Tíminn - 25.02.1968, Blaðsíða 2

TIMINN
SUNNUDAGUR 25. febrúar 1968
Eo VALD. POULSEN
KLAPPARSTÍG 29 - SÍMAR: 13024 - 15235
HSH SUÐURLANDSBRAUT 10 - : 38520 - 31 142
H
SUÐURLANDSBRAUT 10
Rafmagns og handverkfæri
allskonar
Boltar, skrúfur, rær
Vélareimar og
Reimskífur
Kranar allskonar
FENNER V-BELT
Sendum gegn
Póstkröfu
Rannsóknaraðstaða
Raunvísindastofun Háskólanas hyggst veita á ár-
inu 1968 rannsóknaraðstöðu um takmarkaðan tíma
fáeinuim mönnum, sem óska að stunda rannsóknir
á þeim sviðum, er undir stofnunma falla, en þau
eru: stærðfræði, eðlisfræði, efnafræði og jarðeðlis
fræði. Rannsóknaraðstöðu þessari fylgja ekki laun
frá stofnuninni. Þeir, sem óska eftir rannsóknar-
aðstöðu við stofnunina, skulu senda skriflegar
umsóknir til stjórnar stofnunarinnar. Umsókninni
skulu fylgja skilríki um hæfni umsækjandans og
ýtarleg grenargerð um verkefnið, svo og kostnað-
aráætlun og starfsáætlun, þar sem m. a. er áætlað
ur tími sá, sem þarf til að Ijúka verkefninu, og
tilgreint, hvernig rannsókninni verður hagað. Um-
sókninni skal einnig fylgja greinargerð um aðstöðu
umsækjanda til að vinna að verkefninu aðra en
þá, sem stofnunn gæti veitt, og önnur störf, sem
umsækjandi hyggst stunda jafnframt rannsóknar
starfinu.
Umsóknir skulu hafa borizt stjórn Raunvísinda-
stofnunar Hásólans, Dunhaga 3, Reykjavík, eigi
síðar en 1. apríl 1968.
Raunvísindastofnun Háskólans.
r ______tr
LEIKFELAGSHATIÐIN
í KÓPAVOGI 1968
Árshátíð Lekifélags Kópavogs, verður haldin í
Félagsheimili Kópavogs, laugardaginn 2. marz
kl. 19. Félagar fjölmennið og takið með ykkur
gesti. Styrktarfélagar velkomnir meðan húsrúm
leyfir.
Upplýsingar í símum 40506 — 41934 — 40475.
DÓMUR ATHUGIÐ
SAUMA, SNÍÐ, ÞRÆÐI OG MÁTA KJÖLA.
Upplýsingar í síma 81967.
ÞÁTTUR KIRKJUNNAR
Ráðgáta hins illa
Varla hefur meðvitund og
hugsun verið vöknuð fiyrr í sái
hinna fyrstu hugsuða ' manm-
kymsins en ráðgáta hins iMa
gerði vart við sig.
fivernig st'óð á því, að iil-
gresið: Syndir, sjúikdómar,
sorgir og d'auði var etoki fijar-
tægit alg'jörlega?
Og margir, sem veltu þessu
fyrir sér, þóittust finna, að hið
iíla, sem þeir sikynjuðu á sfcál'd
legan hátt í persónugerviimgi
sem duöful, væri ef til vilil sterk
ara af'l en hið góða, sem þeir
í sams konar liítoingum sem
guð.
Og undarfegast fin'nst mörg-
um að virða fyrir sér aðstöðu
Krists gegn hinu illa. Hann
vilil ek'ki 'ganga í berhögg gegn
því, etoiki láta tí’na Mgresið,
etotoi rísa gegn meingerðamann
inum, etotoi refsa og hegna.
Hann veit, eða virti&t vita,
að hið ili’a verður efctoi upp-
rætt án þess að skerða hið
góða, efcki upprætt með -utan-
aðtoomandi árás, heldur með
innra afii hins góða.
