Tíminn - 11.05.1968, Qupperneq 9

LAUGARDAGUR 11. maí 1968.
TIMINN
21
Hjón ein voru í samkvæmi.
Það •viar drukkið fast og voru
hjónin, sérstaklega brúin, orð
| in drukíkin mjög.
, Maður hennar snýr sér þá
i að tveimnr kiunningjnm sínum
i og segix.
— Farið þið heirn fyrir mig
I með kocuna mdna og háittið
1 — En blessaðir, baetti hann
i við. — Þið verið að berlhátta
í hana annars hleypnr hún út.
■ Austur í sveitum bjuggu eitt
' sinn tveir brseður, miklir hag-
leiksmenn m. a. bjuggu þeir
til grindur til að þurrka á
■ sofckaplögg yfir gióð. Ein var
úr hrossarif jum.
Á naesta bæ átti unglings-
strákur heima, l«orsteinn að
nafni sem var heldur einfaldur
en komst standum hnyttilega
að orði. Á milli bæjanna var
fjánhús, sem bræðumir átta.
Á vetarna, þegar fé var á gjöf,
rnátti ganga að því vísu hvenær
þeir gáfu fénu, og var þá oft
notað tækifærið að senda
Steina jneð skilaboð til þeirra.
Nú var það eitt sinn, að
annar bróðirinn, Ögmundur,
var að gefa fénu og Steini var
sendur til hans. Ögmundur
spurði frétta að venju, en sá
svo, að branagat var á öðrum
sokík Steina og segir:
— Það er þarna brunagat á
sokknum þínum, Steini.
Steini svaraði samstundis.
— Það er víst af þvi, að
hann hefur ekki verið þurrk
aður á hrossbeinagrind.
Öðru sinni, þegar Steini kom
til Ögmundar, hittist svo á
að tvær mæðgur höfðu ráðizt
á bæinn, þar sem S'teini var.
Og Ögmundur spyr.
— Voru þetta mæðgur, sem
komu til ykkar í vor.
— Ja, það veit ég nú ekki,
svaraði Steini, en sú yngri er
dóttir þeirrar eldri.
FLÉT1-UR
OG MÁT
Hvítar á leik og heldur jafn
tefli.
Vi'ldurðu vera svo góður að stinga þínum í eyrun á mér.
2 á
S
II ~9
\
\
/é /7

9 /o
Krossgáta
Nr. 18
Lóðrétt: 1 Verða var við.
2 Athuga 3 Tveir eins 4
Forfaðir 6 Þvoði 8 Stórgripa
10 Þrír eins 14 í vömb 15
Skelfing 17 Guðdómur.
Ráðning á gátu nr. 17.
Lárétt: 1 Rafall 5 Ósa 7
Ket 9 Sýg 11 KN 12 La 13
Uns 15 Kal 16 Óma 18
Skýringar; stórri
Lárétt: 1 Ráin 5 Veru 7 Bætþ við- Lóðrétt: 1 Rykkur 2 Fót.
9 Straumkast 11 Strax 12 Tveir 3 As 4 Las 6 Ágalli 8 Enn
eins 13 Nudd 15 Brjálaða 16 10 Ýla 14 Dót 15 Kar 17
Grenj 18 Peningur. Mó.
52
Lausnin er þannig: 1. Eg7 —
f7, Ba5 — c3 2. d4 — d5!, c6x
d'5 3. g5 — g6, Kd7 — d6 4.
Ef7 — f8, Bc3 — b2 5. EfP —
f7 og svartar kemst ekkert ó-
leiðis. Ekki er hségt að hreyfa
peðin, því þá verður hvita g-
peðið drottning. Leiki svartur
Bh8 fylgir hvítur á eftir með
kóngnum. Báðir geta þá komið
upp drottningum í fjórum leikj
um, en endataflið er jafntefli.
væri af'ar leiðinlegt. — Það er
ó-mögulegt að segja, hvort það
hefur verið Lloyd George að kenna
hinum hræði'legu lituðu landabréf
um, eða litlu járnhraut'nnd til
Snowdon. Þegar ég ferðast yfir
tdl Ballyoool, verð ég að mér heil-
um og lifandi að lesa aila leiðina
frá Chester til Holyhead af ótta
við að þurfa að sjá e’tbhvað af
landislagiinu. Ég fuillrvissa yður um
— við Oioely — að þegar ’ þér
sijáið fijöllin í Snowdion, sem eru
eins og kldippt út ú rsvörtum,
hrjúifum pappa, bera við ynd’s-
legt sólarliagið, eins og ferða-
menm hafa sagt, þá er það alveg
eins og ein myndin á sýningunni.
— Ned, það er hræðilegt, sam-
siininiti Cirely — litli bræsnarinn.
Ekiki er meira en ár frá því að
hún merkti við uppáhaldsmál-
verk sín á sýningarskránni. Ég
get ekki þolað, þegar smekkur
ungrar stúl'ku verðuir hreint berg
mál aif smekik maninsiins, sem hún
er með.
