Alþýðublaðið - 21.03.1990, Side 3

I { l I
. c
J .>.}.> A '
Miövikudagur 21. mars 1990
3
/
Nefnd á að reyna aö skapa landinu jákvœöa ímynd:
Tilraunaátak
í Bretlandi
Forsætisráðherra hefur skip-
að fimm manna nefnd til að
kynna ísland á erlendum vett-
vangi og efla jákvæða ímynd
þess. Nefndinni er ætlað að
vinna að framgangi þessara
mála í samráði við innlenda og
erlenda aðila og ráðuneytum
sem málinu tengjast.
Nefndinni er ætlað að undirbúa 5
ára áætlun um kynningu Islands á
erlendum vettvangi og huga að þró-
un nauðsynlegrar aðstöðu innan-
lands. Þá er nefndinni falið að
kanna hvort ísland geti orðið ímynd
gæða, hreinleika og heilbrigðs um-
hverfis og mannlífs í augum er-
lendra gesta.
Eitt af verkefnum nefndarinnar
verður að kanna áhuga á að halda
hér á landi ýmsar alþjóðlegar ráð-
stefnur, svo sem alþjóðlegar um-
hverfisráðstefnur, heilbrigðisráð-
stefnur og sjávarútvegsráðstefnur.
Ætlunin er að hrinda í fram-
kvæmd sex mánaða tilraunaátaki í
Bretlandi til kynningar á íslandi,
vörum þess og þjónustu. Að því
loknu verður árangur þessa átaks
metinn og grunnur lagður að frek-
ari kynningu íslands á e'rlendum
vettvangi.
Auk þessa er nefndinni ætlað að
setja fram tillögur um, hvernig sam-
vinnu Útflutningsráðs íslands og
Ferðamálaráðs lslands verði best
fyrirkomið í framtíðinni.
Stefnt er að því að nefndin Ijúki
störfum 31. desember 1990. Sæti í
nefndinni eiga: Baldvin Jónsson,
auglýsingastjóri, formaður nefndar-
innar, Pétur J. Eiríksson, Flugleiðum
hf., Dr. Ingjaldur Hannibalsson, Út-
flutningsráði íslands, Karl Sigur-
hjartarson, Ferðamálaráði íslands
og Júlíus Hafstein, Reykjavíkur-
borg.
Borgin sér sjálf
um sitt mannahald
Grasleppan þykir mörgum herramannsmatur, — en aðallega er þó sóst eftir hrognum til kavíarvinnslu.
Grásleppuvertíd hafin:
Slæmar söluhorfur og lág verð
Mikil óvissa ríkir um fram-
vindu grásleppuvertíðarinnar á
þessu ári en veiði má hefjast í
dag á svæðinu frá Horni að
Skagatá en mánuður er enn í að
veiðar megi hefjast á svæðinu
frá Hvítingi að Horni. 408 veiði-
leyfi hafa verið gefin út sem er
svipaður fjöldi og undangengin
ár. Landssamband smábátaeig-
enda hefur sent bréf meðfylgj-
andi veiðileyfunum þar sem seg-
ir m.a. að veiðimenn séu hvattir
til að hefja ekki veiðar fyrr en
örugg trygging fáist fyrir því að
hægt verði að selja þau grá-
sleppuhrogn sem aflað verður á
I______________________________
komandi vertíð.
Miklar birgðir eru til í landinu frá
síðustu vertíð, um 4.000 tunnur að
því er talið er og hefur verð á þeim
þegar fallið um nær 50%. í fyrra
seldust úr landi 5.057 tunnur en í ár
hefur aðeins verið gerður samning-
ur um sölu á 3.500 tunnum til Dan-
merkur. Verðið er 900 DM sem er
það lágmarksviðmiðunarverð sem
framleiðendur hafa komið sér sam-
an um fyrir árið í ár.
Innanlandsmarkaður er líka veru-
lega óviss, kavíarframleiðendur
hafa enn ekki fengist til að nefna
nein verð, né heldur hversu mikið
þeir telji sig þurfa að kaupa á vertíð-
inni.
Samkvæmt því sem fram kemur í
áðurnefndu bréfi frá Landssam-
bandi smábátaeigenda eru stórir er-
lendir framleiðendur kavíars alvar-
lega farnir að velta fyrir sér hvort
einhver framtíð sé fyrir þessa fram-
leiðslu. Kavíar úr íslenskum grá-
sleppuhrognum hefur t.d. fallið um
30% í verði á Þýskalandsmarkaði á
einu ári og telur Landssamband
smábátaeigenda að engar líkur séu
á að þetta verðhrun stöðvist, á með-
an verð á hrognum hér innanlands
heldur áfram að lækka vegna of-
framboðs.
