Alþýðublaðið - 21.12.1988, Blaðsíða 2

2
I. * I «- r í
Miövikudagur 21. desember 1988
fmuminiD
Útgefandi: Blaö hf.
Framkvæmdastjóri: Hákon Hákonarson
Ritstjóri: Ingólfur Margeirsson
Fréttastjóri: Kristján Þorvaldsson
Blaöamenn: Friörik Þór Guðmundsson, Haukur Hóím
og Sólveig Ólafsdóttir.
Dreifingarstjóri: Þórdís Þórisdóttir
Setning og umbrot: Filmur og prent, Ármúla 38.
Prentun: Blaðaprent hf., Síðumúla 12.
Áskriftarsíminn er 681866.
Áskriftargjald 800 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 50 kr. eintakið.
ÖNNUR SJÓNARMIÐ
Aðstoðarvitavörðurinn Guðrún
Benný...
NÝR TÓNN MILLI
AUSTURS OG VESTURS
Lokayfirlýsing utanríkisráöherrafundar Atlantshafs-
bandalagsins sem haldinn var í Brussel fyrr í mánuöinum,
er merkt plagg sem ekki hefur fengið nægilega umfjöllun
í íslenskum fjölmiölum. Einkum er merkur sá nýi og já-
kvæöi tónn sem yfirlýsingin felur í sér gagnvart þeim
miklu breytingum sem eiga sér staö á innan- og utanríkis-
stefnu Sovétríkjanna og bandamanna þess. Aö mati utan-
ríkisráóherrafundar NATO eru nú vænleg skilyrði aö
skapast fyrir bættum samskiptum Austurs og Vesturs.
Þessi nýi og jákvæöi tónn í garö Sovétmanna felur í sér
von alls mannkyns aö þróunin í samskiptum stórveldanna
skapi einstakt tækifæri til aö bæta ástand alþjóðamála
og leggja varanlegan grunn aö friðsamlegri sambúö risa-
veldanna og um leið efla friðinn í Evrópu og í öörum
heimsálfum. í lokayfirlýsingu utanríkisráöherrafundar
Atlantshafsbandalagsins er ræðu Gorbatsjovs Sovétleiö-
toga á 43. allsherjarþingi Sameinuöu þjóóanna sérstak-
legafagnaðog talin fullgild sönnun á breytingum ástefnu
Sovétríkjanna. Þaö er sérstakt fagnaðarefni aö Atlants-
hafsbandalagiö tekur umbótarstefnu Gorbatsjovs alvar-
lega en reynir ekkí aö ýta viðleitni Sovétleiötogans út af
boröinu sem ómerkilegri áróðursherferö. Því aóeins ná
stórveldin árangri í afvopnunarmálum og friðsamlegri
sambúö að þau taki hvort annað alvarlega og viröi allar
þær tilraunir sem geröar eru til aö bæta ástandið á alþjóó-
legum vettvangi.