— Og svo þessar gömlu kastala
rústir. Þær eru srvo dásamlegar,
að slíkt er ótrúlegt, hélt Sídney
áfram, — svona turnar
hann
tertcnaði þá í loftið með fingrin- *
um, um granmain úlnliðinn var
gU’l’larmibamd, — speg'last al'ls stað-
ar í lygnum vötnum. Hræðilegt.'
Maður getur ekki varizt hlátri.
Land'slagáð er eins og leiktjöld.
Oig svo er PílsfjaMið, sem endi-
lega þunfti að sýna mamni, því
að það M’kist fílsbaki. Það á víst
að draga að sér ferðamenn. Og
þessi holdlitaðu ský, sem þeiir
haifa á eimhvern óskiljanlegan
hátt getað sett samloka um tind- j
inn á Smowdon. Og í sjálfu sér
er Snowdion svo óþolandi hvers-
dagsleguir, sem mest má vera.;
Cader Idres er botri, hélt hann
vngjarnlega álfram. — Enn er
hægt að sýna vinum sínum Cader.
Oader með litla, faltega vatninu,'
er reglutega fallegt fjial'l, finnst |
méir — og sneri sér að Waters, j
sem ek'ki virtist geta sagt neitt j
við þennan mamn, er var að am-i
ast við fjöilunum í Wates.
— Vð ætlum ekki að búa uppi
í fjöltum, mœlti hann stuttar í
spuna. — Fjölsfcylda mán ætlar
að búa um sex vi'kna tíma f Angle
sey.
— Nei, er það? Það var
sfcemmtitegt — ég meina, er yfir-
leitt hægt að búa þar, sagði Sid-
ney Vandeleur og lyfti svarta Van
dykeskeggiinu frá bindinu. Herra
minn trúr, hvíiMkt bindi. Nú fyrst
sá ég það.
— Hm, sagði forstjórinn. Hon-
um brá, er hann sá slifsið, eins
oig hann segði við sjálfan sig —
Er slíkt hugsanlegt: Hann gerði
sýni'iega alit til að horfa efcki á
það aftur. Það var úr gulu silki
með sikjainnalegum, hárauðum,
svörtum og grænum skollum...........
frumlegt! Hvernig gat mi>g hafa
d'reymt um, að lífið yrði bæriiegt,
jaf'nvel í Ballycool, með manni,
sem notaði slíkit bindi. Ég myndi
hafa farið frá honum unnan viku.
Nei. Ég myndi aldrei hafa farið
þangað. Ég gat ekki. ....
Sidney kveikti í nýrri sígarettu
og samtaMð féll niður Enginn
sagði neitt.
Allt f einu fékk ég góða hug-
mynd.
Mér datt í hug, að bar eð þess-
ir báðu ungu menn sungu, og
annar þeirra var Mtils háttar t
skáld, þá vœri heppilegt að leiða
talið að hljómlist.
Æ, hvers vegna gerði ég það?
Það var regluleg k'aff'æging. Því
að Sidiney Vandeleur fór sam-
stundis að tala um þjóðlög frá
eMiefta öld. Og Waters lýsti þvi
yfir, að hanin héldi, að eMefta
öldin iægi fyrir utan sinn sj’ón-
diei'Marhrin'g.
Þá fór Sidney að raula nýrri,
en dauðleiðinlega, keltneska
söngva um „broshýru biómin,
sem brátt eiga að visna".
Og Waters sagði, að hann vdldi
heldur ný útsprungin blóm. Ró-
lega bætti hann við, að persónu-
liega þætti hionum teiðinleg'ir þess
ir saknaðarsöngvar í molil. Hann
sagði, að sér flyndist lögin ágæt,
sem Elísabet drottning hafi sett
írskum samtiíðarsfcáldum sdnum.
Þau ákiváðu, að þeir skyldu dæmd
ir til dauða, sem ortu um annað
efni en sem gæti stuðlað að heiðri
og frægð hennar hátignar.
Þetta setti Sidney í kMpu. Með
uppgerðarbrosi sneri hann sér að
mér og spurði aumingjatega, hvort
ég ætti handritið, sem hann hafði
skriífað fyrir mig, sonnettuna —
„Seiðbundimn kyssti ég silkimjÚKt
'hár“.
Ég fann, að ég roðnaði upp í
hársrætur, u.pp að háriou, sem
hainn hafði alltaf dáðst svo mikið
að. . . .edtthvað stóð þar um að
kyssa hár, sem hann aldrei hafði
komið nálægt. Og ég var meira
en áköf að gleymá þeim skáld
skap. — Ég svaraði stutt í spuna:
— Nú — það fcvæði, já. Ég hugsa,
að það Mggi í einhvem s'kúiffunni.
— Bf það velidur vður ekki of
miklum óþægindum, uingfrú
Trant, þá þætti mér gaman að
fá þetta lánað. Það er ei-na afritið
mdtt, mæliti Sidney blíðtega.
— Já, nu skal ég leita, sagði
óg. — Cice'ly, viltu koma með mér
inn í herbergi mitt og hjálpa
miér til að leita?