Er starfsmannahald Reykja-
víkur tekið að færa sér í nyt
þjónustu ráðningarfyrirtækja?
Svo leit a.m.k. út fyrir um tíma.
í sunnudagsblaði Morgun-
blaðsins birtust tvær auglýs-
ingar frá starfsmannahaldi
Reykjavíkurborgar, önnur í
hefðbundnu formi en hin undir
merkjum Ábendis sf.
Við nánari eftirgrennslan kom í
ljós að hér var um mistök að ræða.
Að sögn Jóns G. Kristjánssonar,
starfsmannastjóra Reykjavíkur-
borgar var hér handvömm Morg-
unblaðsmanna um að kenna. Aug-
lýsingin var prentuð tvisvar og í
seinna skiptið með haus frá
Ábendi sf.
Jón G. vildi taka skýrt fram að
Ábendi sf. hefur ekkert með aug-
lýsingar starfsmannahalds Reykja-
víkurborgar að gera og að Reykja-
víkurborg bæri engan kostnað af
þessum mistökum.
Þess má geta að í umræddri aug-
lýsingu er óskað eftir hjúkrunar-
fræðingum, ljósmæðrum og
sjúkraliðum til starfa á Heilsu-
verndarstöð Reykjavíkur, Barons-
stíg 47.
abendt
HNK * » ( X.fW)TvJNt/tj(
HeilsuverndarstóA Reykjavikur !
óskat sð réða eftinabð starfsloik
Hjúkrunarlraaðinga m a. við hedsugæslu i j
skðlum og til sumaraneysnga á barnadedd.
húð- og kynsfukdOrnadnad m *w--t—

Sjúkraliða við hc
Upplýsingar geli
22400 (n
Umsðknum skal
verndarstoðvar
Umsóknareyðubl
Heilsuverndarsto
mannahaldi Reyk
Heilsuverndarstöó Reykjavíkur
Osksr að ráða eftirtalið starfslótk:
Hjúkrunarfraeðinga m.a víð hedsugaeslu i
skölum og tii sumsrafteysinga a bamadedd.
húð- og kynsfukdúmadeád og «5 hevnahjúkrun
LjOsmæður a mæðradeild til sumarafteysmga.
Sjúkraliða við heimahjukrun tU sumaralleys-
inga
Upplýsingar gelur hjúkrunarforst|Ori i sima
22400 (milli kl. 9 og 10 f.h.)
UmsOknum skal skila tll skrifstofu Heilsu-
verndarstöðvar Reykavikur fynr kl. 16.00
Umsóknareyðubloð liggia (rammi i afgreiðslu
Þessar tvær auglýsingar birtust í
Mogganurn á sunnudag, samskonar
textar, annar í misgáningi merktur
Ábendi.
Alvöruleysi
Margir afneita sársaukan-
um sem fylgir öllum
skepnum jarðarinnar.
Vilja hafa lífsbrautina slétta og
beina og fallegt útsýni meðfram
brautinni. Sumir eru þannig að
þeim tekst ekki að sjá fegurðina,
óttast heitar tilfinningar sem hóta
að taka á þeim, bregðast til varnar
með flissi og gervigleði sem er
víðsfjarri uppsprettu hláturs.
Slíkt fólk er einmana.
Maður finnur þetta oft í leikhúsi
þegar leikritið er með alvarlegum
undirtóni. Fólkið í salnum bíður í
ofvæni eftir einhverju tilefni til
hláturs. Það er í sjálfu sér ágætt að
kætast vel, en það er ekki allt.
Kunningi minn bandarískur,
sem starfar sem prófessor í nor-
rænu við Queens-háskólann í Bel-
fast og er áhugamaður í leikhúsi,
sagði einhverntíma að þeir sem
sækja síðdegissýningar breskra
leikhúsa, vildu bara eitthvað létt,
eitthvað víðsfjarri staðreynd lífs-
ins, þyldu ekki að horfa á erfið-
leika og vandamál, þeir hefðu nóg
af þeim í raunveruleikanum. Þeir
borga sig inn til að láta skemmta
sér og ekkert múður.
E
g ætla ekki að flytja hér í
þessu plássi, leikdóma.