Og það verður ekiki varizt
þeirri hugsum, að hann hinn
miklu speikingur tel'ji .illt og
gott ekiki andstæður, heldur atf
sömu rót, og það sé aðstaða
manna og þrostoi, sem geri
það ililt eða gott eftir atvilk-
um.
Og getur etotoi hatrið breytat
i ást oig ástin í hatur, sorg í
sæ'lu, sæila í sorg? Getur etoki
hin dýpsta gleði orðið 's'árastur
harmur og ástúðin hverfzt í
hefndar'hiUig?
Getur ekki dýrlingur orðið
djöfull og dijöfúil að dýrlimgi?
Var ekiki hög'gormur í Paradís
og Júd’as meðal heilztu vina
Jesú Krists?
Ski'lin milli góðs og iflls eru
etoiki eins g’lögg og fiestir
hyggja. Er ektoi heimurinm
enn að uppgötva að j'afnvel
Hitler og Staiín. sem margir
hafa litið á sem persónugerv-
inga d'j'öfuilsins á 20. óld voru
Mtoa diálítið góðir, jaifnvel hjart
anlegir huigsjóinamenn í aðra
römdina.
Matthías Joohumsson var
spámannlegri speki gædidur, er
hann sagði:
„Heift og elska móta manka-
skil
myndar aflflt, sem er og verð-
ur til,
skapar sögu, skapar lífsins
stríð.
sköpum veldur, heimsims
iöngu tíð.“
Og betur hefði verið, að hin
ir svonefndu lærisveiinar Krists
bæði fyrr og síðar hefðu far-
ið að orðum hans með ifliflgres-
ið nieðal hveitisins, að fláta
hv-ort tveggja vaxa saman eins
oa hann orðaði það. og svo
mikil fjarsitæða, sem það h'lýt-
ur að þyfcja hverj'um góðum
óarðyrkj'Umanni. Hæfileiikai
mannssálar eru ekki eins auð-
þekktir og artfinn í garðinum.
Hefði orðuim ha-ns verið
fyflgt he-fði aldrei orðið tifl
neinn rannsótonarréttur né
pyndingartæiki kirkjunnar
afldrei neiinar galdrabren'nur,
áldrei Gyðingaofsóknir, aldrei
neitt Viet-Nam stríð, svo að
eitithvað sé nefnt.
Heldur hefði vöxtur hins
góða efizt innan frá líkt og við
kristinboðið í upphafi, unz hið
vomda varð í minini hluta litot
oig rómversika jiárnve'ldið fyrir
bænum og bflessunarorðum
píslarvottanna.
„Eiigium við efcki að tína
brott iflilgresið?“ spurðu þijón-
arnir undrandi.
En þefcíktu þeir ilflgresið. Var
ekki það, sem þeim sýndist ilfl-
gresi, kannstoi ennþá betra en
hitt, sem þeir töl'du í stoamm-
sýni §inni vera hveiti og góð-
gresi?
Hvar var sannleikurinn við
bál Brúnós og Jóhans Húss?
Var hann efcki einmitt í sálurn
þeirra, sem verið var að
brenna?
Hvar var réttlátið við dóm-
stóliinn yfir Kristi sjálfum eða
Galilei' síðar?
Var það kannski í sálum og
dómum dómenda, sem þóttust
vera að reyta ilfl'gresið flMiega
í góðri trú?
Nei. Þeir gátu eiktoi í allri
sinni speki greint iflflgresið frá
hivei-tmu heldur stoj'átlaðist
þeim algjörlega. Og þannig
verður oft. Við hverja tiliraun
til að byiggija uipp samfélag heii
agra á þann hátt, að þar fimn-
ist efcikert ilfl'gresi meðal hveit-
isins hafa verið framdir furðu-
legir gflæpir fyrir skammsýni,
s'kilninigsleysi og fordióma
þeirra, sem hatfa staðið fyrir
„sorpeyðslunni“ hverju sinni.
Þess vegna verða jafnvel
prestar, guðfræðingar og satfn-
aðarstjórar að fara varlega.
