Alþýðublaðið - 27.08.1985, Qupperneq 5

Þriðjudagur 27. ágúst 1985
5w WVtitt, v i\
Juw'WWW lUiiiVi \ \ v,
AUW'WWi illilViiú v. w
uuw\U\WV\****Vu‘ \\
ilparlínur’
fnyndinni

með
nýrri
tæk
Texti: Maríanna
Friðjónsdóttir
Myndir: Jim Smart
___________. ;„n um glUSSann
frá húsinu, mn
— ... horflu,an f/lhorfandanum-
lendingar eiga ekki að þurfa sífellt
að eyða tíma og kröftum auk gífur-
legra fjármuna í það að vera sífellt
að finna upp hjólið vegna tregðu í
kerfinu. Við eigum að einbeita okk-
ur að því að byggja ofan á þá þekk-
ingu sem stórþjóðirnar hafa efni á
að leggja grunninn að og njóta góðs
af.
Gjörbreytt hugsun
Tölvuvinnslan kallar á alveg nýja
hugsun, nýja nálgun verkefnisins.
„Tölvubyltingin í starfi hönnuðu á
sviði arkitektúrs og verkfræði er al-
veg ný af nálinni, hún á eftir að
gjörbreyta starfi þessara stétta“,
segir Ingimar Haukur Ingimarsson.
í kjölfar tölvuvæðingar hjá Vinnu-
stofunni Klöpp hf. höfum við þegar
eitt áþreifanlegt dæmi. Árið 1983
störfuðu þar sjö tækniteiknarar, nú
vinnur þar enginn tækniteiknari.
Arkitektarnir og verkfræðingarnir
á Klöpp hf. vinna beint á tölvuna án
nokkurs milliliðar. Þróunin í þess-
um efnum er samt enn skammt á
veg komin. í Bandaríkjunum út-
skrifast arkitektar ekki lengur úr
skóla nema að hafa próf í þessari
tækni. í Danmörku er hins vegar
ekkert farið að huga að notkun
hennar en þaðan koma flestir ís-
lenskir arkitektar í dag. Vinnustof-
an Klöpp hf. í miðju hafi menning-
arstraumanna, er fyrsta teiknistóf-
an á Norðurlöndunum sem notar
svo fullkominn hugbúnað. Bretar
eru aftur komnir Iengra á þessu
sviði. Á Akureyri er svo teiknistofa
tengd beint við móðurtölvuna á
Hverfisgötu og hlaupa nú húsa-
teikningarnar milli landshluta eftir
símalínunum í hendingskasti inn á
borð í Reykjavík eða til þeirra á
Teiknistofunni sf. á Akureyri. Fjar-
lægðin skiptir ekki lengur máli,
fremur en veggurinn einn skildi á
milli.
Mikið af tíma og orku hönnuða í
verkfræði og arkitektastétt fer i
endurtekningar. Slíkt er nú fyrir bí.
Tölvan vinnur á mun meiri hraða
og með meira öryggi verk sem mað-
urinn vann áður. Hönnuðir í starfi
arkitekta og verkfræðinga sem
vinna skapandi vinnu halda velli,
hinir leggjast af. Það fækkar í þess-
um stéttum báðum. Og í raun er
kaldhæðnislegt að rafmagnsverk-
fræðingar, sú stétt manna sem átti
hvað mestan þátt í þróun tölvunnar
verður ef til vill harðast úti. Raf-
magnsverkfræðingum fækkar á
næstu árum, einungis þeir sem hafa
éitthvað nýtt til málanna að leggja
eiga framtíð fyrir sér.
Sérfræðingar á sínu sviði
„Við hlökkum til að koma i vinn-
una á hverjum morgni. Maður dríf-
ur sig frammúr, gleypir í sig og flýtir
sér af staðþ segir Ingimar Haukur
Ingimarsson. Og starfsgleðin skín
svo sannarlega úr andlitum sér-
fræðinganna sem beygja höfuð sín
yfir tölvuskjáinn. Sérfræðinganna,
segjum við. Jú víst er að svo, þeir fé-
lagar á Klöpp hf. eru einu sérfræð-
ingarnir á sínu sviði hérlendis. Það
sem ef til vill heillar hugann mest í
þessu fagi er, að sérfræðingarnir
hafa verið sérfræðingar mjög
skamma stund. Sérfræðiþekkingin
er að skapast núna, á þessum stað,
hér uppi á okkar kalda, litla landi.
En lærdómurinn hefur ekki
gengið þrautalaust.
„Fyrst sökuðum við forritið um
vitleysurnar sem fram komu, en svo
urðum við loks að viðurkenna, að
tölvan gerir ekki skakkt, við höfð-
um gefið henni rangar upplýsing-
ar“, segir Ingimar. Þessu til sönnun-
ar fylgir lítil saga frá árdögum
tæknibyltingarinnar á Klöpp hf.
„Ég var að teikna hús í rniðbæ Ak-
ureyrar í vor. Þegar við litum inn í
húsið á tölvuskjánum fannst hvergi
fatahengi, sem ég var þó fullviss að
ég hefði sett upp á sinn stað í for-
stofunni. Svo ég fór að leita í inn-
viðum tölvunnar. Fatahengið
fannst að lokum. Ég hafði gefið
tölvunni rangar upplýsingar, hún
hafði farið að mínum fyrirmælum
og sett fatahengið niður í 9 krn.
fjarlægð frá forstofunni. Ég fann
það við hlið Grundarkirkju í Eyja-
firði“.
Svo hlær dátt, lngimar Haukur
lngimarsson, sérfræðingurinn í
tölvuarkitektúr.
Margur er knár þótt ekki fari mikið fyrir honum. Tölvan góða og teiknivélin