Tíminn - 01.05.1968, Blaðsíða 8

/
s
TIMINN
MIÐVBKUDAGUR 1. maí 1968.
Auglýsing
um verndun vatnsbóla og grunnvatns á höfuð-
borgarsvæðinu. (Reykjavík, Seltjamarneshreppur,
Mosfellssveit, Kópavogskaupstaður, Garðahreppur
og Hafnarfjörður).
V I
Tillaga að verndarsvæðum umhverfis vatnsból á
höfuðborgarsvæðinu, og reglum þeim sem nauð-
synlegt þykir að setja um hvert verndarsvæði fyrir
sig til að fyrirbyggja mengun vatnsbóla og grunn-
vatns í næsta nágrenni vatnsbólanna, munu liggja
frammi almenningi til sýnis frá 1. maí 1968 til
15. júní 1968 á eftirtöldum stöðum:
1. Skrifstofu borgarveúkfræðings, Skúla-
túni 2, 3. hæð.
2. Skrifstofu sveitarstjóra Seltjarnarnes-
hrepps, Gamla skóla.
3. Skrifstofu sveitastjóra Mosfellssveitar,
Hlégarði.
4. Skrifstofu bæjarverkfræðings, Kópavogs-
kaupstað, félagsheimilinu.
5. Skrifstofu sveitarstjóra Garðahrepps,
Sveinatungu v/Vífilsstaðaveg.
6. Skrifstofu bæjarverkfræðings Hafnarfjarð
ar, Strandgötu 6,
á venjulegum skrifstofutíma á hverjum stað.
Athugasemdum við tillöguna bg verndarreglurnar
skal s*kila á einhvern ofangreindra staða eigi sífar
en 30. júní 1968.
Þeir, sem ekki gera athugasemdir við tillöguna
og verndarreglurnar innan tils'kilins frests, teljast
samþykkja hana, sbr. 1. mgr. 17. greinar laga
nr. 19/1964.
Samvinnunefnd um skipulagsmál
Reykjavíkur og nágrennis, apríl 1968.
GIRDINGAR-
NET OG VÍR
Höfum fyrirliggjandi, bæði í heildsölu og smá-
sölu, túngirðingarnet og gaddavír.
Samband íslenzkra samvinnufélaga,
byggi nga vörudei Id.
ATHUGASEMD
- víS ræðu dr. Bjarna
Helgasonar
í laugardagsiblaBi Mjorgwnbl.
24. s. m. birtast kaflar úr
ræðu dr. Bj.arna Helgasomar,
er hann hélt á fundi Hie-imdall
®r, féiagi ungra SjláttfstæSis-
miamina 21. felbrúar.
Þótt ýmiislegt gotít og vel
athiugað komi fram hjlá Bjtarna
eftir þessum útdrætti úr ræðu
hans að dæma, ekki sízt er
varðar áburðar og kjarnfóður
verzlun bænda, þykir mér rétt
að gena nok-krar atbugasemdir
við ákveðin sjóntarmið, er
fram kom-a hjá do'ktornum, varð
-andi stefnuea í landbúnaðar-
miálum o-g h'ann telur a@ ýmsu
leyfci fánánliega.
Tvennt er það einkum, sem
BjH. telur að atihuiga beri varð
andi framfcíðarskiipum lan-d-
búnaðamiála.
Guðjön Styrkársson
HÆSTARÉTTARLÖGMADUR
AUSTURSTRÆTI 6 SlMI IÍ354
HARÐVIÐAR
OTIHURÐIR
TRÉSMIÐJA
P. SKÚLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sfmi 4 01 75
*
\ 60 stiga heitu vatni með BIO-TEX er nægilegt að láta þvottinn
liggja í bleyti í 30 mínútur. Ef kalt vatn er notað, skyldi hann
liggja næturlangt. — Reynið þetta nýja og sérstæða þvottaefni.
>
Kemikalia
Leggið í bleyti með BIO-TEX — og þvottur-
inn verður hreinn áður en þér þyrjið að þvo.
Aðeins ein sléttfull matskeið í tvo iítra áf vatni.
1. Hvað á þjóðiin að leggja
mikið á sig til þess að hafa
landbúnað í landinu.
