Tíminn - 16.02.1968, Blaðsíða 12

12 TIMINN FÖSTUDAGUR 16. febrúar 1968.
_
-
Sjónvarpsdagskrá næstu viku
Sunnudagur 18.2. 1968.
18.00 Helgistund.
18.15 Stundin okkar.
Umsjón: Hinrik Bjarnason.
1. Valli Víkingur — myndasaga
eftir Ragnar Lár.
2. Frænkurnar syngja þrjú lög.
3. LeikritiS „Grámann í Garös
hornl*.
Nemendur úr Laugalækjarskól
anum í Reykjavík flytja.
19.00 Hlé.
20.00 Fréttir.
20.15 Myndsjá
Meöal efnis eru myndir um
olíumengun sjávar og þyrlU-
flug um nágrenni Reykjavikur. /
Umsjón: Ólafur Ragnarsson.
.20.40 Frá vetrarólympíuleikunum
í Grenoble.
Sýnd verður keppni í bruni
karla og leikur Kanada og
Austur-Þjóðverja í íshokkí.
22.25 Hefndin.
(A Question of Disposal).
Brezkt sjónvarpsleikrit. Aðal-
hlutverkin leika George Baker,
John Standing og Shelagh
Fraser.
íslenrkur texti: Ingibjörg Jóns
dóttir. Myndin er ekki ætluð
börnum.
23.10 Dagskrárlok.
Mánudagur 19.2. 1968.
20.00 Fréttir.
20.30 „Kveðja frá Akureyri*'
Tónlistartariði tekin upp
nyrðra í desember. Flytjendur
Jóhann Konráðsson, söngvari,
Smárakvartettinn og Karlakór-
inn Geysir undir stjórn Jan
Kisa. Þá eru sýnd atriði úr
söngleiknum „Allra melna bót"
eftlr Patrek og Pál. Með helztu
hlutverk fara 'Helena Eyjólfs-
dóttir, Þorvaldur Halldórsson
og Emil Andersen. Leikstjóri:;
Ágúst Kvaran. Kynnir: Jóhann
Konráðsson.
21.05 Saga Kaupmannahafnar.
Myndin er gerð í tilefni af
800 ára afmæli þorgarinnar s.
I. sumar. íslenzkur texti: Ingi
björg Jónsdóttir.
22.05 Harðjaxlinn
íslenzkur texti: Rannveig
Tryggvadóttir. Mynd þess er
ekki ætluð börnum.
22.55 Dagskráriok.
Þriðjudagur 20.2. 1968.
20.00 Fréttir.
20.30 Erlend málefni.
Umsjón: Markús Örn Antonss.
20.50 HljóSeinangrun.
Umsjón með þættinum hefur
Ólafur Jensson, fulltrúi. Gest-
ur þáttarins er Gunnar H. Páls
son, verkfræðingur, sem mun
skýra ýmislegt varðandi hljóð
einangrun íbúða í tjölbýlishús-
um.
21.10 Fyrri heimsstyrjöldin (24.
þátfur).
Stríðið i löndunum fyrir
botni Miðjarðarhafs.
Þýðandi og þulur: Þorsteinn
Thorarensen.
21.35 Frá vetrarólympíuleikunum
í Grenoble.
Dagskrárlok óákveðin.
Miðvikudagur 21.2. 1968.
18.00 Lína og Ijóti hvutti.
Framhaldskvikmynd fyrir
börn íslenzkur texti: Ingibjöfg
Jónsdóttir. (Nordvision —
Danska sjónvarpið)
18.25 Denni dæmalausi.
Aðalhlutverklð leikur Jay
North. íslenzkur texti: Ellert
Sigurbjörnsson.
18.50 Hlé.
20.00 Fréttir
20.30 Steinaldarmennirnir.
íslenzkur textl: Vilborg Sigurð
ardóttir.
20.55 Snjór.
Listræn fræðslumynd um snjó,
sem lýsir því hvernig hann
myndast hverjum breytingum
hann tekur og lýsir jafnframt
áhrifum hans á mannfólkið.
Þýðandi; Hlynur Sigtryggsson.
Þulur: Guðbjartur Gunnars-
son.
21.05 Allir komu þeir aftur.
(No time for Sergeants).
Bandarísk gamanmynd frá ár-
inu 1957. Leikstjóri: Mervyn
Le Roy. Aðalhlutverk: Andy
Griffith, Myron McCormick,
Nick Addams og Myrray Hamil
ton. Saklaús sveitapiltur, Will
Stockdale, er kvaddur í herd-
inn. Hann lendir þar i ýmsu
misjöfnu, enda ekki vanur regl
um, og fær King liðþjálfi að
kenna á því. Ben, vin Willis,
langar að komast í fótgöngu-
liðið, en iengi vel er ekki sýnt
að það takist. Það er ekki fyrr
en eftlr mjög ævintýralega
flugferð, að málum þeirra fé-
laga er kippt í lag.
