Alþýðublaðið - 11.07.1987, Page 13

Laugardagur 11. júlí 1987
13
VON VERITAS
krafta sinna, eins og gert er í Sví-
þjóð og Bandaríkjunum. En að
sögn Von Veritas-manna sjálfra,
hafa aðeins 8—10 vistmenn af 230
fengið dvölinagreidda af vinnuveit-
anda.
SAS flutfélagið hefur gegnið
lengst allra fyrirtækja í þessu efni.
Það hefur sent starfsmenn sína
hundruðum saman á erlendar af-
vötnunarstöðvar. Starfsmanna-
stjórinn, John Sorensen, sem er
jafnframt yfirmaður afvötnunar-
mála félagsins, hefur verið í sam-
bandi við Von Veritas, en viðskipt-
unum hefur enn ekki verið beint
þangað. „Við veðjum á þann hest-
inn sem hefur.mestar vinningslík-
ur“, segir læknir flugfélagsins.
Hann vill skipta við Alfa-stofnun-
ina í Svíþjóð, sem er lúxus-með-
ferðarstöð, notar Minnesótakerfi
eins og von Veritas og hefur útibú í
Noregi og annað í uppsiglingu í
Danmörku. „Meðferðin þar hefur
gefið fjarskalega góða raun“, segir
hann.
Yfirvöld treg í taumi
Von Veritas treystir á stuðning
hins opinbera, en ennþá má telja á
fingrum annarrar handar þá sjúkl-
inga sem hafa fengið vistina greidda
með almannafé. Meðferðarstofn-
anir fyrir áfengissjúklinga heyra
undir sjúkrahússlög og eru undir
héraðsstjórn á hverjum stað. Með-
ferðarstofnun þarf því að fá sam-
þykki héraðsyfirvalda áður en hún
getur fengið fjárstyrk eða tekið við
sjúklingum annars staðar frá. Hér-
aðsyfirvöld í Stormstrems-héraði
kannast ekki við að hafa fengið
neina beiðni um slíkt samþykki frá
Von Veritas og héraðsstjórinn, Bent
Normann Olsen, segir að það yrði
heldur ekki auðfengið.
„Það er eitthvað undarlegt við
aðferðirnar sem þeir nota“, segir
hann. „Það eru frelsaðir menn sem
standa á bak við meðferðina og þeir
sem eru frelsaðir vilja frelsa aðra.
Svo geðjast mér ekki að því að
menn skuli vilja græða peninga á
því að hjálpa bágstöddum“
Svipaðar undirtektir urðu hjá sex
öðrum héraðsstjórum sem voru
spurðir álits á Von Veritas. Dvölin
þar þykir of dýr, menn hafa ekki trú
á Minnesóta-kerfinu, óvissa um ár-
angur meðferðarinnar og mönnum
líst ekki á þá trúarvakningu sem þar
á sér stað. Flemming Ahlberg, fé-
lagsmálastjóri í Kaupmannahöfn
segir: „Það getur vel verið að menn
fái heilbrigðan líkama eftir dvölina
á Von Veritas, en hvaða gagn er í því
ef menn verða sjúkir á sálinni".
Baðsloppar
Dvöl á Von Veritas byrjar alltaf
með einnar viku afeitrun. Allt er
tekið af gestunum, fötin meira að
segja. í staðinn fá þeir náttföt og
baðsloppa, alla eins, sem þeir klæð-
ast jafnt á nótt sem degi. Með
klæðnaði þessum er það undirstrik-
að að vistmenn séu veikir og dvölin
sjúkrahússdvöl. Það er útgöngu-
bann alla vikuna og vistmenn fá ró-
andi töflur.
Að afeitrun lokinni hefst með-
ferðin. Hver dagur er skiplagður út
í æsar og skiptast á fyrirlestrar og
hópmeðferð. Antabus er ekki gefið,
en vistmönnum er ráðlagt að leita
aðstoðar æðri máttarvalda.
Það sem mestu máli skiptir er að
það renni upp fyrir sjúklingnum að
hann er ekki ótindur róni, heldur
drekkur hann vegna þess að hann er
haldinn ólæknandi sjúkdómi, sem
skv. Minnesóta-skilgreiningu kall-
ast að vera efnafræðilega háður
áfengi og á sér hvorki félagslegar né
sálfræðilegar orsakir. Með öðrum
orðum: Sá sem drekkur, drekkur
vegna þess að hann er alkóhólisti.
Þessi sýn á vandann liggur all-
fjarri þeirri sem hinar opinberu
meðferðastöðvar aðhyllast. Þar er
það algengast að áfengissjúklingur
sé færður á stöðina með tremma.
Þegar hann kemur til sjálfs sín, er
hann útskrifaður með eitt glas af
antabus-pillum í vasanum og kem-
ur síðan til viðtals nokkrum sinnum
í viku.