Fjarri fer því, en ég verð þó
að segja frá frumsýningu sem var
fyrir helgina í Borgarleikhúsinu.
Hótel Þingvöllur heitir leikrit Sig-
urðar Pálssonar. Maðurinn er
skáld og eftir því Ijóðrænn og
dreyminn og rómantískur en
raunsær, skrifar safaríkan texta og
neyðir mann til þess að hlusta vel,
án þess að við grípum til þess ís-
lenska vana, að hósta í kaf hverja
þögn á sviðinu í stað þess að hríf-
ast með höfundi og leikurum, hríf-
ast burt úr mjúku sæti raunveru-
leikans, ganga til móts við leikinn,
þora að finna til.
Dvöl á Hótel Þingvelli er Ijúf.
Það er nánast allt sem það gerir;
dulúð staðarins blönduð sögu blíð-
skapar og ógnar, gestagangur
góður og oft skemmtilegur líka,
heimilisleg þjónusta, fallegt hótel,
virðulegt í nýtísku byggingarstíl,
kjarvalst útsýni.
Sumum leiddist því miður.
,,Það vantar bara kodda,“ sagði
einhver á bak við mig þegar Ijós
kviknuðu til hlés.
Eg fór að velta fyrir mér af
hverju manninum leiddist.
Jú, í leikritinu er ekki fíflast,
það er ekki samið eftir hláturfor-
múlum farsans en samt lifnar hlát-
ur. Það virðist því miður stað-
reynd, að djúp hugsun, safi í texta,
grátur í brjósti, virkar eins og
Mogadonpillur fyrir svefn.
Hverju er um að kenna?
Smekkur fólks hefur t.d. breyst
töluvert með nýjum útvarpsstöðv-
um sem tröllríða Ijósvakanum
með hott hotti og blaðri um ekki
nokkurn skapaðan hlut.
Auglýsingar blaða og sjónvarps
sýna okkur oft ungt fólk í tískuföt-
um, með margvísleg leikföng nú-
dagsins. Það einkennir slíkar aug-
lýsingar að fólkið unga er sýnt líf-
vana, töff á ensku, píreygð að
hætti gömlu kúrekanna, og þeim
leiðist og er fjandans sama um til-
veruna alla. Þessi andlit auglýsing-
anna, ung og falleg en steingerð,
eru mállaus flest og ógnandi í
þögninni og áreiðanlega ekkert
spaug að semja texta i svona and-
lit, enda einhversstaðar takmörk
fyrir hugarflugi auglýsingastofa.
Það sést meðal annars á því að ís-
lenskar auglýsingar eru farnar að
finna til skyldleika við útlönd.
Ábyrgð starfsmanna auglýs-
ingastofa er mikil og um daginn
var talsmaður þeirra í vandræð-
um, þegar sjónvarpsfréttamaður
spurði um íslenska auglýsingu
sem var greinilega stolin, næstum
eins og sama stef í tveimur lögum.
Smekkur fólks er losaralegur og
án alvöru og nú heyri ég einhvern
segja: „Til hvers að vera að taka
þetta líf svona alvarlega?"
Hirðfífl hafa fylgt sögunni og
eru enn til og eiga auðvitað rétt á
sér. En af hverju má ekki þola al-
vörustundir í leikhúsi þar sem
texti er vel smíðaður, vel fluttur og
yndislega lýstur upp?
Eg stóð upp í sal Borgarleik-
hússins og var glaður, því
allt var til sóma gert þetta
frumsýningarkvöld. En ég get
ekki látið vera að kasta á blað
þeirri hugsun, að líklega er það að-
allega fólk komið yfir miðjan ald-
ur, sem ekki hefur þol til að heyra
Ijóðrænu og dramatísk átök á leik-
sviði lífs og leiks. Það er hörð kyn-
slóð jafnaldra minna sem hefur
lagt áherslu á lífsgæði og hefur
gleymt í gassagangi, andlegri þörf
okkar fyrir mildi og fegurð í orö-
um og æði.
Ungt fólk kann í vaxandi mæli
að meta ljóð. Ung skáld banka á
dyr óvissunnar og bjóða manni
vonina i litlu ljóðakveri sem þau
hafa sjálf gefið út og ganga í hús og.
selja. Þetta unga fólk man mildina
sem móðurmjólkin gefur. Það
finnur til og þorir að láta það í
ljósi.
Ég vildi að ég hefði kjark þessa
unga fólks.
MÍNSKOÐUN
Jónas Jónasson