2. Landinu ber að skiipta í
ákveðin framileiðslusvœði með
tilTiti til ræktuniar- og mairk-
aðsáðstöðu.
Tæpiiega verður hjá því kom
izt, að ýnisa bæmdur setji
ih'ljóða, þegar vásimdamaður, er
stairfar í þeirra þáigu, ber sér
í muTin slíkar skoðamir. Von-
andi hiefi ég misskilið þessi um
miaali doktorsins, en þau mætti
fcúlkia serni árás á bændastétt-
úna og beinam atvinmuróg.
Þeirri skoðum virðist nú vaxa
fyigi í iandimu að mesta nauð
synjamál þjóðarinnar sé að
fœfcka bænduim tii auikJns vaxt
ar hinu umga iborgríki Stór-
Reykjavíkur. Þessi nýja stefma
giemgur jaÆmvel svo lamgt, að
það virðiist gerf að eins kon-
ar tabmadki ákiveðims hóps
manma að eyða sem fyrnst sveit
um laimdisins.
Eln hvar er svo að finma
skýrimgU'na fyrir þessari nýju
þjóðifélaigsstiefnu?
Bera þesisir nnemm þjóðar>-
haig fyrir brjósti? Bera þessir
sömu menm vaxiandi þjóðarfcekj
ur fyrir hrjósti og aukma þjóð
armeinn'imigu? Getur það verið,
áð þessir menn trúi því, að
vel'gemigmi þjóðarinmar vaxi
við það, að lamdlbúnaðarfram-
leiðslam verði lögð niður, en
í þess stað verði fluttar inm
iamdbúnaðariviÖTur erlendis fmá
fyrir gjialdeyri, sem erngin veit
hvar ætti að takia, eims og
mú er komið málum.
Sé litið á þessi mál frá
þjóðhagslegu sjónarmiðS, er
sanmieikurinm sá, að bæmdaistétt
im skilar fullkomilega símum
hluta, en hún hefur aftur á
móti litlu sem emtgu ráðið um
gamig þjóðmiáiamna að umdiam
förmu og jafnvel ekki einu
simmi um gaimg simma eigim
miála. Ekki hafa bændurnir að
U'mdaniförmu haft floruisfcu um
yöxit dýrtílðairiimar í Landinu, þar
sem þeirra laun hafa ætíð ver
ið reáikimuð út etftir á sam-
krvaemt launum anmarra stétta,
þófct þeir hafi aldrei náð
þvf launajafnrétti, sem þeir
eiga rébt á lögum samkv.
Ekki hafla bændurmir heldur
náðið hinum óhagstæðu laumia-
kjiörum lamidibúnaðarins, sem
þeir hafa orðið að sæta með
sérstökium iauimaskatti um-
fram aðra lamdsmenm.
E-kki hafa bændurnir ráðið
hinu óhagstæða áburðarverði
og illnotlhæfa álburði, sem er
þröngvað u-pp á þá gegn viija
þeiirra. Ekki hiaf-a þeir heldur
ráðið hinum óhagstæða kjiam
fóðurinmfLuitnimgi frá Bamdari'kj
umum, sem stjórmarvöld lands
ims töldu sér af fjlárhagsátæð
um mauðsyinilegt að semija um
kaup á, bændum í hag. Ekki
hiafia bændur heldur ráðið
hinum óréttiátu fcollum á lamd
búmaðairvélum.
Bf þetta er alit lagt saman
og metið til aukinis framleiðslu
kostnaðar, er ekki að furða,
þófct verðlag landibúnaðarvara
þuxfi að vera hér nokkru hærra
en víða ammans sfcaðaæ, þar sem
betur er að landbúnaðinum bú
ið.
Væri efcki sérstö'k ástæða til
þess fyri-r unga sjálfstæðismenn
að hlutast til um það við sína
fl'okksforystu að gera Landibún
aðinum kleift að lækka fram
leiðslukostnaðinn fyrir innlemd
an markað. Þeir ættu að kynma
sér betur viðhorfin í landtoún
aðimum og aðstöðu bændamna,
sem haf a mögiumairlaust þræiað
sér út við ræktumar- og upp-
toyggingariS'tarf landsimis í þeirri
góðu trú, að með þvi væru
þeir að tryggja framtiðarvel-
ferð þjóðarininiar, en hlotið að
iaunum vamiþa'kklæti og lægra
kaU'P en nokikur önmur stéfct í
íþjóðfélagi'nu og það á rnestu ■
veigemgmiiistímium, sem yfir
þjóðima hefur gengið. Em þrátt
Ifiyrir þessa mifclu velgengni
hefur „viðreisnin“ ekki unnt
toæmdastéttinni þess hlutar, sem
hen'nd bar til jafmræðis við
aðrar stéfctir. Hefur því hlutur
bænda verið í vaxandi ósam-
ræmi við auikmar þjóðartekjur
á undanfömum árum. Dr.
