Lesbók Morgunblaðsins - 13.04.1991, Blaðsíða 8

Æskulist frá
Japan og íslandi
Drekamynd eftir Sachiko Komiya, 6 ára telpu. Skýring hennar: „Ég lilustaði á
sögu um dreka. Ég veit að hann er frekar blíðlegur en ógnarlegur. Eg reyndi að
ná því með því að hafa hann stóran“.
Ilok síðasta árs fór fram í borginni Koshigaya alþjóð-
leg sýning á æskulist og var það Rotaryklúbburinn
á staðnum, að að því stóð. Það var umfangsmikil
sýning á 438 myndum eftir börn og unglinga á
grunnskólaaldri, 6-15 ára. Um það bil helmingur
Japan: Borgarumhverfi eftir Aya Adac-
hi, 11 ára telpu. Skýring hennar: „Eg
teikna tré og blóm á bak við rafmagns-
staurana vegna þess að plöntunum ann
ég svo mikið“.
sýningarinnar var eftir nemendur úr skólum
í Koshigaya og helmingurinn frá 9 Rotary-
klúbbum víðsvegar úr heiminum; þar á
meðal frá Rotaryklúbbi Reykjavíkur. Núver-
andi forseti hans, Ragnar Halldórsson, sneri
sér til Rakelar Pétursdóttur í Listasafni ís-
lands, þegar til þess kom að velja myndir
héðan. Rakel hefur þann starfa á vegum
Listasafnsins að sjá um það sem nefnt er
safnakennsla. Hún tekur á móti hópum eða
bekkjum og fer með nemendurna um ríkis-
listasöfnin þijú og fræðir þá um íslenzka
myndlist.
Til þess að fá myndir til Japan, sneri
Rakel sér til Laugarnesskóla og Austurbæj-
arskóla í Reykjavík og Mýrarhúsaskóla á
Seltjarnamesi. Valið var úr því sem barst
og þær myndir sendar til Japan. Þetta tæki-
færi notuðu Japanir síðan til þess að kynna
japanska æskulist og komu af þessu sama
tilefni 12 valdar verðlaunamyndir hingað.
Rotaryklúbbur Reykjavíkur lét það í hendur
Rakelar að fínna þeim samastað og telur
hún líklegast, að þeim verði skipt á milli
skólanna þriggja, sem að ofan eru taldir.
Rakel hafði verið svo forsjál að taka ljós-
myndir af íslenzku teikningunum áður en
þær voru sendar til Japan. Þessvegna var
hægt að bera saman árangurinn hjá íslenzk-
um grunnskólanemendum og japönskum;
að vísu af mjög litlu úrtaki. Þar kom samt
í ljós verulegur munur. Sameiginleg hjá
þeim yngstu er þessi fijálslega túlkun, sem
við þekkjum öll af barnamyndum. Bæði jap-
anskir og íslenzkir grunnskólanemendur
virðast halda þessum yndislega hæfileika
til að sjá veröldina sem fantasíu og þau eru
gersamlega óbundin af eftirlíkingu. Skáld-
skapurinn er af fingrum fram og stundum
er hann svo stórkostlegur, að reyndir lista-
menn mættu öfunda bömin af árangrinum.
Þegar þetta viðhorf fer að breytast uppúr
ísland: Nafnlaus mynd eftir Kára Gunnlaugsson, 10 ára, úr Mýrarhúsaskóla á
Seltjarnarnesi. Hún og aðrar myndir íslenzku grunnskólanemendanna verða varð-
veittar í Japan.
10 ára aldri, fer að skipta meira og meira
máli að gera sem nákvæmasta eftirmynd
eftir einhverri fyrirmynd og þá vilja hinir
sérstöku töfrar barnateikninganna fara for-
görðum. Og nú skilur nokkuð á milli ís-
lenzku nemendanna og þeirra japönsku, sem
fara fljótt að gaumgæfa umhverfi sitt og
teikna borgarlandslagið með augljósri natni
við smáatriðin. En um leið er hin skáldlega
fantasía, sem áður var fyrir hendi, fokin út
í veður og vind. Eftir það bera myndirnar
vott um samvizkusemi og elju fremur en
hugmyndaflug.
Reykvískir skóianemendur hafa ekkert
viðlíka borgarlandslag til að spreyta sig á.
Þeir leggja meiri áherzlu á fólk við allskon-
ar kringumstæður og eftir þeim fáu mynd-
um að dæma, sem ég sá, er ögunin við að
likja eftir smáatriðum er ekki nærri eins
áberandi. Kannski segir það eitthvað um
ólíkt upplag og uppeldi í þessum tveimur
löndum. GS.
Japan: Kýr og menn eftir Yoshihiro Ogino, 6 ára dreng. Hann lætur þessi orð fylgja: „Á laugardögum og sunnudögum leik
ég mér heilmikið. Á laugardögum fer ég venjulega í stórverzlun og lít í bækur. A sunnudögum fer ég í gosbrunnagarðinn
og nýt þess að sjá vatnið.“
ísland: Drengur á lijólabretti. Myndin
er eftir Svein Gunnar Jónsson, 12 ára,
iír Austurbæjarskólanum í Reykjavík.