Tíminn - 16.02.1968, Blaðsíða 2

Tíminn - 16.02.1968, Blaðsíða 2
T'mmn FÖ3TUDAGUH 16. fe!:niai 1?G8. Hún heimsótti Kastró mótmælagöngum og á Kúbu, hefur ekki lengur trú á berst gegn stríðinu í Víetnam Sumir segja, a3 hún hafi kynþokka, og það hefur hún raunar — en húm hefur fleira tíl að bera. Vanessa Redgrave er þrítug, fædd í Englandi, dóttir leikarans Sir Miohael Redgrave, hún var áður kunn Shakespeareleikkoma, en eftir að hún lék í kvikmyndinni „Blow Up“ er hún umdeild kvik myndaleikkona. Auk þess að annast um liörnin sín, á hún eitt aðaláhugaefni — stjórnmál. Hún er 179 cm á jiæð, grönn, ljóshærð, og á góðum vegi með að ná heimsfrægð. í fynsta sinm, sem ég sá Vainiessu Redgraive var hiún í fcvifcmymdaverinu. Umíhvenfið var kirýnimgars-aliur Artúns fcon- ungs. Vaneissa stafck í stúf við þeitta uimihvierfi, rótt viðlífca og einhver heifði hengt miálvierfc eftir Pioasso upp á veigg í mið- al'diaihöll. Hápa úr tíigirdisfellldi iá hirðuieysisle'ga á öxiuim henin- ar. Húin var í ijiósum uilansofck- um, og í grænum fcjéil með alia vega litu blómamuin'stri, oig plsið niáði tæplega niður á mið læri. Við þennan fclæðnað tolæddist hún grænum spennu- sfcóm með lágium hœhrauj Van- e-ssa kom boistuilega fyirir sjiómir fclædd minipilsi ininan um aiit. miða.ldasfcrauitið, sem béið hafði verið til úr plasti fyrir síðuisiíu kviikmymdina, sem hún ' leikur í, „Camieík>t“. Vdð fyrstu sýn virðist andiit hennar nú- ttoiailegt, en samt gená regta- iegir andilitsdrætitimir það gotinieskt. Þegar ég taiaði við hana, fann ég að hún var eton- ig Mlömduð í tjáninganmáta sín- uim. Lj'óðræn, á svipaðan hátt og eftirlæitissikáld hennar, Riilke, en einnig mútímafcion'a, sem notar orð eins og „hryili- ieigur“ og „himnesfciur". I næsta skipti hiitti ég hana í ensfcuim slfcógi, made in USA, á l'andiareitgn fcviCemyndaifólags- ins Warne-r Brothers í Kali- fiorníu. Hún var að æfia hlut- verfc Guieinevere drottniiingiar í Cameilot — kiædd kjól með víðu piisi og með hvlt bióm í hárinu. Það var maíhátíð við hirð Artúrs fconumgs. Kvik- mynd'avéiinni var beint að hest um, sem stóðu bundnir v'ð tré, síðam að ungum stúllkum, sem suei'gu og dönsuðu hrtoigdans, og iofcs að Vaimessu. Hiún lá í grænu he.ngiirúmi og aðalsimemn sivedfiuðu hennd fram og afitur. Piiisto þyrluðuist um allt, lang- ir, gramnir flæitur heminiar voru naktiir, blóm hrundu úr hári heninar. Það var eins og menn- tonir væru að leifca sér að barn'. Þetta atrfði var fcvifc- myndað upp aftur og aftur. Ailtaf var Vanessu þeytt upp í lafitið, hiún 'gripin aifitur oigsíð- an aftur upp og niðiur . . . Uotois þiegar hádegisverðarhlé kom, stölkik hún móð niður úr hengi- rúminu, einihver rótti henmd fiiöskiu af rauðvtoi og hún tóto ndkfcra væna teyga. Það var ekifcert ruddaleigt við þessa at- höfm. Húrn drafck af fiösfcu'nni með jiafnimiitolum ynd'iisþoktoa og húm væri a® dreypa á kampa- vínsiglasi. —■ Var þieitta mjlög erfitt at- riði? spurði ég hania. Vaneissia hliææ. „Nei, mér fieltar þetta mijlög veil, miifclú betur en að wra inmiifcyrgð inni í i lei'khúsi. Úti fiton óg að ég er