Tíminn - 30.11.1967, Blaðsíða 8

/
jMgggsgg
■■■■-.•■ ■
■■
■

;.■ :-y :

mmmm
■:■■::: :::>, : /'

/..yV. •• >•'
illli
:>:•:
' :•■ ;.■.;
:
:.•>>.:>::>■■:>.• ■:
• .; ,: .

TÍMINN
FIMMTUDAGUR 30. nóvember 1967.
Svartir, brúnir og gulir innflytjendur frá samveldislöndunum eiga flestir erfiða daga, en þó tekur síð-
ur en svo fyrir strauminn til Englands. Þeir eru álitnir nokkurs konar hornrekur í hinu gamla góða
ef ég seldi lituðum manmi húsið
mitt, ... — viðskiptavinir mínir
mundu taka það illa upp, ef litað
fólk væri að gramsa í matvörunni
..., — verkamennrnr hér kæra sig
ekki um að hafa náin samskipti af
lituðu fólki. . . og þar fram eftir
götunum.
Það er vafasamt, hvort þessar
afsakanir bæta nokkuð úr skák.
Maxgl ungt fólk frá Vestur-Indí-
um, hefyr .-a^t að það kunni bet-
ur þeim tökum sem bað sé tekið
í Sandaríkjunum. Ef návistar
þeirrar sé ekki óskað, fái þau
spark í afturendann, og skipun
um að hypja sig á brott, — eng-
ar vífillengjur eða vælur séu til
að villa þeim sýn inn í veröld þá,
scm hvítu mennirnir vilji hafa
einir og án þeirra afskipta.
En kynþáttaágreiningurinn í
Bretlandi eykst fremur en dvínar,
það er staðreynd, þótt sorgleg sé.
Nvir innflytjendur virðast sætta
sig bysna vel við aðskilnaðinn, en
þeir gæta þess ekki, að þeir eiga
sér vart viðreisnar von, enda þótt
þeir geti komig sér og börnum sín-
) um til mennta. Mergurinn málsins
er nefnilega sá, að þeim mun bet-
ur sem hinir lituðu eru menntir,
þvi sárar finna þeir fyrir aðskiln
aðinum. Verkaniannavinnu'ri‘ geta
þeir fengið en þegar þéir hafa
fullnumað sig í einhverri iðngrein,
er alveg undir hælinn lagt, hvort
þeir fá eitthivað að gera, sem
svarar til menntunar þeirra. í
stuttu máli: lífið verður þeim
þungb-ærara þeim mun meira sem
þeir kunna.
Tugir þúsunda litaðra barna út-
skrifast árlega úr almennum skól
um í Englandi og leita út í at-
vinnulífið. Þeim finnst hvítu fé-
lagar sínir á engan hátt rétthærri
en þau sjálf, og þau skilja .ekki|
hvers vegna þau eru nokkurs kon
ar hornrekur i landinu, þar sem
þau eru fædd og upp alin. Þau
verða bitur og sár, þegar þau
komast að raun um, hvernig allt
er í pottinn búið, og þau láta
gremju sína bitna á hivitum fé-
lögum sínum. Hvít börn og lituð
ganga saman i skóla og leika sér
saman, en eftir því sem þau eld
ast myndast breiðara bil á milli
þeirra, og leiðir skilja oft alveg
um 13 ára aldur.
Formaður kynþáttasamtakanna,
Mark Bontoam, sagði fyrri skömmu
í ræðu. Við bjóðum innflytjendun
um beztu menntun sem völ er á,
en okkur hefur láðst að gefa þeim
tækifæri til að nýta hana. Það mun
áreiðanlega spjóða upp úr
Það er ekki svo fjarri lagi að
ætla að hann hafi rétt fyrir sér
það getur soðið upp úr, og það
mjög bráðlega- Orð „spámannsins“
Stokely Carmichel hafa mikinn
hljómgrunn meðál blökku innflytj
endanna í Englandi. Einkum ungt
fólk hlýðir sem dáleitt á ræður
hans um hatur og valdbeitingu. og
hann fcefúr eígnazt lærisvein í
Englandi, sem kallar sig Michel
X og hann svííst einskis við að
predika innflytjendunum „fagnað
7 arerindið". Reyndar '‘ur hann nú
í fangelsi, hann var dæmdur fyrir
þau glfuryrði, sem hann hefur
haft í frammi, áeggjanir um
hryðjuverk og morð. En hann á
marga vildarvlni og marga áhang
