiginhandaráritun. Þá bukkaði það sig og
við líka.
Sigurður: -Nokkrum sinnum voru okkur
haldnar veizlur. Einkum var sú viðhafnar-
mikil, sem haldin var í Takamatsu. Þar
voru á borðum mjög fjölbreyttir kjöt- og
fiskréttir. Og Japanir brugga góðan bjór.
Aftur á móti vorum við orðin svolítið leið á
sushi, hráum fiski, sem þeir borða mikið
ásamt soyasósu. Yfirleitt er japanskur mat-
ur léttur. En það er líka hægt að fá vestræn-
ar steikur og ítalskar pitsur.
Verðlagið sýndist okkur vera hátt. Það
er dýrt að borða á veitingahúsum, svona
viðlíka dýrt og hér. En tæknivörur ýmiss-
konar, svo sem myndavélar, sjónvarpstæki
og tölvur eru ódýrar. Fatnaður er aftur á
móti dýr, enda er mikið þarna af innfluttum
fatnaði frá Ítalíu og Frakklandi. En japansk-
ur fatnaður er ekki síður fallegur og þeir
virðast eiga snjalla hönnuði. En þeir eru
ekki með sundurgerð í klæðaburði. Allir
bísnismenn eru dökkklæddir með bindi og
stresstösku og raunar ganga allflestir karl-
menn í jakkafötum og með bindi.-
Lesbók: -Þið sunguð líka í Taipei á Taiw-
an, þar sem hluti af kínversku þjóðinni býr.
Sýndust ykkur vera sömu megineinkenni á
fólki þar og í Japan?-
Sieglinde: -Nei, það er frábrugðið. Fólk
klæðir sig öðruvísi á Taiwan, það er tals-
vert óhátíðlegri klæðnaður og léttari. En
óhreinindin þar komu mest á óvart. Þetta
virtist allsstaðar vera áberandi þar sem við
fórum um. Götur eru subbulegar og mikið
um rusl. Yfirleitt þótti okkur Taipei ekki
hrífandi borg, nema hvað tónlistarhöllin var
stórkostleg. Þarna er gífurlegur bíla- og
mótorhjólafjöldi og mengunin eftir því, enda
var hitinn mestur þarna, um 40 stig og
mjög mikill raki.
Því miður sáum við ekki annað af Taiwan
en höfuðborgina í „Lýðveldinu Kína“ eins
og þeir kalla það.-
Lesbók: -Þið hafið áður komið til Hong
Kong. Sjást á ytra borðinu nokkur merki
um þær breytingar, sem farnar eru að gera
vart við sig vegna yfirtöku Kínveija á borg-
inni eftir nokkur ár?-
Sigurður: -Við komum þar við 1979 þeg-
ar við sungum með Karlakór Reykjavíkur í
Kína. Breytingarnar sem sjást á ytra borð-
inu er helzt þær, að haldið hefur verið áfram
að byggja skýjakljúfa og það má segja, að
TónleikahöIIin Suntory Hall í Tokió.

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS -8. SEPTEMBER 1990 9