Tíminn - 16.01.1968, Blaðsíða 6

TÍMINN
ÞRIÐJUDAGUR 16. janúar 1968.
Hermann Sveinsson
— áður bóndi á Miklahóli
F. 20.11. 1893. — D. 8.1. 1968
Hann verður borinn til grafar
I dag. Þar er genginn góður og
gegn Skagfirðingur, hófsamur og
hóg'vær. Ekki ætla ég mér að
rekja hér aavisögu hans nema í
fáum orðum og stærstu dráttum. j
Hann fæddist að Háagerði á Höfða-
strönd. Þar bjuggu þá foreldrar j
hans, Sveinn bóndi Stefánsson j
og kona hans. Anna Símonardóttir
frá Bjarnastöðum í Unadal. Her-
mann missti föður sinn mjög ung
ur, hinn 31. desember 1094. Ekki
var þar auður í garði. Hlaut því
ekkjan að bregða búi og sundra
fjölskyldunni. Mun það hafa verið
henni örðug raun að láta börnin ■
fara frá sér, nema Hermann, sem :
var þeirra yngstur. Þau mæðgin
fylgdust að nær óslitið, unz Anna
lézt öldruð að árum. Var haft orð
á því hve Hermann hefði verið j
henni nœrgætinn og góður sonur.
Nállægt aldamótum réðst Anna
ráðskona að Sviðningi í Kolbeins-
dal. Ólst Hermann þar upp síðan.
Lærði fcann ungur jámsmíði, sem
honum í æsku var mjög hugleik-
ið. Bjó hann síðan nokkur ár
ókvæntur á Stafsihóli í Deildar-
dal, en fluttist árið 1930 að Mikla
hóli. Um það leyti kvæntist hann
Jóninu Jónsdóttur frá Sviðningi,
mætri konu og merkri. Lifir hún
mann sinn. Haustið 1966 brugðu
þau búi á Miklahóli og fluttust
tifl Reykjavíkur. Hermann lézt að
heimiili sínu, Urðarhóli við Þor-
móðsstaðaveg eftir örðuga sjúk-
dómsraun.
Snemma kom fram hjá Her-
manni óvenjuleg hagsýnigáfa og
sterk hvöt til smíðanáms. svo að
það vakti undrun margra. hve
hann á barnsaldri og án smíða-
tækja gat gert haglega hluti og
lagfært muni, sem slitnað höfðu
og aflaga farið. Og þótt hann að
loknu smíðanámi, stundaði búskap,
þá vann hann að smíðum og bygg-
ingum jöfnum höndum meðan hon
um entist heilsa. Hann var smíða
kennari við barnaskólann á Hól-
um 1934—1946. Og að sjálfsögðu
vann hann að smíðum heima og
að heiman. Hann reyndist mörg-
um hin mesta hjáfparhella við
viðgerðir og nýsmíði, svo að fcann
hlaut að láta ei-gin haga verða af-
skiptan. Segja mátti að Hermann
væri ákallamaður í heimasveit
sinni, enda var hann svo holl-
viljaður, að hann kaus að leysa
hvers manns vandræði. Allt smíði
Hermanns var vandlega unnið og
af smekkvísi. Atihygiligáfa hans var
sérstæð ásaimt glöggsýni um allt,
sem betur mátti fara. Var honum
um það lí'kt farið og málsnjöllum
manni, sem leikur sér að list orð-
anna eins og íþrótt.
Hermann var fáskiptin og venju
lega fámá'll. þó hlýr í samstarfi
og samskiptum. svo að með hon-
um var jafnan gott að vera. Dag-|
farsprúður var hann og dagfars-'

jafn. Ég heyrði fcann aldrei leggja
nokkrum manni neitt til ámælis,
þvi að hann var ætíð fundvís á
það bezta, sem í hverjum mann-i
bjó. Stilling hans í bHðu og stríðu
var sérstæð. Grandvarleiki og hóf
stilling einkenndu skapgerðina.
Slíkra manna er gott að minnast.
Þessar fáu og ófullkomnu lín-ur
eiga að skoðast sem kveðjur —
og þakkarorð frá mér og konu
minni — einmig frá gömlum grönn
um okkar á fornum heimaslóðum,
s-em þekktu hann bezt. Við s-end-
um honurn hugheilar árnaðarósk-
ir yfir móðuna mi'klu og vottum
konu hans, börnum og sifjungum
samúð okk-ar.
Kolbeinn Kristinsson.
Egill Valdimar Egilsson
vélsmíðameistari
Verða að hverfa, er veröldum
vísasta fyrirheit.
Öðlast og missa, er manninum
meðfætt á jarðarreit.
Bólu-Hjálmar.
Egiil-1 Valdimar Egilsson. vél-
smíðameistari, Lindargötu 30 hér
í borg, andaðist snögglega að heim
i'li sínu að morgni 8. þ.m.
