Alþýðublaðið - 28.12.1989, Blaðsíða 4

4
Fimmtudagur 28. des. 1989
Vinningstölur laugardaginn
23. des. ’89
VINNINGAR FJÖLDI VINNINGSHAFA UPPHÆÐ Á HVERN VINNINGSHAFA
1. 5af 5 1 5.496.162
2. 4Slcffi 9 61.231
3. 4af 5 183 5.194
4. 3af 5 6.061 365
Heildarvinningsupphæð þessa viku:
9.210.008 kr.
UPPLÝSINGAR: SÍMSVARI 681511 - LUKKULÍNA 991002

Hringáu!
Upplýsingasíminn er (91)
6/8
678
í þessu númeri getur þú fengið upplýsingar og
svðr við spurningum þínum um íslandsbanka.
Upplýsingasíminn er opinn virka daga
kl. 9.00-16.00.
Ef þú ert með spurningu, hringdu!
m
ISLAN DSBANKI
- í takt viö nýja tírna!
L

i
i
i
i
<
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
UMRÆÐA
„Rikisvald, verkalyóshreyfing og atvinnurekendasamtok veróa nú þegar að koma sér saman um þjoðarsatt sin
á milli um að tryggja rekstrargrundvöll atvinnulífsins alls, fulla atvinnu og réttlátari skiptingu teknanna," segir
Magnús Marísson i umræðugrein sinni um nýja þjóðarsátt.
Þjóðarsátt
Nær daglega berast fréttir utan úr heimi af gjaldþrotum
„hinna nýju stétta" Austantjaldsríkjanna. Svo ótrúlega sem
það nú hljómar þá virðast þær allar ætla að falla sem ein
allsherjar spilaborg.
Ástæðan fyrir hruninu er ekki
bara ein, en helsta má telja þá
staðreynd að hið steinrunna efna-
hagskerfi „hinnar nýju stéttar"
hefur ekki megnað að brauðfæða
alþýðuna í viðkomandi löndum.
Til viðbótar hafa allar vitrænar til-
lögur til endurbóta verið kæfðar í
fæðingu. Það ríki eða fyrirtæki
eða samtök sem ailtaf leitast við
að bæla niður allar raddir sem
þeim eru ekki þóknanlegar af
einni eða annarri ástæðu er dæmt
til að veslast upp innan frá og
verða aðeins skugginn af sjálfu
sér.
Það hlýtur að flokkast undir
kaldhæðni örlaganna að senni-
lega á kenning Karls Marx um
samþjöppun fjármagnsins hvergi
betur við heldur en þar sem „hin
nýja stétt" hefur ríkt. Verður það
að teljast furðuleg framsýni af
honum að hafa séð þetta fyrir á
sínum tíma.
Óviðunandi efnahagsástand
Ff við lítum nú okkur nær og
reynum að skoða hvernig umhorfs
er í okkar eigin garði meðan á öllu
þessu gengur á meginlandi Evr-
ópu þá kemur ýmislegt i ljós.
Ennþá erum við að sullast i
verðbólgu sem nálgast það að
vera 30% á .svokölluðum árs-
grundvelli og ennþá erum við
með efnahagsmál þjóðarinnar í
slíkum ólestri að jafnvel hinir
bjartsýnustu menn fyllast óhug
aðeins af tilhugsuninni um þau.
Baráttan gegn verðbólgu og efna-
hagslegri óstjórn er búin að vera
mál málanna hjá hverri einustu
ríkisstjórn svo lengi sem elstu
menn muna en allt kemur fyrir
ekki. Til viðbótar fyrrgreindri óár-
an hefur þaö bættst við að hér er
að myndast viðvarandi atvinnu-
leysi hjá þúsundum launþega.
Þegar svo er komið hjá einni þjóð
að eina leiðin til að fá vinnu fyrir
fjölda af þegnum hennar er að
kaupa sér miða aðra leiðina til út-
landa, þá hlýtur mælirinn að vera
orðinn fullur.
Núverandi ástand i efnahags-
málum þjóðarinnar gengur alls
ekki lengur, það verður að taka á
þessum málum strax og það af
fullri einurð.
Þjóðarsátt
af krafti og einurð
Ríkisvald, verkalýðshreyfing og
atvinnurekendasamtök verða nú
þegar að koma sér saman um
þjóðarsátt sín í milli um að tryggja
rekstrargrundvöli atvinnulífsins
alls, fulla atvinnu og réttlátari
skiptingu teknanna. Hversu oft er-
um við ekki búin að reyna þetta
hljóta menn þá að spyrja? Jú, satt
er það, við erum margbúin að
reyna þetta áður, en það virðist
alltaf eitthvað fara úrskeiðis, ein-
hver skerst úr leik eða stendur
ekki við sitt.
En þrátt fyrir öll vonbrigðin og
sárindin sem fyrri tilraunir til þjóð-
arsáttar um viðreisn efnahagslífs-
ins hafa valdið megum við ekki
láta það aftra okkur frá því að
reyna aftur og það af meiri alvöru
en nokkru sinni áður. Trúlega eru
öll gjaldþrotin og allir þeir harm-
leikir sem þeim fylgja, ásamt
þeirri staðreynd að við erum að
festast í viðvarandi atvinnuleysi
að opna augu íslendinga fyrir
þeirri staðreynd að svona er alls
ekki hægt að halda áfram lengur.
Að lokum þetta: Þjóðarsátt um
viðreisn atvinnu- og efnahagslifs
verður ekki komið á með hang-
andi hendi, henni þarf að fylgja
eftir af krafti og einurð. Þjóðarsátt
geturt aldrei orðið nema hér sé
tryggð full atvinna og sanngjörn
launaskipting, það verða menn að
láta sér skiljast hvort sem þeim lík-
ar það betur eða verr. Sá frestur
sem mönnum er gefinn til að
koma málum sínum í lag eftir að í
óefni er komið er yfirleitt ekki
langur og þegar hann er liðinn er
viðkomandi ekki lengur hafður
með í ráðum.
Magnús Marísson
skrifar