Vfirlýsing utanríkisráöherra Atlantshafsbandalagsins
felur ennfremur í sér ítrekaóan vilja NATO-landanna aó
vinna meö Sovétríkjunum og bandalagsríkjum þess og
leita lausnar til aö auðvelda og eyöa endanlega sársauka-
fullri skiptingu Evrópu. Atlantshafsbandalagiö mun eðli-
lega halda áfram aö meta þróunina í Austur-Evrópu, þar
sem þrýstingur um pólitískar og efnahagslegar umbætur
fer vaxandi. Utanríkisráöherrar NATO minna réttilega á í
yfirlýsingu sinni, aó Sovétríkin og ríki Austur-Evrópu þurfi
enn að taka sig á til að standa viö skuldbindingar sínar á
sviöi mannréttinda. Engu aö síöur er fundur utanríkisráö-
herra NATO ánægöur með nýlegar tilkynningar um mikil-
vægar aögerðir i þessum málum. Þaö er einnig von fund-
arins að ræða Gorbatsjovs á allsherjarþingi Sameinuöu
þjóðanna marki upphafið á nýrri stefnu Sovétríkjanna
gagnvart stærö og uppbyggingu herafla og hernaðar-
áætlana þeirra sem eru enn, eins og segir í lokayfirlýsing-
unni „bæði á sviöi kjarnavopna og heföbundinna vopna
langt umfram það sem eðilegt þykir til varna.“
Utanríkisráðherrar Atlantshafsbandalagsins grundvalla
viöbrögö sín viö hinni nýju þróun á ýmsum atriðum eins
og gildi Harmel-skýrslunnar sem felur meöal annars í sér
grundvallarreglur um nægilegan herstyrk og pólitíska
samstööu. Ráöherrarnir nefna einnig sameiginlega hags-
muni aðildaríkja NATO, ásamt sögulegum, menningar-
legum og siöferöislegum gildum sem tengja Bandaríkin,
Kanada og hin evrópsku aðildarríki bandalagsins órjúfan-
legum böndum. Þáerminnt ááframhaldandi gildi fæling-
arstefnunnar til aö koma í veg fyrir styrjöld og hinn fasti
ásetningur Atlantshafsbandalagsins aö viöhalda hernað-
arlegri einingu og meginreglunni um ódeilanleika öryggis
þess. Hin ákveðnu viðhorf utanríkisráðherrafundar NATO
til varðveislu friðar og öryggis lýöræóisríkja ásamt breytt-
um viðhorfum í Moskvu, gefa góöar vonir um bætta sam-
búð stórveldanna og betri framtíð alls mannkyns.
JÓLABLAÐ Vestfiröings
er óvenjulega skemmtilegt í
ár. Eitt læsilegasta efnið er
viötal viö aðstoðarvitavörðinn
á Hornbjargi, Guðrúnu Benný
að nafni sem aðeins er 18 ára
gömul. Hún er óþekkt í ís-
lenskum fjölmiðlum en sjálf-
ur vitavörðurinn þeim mun
þekktari. Hann heitir Ólafur
Þ. Jónsson en er þekktari
sem Óli kommi vegna póli-
tískrar sannfæringar sinnar
og störf í þágu heimskomm-
únismans, einkum viö predik-
unarstörf á íslandi og þá ekki
síst í Þjóðviljanum.
En hvað um það. Guðrún
Benný aðstoðarvitavörður
segir kostulega frá dvöl sinni
i Hornbjargarvita og sam-
skiptum þeirra Óla komma.
Grípum fyrst niður í viðtal-
ið þegar Guðrún Benný segir
frá fyrstu kynnum sínum af
vitaveröinum og hvernig hann
kom henni fyrst fyrir sjónir:
„Mér fannst hann Óli
kommi vitavöröur ægilega
skuggalegur, fyrst þegar ég
sá hann — alveg hryllilega
Ijótur. Hann var með likast til
viku skegg og hann hafði ein-
hvern tíma nærri orðið úti og
er allur kalinn í framan síðan
þá. Guð minn góður, hugsaði
ég, ég imyndaði mér að hann
væri eins og Skugga-Sveinn
og hann var með alveg fer-
lega loðhúfu á hausnum.
Jesús minn, að fara að búa
með þessum manni alein í
fjóra mánuði og geta ekkert
gert. Samt vissi ég einhvern
veginn að það myndi ganga.
En þegar ég fór að kynnast
honum, þá sá ég að hann er
allra besti karl — sérkenni-
legur en indæll maöur.“
Síðan kerriur pólitísk skil-
greining á Óla komma:
„Hann heitir Ólafur Þ.
Jónsson og er kallaður Ófi
kommi, eins og áður er sagt.
Hann er ekta kommi. Hjartað
í honum slær austur í Rúss-
landi og hann er þvottekta
rauður. Hann er örugglega
einn af siðustu sönnu komm-
únistunum á íslandi og ætti
eiginlega að stoppa hann
upp þegar hann deyr. Skip-
herrann á varðskipinu var
búinn aö segja mér frá þessu
með stjórnmálaskoðanir Óla.
Ég er sjálf alveg grænn
Framsóknarmaður i gegn.
Pabbi er sennilega einn sið-
asti frammarinn í Vikinni.
