Lesbók Morgunblaðsins - 13.02.1999, Page 6

FRESKA Giambattista Tiepolo.
AF EINKA-
SÖFNUM
N Ainja- og einkasöfn eru sum hver með |: dví óhugaverð-
asta sem stórborgir hafa að geyma, þrátt fyrir að ekki fói
þau nema eina eða tvær stjörnur í ferðabæklingum,
stundum enga. Það er skoðun Braga Ásgeirssonar, sem
felur einnig að stjörnugjafir ferðabæklinga séu full-litaðar
hagrænum sjónarmiðum. I þessari fyrstu grein segir hann
frá ýmsu er fyrir augu bar í listaborginni við Signu, en
einnig heimsótti hann Berlín og Hamborg.
SKOÐUN minja- og einkasafna í
stórborgum ásamt ýmsum þeim
stöðum öðrum sem yfirleitt fá
ekki fleiri en eina eða tvær
stjömur í ferðabæklingum getur
reynst dýrleg lifun. Viðmiðunin
vill á stundum vera nokkuð hlut-
dræg, meira stíluð á hagræn
sjónarmið og hinn breiða fjölda en raunveru-
leikann. Þesslags söfn eru mörg í París, sum
afar merkileg og er tilvalið að flétta þau inn í
skoðun borgarinnar og afmarkaðar göngu-
ferðir, þau segja ekki síður en húsin og um-
hverfið eitt og annað af marglitri mannlífs-
sögu, tengjast henni afar nánum böndum. Síst
er ég einn um þá skoðun og þannig hafa verið
gefin út sérstök leiðbeiningarit um minna
þekkt söfn, eins og það heitir, en sá við sldmun
þess að ég var kunnugur þeim flestum, voru
líka á sérstakri skrá listamiðstöðvarinnar. Það
gat skeð, að hjartað hoppaði upp í háls af ein-
skærri undrun yfir því sem fyrir augu bar,
heitir straumar hrísluðust um allt æðakerfið.
Eðlilega var ég fullkomlega sammála
Laufeyju Helgadóttur listsögufræðingi, sem
ég hitti í lok dvalar minnar á Kjarvalsstofu,
og átti við fróðlegt spjall; að undur borgar-
innar væri að maður er líkastur landkönnuði
og stöðugt að uppgötva og upplifa eitthvað
nýtt. Laufey getur trútt um talað, bæði ver-
ið búsett í borginni um árabil og leiðsögu-
maður ferðahópa frá íslandi. Heldur þá list-
um og menningu gjarnan að fróðleiksfúsum
og þar verða óvænt sjónarhom og óvæntar
lifanir engan veginn útundan. Svo þegar
talið barst að Bercy hverfi í austurborginni,
þangað sem ég fór til að skoða menningar-
stofnun Bandaríkjanna, sem stjörnuarki-
tektinn Paul Gehry er höfundur að, kom í
ljós að hún er gift frönskum arkitekt sem
var með að harma nýja bókasafnið á staðn-
um. Margt áhugavert er að sjá í nútíma
arkitektúr í hverfinu, ekki síst fjármálaráðu-
neytið sem gengur út í fljótið svo og hjól-
FRAMHLIÐ safnsins, Le musée Jacquemart André, bakatil við breiðgötuna.
reiðahöllina, en hvað menningarstofnunina
snerti sem ég hlakkaði til að skoða að utan
sem innan og komst í gagnið 1994, hafði
henni verið lokað 1996! Byggingin hrá og
tómleg aðkomu, þótt hún stæði fyrir sínu
sem mikilsháttar húsagerðarlist. Það voru
firna óglöggir stjórnmálamenn og einangr-
unarsinnar sem stóðu að lokun menningar-
stofnana austan hafs sem vestan. Hvað
Bandaríkin áhrærir var það tvímælalaust
annar metnaður og önnur stefnumörk sem
lögðu grunn að því stórveldi á menningar-
sviðinu sem þau hafa orðið á seinni tímum.
Fjöllistamaðurinn Jean Cocteau, sagði
eitt sinn; enginn þekkir París, borgin er
álíka óþekkt og hin miklu skáld. Margir út-
lendir sjá á henni nýjar hliðar og miðla til
okkar. Þorp og borgir dyljast í henni og
bíða þess að vera uppgötvuð, - leitið þeirra!
Eins og í öðrum stórborgum gerist það í
París, að fólk einangrar sig í einstökum
hverfum, allt fyrir utan endamörk þeirra
6 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 13. FEBRÚAR 1999