Lesbók Morgunblaðsins - 14.11.1992, Blaðsíða 4

Lesbók Morgunblaðsins - 14.11.1992, Blaðsíða 4
Leiðirnar að guðdómnum eru margar Asumardaginn fyrsta fyrir tuttugu árum var stofnað nýtt trúfélag á íslandi er kenndi sig við hina fomu Æsi. Það öðlaðist opinbera við- urkenningu ári seinna. Fyrstu árin vöktu fé- lagsmenn og gerðir þeirra athygli fjölmiðla Rætt við JORMUND INGA Reykjavíkurgoða um inntak hins norræna siðar og Ásatrúarfélagið. Eftir ÞORRA JÓHANNSSON og voru teknar mátulega alvarlega. Margir töldu þetta algjört furðufélag sem stundaði skrípalæti og drykkju. Eða félag um þjóðern- isrómantík sm vildi endurvekja menningu sögualdar. Á undanförnum árum hefur hér eins og annars staðar á Vesturlöndum risið upp mik- ill áhugi á dulspeki og trúmálum. Sumir hafa talið það gamlar lummur í nýjum fjölmiðlaum- búðum frá Ameríku en margt hefur verið grafið upp sem kenna má við heiðni, eins og seiðmenning, kukl og stjörnuspeki. Lítið hefur heyrst frá hinu íslenska Ásatrúarfélagi í þessu andlega flóði. Ég bað því Jörmund Inga að segja frá starfí og trúarlegum meiningum ásatrúarmanna. Hvemig stendur á því að frekar hljótt hef- ur verið um Asatrúarfélagið í fjölmiðlum hin síðustu ár, var þetta bara sprell og bóla? Bæði er það að áhugi fjölmiðla dvínaði og við ákváðum að halda okkur frá þeim um tíma til að ná áttum. Það er oft erfitt og þreytandi að þurfa sífellt að tjá sig um hluti eins og trúmál sem maður vill gjarnan vita meira um sjálfur áður en er kennt öðrum. Við vildum líka komast að því hvort hinn miklu áhugi sem félaginu var sýndur væri raunveruiegur eða búinn til af blöðunum. Sumir voru þess fullvissir að þetta væri bóla og stofnun félagsins fjölmiðlasprell og ekkert annað. Nú hafíð þið verið að koma upp á yfirborð- ið aftur. Hvað olli þessum sinnaskiptum? Við teljum okkur hafa komist að því við þetta þagnarbindindi, sem hefur nú reyndar ekki. verið algert, hafí áhuginn fyrir félaginu síst minnkað og t.d. hefur félagáfjöldinn auk- ist meira hjá okkkur en öðrum trúfélögum en það er nú reyndar enginn raunhæfur mælikvarði. Það ánægjulega er að mikið af ungu fólki hefur bæst við og nýjar hugmynd- ir kviknað. Meiri menn en við hafa staðnað á skemmri tíma en tuttugu árum. Er nokkur eining innan félagsins um hvað þið standið fyrir og hvemig iðka á þennan sið í dag? Alls ekki, en það hefur alltaf verið gengið út frá því að félagið skiptist í deildir eftir skoðunum manna og trúariðkunum. Skárra væri það nú að við sem játum trú á æsi alla og ásynjur, auk álfa, vætta, stokka, steina og fleiri guði skiptumst ekki í flokka eftir skoðunum. Þegar hinir kristnu sem segjast trúa á einn guð skiptist í fleiri fylkingar en nokkur getur talið og talast varla við að auki. Heldur þú að þessi aukni félagafjöldi teng- ist auknum áhuga á andlegum málum og Frá sumarblóti á Þingvöllum: Reynir Harðarson, lögsögumaður, Sveinbjörn allsherjar- goði, Halla Arnar, “Freyja ásatrúrmanna’’ og Jörmundur Ingi, Reykjavíkurgoði. Talið frá vinstri: Sveinbjörn Beinteinsson, allsherjargoði, Ragnar Thorset skipstjóri á Gaju og Jörmundur Ingi, Reykjavíkurgoði. Myndin er tekin þegar skipstjóranum var afhent stytta af Nirði. Styttan er eftir Jörmund Inga. öðrum kostum í trúmálum síðari árin? Ekki beinlínis, en þetta er þó af sömu rót- um. Það sem ég meina er að ástæðan fyrir því að ungt fólk leitar nú aftur til trúarbragð- anna er að það hefur misst fótfestuna, fólk finnur að það vantar eitthvað í líf þess. Eitt- hvað sem því finnst það þekkja án þess að vita hvað. Síðan leitar fólk til þeirra sem hæst láta. Hér eru gefin út ógrynni af bókum um dulræn efni, „heimsfrægir" indverskir gúrúrar og alheimsfrelsarar halda námskeið, kenna mönnum að slaka á og biðjst fyrir á sanskrít sem þeir venjulega kunna þó ekki sjálfir. Erlendir kraftaverkamiðlar, reiki- meistarar, stjömuspámenn, undrakristallar, austurlensk klausturmatreiðsla, eitthvað sem heitir Mikaelfræði og svo auðvitað gamlar lummur eins og Edgar Casy og fleiri spá- menn. Það má þó enginn skilja orð mín svo að ég líti á allt þetta sem svindl og loddara- skap, ef einhver treystir sér til að fínna svar- ið við lífsgátunni í þessum fræðum þá er það ágætt. En þeir sem hætta sér aldrei út í eða