Skipherrann sagði að Óli
væri sennilega rauðasti
komminn á öllu landinu og
ég skuli nú passa mig að láta
hann ekki snúa mér til fylgis
við kommana. Ég sagði hon-
um að engin hætta væri á
þvi. Þaö yrði örugglega ekki
hægt að snúa mér — örugg-
lega ekki á þann veginn. Það
var alveg auðséð þegar ég
kom inn í húsið, að það
byggi kommúnisti. Það fór
sko ekkert á milli mála. Þegar
hann opnaði útidyrnar þá
blasti viö mér talstöðvarher-
bergið. Þar á veggjum héngu
myndir af Stalín, Karli Marx,
Engels, Maó og Lenín og öll-
um þessum körlum sem ég
hafði lært um. Það var alveg
flennistórt piakat af Stalin.
Svo gekk ég um húsið að
skoða. Það sem mér fannst
nú alltaf það fyndnasta við
þetta allt saman var það, að á
sjónvarpstækinu stóð brjóts-
mynd af Lenín. Þetta var
svona brjóstmynd eins og
fólk hefur af Beethoven og
Mozart á píanóinu hjá sé. Við
horfðum mikið á sjónvarp og
við horfðum þvi alltaf á Lenín
líka. Þetta var kannski sér-
staklega gott fyrir Óla. Þetta
minnti hann á að vera trúr
sinni hugsjón. Þetta var eins
og hjá fólki sem hengir
Kristsmynd fyrir ofan rúmið
sitt. Sem sagt, öll kvöld sem
ég horfði á sjónvarp, horfðist
ég í augu viö félaga Lenín.“
En Guðrún Benný horfðist
ekki aðeins í augu við Lenin,
heldur vitavörðinn sjálfan:
„Ég ætla að gera svolítið
betur grein fyrir honum Óla.
Hann er ekkjumaður og á tvo
stráka sem eru eldri en ég.
Hann er á milli fimmtugs og
sextugs. Hann er einn af
þeim sem ómögulegt er að
giska á áldur á. Hann lítur út
fyrir að vera ofsalega gamall,
en er æðislega ungur í anda.
Hann hefur áður verið vita-
vörður á Galtarvita og Sval-
vogavita við mynni Dýrafjarð-
ar. Hann var lika einu sinni
kennari á Þlngeyri og er
landsfrægur ævintýramaður
og kommúnisti. Hann gat
sagt mér frá svo mörgu og
við urðum svo góðir vinir.
En þaö voru margir sem
spurðu þegar ég kom heim:
„Heyrðu Benný, hvernig var
aö sofa hjá karlinum?“ Fólk
er svo vitlaust. Ég sagði bara
strax við hann Óla þegar ég
kom norður: „Ég ætla bara
að láta þig vita það, að ef þú
ferð eitthvað aö reyna viö
mig, þá er ég farin heim.“
Svo er náttúrlega hægt að
senda úr neyðarkall í tal-
stöðvunum. Það gerði bara
gott aö byrja á því að segja
þetta. Þetta hefði kannski
getað farið á annan veg en
það fór. En hann Óli, hann
skilur allt, að manni finnst.
Hann er ofsalega þrár og trúr
sinni pólitísku hugsjón.
Hann er svo ungur í anda að
við gátum talað geysilega
mikið saman. Við urðum
ofsalega góðir vinir. Hann er
mjög góður karl, en hann
hefur sina galla eins og
aðrir.“
Og sagan endaði sem sagt
vel eins og öll góð ævintýri.
... segir frá samskiptum sinum
við Óla komma vitavörð í jólablaði
Vestfiröings.
Einn
með
kaffinu
Dóri drabbari var látinn og útförin fór fram í kyrrþey.
Grafararnir voru hins vegar orönir óþolinmóðir að bíða
eftirað líkfylgdin kæmi í kirkjugarðinn. Það var kalt í veðri
og þeir vildu Ijúka verkinu að moka yfir kistuna til að
komast hið fyrsta heim.
Annar þeirra sagði: „Skyldi líkfylgdin ekki vera aó
koma?“
Hinn svaraði: „Ég vona bara að ekkert hafi komið fyrir
Dóra!“