Tíminn - 31.01.1968, Síða 7

MIÐVIKUDAGUIt 31. janúar 1968. T i ÍVS 8 N N - - 7
HlíSarfjall, skíðaparadís Akureyrlnga.
sé, að íyrsta, sem fier á hraust-
mieenum, séu fæitumir?‘“
Því svaraði Ilermann:
..Náttúrlega það, sem íþrátt-
irnar eiga að gera, er að fylla
í eyðurnar og samræmia."
„Verður þá ekki að taka
fþróttirnar réttum töfcum frá
byrjain, þetta er efcki stælil eða
nein tízka, mundirðu siegja
það?“
„iNei, nei, em grunmtónminn
er náttúrulega leifcfimin: Þar er
ræfctunim og samræmið."
„Hér áður fyrr, Hermann,
varstu í mjög ströngu kerfi,
militerísku, Bufch og því . . .
Sigurður í Haukadal, en hann
leggur mifcla áherzl.u á nota-
gildi fþróttamna til þess að
herða stálið í skaphöfninni,
sagði, að nauðsyniegt væri að
plægja undir gróft og síðan
kæmu mýfcjamdi og liðkandi
æftogar — er.tu siammiála?"
„Mernn eru nú seinni til,
ganga ekki jafn brútalt til
verka og þeir gerðu áður.“
„Er eifcki þessi harði skóli,
ifc.iL að fleygja krökkum út í
kaida sundlaug bai’a ágætur og
getur gefið góða raun?“
„Mín reymsla vair nú heldur
siæm af þv£.“
„En Mka góð?“
„Ég veit ekfci. Ég kastaði
einu sinmi strák út í og hamn
fór sfcælandi heim til sín, og
lét efcki sjá sig meira.“
„Var sá ekki skapgerðarlaus
lydda?"
„Ég veit elfcki", segir hann
„ég mundi efcfci ráðleggjia nein
um kenmara að noita þessa að-
ferð“.
Hvað hefur þú Hermann,
lagt mest áherzlu á í
þinni íþróttakennslu,
þú, sem hefur nær fjörutíu
ára reiyimsta?“
„Maður hefur reynt eins og
ég segi að samræma líkamann
það eru oft vissir vöðvahópar,
sem eru slakir og langt á eftir,
eins og t. d. kv-iðvöðvar og
armréttivöðvinn og beygivöðv-
inn hérna . • .
„Og þú kemnir nemendum
þínuim að bera sig vþl og hafa
l'éttar og fallegar hreyfingar?"
„Ja, það gengur nú ekki of vel.
„Hvernig stendur á því? Get-
urðu læknað þá af þessu ís-
lenzk a þúfnalkollagöngul agi?11
„NEI“,; segir Hermann afar
ákveðið.
„Eikki með nokfcra móti?“
Nei“ siegir hann enin.
„Mundurðu segja. að þú haf
ir etoki náð árangri í þvi?“
„Það er ekki fyrir sjálfan
f jandann að bæta það“
,,Nú eru til að mynda marg-
ir vaskir íþróttamenn, sem
bera sig allt of itla og ganga
ekki rétt. . .“
„Sumir ganga náttúrlega á-
kaflega vei“, segir hins vegar
Hermann, „en strákar vil.ja
ekki ganga almeinnilega".
„Af hverju geta þeir ekki
tekið t.d. köttinn sér til fyrir-
myndar, sem hreyfir sig mjúkt
eins og franskur aðalsmaður.
eða negrann eða Indjánann —
þeir hreyía sig rétt og létt“
„Já“. segir hann, en stráfcar
vilja slko ekki. . .“
,Er það íslenzka vaxtarlag-
ið?“
„Nei, það er bara sko. . .“
„Er þetta þá í taugakerfinu
og sikapinu. . .?
„J!á“, samþykkir Hermainm,
„Það er þar, það er sennilega
bæði í hjiartanu og heiilanum
að vilja ekki rétta sig upp“.
„Þórhalla Þoristeinsdóttir,
fþróttakemnari, sagði mér, að
hún reyndi að keinina stúlkun-
um sínum að hreyfa sig rétt,
janfvel bara hendurnar. .
svona afslappað, en ekfci hafa
í frammi þenman stífa bru.ssu-
gang sem einkennir hreyfing
ar margra íslenzkra kvenna ■—
þetta hefu.r allit miikið sð segja,
ekiki satt?“ '
„Ja, Sigurður hieitinm skóla-
meistari vildi láta kenna nem-
endum sínutm að ganga, ég
veit ekki hvort það hefur hrif
ið við þá, jú eitthvað býst ég
við, en þeiim hætti til að stinga
höndumum í vasa. .