Ölfl þröngsýni, smámunasemi
og skortur á U'mburðarlyindi,
hefur í för með sér sundrung
oig deilur, sem beinlínis stríða
gegn orði Guðs og kenningunn
Krists um frelsi og bræðraiag,
fyrirgefningu og ástúð.
Samfélag heilagra er ósýni-
legt en efcki sýnisgripur, og
samt him æðsta huigsjóm urn
samfélag, mannlegra vera.
„Hið góða“ má ektoi forðast
alila samfleið með „hinu ilfla“
Þetta eru lí'ka hvort tveggja
aðeins mannleg verðmæti eða
matsatriði. Hið góða þarf að
umbreyta, myndlbreyta hinu
ilfla í gott. Það er tilgangur,
kannstoi æðsti tilgangur manm-
legrar tiilveru, kannstoi alirar
tilveru. Það er fcannski lausn
hinnar mitolu gátu.
Vísindaifleg uimsögn um
krabbameinsfrumiuir og vöxt
þeirra sikýra þetta .véL
Þar segir svo:
„'Hvítu bl'óðkorndn fara eft-
irlitsferð á hiverjum degi um
allan Htoamann. Þau gægjast
inin í hverja einstatoa frumu,
og ekki einungis það, befldur
fara þær inn, teygja angaHur
sínar um hvern króto og 'kitma
og þreiifa á hverju moletoúli,
hverjum kristali. Og þreiifi-
skyn þeirra er mæmt.
Finni þau eitthvað, sem
þeim liítoar etoki drepa þau frum
una, en deyja sjálf um leið —
fórna sér. — Etoiki óttast þau
dauða sinn.
Og svo naskar eru þessar
frumur, hvítU'blóðkornanna, að
ektoert tfer fram lijiá þeim.
En — þær ganga á snið við
krabbameinsfrumur, því mið-
ur.
Enn er sá vandi óleystur,
en kann þó að leysast, að laða,
lokka eða neyða þatta fland-
varnarlið itítoamans til þess að
drepa þær.
En sanmfleikurinn er sá, að
á þeim hefur þetta vamarflið
slítoa andstyggð, að það forð-
ast að hafa atf þeim noiklkur
atfskipti eins og góðir menn
forðast vonda rnenn.
En tatoizt þetta, þá þartf eng-
inn að deyja úr þessu liláska-
lega meini tframar.“
Þetta er furðuleig greinar-
gerð um hið góða og illa í
smáheimi hins ósýnilega, smá-
sjáhheimi vísindanina.
En er það etoki fyrirsögn og
hvatning um það, sem gera
verður til úrbóta og sigums
hinu góða.
Hið góða verður að fórna sér
og fá þannig nýjan vöxt innan
frá, breyta krabbameinsfrum-
unni í lífveru ef svo mætti
segja. Etotoert annað dugar.
Eyðir hinu illa og deyr um
leið, deyr tifl að lifa sem hið
eiMif’géða og fagurgóða.
Látið hvort tveggja vaxa sam
an, því að þið þektoið ekki skifl
in fylflilega, en umbreytið hinu
ffla í gott, en fagnið vexti þess,
ef það kann að reynast 'gott
eins og efnið i fúlka'lytfin.
Fylgið Matthíasi, er hann
hel'dur áfram í sínu ódauð-
lega fljóði:
„Dýpstu rötoin, þó eru ósögð
emn,
ást og heift, þótt skapi stóra
menn,
rétta stefnu siglir aðeins sá,
sem hið góða mestu ræður
hijá.“
2. febr. 1988.
Árelíus Níelsson.
Betri rakstur með
Braun sixtant
Braun umboóið:
Raftækjaverzlun íslands hf.
Reykiavik
Skurðflötur Braun sixtant er
allur lagður þunnri húð úrekta
platinu og rakblaðsgötin eru öll
sexköntuð.
Braun sixtant er rafmagnsrakvéi
með raksturs - ciginleikum
raksápu og rakblaðr.