Cicely kom með ipér og lét
karlmennina um að skemmta hvor
öðrum. Hvernig þeim fiór það úr
hendi, fæ ég líklega aMrei að
vita.
— Jæja, Cis, hvernig hefir þú
það, spurði ég, er dyrnar lofcuð-
ust á eftir okikur. — Ég sé, að þú
ert orðin góð í fætinum, og þú
sagðir, að þú værir byrjiuð að
vinna aftur?
— Já, en ekfci hjá frú Chéris-
ette, Ég fiéfck stöðu beint á móti,
í Bond Street, hjá frú Lamaires.
Vandeleur útvegaði hana í gego
um systur sína, sem þekkir hana.
Þar fæ óg hænri lauin og hefd það
yfirteitt mifciu betra. Ó, hann hef-
ir verið svo vingjarntegur, LiMa.
— Er það? Þú hefir þá — hitt
hamn oft?
— Já, hann hefir komið hing-
að oft, en — aðeins til að tala við
þig, sagði hún ásakandi.
— Mjög vel hugsað af honum,
sagði ég.
Cioely teit nú á mig enn meiri
ásökuinaraugum. — Hann segir. að
þú hafir svipt líf sitt öllum lit-
brigðum. Þú hefur gert hið gyllta
svart og hið græna grátt.
— Ó, alit þetta litaþyaður hans,
sagði ég engileg. — Ég held, að
hann hafi enn nógu marga liti
í btadinu.
— Ég held, að þú skiljir Vand-
eleur ekfci rétt, sagði Cioely kuMa
iega.
— Efcki það? Jú, það veit sá,
sem allt veit. Hann er einn
þeirra, sem hlaupa með alflar sorg
ir sínar, er ung stúlfca hefir
hryggbrotið þá, í himn fiyrsta hlut
tekmtaigarsama, sem — —. Hér
þagnaði ég skynditega. Ég sá
nefiniiteiga, að ég var án nokkurí-
ar veruflegrar áistæðu, að því kotn-
in að rí'fast við mtaa gömlu vin
stúlku.
Ég sfcipti því í flýti um um-
ræðuefni og fór að tala utn húsa-
leigu og um, hve ég yrð’ senni
lega lengi í burtu. Ég fann ár
ans kivæðið hans Sidneys, sem ég
mun hata um ókomna tíma, sef-
aði Cicely með, að ég ætlaði etoKi
að giftast fyrr en sumarið væri
úti — sagði hemni, að það gleddi
mig, að sjá henni ganga svo vei.
— Etf Vandeleur þarfmast af-
þreyingar, þá ættirðu að reyna
að fá hann með til að sjá „Ba>~
daga Dedrasar". Verta bless.
AMt útMt var til, að lítið yrði
sagt. meðan á öfcuferðinni stóð tiJ
Seven oakes.
Aftur fann ég, að ég varð að
taka forustuna og hefja samræð-
ur.
— Jæja? Firnnst ðyur ekki að
ungfrú Harradine sé mjög faHjeg
stúlika?
— Jú, hún hefir fal'legt hár.
— Já, dásaml'egt.
Þögn.
Ég þóttist ftana, að Watei-s
hefði ekki orðið þess var, sem
mig grunaði að væri, nefnilega að
Sidney væri farið að Mtast mjög
vel á Cicely. Hann leit elcki að-
etas á hana sem kunningja, er
hamn gat þuiið fyrir sorgir sín-
ar. Mig langaði til að heyra, hvað
hann myndi segjia um Sidney.
Mig hefði mátt lamga og langa,
ei ég hefði ekki spurt flormáia-
laust: — Hvemig Mzt yður svo
á Sidney Vandeleur?
— Það var skrítin spurning.
Hjvað er bægt að segja um mamn,
sem maður hefur aðeins þekikt
í einn háiftdma? Mér famnst hann
vera hezti náungi. En hann er
ekiki einn af þeim, sem ég hitti
SVO oft í verzluinarhverfinu? Hvað
gerir hamn?
— O — efcki neitt áflcveðið.
Hiann þanf ekki að gera neitt.
— Ekki það? Það er heppilegt
fiyrir hann, sagði Waters í tón,
ÚTVARPIÐ
Laugardagur 11. maí
7.00 Morgunútvarp 12.0o Hitíigis
útvarp 13.00 Óskalög sjúklinga
15.00 Laugardagssyrpa í umsjá
Jónasar Jónassonar. 17.15 Á nót
um æskunnar. 17.45 Lestrarstund
fyrir litlu
bömin 18.00
Söngvar í
léttum tón. 18.20 Tilkynningar
18.45 Veðurfregnir. 19.00 Fréttir
Tilkynningar. 19.30 Daglegt ';f
Ámi Gunnarsson fréttam. sér
um þáttinn 2000 Þýzk þiððlög
flutt af þarlendu listafólíki. 20.20
Endurtekið leikrit: „Hjá Mjólkur
skógi“ eftir Dylan Thomas. Leik
stjóri: Gísli HaHdórsson. 22.00
Fréttir og veðurfregnir. 22.15
Danslög 23.55 Fréttir í stuttu
máJí. Dagskrárlok.
í DAG