„Finnst þér þú, Hermann,
niá eins góðum árangri, nú
varst þú sko með þessa fínu
fiLofcka, siem voru frægir, eims
og leikfimiflokkana, héðan,
sem þú fór.st með suður og
sýadu þar við góðan orðstír.
fimnst þér þú hafa eins góð
skilyrði til að þjáifa þína nem
endur í dag eims og í þá
daga?“
„Nei, enda er í dag mikið
um knattleiki. Þeir draga svo
mikið frá leikífimi. Þesisir
knattieikir eru heiilmii'kið í
tíziku núna“.
„T.d. þessi körfutoolti . . . ég
var sam-ferða körfutooltamiönn-
um að sunnam í flu.gvél-
inni. . .“
„Þeir eru yfirtaka stórir“,
segir Hermann.
„Þetta virtust eikkert harð-
legir strákar, en eru kannski
góðir að fálma. . .“
„Karfan er ákaflega séntil,
það skal ég játa ,en handbolt-
inn er. kröftugur o.g skemimti-
legur", segir hann.
„Er valleytooltina —tolalkið
enmþá stundað hérna?“
„Þeir hafa óskaplega mifc
inn átouiga á því“.
„Varst það þú, sem innleidd
ir blakið hér?“
,Ja, við Þorsteinn Einars-
son lærðurn þetta niðri á 01-
ympíuleikunum “36 og svo
voru brezku oífíserarnir með
þetta hér á stríðsárunum, þú
manst eftir honum Major Sco-
bie frá Lincolshire, sem var
ailltaf að efna til volleyhall-
keppni við félaga 'sína hérna
á túnirnu. . . Þetta er eims og
annað í tízku, sem kemur og
fer. Knattspyrnan er náttúr-
lega alltaf við iýði. Strákun-
um þykir alltaf gaman að
knattspiyrnu“.
„Þú hefur raunvemleg:
aldrei gert upp á miilli þess-
ara íþróttagreina, Hermann,
jiafn opinn fyrir þessu ölta
saman — ekki rétt?“
„Ég hafði mest ga.man af
skíðumum, verð ég að játa.“
„Var það ekki af því að.-þú
hafðir mjög gaman af því og
gefckst upp í því að skipu-
leggja mót — stundum varstu
jafnvel svo til einn með
þetta?“
„Nei, en þú manst efti.r því,
að skólinn sá alveg um ís-
lanidsmótið 1942. Það fór fram
fyrir neðan Fálkafell í stór-
hríðin.ni, glæsilegt mót! Við-,
böfðuim gönguna auistur í..
Vaðlalhieiði.....
Maður verður helvíti sterk-'
ur af því að vera úti, um að
gera að vera úti ætli það sé
ekfci lífsnauðsyn fyrir aliá
menn að hreyifa sig úti, það
e.r fj'andi gott að ganga.........
Sikelfimg er nú miklu betra
að ganga á grasi á sumrin
heldur en annars. staðar — það
fer betur með fæturna. Grasið
er s-vo elskuilegt.
Maður nýtur sín ekki veru-
lega við að ganga nema kom-
ast eitthivað út úr bænum,. —
úr miolta;nni.“
Júdó og íslemzka glimian
voru næst á dagskrá.
Um íslenzku giímiuna
sagði hann:
„Mér gengur illa við hana.“
„Er hún að deyja út?“
„Ég veit ekki, ég var ta-ls-
vert með hana á fyrstu árum
mínum hénna. Þú manst eftir
Sisurði Bjarnasyni og Jónun-
um úr Mývatnssveit, Þorláks-
syni og Sigurgeirssyni, og svo
hon-um Braga Sigurjónssyni,
bankaistjóra. Þeir glímdu all-
ir vel. — Bragi var fulltrúi
þingeysfcu glímunnar, jafnvæg
isglímiunnar. Þetta var hin
upprumal©g a, h e f ðbuin dn a
glíma —það þurfti ekkert að
leggjast ofan á andistæðing-
inn. Sá, sem hafði misst ,iafn-
vægið, hafði tapað.“
„Ertu farinn að breyta um
kennsluiaðferð, Hermamn?“
.Maður gerir það nú smám
saman. Þetta mjakast svona
leikf'imin er ekki eins eríið og
hú.n var. Ég býst við því kann-
ski, að Bukh gamli hafi haft
óþarflega mikið tempó Ann-
ars hafði Bukh það fyrst og
frjemst til síns ágætis. að það
var svo mikið um liðkandi
æfingar hjá honum“.