Bjarni Helgason og aðrir u,ng
ir sjálfstæðismenm mættu muna
það, áð það eru fleiri atvimmu
'greinar á ísiamdi em lam'dtoúnað
ur, sem þurfa á opinlbenum
stuðmingi að toalda, sem svo
err kallaður, bæði sjávarúfcveg
ur og iðnaður, sem viðreisnin
var svo víðsýn að leggja að
veffi að verulegu leyfci, umdir
kjönorðiniH „-aulkið verzlumar-
frelsi“.
Em á hverju lifir íslemzka
þjóðin? Mumdi hin síaukna skrif
sfcofúmennis'ka í landimu lifa
íiengi góðu lí-fi án friamleiðslu?
Ef framleiðslan væri ekki fyr
ir hendi, hvar ætti þjóðin þá
að kaupa silnar lxfsnau'ðSynij'ar.
Þefcba sífellda stagl, úr hópi
laumiamanma, um svo og svo
milkia stiyrki og meðgjöf til
atvixmuivega þjóðairimnar er að
verða svo f urðuiegt og fárán-
legt fjyirtoæri, að hver heiðar-
legur íislendinigur ætti að blygð
ast sín fyrir slk ummæli, Að
visu fcrúa sumir menn þvf, að
það sé hægt að ieysa allam að-
sfceðjandi vamda íslemzk efma
hagsffifs með enleradu fjár-
maigni og stóriðju, enda þótt
enginn erlendur fósýslumað
ur hafi enn femgizt til þess að
leggja fram fé sitt í fyrirtæki
á íslam'di, njemia með stórkost-
legum bolla- og skatbfríðin'dum,
ásamt margfalt lægra raforku
verði em ilnmleradur atvimmu-
reikstur verður að gera sér að
góðu að greiða. Til þess að
flýta fyrir þessari nýju upp-
iau'sniarstefnu, er bændastéttin
höfð að skotsipæni og virðist
nú eiga að ge-ra tiiraun til að
kljúfa hana í sem flesta hags-
munahóipa með sérstökum verð
laigssvœðum sbr. kennimgu B.
H. með tiUiti til ræktumar- og
miarfcaðsa'ðstöðu á hverjum stað’
í sta® þe-ss samieiginlega af-
urðaverðs yfir lamdið allt, sem
bæði bændur og aðrir framleið
emdur í landinu hafa fyrir löngu
talið sjálfsagt gnund'valiarmiann
réttindi eins og á fjölmörgum
öðrum sviðum þj óðlífsims, svo
sem nú gildir um laun verka-
mian.na og opimtoerra starfs-
manma.
Ef B.H. vildi hugsa rökrétt
um málefni íslenzks landtoún-
aðar, h'efði mátt vænfca þess,
að hin ótrygga framleiðsluað-
staða í hin-um einstöku lamds-
hlutum af völdum sérstaks og
timabuindins veðurfars hefði
fremur átt að leiða huga dokt
orsins að þeirri nauðsyn, án
tillits til alls anmars, að
tryggja firamileiðendum hinna
eimstöku lamdssvæða sem jafn-
asta aðstöðu, því emgin veit
hvemær eða hvar á lamdimu
up'pskerutorest eða afurðatjóm
kanm að bera að.
Þannig þarf landið allt
bændastéttin öll, að vera eim
samábyrg heild gagravant inn
lenda markaðimum svo aldrei
verði skortur á landbúniaðarvör
um.
Það er sú tryggimg, sem neyt
e.ndur eiga kröfu á, meðan land
toúnaður er viðurkemmdur sem
sérstök atvinmugrem á íslandi.
Hermóður Guðmundssom.