Hann var fæddur 6. marz 1902
á Lambavatni á Rauðasandi, og
voru foreldrar hans Egill Gunn-
laugsson og kona hans Valgerður
Rebekka Gísladóttir.
Valdimar dvaldi til tvítugsald-
urs fcjá foreldrum sínum. en fór
siðan til ísafjarðar og vann þar
við járnsmíði um nokkurt s-keið.
Vélsmíðanómi lauk hann 24. júlí
1926 í Reykjavík með ágætri ein-
kunn. Meistarabréf í vélsmíði
hlaut hann 5. okt. 1942.
Valdimar var að n-ámi loknu vél
stjóri á nokkrum skipum, t.d. á
gömlu Esju, og ein-s mun hann
hafa starfað í vélsmiðjum í
Reykjavik.
Valdimar gekk ekki heil'l til
skógar heilsufarslega, mi-kinn
hluta ævinnar, t.d. dvaldi hann

RAFVIRKJUN
Nýlatnn og viSgerðir —
Sim.1 41871 — Þorvaldur
Hafberg rafvirkjameístari.
3 ár samfleytt á sjúkrahúsi á
yngri árum og var það vinnufús-
um manni þung raun. Hann náði
a-ldrei fullri heilsu og var oft frá
um stofnsétti hann verkstæði á
lóð sinni á Lindargötu 30, og vann
þar að smíði og viðgerðum margs
konar tæ-kja. Valdimar var hug-
vitssamur mjög Til marks um það
er, að hann smíðaði beitingavél,
sem tekin var til notkunar i Nor-
egi, einnig smíðaði fcann kemb-
ingarvél í ullarverksmiðju. Enn-
fre-mur átti hann t.d. þátt í hinni
frægu Rafskinnu á sínum tí-ma.
Gubjön Styrkársson
HÆSTARÉTTARLÖCMADUR
AUSTURSTRÆT! í SÍM/ /8354
Samvizku-semi og van-dvirkni
Valdimars var viðbrugðið og ótald
ir eru þeir, sem leituð-u til hans
störfum vegna þess. Fyrir 26 ár-
með al-ls konar vandamál varð-
andi smíði og viðgerðir, þar sem
sérstök hugvitssemi og sni'llings-
hönd þurfti til að koma. og það
var alkunnugt að þar var ekki
til annars betra að leita.
Veturinn 1963—1964 vann hann
við kennslu í mótorskólanum á
vegum Fis-kifélags fslands.
Árið 1932 kvæntist Va-ldimar
Guðríði Þorsteinsdóttur frá Há-
holti í Gnúpverjahreppi og lifir
hún mann sinn. Dóttir þeirra er
Sonja, gift Erlingi Herbertssyni
og eiga þau fimm börn.
Við fráfa-11 Valdimars Egilsson-
ar eru þeir ma-rgir, sem minnast
góðs vinar með þakklátum huga,
mannsins, sem með hógværð sinni
átti lausnir á ýmsum vanda. Þegar
aðrir gengu frá. og í látlausu og
Iþolinmóðu verki, skilaði dýrmæt-
ara ævistarfi og afrekum en marg
ur sá, sem meira hefur látið á
sér bera eða metið sig dýrar til
fjár
Vinirnir kveðja nú mætan mann
genginn.
EÍrkju hans og öðrum aðstand-
endum votta þeir innilega samúð.
Þorsteinn Hjálmarsson.
FÁRVIÐRI
Framhald af bls. 16.
borizt fregnir af miklum flóðum
í héraðinu umhverfis Hannover
Á Vesturströnd Jótlands hefur
einnig verið lýst vfir nevðará
standj og fjölmennt björgunavlið
alls þrettán hundruð manns, með
átta huudruð bifreiðar, stendur nú
reiðubúið til að koma til hjálpar
Lamgholtsvegi 97, R-eykjavík.
Fæddur 11. febrúar 1.946.
Dáinn 7. jan. 1968.
Fækkar enn frændum og vinum.
Flytja þeir burtu úr heimi.
Ljós, sem að fögur lýstu,
ljóma nú ekki framar.
Kveikur er kvistaður sundur.
Kaldan blæs að austan.
Sorgin á svörtum hesti
svipl-ega höggiin greiðir.
Engin veit sína ævi.
Óvíst nær lýkur göngu.
Björkin brotnar í skyndi.
Blómin í frostum deyja.
Oft er sem úrvalsgróður
ei iþoli élin hörðu.
Á æskunnar skeiði ýmsir
ógætir burtu hverfa.
Jón Ágúst, þig ástvinir kveðja
svo ungan á brautu genginn.
Gráta glataðar vonir
um góða soninn og bróður.
Þakka af hlýjum huga
hugljúfar minningarstumdir.
Vita, þá veröld þeim hverfur,
verður heilsazt að nýju.