ísl. texti: Óskar Ingimarsson.
Áður sýnd 17. 2. 1968
22,50 Dagskrárlok.
Föstudagur 23. 2. 1968
20.00 Fréttir.
20.30 Blaðamannafundur
Umsjón: Eiður Guðnason.
21.00 Dáðadrengir
Skopmynd með Stan Laurel og
Oliver Hardy í aðalhlutverk-
um.
ísl. texti: Andrés Indriðason.
21.20 Dýrlingurinn. íslenzkur
texti: Ottó Jónsson.
22.10 Endurteklð efnl.
Vilhjálmur Stefánsson/ land-
könnuður. ,
Stutt heimildarmynd, sem
kvikmyndastofnun Kanada hef
ir látið gera um þennan
fræga Vestur-íslending.
Henry Larsen, landkönnuður.
Myndin lýsir leiðangri Henry
Larsen, sem fyrstur manna
sigldi milli Kyrrahafs og Atl-
antshafs, norðan Kanada, eða
norðvesturleiðina svonefndu.
Þýðandi og þulur: Óskar Ingl-
marsson.
22.40 Dagskrárlok.
Laugardagur 24. 2. 1968
17.00 Enskukennsla sjónvarpsins
Leiðbeinandi: Heimir Áskels-
son.
14. kennslustund endursýnd
15. kennslustund frumflutt
17.40 fþróttir
Efni m. a.: Einn leikur úr
fjórðu umferð brezku bikar-
keppninnar.
19.30 Hlé
20.00 Fréttir
20.15 Riddarinn af Rauðsölum.
Framhaldskvikmynd byggð á
sögu Alexandre Dumas. 11.
þáttur.
íslenzkur texti: Óskar Ingimars
son.
20.40 Ekki veldur sá er varir
Þessi mynd fjallar um innbyrð
is tengsl hinna ýmsu dýrateg
unda Afríku og hættuna, sem
því er samfara að jafnvægi í
dýralífi álfunnar sé raskað.
Þýðandi og þulur: Guðmundur
Magnússon.
21.05 Fórnarlömbin
(We are not alone)
Bandarísk kvikmynd.
Aðalhlutverkin leika Paul
Muni, Flora Robson, Reymond
Severn og Jane Bryan. j
ísl. texti: Dóra Hafsteinsdóttir.
22,50 Dagskrárlok.
ERLÉNDAR FRÉTTiR —
Framhald at 8 siðu
mil'li frönskurnælandi og
flæmskuTnælandi Belgíumanna.
Ríkisstjórn Belgíu, undir for
sæti Paul Vanden Boeynants,
varð að segja af sér 7. febrúar,
þar sem ríkisstjórnin klofnaði
í tungumáladeilunni.
Átökin milli flæmskumæl-
andi og frönskumælandi manna
í Belgíu hafa átt sér stað allt
frá 13. öld. Eru þetta tvö greini
lega aðskild þjóðarbrot, hvort
um sig með sérstaka menn-
ingu og tungumál.
Deilán nú 1 hófst í Louvain-
háskólánum. en hann er stagrsti
háskóli rómversk kaþólskra
manna í heiminum. Þar hafa
flæmskumælandi stúdentar
staðið fyrir mótmælaaðgerðum
í tæpan mánuð. Tilgangurinn
var að fá frönskumaelandi kenn
ara og stúdenta skóians á brott.
Mál þetta varð brátt svo al-
varlegt, að til afskipta ríkis-
stjórnarinnar kom, og 'þá klofn
aði hún. Það var armur
flæmskumælandi manna í
Kristilega flokkniim, sem er
miðflokkur, er reis upp og
neitaði að fallast á neina þá
lausn málsins, er fæli í sér
annað en brottviknihgu frönsku
mælandi manna frá háskólan-
um. Hinn arrnur Kristilega
flokksins. og Frjálslyndi flokk
urinn, sem einnig átti sæti í
ríkisstjórninni og er hægri
flokkur, gátu ekki á þetta fall-
izt, og þar með var stjórnin
fallin.
Ljóst virðist, að engin lausn
önnur en brottvikning frönsku
mælantíi manna frá , Louvain-
háskóla er fyrir hendi. Annar
og meiri vandi er myndun ríkis
stjórnar, er þorir að styðja
að slíkri lausn málsins
Er því talið senniiegast. eins
og málin standa nú, að efna;
verði til nýrra kosninga. Það
gæti leitt til þess, að Kristi-
legi flokkurinn klofnaði í tvær
fylkingar eftir tungumálum.
Telja þeir, sem kunnugir eru,
að slík þróun ge.ti orðið mjög
hættuleg einingu. landsins.
KARLMENN
toyasa smáibörn fyrir kosniimgiar.