Jens Haslund, yfirmaður áfeng-
ismeðferðar í Kaupmannahöfn,
segir að enginn viti nákvæmlega
hvað alkóhólismi sé. „Meðhöndlun
á alkóhólisma er eins og að raða
raðspili“. segir hann. „Það verður
að taka bæði félagslega og sál-
fræðilega þætti með í reikninginn
og líkamlegt ástand einnig. Engir
tveir alkóhólistar eru eins og þess
vegna verður að meðhöndla þá sinn
með hverju móti“.
Skilyrði fyrir því að fá bót meina
sinna á Von Veritas, er að sjúkling-
‘arnir komi sjálfviljugir, að sögn
Kirsten Thomsen ráðgjafa. En á því
vill verða misbrestur. Margir koma
þangað vegna þess að eiginkonan
hótar að fara, eða vinnuveitandinn
hótar uppsögn.
Minnesóta-píslarvotturinn Jens,
sem hefur greitt samtals 170.000
Dkr. fyrir dvöl á hinum ýmsu með-
ferðarstofnunum, segir að níu af
hverjum tíu sem leita þangað séu
brynjaðir í bak og fyrir og það
skapi slæm skilyrði fyrir þá sem
vilja losna við áfengið í fullri ein-
lægni.
Sem stendur er Jens að jafna sig
eftir þriggja mánaða drykkjutúr
sem hefur staðið síðan hann var síð-
ast á Von Veritas. Hann segir frá því
er hann og fjórir aðrir sjúklingar
stálust út og versluðu í nærliggjandi
vínbúð. Þetta var í janúar í heljar-
kulda, en mennirnir allir íklæddir
baðsloppum. „Þetta voru allt heldri
menn, svo það hlýtur að hafa verið
kostulegt að sjá þess búðarferð!
segir hann.
Hverfiskaupmaðurinn minnist
þess aftur á móti ekki að hafa selt
baðsloppaklæddum mönnum
áfengi.
Enn þyrstur
Jorgen er einn af þeim óláns-
sömu mönnum sem ekki hafa feng-
ið þorsta sinn slökktan. Hann býr í
lúxusvillu, sem er raunar eign for-
eldra hans, sem hafa þungar
áhyggjur af ástandi sonarins.
Jorgen hafði áður góða vinnu í
banka og átti góða konu, en hefur
nú misst allt. Það eina sem hann
heldur eftir er skuld upp á 120.000
Dkr. Þá peninga hefur hann notað
til að greiða fyrir dvöl á Hazelden í
Minnesóta. Þar var hann í fjóra
mánuði og fékk enga fjárhagsað-
stoð. Áður höfðu foreldrar hans
greitt fyrir hann dvöl á íslandi, en
þar sem þau eru bæði á eftirlaunum
geta þau ekki meira. Hann hefur
leitað eftir aðstoð alls staðar þar
sem hana er að fá, en án árangurs.
Nú fær Jorgen 1.200 Dkr í
sjúkrapeninga á viku og getur því
ekki greitt af láninu sem hann tók
fyrir Hazelden-meðferðinni, sem
, var hans síðasta von. Vextirnir hlað-
ast upp og lausaskuldum fjölgar,
því Jörgen er enn þyrstur. Hann féll
strax við heimkomuna frá Minne-
sóta.
„Nú bætist fjárhagsvandinn við
þann vanda sem fyrir var“, segir
móðir Jorgens. „Og það fær hann
til að drekka ennþá meira“
Spurðu
áðuren þú greíur!
Það er dýrt að grafa
upp vandræði!
Það getur þú sann-
reynt ef þú kynnir þér
ekki legu jarðstrengja
áður en þú hefur jarð-
vegsframkvænidir. Sá
sem ber ábyrgð á greftrinum ber jafn-
framt ábyrgð á því tjóni sem hann veldur.
Þegar rafmagnskapall slitnar fylgir því
ekki aðeins slysahætta og óþægindi. Raf-
magnsleysi getur einnig haft alvarlegar
afleiðingar víðs vegar í samfélaginu, t.d. á
sjúkrahúsunt, við tölvuvinnslu og í iðnfyr-
irtækjum. Og reikningurinn verður hár
þegar starfsmenn Rafmagnsveitunnar
þurfa að leggja nótt við dag til að gera við
bilunina.
Aflaðu þér graftrarleyfis og hafðu sam-
band við teiknistofú Rafmagnsveitu
Reykjavíkur áður en
þú hefur framkvæmdir
og þú færð teikningar
og upplýsingar um
svæðið sem þú ert að
vinna á.
Spurðu fyrst
— sparaðu pér ómceld fjárútlát!
RAFMAGNSVEITA
REYKJAVÍKUR
SUÐURLANDSBRAUT 34 SÍMI686222
ARGUS/SlA