Tíminn - 26.09.1967, Blaðsíða 12
(
12
ÍÞRÓTTiR
TÍMINN
ÍÞRÓTTIR
MtlÐJUDAGUR 26. sept. 1987.
= ' " ;; ^
Framarar sækja að Vals-markinu í úrslitaleiknum á surtnudaginn, en Þorsteinn Friðþjófsson (nr. 3) tekst að skalla frá. Eini sóknarmaður Fram, sem sést á myndinni, er Ágúst Guð-
mundsson, og er hann á miðri myndinni. (Tímamyndir: Gunnar).
Vítaspyrnan réði úrsiitum, þeg-
m..................... ........................
Skemmtíleguni og góðum úrslitaleik Islandsmótsins lauk með 2:0 sigri Vals yfir Fram.
Alf-Keykjaivík. — Valsmenn
urðu íslandsmeistarar í knatt-
spymu 1967, er þeir sigruðu Fram
í úrslitaleiknum á Laugardalsvell
inum 2:0. Valsmenn voiru betri
aðitinn — en ekki miklu betri
— og þeir áttu skilið að vinna.
En það var hreinasta synd, þeirra
vegna, að úrslit leiksins skyidu
ráðast á vitaspymu, sem orkaði
tvímælis. Það var vissulega nóg
fyrir Valsmenn að vinna titilinn
á siðasta ári á vafamarki. En
svona endurtekur sagan sig. Að
vísu var það örlítil uppreisn fyr-
ir Valsmenn að þeim tókst að
skora 2:0 aðeins tveimur mínút-
um fyrir leikslok, en þó getur
það mark aldrei breytt neinu
um það, að það var fyrst og
fremst markið, sem Iteynir Jóns-
son skoraði úr vítaspymu á 32.
mínútu fyrri hálfleiks, sem réði
úrslitum leiksins.
Var það réttmæt vítaspyrna
sem Magnús Fétursson, dómari,
dæmdi á Baldur Soheving, þegar
hann stjakaði við Hermanni
Gunnarssyni út við vítateigslínu
oig Hermann sneri baki í mark-
Bikarinn og íslandsmeistararnir. 'Frá vinstrl: Ingvar, Hall'dór, Gunnsteinn, Hermann, Sigurjjón, Bergsveinn, Sig
urður ., SigurSur J., Þorsteinn, Reynir og Árni.
ið? Já, sá dómiur stenzt, en hann
orkar tvímtælis, þégar það er haft
í huga, að fyrr í hálfleiknum lét
Magnús dómari nægja að dæma
aukiaspyrnu, þieigar Einari Árna-
syni, hægri útherja Fram, var
brugðjð á- vítatei’gslínu. Var Ein-
ar þó á fullri ferð í átt að marki
með kriöttinn. Vítateigsliína til-
heyrir vítateLgnum og þamd átti
Magnús að dæma vítaspyrnu —
og ekkert annað — ef hann ætl-
aði að vera samkvæmur sjólfum
sér í dómum.
Valsmenn voru með titrandi
taugar fyrir leikinn, þegar frétt-
ist, að Magnús ætti að dæma. Þeir
töldu að hann hefði tekið af þeim
stig í leiknum gegn Akureyri fyr-
ir norðan. En hafi Magnús tekið
eitthvað af Valsmönnum í þeim
leik, borgaði hann það til baka
með vöxtum í leiknum á sunnu-
daginn.
En nóg um það og snúum okk-
ur að gangi leiksins, sem dró
sex þúsund áJhorfiendur að. Leik-
urinn verður ógleymanlegur fyr
ir það, að hann var leikur tæki-
færanna, leikur spennunnar og
yfirleitt góður leikur.
Valsmenn réðu miðvallarspilinu.
Það fyrsta, sem kom í Ijps í
leiknum, var það, að Valsmenn
virtust staðráðnir í að ráða mið-
vaillarspilinu. Og það tókst þeim
fyrir tilstilli Sigurðar Jónssonar,
sem sýndi sinn bezta leik á sumr-
iriu. Sigurður var mjög ákveðinn
Oig vann hvért einvígið á fætur
öðru — og tókst að byggja upp.
Bergsveinn aðstoðaði Sigurð eftir
mætti, en aðra sögu var að segja
um tengiliðina hjá Fram. ÖU
vinnan lenti á Baldri Seheving til
að byrja með, því að Erlendur
Maignússon var eins og fiskur á
þurru' landi. Það var ekki fyrr
en síðar í leiknum, að Erlendur
komst í gang, en það var þá um
seinan.
Fyrir það, að Valur réði miðj-
unni í byrjun, náði liðið undir-
tökunum, og þess var e'kki langt
að bíða, að Fram-markinu yrði
ógnað.
Hermann skapaði liættu.
Fyrsta hættulega tækífærið
skapaðist á 25. mínútu, þegar Her
mann Gunnarsson komst fram'hjá
Antoni Bjarnasyni — og stefndi
að marki. En á síðustu stundu
kom Hrannar Haraldsson aðvíf-
andi og tókst að stela knettinum
af tám Hermanns og bjarga í
'horn. ^
Sjö minútum síðar er innkast
við vítateig Fram. Upp úr því
fékk Hermann knöttinn, þar sem
hann stóð rétt fyrir innan víta-
teigslínu. Baldur Seheving hafði
augun með Hermanni og hljóp í
áttina til hans til að stöðva hann.
En kapp er bezt með forsjá. Á
mjög klaufalegan hátt kom hann
aftan að Hermanni og stjakaði
óþyrmilega við honum. Magnús
dómari flautaði umsvifalaust og
benti á vítapunkt. Úr vítaspym-
spyrnunni skoraði Reynir örugg-
lega. Og Valur hafði tekið for-
ystu.
Sigurður Dagsson varði meistara
lega.
Það var fyrst eftir markið, sem