Ég miundii reyna að halda góð-
ar ræður. Ég hef heyrt marga
stjórnimiáilamenn fare mieð ótita-
Lega deLIu.
Blaðarn.: — Fyrir stuittu vor-
uð þér þekkitar sem Shake-
speareleikkonia, sem hefði
áhugia á stjiórnmiáluim. Nú er
taliað um að þér hafið kyn-
þok'ka. Hvernig fleillur yður
þiað?
V.: — Það er hiimneskit! Fólk
aiimennt haifði fyrirfra.m mótað-
ar bugmiyndir um miig, kiom
fram við mig saimikvæmt því,
og ræddi aðeims við miiig um
alvarlieg málefni. Nú er því
ininiprenitað, að ég hafi kyn-
þokika, og þá sér það mig alit
öðrum auguan. Líf mdft er
milkilu fylna núna, og ég hef
komizt að þwí að kyiniþokki opn
ar aillar leiðir. Það er að mínu
áliiiti mjiög áníðianidii fiyrir konu,
að hún finhi að búin sé kona,
ailveg eins og k'arLmiaður viU
fiinina, að hann sé kartoiaður.
Blaðam.: — Margir kartoi'enn
fá leið á koniuim, ef þeár finna
að þær elskia þá.
V.: — Slík aístiaöa er viður-
styiggð og ber votit um skelifi-
Leigan vamþroska, ein þeitta er
einmitt mín reynsLa af karl-
mönnum. Ég hef toomizt að
niðurstöðu, s©m að sjiálfsögðu
á aðeins við uim mig og er
eftlci aetLað að vera aLgild. Þú
ferð að elska einhvem, en heid
ur samit áfram að vera ein-
st'akiLingiur, þú sjálf. En þogiar
niaður og korna elskast um lang
an tíma virðist rauiniveruleikinn
og persónuleiiki einstaikiingsins
hve'rfa. Þetta hefúr slærp áhrif
á samiband þeirra. Og með tím
anum fimmur þú, að þú hefpi'
.gliatað þvi, sem þú leitaðir að.1
Þegar svo er komið, getur þú
ekik’i Lenigur Lifað nægiilega auð-
ugu Lífi. Og þeigar þú hefur
týnt sjiálfri þér, er bezt að
segjia skilið við þamm, sem miað
ur eiskar. Það er mjög daipur-
lögt, qig ég get ekki tekáð því
létt. Ég vilidii að é;g gætá þaði
Riilke sagði einihvern . titna:
„Maður á að eLska fjiarlægðina,
sem aðskilur tvær mamnivérur“.
Þesisi hugsun er einfcennandi
fyrir Rilke, og endurtefcur siig
hvað eftár annað í verkuim
hanis. Eg reyni að meðfcaka
þessa buigsuin sem staðreynd, en
mér tefcst það ekiki aUtaf. Ef
óg gæiti þ'að, væri ég dýrlingur
en etoki miainnieskja. Það er til
fóiLk, sem er svo gæfiusamt að
það' getur rnótað sér þá skiap-
gerð, sem það vill haifa tii ,að
bera efitir þeirri veru, sem
það el'stoar. En það eru aðeins
unidantekninigar. Þegar maður
fullior ðinast gemir miaður sér
raunar efckd Lengur vondr um
fuiLlfcomima hamámigju og lætur
sór mægjia mimna. Mér var
fcennt sem barni, að tál væri
fiuillkomáð samiba'nid manms og
konu. Ég varð .sjálf að komast
að raun um, að ekki er bæi^t
að ná swo La-ngt.
Blaðam.: — ÆJfclið þér einm-
ig að kenna dætrum yðar að
trúa á blefckmgar, sem ekfci fá
staðízt?
V.: — Ég veit eíkdci hwort ég
get jyiálpað mínum börnum.
Ég held lífca, að miikilvægast
sé að fóllk gerá sér lj'óst, að
það getur efclki kennt börnum
sínum svo ýfcja mikið. Það er
miisskilinimgur, aðj ímynda sér
að maður geti þfð. Mér þyfcir
afsbapLega vænt um fioreidra
miína, en óg held að það, sem
ég lœrði af þeim hafi efcki
neynzt wena það, sem þau töldu
sig kieimna mér. Umhverfád, bælk
ur, kvilkmyndár, ævintýrin, sem
viið segjum bömuim oikfcar, haifa'
áreiiða.nlegia meiri áhrif á þau
en. við foreWrarnir. Við höfum
ma.rgar rótgrónar venijua' hvað
snértir gott og illa, uimibun og
réfáingu. Jaifnve] þótt váð trú-
•uim sjláLf ekki lengur á þessar
wenjur, taka börnin sainit við
þeim frá ökkur. Þannág fá þau
að miimnstia kosti einhverja
mæLifcvarða til að nota þegar
út í lífið kemjir.