í hinum fræga garði Hyde Park i London er ekki óalgengt, að innflytj endur frá samveldislöndunum láti gremju sína í Ijós. Þarna sjáum við
svertingja í ræðustól á „Speakers Corner".
endur, og þeir hafa fengið yfir-
tökin í félagsskap sem berst gegn
jafnrétti kynþáttanna. Þet‘a eiu
samiök róttækra vinstri afln, öfga-
fullra baráttumanna, hryðjuverka
manna, o. fl. Þeir hafa náð völd
unum af hægfara hugsjór.amönn
um, og hyggjast láta til skarar
Æ meira ber nú á „iituðu" fólki í heimsborginni London. Hér sést ung
svertingjamóðir með barn sitt á járnbrautarstöð.
skríða innan táðar til að tryggja
réttindi og m'öguleika hinna lituðu.
Hvað þeir hyggjast fyrir, er óvíst
en telja má öruggt, að þeir fari
ekki samningaleiðina, heldur
brjóti sér braut með báli og
brandi, en auðvitað vona flestir að
til þess komi ekki.
Hatrið magnast og beizkjan sýð-
ur í fólkinu, og fái hún útrás, er
ekki að vita, hvað verður. Að
sjálfsögðu hefur fjölmargt verið
gert til að leysa vandamál hinna
innfluttu, mörg fyrirtæki og ein-
staklingai gera sitt ýtrasta til að
gera þeim Hfið lóttara og styðja
þá a ýtnsa lund. Flestum innflytj-
endum finnst þeim vera troðið
um tær, og vilja ekki láta við
svo búið standa.
Þeir eru hraktir út úr samíélag
inu, sem þeir vilja búa í. Þeir
vilja fá uppreisn, og svo virðist
sem margir þeirra fái hana á
eintovern hátt með þátttöku í
öfgahreyfingum gegn hvítum.
Talið er, að hert verði á lögun
um um samneyti kynþáttanna, inn-
flytjendunum í vil. Á hinn bóg-
inn er ekki svo hlaupið að því að
breyta hugsunarhætti fólkis og
siðferðiskennd. Mótaðgerðum verð
ur varla afstýrt, ef fólk tekur
ekki skynsamlega á vandamálun-
um, eins og þau blasa við, og
reynir að leysa þau með breyttri
hegðan og afstöðu gagnvart inn-
flytjendunum. En það tekur sjálf
sagt þó nokkurn tíma, og kannski
sýður upp úr, áður en þvi marki
er náð, og hvað er þá hægt að
gera?
Ýmsir þingmenn íhaldsflokksins
hafa lagt til, að stöðvaður verði
algjörlega innflutningur fólks frá
samveldisiöndunum í nokkur ár,
og tíminn nýttur til að bæta að-
stöðu þeirra sem fyrir eru. Leið-
togi stjórnarandstöðunnar Edward
Heath hefur jafnvel lagt til, að
óánægðum innflytjendum verði
veitt fjárhagsleg aðstoð til að
halda til 'heimahaganna og byrja
nýtt líf.
Flest önnur Evrópulönd hafa
ekki átt við nein teljandi kynþátta
vandamál að etja. í Frakklandi
eru nú um 800 þúsund innflytjend
ur frá Norður-Afríku og sambúð
þeirra og hinna hvítu hefur geng
ið ágætlega. Sama má segja um
Hollendinga, og þær 200 þúsundir
Indónesa sem í landi þeirra búa.
Brezki innanríkisráðnerrann
Roy Jenkins benti nýlega á, að
hundruð þúsundir Asíubúa, sem
lengst af hafa dvalið í Austur-
Afríkuríkjunum muni sennilega
leita tíl Bretlands vegna aðkasts
sem þeir hafa orðið fyrir frá
stjómvöldum í heimalöndunum.
Þeir hafa fullan rétt á því, þar eð
þeir hafa brezkt vegabréf. Straum
urinn er þegar hafinn. Um 400
nýir innflytjendur koma viku-
lega.
Við skulum enda þessa grein
með orðum, sem hinn kunni
blökkumannaleiðtogi, dr. Martin
Luther King viðhafði fvrir
skömmu í London.
— Kynþáttavandamálin í Eng-
landi geta orðið fullt eins ö’-ðug
viðfangs og í Bandaríkjur.um.
Hættan er mikil!
(Þýtt og endursagt).
Hlliilillllll
iHiai
sii