iiifandd“. Vdð 'göngum að húsivagnimum 'hennar, sem stendur vdð mai'ar- sitíg í greinindinmd. Auglýsingia- fuliltrúinm frá Waxmer Brothers og ensifca s'túlkan, sem er etofca- ritari Vaneasu, gamga í humáitt á eftór ofcfcur. Einihver/ bemur mieð rauðiv'ínsifilöskuna ög réttdr hana ton um dyrnar. Vamessa lætur f'aliast náður á iegulbekík og lýsir því brosamdi yfir, að húin viijá vera ein með miér. Auiglýstoigafullitrúton og eimfca- ritarinm flaira.. Það sfceður efckii oft a@ stórstjarna eigi viðtal við bliaðamann án þess að blaða fuiitrúi eða ammar fullltrúd krvilk- myndiafélagsáms sé viðstaddur. ' Vanessa afikiæðist diríottpjmg- arstorúðanum og fer í morgun- kjól, sezt hin alúðlegasta á l'eguibeifcfcinn, fiær sér rauðvin í gias, nœr í tva plastdiisfca, á öðmum eru litlár tómiatar, á hinum grænar ólifur. „Þetta er hádegisverðurimn minn í dag“, segir hún og tek- ur til matar sins með beztu lyst. Ég fæ pappaglias með rauð- vínd, og hún býðuæ mór etamig tómata og ól'ífur á váxl. . Einkariitarinm hafði sagt méf fyrirfram, að Vanessa vdldi ekiki tala um stjórnmál, því að ýmis bllöð í Bandaríkjumum heifðu birt óviniS'amleg sffcrif um stjióm máiasboðanir Vanessu. Þau siögðú frá því, að Vanessa, sem nú hefur geysitoiifclar telfcjur í dioiltarum, væri mjlög svo vimstri siinnuð, þótt hún að ví su væri ekrki meðlliimMr í fcommúnista- flofcfcnum. Lögregilan heifði oft handtefcið hana, er hún Wfcfði telkið þátt í miótm'ælliaigönigum giegn kjiarnioirkiuisprengjum. Hún Vanessa Redgrave væri hliiðholl Kastró og hefði fiarið til Kúbu fyrir tveimur árum síðan. Bn sú vom, að Vanesisa taiaði efclfci um stjiómmiáil, reyndist að- edns vera áskihyggjia fylgdariiðs heinnar. Hienini kemur elbkd til hugar að lláta aftra sér frá að tada um það, sem henni liggur á hjarta, hvori sem það er hdúmi í óhag eðux ei. Lifcleiga er hún eina þekkta leLkkönan, siem ver stjómmiáliasfcoð'andr sin ar af siítori einurð. 7 Blaðamaður: — Þér hafið tæplega tíma til að htasta á fyrinlestra um stjórnmál í há- sifcólanum mieðan á þessari dyöl yðar í Lois AmigeLes stendur? Vanesisa: — Nei, nú er óg að læra rússnesiku. Kennslutoon an min fcemur til mín' og bíður þanigað til hlé verður á uipp- tökunmd. Fyrir fimm árum síð- an þegar ég stundaði háskóla- niám, átti ég aðedns eitt bam og l'éfc ekki í kvdtomyndum, og maðurinn minn (Tony Riohard- son, þau em nú skMtai) yainn alan daginn úti. Sarnt sem áð- ur gat ég þá þagar ekiki lesið allt sem kraffizt var. Mér þykif mjög gaman að vera við niám Við mátitum sjiáíLf vieljia okfcur verfcefnd hviert niásmisiserd. Ég kaus að bera viðbrögð Breta vdð Kúlbudieitannd H962 samiarn vdð viðb'rögð Bamid'arifcjiamaminia. Bliaðam.: — Vom viðíbrögð mainina mjög ólífc í þessum tveitoi lömduim? V,: .