B'.aðam.: — Gætuð þér hugs-
. að yðuir að hætta við starf yðar
sem Leikfciona?.
V.: — Áður fyrr hugteiddi
ég það oft. Nú gætá ég það að
etos, ef Óg váissá — ég vil í raun
og veru ailte eklki segja það,
þvi það hljómar svo hræðilöga
róimanitísfc't — jæja, ef ég vá'ssi
að ég gæti hjlálpað og mín værl
raunverulega þarfnazt einhvers
staðar annars staðar.
Blaðiaim.: — Hefur það
breytt yður að verða skymdi-
Lega heimisfrægar? /
V.: — Bkki enn, "þvá að ég
bef aðeims verið það stutan
tírna. En ég get ekki sagt að
svo verði ekiki, því að það gæti
gerzt.
B'laðam.: — En pentoigariniir?.
V.: — Ég er niú fyrst virki-
Lega _að Lœra að fcunna að meta
þá. Áður húgsaði ég ekld mifc
ið um peininga, hvorfci meðan
ég var heiirna hjá foreldrum
máipm, né þegar ég var gift.
Þá mæigðu þeir alitlaf. En nú
veit ég hvers virði þeir eru.
Ég vii geta veitt dætrum mín-
um mönm'tun, ég vil ltíkia hafa
þær hjá mér, þagar ég leólk í
tovilkmyndum. Það m'erikir að
ég verð að fcaka hús á leigu,
ráða starfsíóHk og þess háttar.
Þessi ábyrgð mótar. mig og
mér f'eHur hún mjög vel. Ég
hof altaiLf verið þeirrar skoðun
ar að konur, jiaifntvel þófct þær
séu giítiar, ættu að hafa þau
lauin, sem þær vinna sér inn,
fyrir sjálfar sig. En meðan ég
var giift fór það í tauigarnar á
mér, en það skipti engu málá,
hwort ég bafði tekjur og hve
mifclar bær voru
Blaðam.: — Eigið þér eitt-
hvert t.akmark i bfiinju?
V.: —- Ég bejd'að . mitt tak-
mark sé að koma að gagni og
huigsa meira um hvað aðrir
vilja en síðu-r um það hvað ég
. vii sjálf.
Bliaðam.: — Hverjar eiru
miestu hamiiinigjuistund'ir yðar?
V.: — Óstaöp venijuleg at-
vilk, sem gerast aðetos stölkni
simnum og eru liðiin efiár ör-
fláar miínútur, að sveiifla mér
í nólú, eága sfeymdilteiga full-
toormna haminigguistuind með
börnuimum mtoum — eða með
manni, sem ég elska, eða þeg
ar ég ’er með glöðum vinum í
saimræmi og eindimgu oig sikdl
skyinidiitega hivað etohiver amnar
válll rau'mvenuliega segjia — eða
þegar eimhiver veitir manní
blíðu og stynk . . .
Aðstoðarlieiilkstjlóri ber að
dyrum. Hádegisverðarhléið er
Löngu á enda, beðið er eftir
Vamessu. En hún veifar aðeins
hendi ljómandi á svip og segir:
„Ég kem bráðum.“ Maðurinn
yppir öxlum hjálparvana og
fer, en þegar í stað birtdst
auiglýstoigafiulltrúian Oari
Sehaefer. Vanessa biSur um
að M aðeins tuttugu mínútur.
„Við eigum svo sfcemmtilegar
samræður." Þegar _ Oarl fér
ekki, segir bún: „Ég vil það.“
Vanssa er þefcfct fyrir að nota
sór mijög sjiaádan þá staðreynd,
að hún er fræg Leilkkona. Hún
gerir það venjutega aðeins tál
að hjálpa starflsfélögum sínum.
En þegar hún vill ekitoi gera
eitthvað, er það jaifmwei efcki á
færi htos almáttuiga Jack
Wanners að þvániga han,a fcil
þess.
Við voruim tæpast farnar að
taLa samian á nýjan leiik þegar
Carl toom qftur. Nú sneri hann
sér að mér og horfði ý mig
strangiur á svip. Mér var ekíká.
annars úrskO'Star en kve'ðjaL
Vainessa hvetur miig til að
koma bráðum aftur.
Þeg.ar ég er komto út, segir
Carl; „Mér þykir það teitt, en
þér vitið hvað hver mánúta er
dýrmæt, leikararnir og, allt
starsldðið bíða, og l'eLkfconan
kemur efctoi.“
Vanessa veit þetta auðvitað
eiíka 'em hún er hrifniæmt nátt
úrubarn og oft óraunsæ. Steund
um gleymdr hún því aLgjörlega
að það að vera leifcari í Holly
wo'oed ej fyrst og fremst við-
sfcipti, ein etoki liist.