„Má ég ekki koma með
meira í bollana hjá ykkur“,
segir frú Dóda.
Komumaður hafði orð á á-
gæti kaffisinis og lýsti yfir.
hrif.ni .siinni á kökunum: „Iiér
á Akureyri fær maður svo goð
ar kökur. Maður fær svo sjald-
an heimatoakkelsi fyrir sunn-
an. Konurnar eru löngu hætt-
ar að baka. Þær fara bara út
í búð og kaupa enskt súkku
laðiikex með kaffinu . það
er orðið svo ópersómuil'egt.“
„Það var alveg ósfcaplega
falilegt kökuborð úti í Hrísey
þegar ég var þar ílgær“, seg-'
ir Hermann, „ja, þýilíkt köku-
borð, m.aður minn. Það voru
margar tertur ósnertar, þegar
við fórum frá borðinu, og smá
kökurnar voru hreinasta sæl-
gæti.“
Emn hné talið að fjall-
inu. Magnús Guð-
m'U.ndiS'son, _ skíðaþjálf
ai Skíðasamtoandis íslands og
golfkennari, fyrrverandi ís-
landsmeistari í Alpagreinun-
um, hafði sagt, að skíðalamd-
ið þar væri ámóta gott og
víðfræg skíðasvæði „over timb-
erline“: yfir skógarlínu. Magn
ús var, skíðakennari í Sun
Valley í Idabo, þekktasta skíða
stað í Bandarítojunum. „Skóg-
urimn er náttúriega bölvaður,
andstyggð í térrain", gegir
Hermiann, „ef maður fer í þess
ar stóru brautir þarna vest'i’’
í Ameríku, í Squauw Valley,
þar sem er 1800 m hæðar-
munur yfir trjátoppunum, er
helvíti kalt þar og það er ein-
hver útgeislun þarna, og svo
eru 'alilir íslendingar skíthrædd
ir við trén . . . við erum allir
óvanir þeim. Austurríkismenn
steind.repa si.g lika á trjánum
skilja bara eftir heilann."
„Þeir eru svoddan ofurhug-
þar lífca. .
„Þeir eru líka svo nízkir á
að saga trén. Þeir eru með
nnottur á þessu — hvað gagn-
ar það? Svona stuðpúða."
Þögn. Svo er hann spurð-
ur:
„Hermann, ætlarðu að
kenma til sjötugs af fultam
krafti?“
„Jú, jú“, segir hann lágt.
„Auðvitað . . . ekkert far-
inn að gefa þig?“
„Maður hefur gaman af
þessu alltaf“. Hann hækkaði
röddina.
„Hiefiurðu alveg sama áhu.g-
anm o.g þú hafðir í gamla
daga?“
„Veiztu það, að ég hef. alltaf
jafngaman af þessu. Það er
sko mesta gæfan i lífinu, að
maður hefur gaman af þessu.
Ef það væri ekkf gaman af
þessu þá væri þetta hreinasta
plága. Ég rassskellist á fætur
kil. sjö os ét slátur os hrær-
ing, ja, eða hafragraut".
„Færðu þér lýsi?“
„Nei, aldrei.“
„Ertu á móti lýsi?“
„Nei. ég veit ekki, ég ét
mikið lifur. Hún er góð.“
Hamn heldur áfram:
„Mér var farið að þykja
j'óiafríið langt, og ég var far-
inn að hlakka til að byrja
aif'tur.“
stgr.
ISLENDINGAR
OG HAFIÐ
AÐSTAÐA TIL
VEITINGASÖLU
Meðan sýningin íslendingar og hafið, stendur yfir
í íþrótta- og sýningarhöllinni í Laugardal frá
25. maí til 15. júní, mun aðstaða til veitingasölu
þar í húsinu verða seld á leigu.
Þeir aðilar sem hafa hug á að taka að sér veitinga
sölu þessa, hafi samband við framkvæmdastjóra
sýningarinnar 1 síma 10655 í dag og næstu daga,
geri grein fyrir reynslu sinni og bolmagni til að
taka slíka þjónustu að sér og veita aðrar nauð-
synlegar upplýsingar þar að lútandi.
STJÓRN SÝNINGARINNAR.
DÖMUR ATHUGIÐ
SAUMA, SNÍÐ, ÞRÆÐI OG MATA KJÓLA.
Upplýsingar i síma 81967.