Hækka fer sól á himni.
Húmið og kuldinn víkja.
Að baki brigðulum heimi
bíða framtíðarlöndin.
Á hendur, er hjartkær falinm,
honum, sem lifið veitti.
Guðs eilífi kærleiksandi
þig umvefji náð og friði.
Eiríkur Pálsson.
ef þörf krefur.
Á mánudagskvöld barst neyð
arskeyti frá olíuborunarstöð í
eigu BP, og sagði í skeytinu að
stöðin væri nú á reki út af aust
urströnd Emglands. Stöðvar sem
þessar eru risastórar og standa
á stöplum, sem reknir eru niður
í hafsbotninn. Þessi stöð, sem um
getur, hafði slitnað upp í óveðr
inu, sem reyndar er vart að furða
því að í veðurtilkynningu frá
henni sagði í dag, að öldurnar á
þessum slóðum væru tíu metra
háar. Áhöfm stöðvarinnar telur
fjörutíu og einn mann. Seinna
í kvöld tilkynnti yfirmaður henn
ar að hún stæði sig furðu vel í
veðurofsanum og sjógangimum,
því að hún væri líkit og kork
tappi á öldunum og hallaðist að-
ins um þrjár gráður hið mesta.
Þyrlur hafa nú bjargað tuttugu
og tveim af áhöfninni og dráttar-
bátar eru nú á leið til hjálpar
í kvöld lægði stormimn nokk
uð, en veðurfiræðingar telja að
hann eigi eftir að versna og að
nýtt fárviðri sé væntanlegt
Eins og áður er sagt fórust
átján mamns í Glasgow í dag og
mörg humdruð slösuðust. Fjögur
hundruð manns hafa misst heim
ili sín og er reynit að veita þeim
húsaskjól í sjúkrahúsum og á
lögreglustöðvum.
Flestir þeirra átján sem bana
biðu. iétust af völdum þak-teina
og múrsteina, sem fuku eins og
skæðadrífa gegnum loftið og er
hús hrundu samam i fárviðrinu,
sem náði hámarki um þrjú leyt-
ið aðfaranótt mánudags. Hjón
nokkur, sem sváfu í rúmi sínu
týndu lífinu er þaksteinahrúga
hru-ndi niður um þakið.
Götur borgarimnar eru þaktar
glerbrotum, múrsteinum og
spýtna-braki. Umferðin hefur
stoðvast, samgöngur rofnað og
flugvöllurinn er lokaður. Fjór-
ar flugvélar skemmdust í óveðr
inu. Mörg skip sleit u-pp í höfn
in-ni og rafmagnslaust var i Glasg-
ow í fimm stumdir. Talið er að
þriggja manna áhöfn ií-tils báts
á Clyde-fljóti hafi farizt er hann
sökk í nótt.
Vegna hitans. sem fárviðrinu
fylgdi, leysti snjóa mjög snögg
lega vfða i innsvgitum Englands
og Wales og hefur það valdið
talsverðum flóðum.
í Esbjerg á Jótlandi biðu þrjú
börn bana er þak fauk af s-kóla-
'húsi einu og nítján börn grófust
u-ndir rústunum. -Auk þeirra
þriggja, sem létu lífið, slösuðust
mörg þeirra alvarlega. AHs vory
tvö hundruð börn á skólaloð-r.ni
er þakið fauk af og lenti ofan á
barnahópnum. Sjónarvottar segja
að þakið hafi risið hægt upp á
endan, í heilu lagi, og síðan
steypzt niður á leikvöllinn.
Það er ekki aðeins i N-Evrópu
se-m i-llviðri geisa. í dag snjóaði
í löndunum fyrir botni Miðjarð-
arhafs og þúsundir alls iausra
flóttamanna, frá svæðinu þar sem
fsraplsmenm og Arabar börðust
í sumar. hafa orðið hart úti í
kuldunum. .vleu-a að segja snjo
aði allmikið í Negev-eyðimörKinni
þar sem yfirleitt er ólíft vegna
hita. Skólar víða í ísrael voru
lokaðir í dag, og fjöldj sveita
þorpa hefur einangrazt af völd-
um fannkomunnar. Sjálf Jerúsá-
emborg var algerlega eimangruó
í dag og snjólagið þar var hálfs
metra þykkt.
TIL SOLU:
Einbýlishús
ful'lgert, 147 ferm.. aiTt á
einni hæð, við Smáraflöt,
Garðahreppi. Fjögur herb.
Húsið er teppalagt og í góðu
standi.
FASTE IGNASALAN
HÚS & EIGNIR
BANICASTR /F Tl «
Símar 16637 — 18828.
NOKKRAR HUGLEIÐ-
INGAR
um form þjóðríkja og
stjórnarfar, eftir Halldór
Stefánsson, eru til sölu í
prentsmiðjunni
Leiftur h.-f., Höfðatúni 12.