— Bretar voru hvorid ábyrgdr í þessu miáli né nógu voidiuigir til að geba aðhafzit nofckuð. B’anidarilkto em mjög wldug, og ríifcissitjömito beditir þessu valdi oft mj'ög viturlega og oft mjiög óvditurlega og iMa. Biandarífcijamenm sfcárúst í ledfc- ton. Bæðd altnienninigur í Bamda rífcjiumum og andistæðingar steffnu stjómarinnar þar em máiklLu kunnugri þessium mál- um, stooðanir þeirra ábyrgari og þauLhuigisaðri en okk’ar Breta. Móbmiæi'aaðgerðir í Eng- iandi bera oift miikinn svip af mióðursýlki. Blaðam.: — Þér hafið sjiálfar tekdð þátt í mótoæl'agöinigum. V.: — Já, en ekfci síðan í . Kúbuidieítanni. Eftir það dró ég miig út úr sliíkum að^erðum. Blaðam.: — Þér viijið sem sagt eibki lengur ganga í sfcrúð- göngum um göbunmar, hailda ræður á sápufcössum og láta handtatoa yðpr? V.: — Nei, ég hef aðrar starfisaðferðiir núna. T. d. hef ég skiiputa’gf heila riðu um Viietnam í Lunidún'ablaðinu Timies. Það var þriggja viitona vitona. Ég varð að leita uppi fóik, tata við það, hrimgja ’og sfcrifa bréf tíl þess að fá fjár- magn og efini. Eg tek ekk- leng ur þátt í mótoælagöngum. í mimiuim augum er það ©fcfci leng ur rétt aðferð og ég held efcfci að slítot beri nægan ánangur. Blaðam.: -p Hafið þér gefið frá yður þá Mebki'nigu að hægit sé að breyba heimánum? V.: — Eg er emin þedrrar skoðunar, að fólík eigi ekki að- eimis að breyta mörgu, heldur gietó einnig breybt því. En ég beff komizt að þeirri niðurstöðu, að móbmælaaðgerðir og miót- miæl'agöngur sóu oft fcomið af stað eiigön'gu tii að fá tilffinn- toiguxn þátttatoenda útnás, en efcki til þess að þær verði ál raumiveirullegB gagns. F'ólfc verð- ur fyrir sterkum geðshræriing- um. og þá reyniir það fremur að hregðast vdð þédm með því að fara í miótoiælagöngur og þvíumlílfct, heldur en á amniam hiátt. Ég tók mijög iemigi þátt í slifcum aðgerðum, oig ég tel, að miörgum m'ótoiæliaaðigerðum. hafii verið fcomið á fót vegna iþess að fólfctou famnst það verð'a að gera eitthvað, en viidi raunwerulegia etofci þjóna miál- staðmium. Blaðam.: — Þér voruð á Kúlbu fyrir tveimur árum síð- ain. Hvemig var þar að vera? V.: — Dásamliegt! Mjög fróð- legt. Bil'aðaim.: — EiT þér vdrðist vera umnandi frelsis, og Kastró er aiimenmt taMnn etoræðis- herra. V.: — Kastró er efciki óskedto- ull. Enigtoin maður og emigto stjórn er það. Það eru spilltir menm á Kúbu, en það sama er að s'egja um öll lönd. Bylting er aldrei edns sfcipuleg " og þrifaleg og það þegar lög eru sett í fulhri frdðsemd. Ég er sóriieiga ánægð með að hafa toomið tál Kubu, og ég ætla að flara þangað á hverju ári tii þess að geta séð með eigin aug uim þær fmamifari'r, sem verðia hjá Kastró. Ég veit, að fiólfc flýr landið, vegna þess að það er farið að haba það. Maður, sem er mikil vinur minn, hef- ur gert það, og ég skii harnn. Blað'arp.: — Hyggizt þér snúa yður al'gerlega að stjiómmál- um? Síðár meir ef tól vil? V.: — Ég hef .nioitokruim sinn- um verið alveg að því komin og gasti verið orðin stjómmála- toona, ef ég vildi það virfcilega. Em égWil það efcfci. BlaðW.: — Kamnski verðið þér einhvem tíma sendiherra iandis yðar? V.: — Nei. Bf ég færi út i stjórnmál, myndi ég leitast við að vera góður sk'ipuieggjiandi og stjómiandi þröngs, afmarik- aðs sviðs. Ég kysi að fram- fcvæma, veiita betoa hjálp og láta fólfc fdnna, að eitiphvað væri gert óg að ég stoipaði efcki tiiltefcna sböðu etoumgiis tii að Framhald á bls- 12.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.