gef- ast upp í kraðakinu fínna sína eigin leið. Ef þeim fínnst þeir eiga samleið með okkur, þá finna þeir okkur og það verða þeir reyndar að gera því við stundum ekki skipulagt trú- boð né reynum að snúa fólki. Er félagið þá ef til vill þröngur hópur sér- vitringa í leit að fornri og þjóðlegri rómantík í anda nítjándu aldar? Nei, en það hefði auðvitað getað litið út þannig á tímabili. Staðreyndin er hins vegar sú að hjá upphafsmönnum félagsins var þetta fullkomin alvara frá byijun og höfðum við flestir reyndar talið okkur ásatrúar lengi fyr- ir stofnun félagsins. Ég persónulega leit þó í upphafí frekar á félagið sem hagsmunasam- tök heiðinna manna. Sem aðhyllast þá heiðni í víðustu merkingu? Já, frekar en ég hafi séð það sem trúfélag í þeim skilningi sem kristnir leggja í orðið. Núna lít ég hins vegar á Ásatrúarfélagið sem trúfélag en með öðrum formerkjum en hinir kristnu. Nú er ekki mikið vitað um helgisiði nor- rænna manna til forna, hvernig vitið þið hvernig blót eiga að fara fram? Við höfum ákaflega lítið til að styðjast við. Það er minnst á blót í okkar fombókmenntum en lítið á því að græða. Þegar við ákváðum að halda okkar fyrsta blót reyndum við að fara varlega. Láta blótsiði þróast hægt og rólega. Raunin varð sú að siðimir mótuðust ört í byijun og hafa lítið breyst. Nú er svo komið að sumum félagsmönnum fínnst að þar eigi engu að breyta. Annað hvort höfum við verið svona afspyrnu klár í upphafí eða fast- heldni á siði era innbyggð í öll alvöra trúar- brögð. Mér fínnst það líklegri skýring en sú fyrri. Annað er athyglisvert í þessu sambandi að ásatrúarmenn erlendis hafa þróað með sér keimlíkar athafnir án þess að vera í sam- bandi við okkur. En hvað er þá blót? í mótvægi við sjálfa framsetninguna eða athöfnina þá held ég að það hafí aldrei vafíst fyrir okkur hver grundvöllur blótsins var. Ég lít svo á að heimurinn sé tvískiptur í eðli sínu, skiptist í uppbyggjandi öfl, æsi, og hin eyð- andi öfl sem við köllum jötna. Mitt á milli þessara afla er svo Loki sem beislar niðurrif- söflin. Ásatrú eða heiðni er í grandvallaratriðum ekki annað en að gera sér grein fyrir þessari tvískiptingu og skipa sér í lið ása. Það gerir maður best, að mínu viti, með því að vera sjálfum sér samkvæmur, lifa í sátt við náttúr- una, umgangast hana með virðingu og hlíta allsheijarreglu. Heiðinn maðurtekur jafnan ábyrgð á sjálf- um sér og öllum sínum gerðum. I blótathöfn- inni sjálfri er hins vegar endurtekin hinn ei- lífí hringur sköpunarinnar sem við sjáum í allri tilveranni. Sólin kemur upp að morgni, vermir jörðina og nærir, sest síðan að kvöldi. Við sjálf og allt líf fæðist, lifír og deyr og eins er með jörðina og alheiminn. Allt lætur undan fyrir niðurrifsöflunum en það þýðir hins vegar ekki að við eigum að gefast upp fyrir þeim. Við beijumst áfram við hlið guð- anna og það staðfestum við í blótinu í viður- vist þeirra. Eru þá öll blót eins? í stóram dráttum já. Hringurinn sem er myndaður af sköpun, viðhaldi, hnignun, enda- lokum og nýrri sköpun er alltaf til staðar í blótinu. En við erum stödd á mismunandi stöðum í hringnum eftir því hvaða blót er um að ræða. Fyrsta blót ársins er hin fornu áramót sem eru jafndægur á hausti. Það er blót upphafsins, tilurð efnisins og hinnar fyrstu reglu í alheimi. Annað blót er jólablót, sköpun ljóssins. Hið þriðja er vorblót, sköpun lífsins. Fjórða blótið er svo tileinkað hinni æðstu reglu, meðvitundinni og mannlegri hugsun. Það er haldið á Þingvöllum við Öx- ará á Þórsdegi, þá níu vikur eru af sumri. Síðan lokast hringurinn aftur við fímmta blót- ið, endalokin og endumýjunin fellur saman við fyrsta blótið. Hringnum er lokað. En þetta sem hér er lýst er aðeins eitt lag, lögin era miklu fleiri. Til að mynda er haust- blót uppskerahátíð, jólablótið er hátíð hinnar ósigrandi sólar, vorblótið er hátíð fijóseminn- ar og hins nýja gróðurs. Sumardagurinn fyrsti er forn hátíðisdagur og hátíð barnanna. Mið- sumarblótið að Þingvöllum er hátíð mannlegr- ar hugsunar og þeirra reglna sem mannlegt samfélag setur sér. Þá eru lögin endurnýjuð á Lögbergi. Út frá þessu má spytja hvort svona fom og heiðin náttúmtrú sé ekki tímaskekkja í

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.