Alþýðublaðið - 13.02.1996, Síða 5

I
ÞRIÐJUDAGUR 13. FEBRÚAR 1996 ALÞÝÐUBLAÐIÐ 5
höfðu verið gífurlegar og dauði
hans efldi þær enn. Ákveðið var að
gefa almenningi kost á að kveðja
goð sitt hinstu kveðju. Þegar útfar-
arstofan opnaði biðu tólf þúsund
manns þess að fá að kveðja leikar-
arann. Ekki löngu síðar var fjöldinn
kominn upp í sextíu þúsund.
Stærsti hópur þessa fólks voru kon-
ur sem grétu hömlulaust og börðust
um að komast fremst í röðina.
Þrengslin voru gífurleg, föt voru
rifin utan af fólki og hundruðir
manna tróðust undir. Rúður í útfar-
arstofunni brotnuðu og glerbrotum
rigndi yfir viðstadda. Opna varð
neyðarmóttöku í einu herbergi út-
fararstofunnar til að gera að áverk-
um hinna slösuðu.
Daginn eftir voru tæplega tvö
hundruð lögreglumenn mættir á
svæðið til að hafa hemil á mann-
fjöldanum. Þeir sem nú komu til að
kveðja leikarann litu tvo svart-
stakka þar sem þeir stóðu í fullum
skrúða við sitt hvora hlið líkkist-
unnar. Einnig
blasti við þeim
áberandi krans
sem á stóð: Frá
Benító. Þegar for-
vitnir blaðamenn
spurðust fyrir um
ástæður þess að
svartstakkarnir
stæðu við líkkist-
una svöruðu þeir
því til að þeir
væru þarna af því
þeir vildu það.
Seinna sama dag
komu andfasískir
baráttumenn á
svæðið og kröfð-
ust þess að fasist-
arnir hyrfu á
brott. Þeir sögðu
að Valentínó
hefði barist gegn
fasistum og það
hefði valdið því
að myndir hans
Valentínó á líkbörunum. Dauði hans olli uppþoti í New York og nokkrir aðdáendur hans frömdu sjálfsmorð.
hefðu verið bannaðar á ftalíu. Fas-
istarnir sögðu að Mússólíní hefði
fengið þeim þennan starfa. Þeir
héldu stöðu sinni. Seinna kvisaðist
út að umboðsmaður leikarans hefði
ráðið unga menn til að bregða sér í
þetta hlutverk til að vekja enn meiri
athygli á dauða Valentínós.
Lík Valentínós var til sýnis í tvo
daga. Síðan var sett bann á aðgang
almennings, og einungis útvöldum
veittur aðgangur. Fólk streymdi þó
enn að og krafðist þess að fá að
komast inn. Þegar komið var með
krans frá kvikmyndafyrirtækinu
United Artists hugðist mannfjöld-
inn nota tækifærið og gerði aðsúg
að byggingunni. Lögreglunni tókst
að hafa hemil á mannfjöldanum, en
óttaðist frekari óeirðir. En þá vildi
svo til að á sama tíma sneri sund-
konan Gertrude Ederle sneri til síns
heima eftir að hafa synt yfir Erma-
sundíð fyrst kvenna. Lýðurinn
ákvað að hún ætti skilið athygli
vegna þessa afreks og flykktist nú
frá útfararstofunni til heimilis
hennar. Lögreglan sneri sér um leið
að því að veita Ederle vernd.
kast og var flutt í neyðarmóttöku
sem hafði verið setti upp í nágrenni
við kirkjuna í þeim tilgangi að veita
ofur viðkvæmum sálum áfallahjálp.
Hugsanlega hefði eitthvað dregið úr
sorg fyrrum eiginkonu hefði hún
vitað að Valentínó, sem lifað hafði
langt um efni fram, var í raun gjald-
þrota og hafði í erfðaskrá sinni
ánafnað henni einn dollara.
Þegar athöfninni var lokið og
líkfylgdin á leið út reis lítill maður
upp úr kirkjubekknum og hrópaði:
„Vertu sæll, Rudolph! vertu sæll
vinur. Ég sé þig aldrei aftur." Lög-
reglumenn báru manninn samstund-
is á brott. Paula Negri, sem fallið
hafði í yfirlið við kistu Valentínós,
gekk framhjá blaðaljósmyndurum
og kvikmyndatökumönnum yfir-
komin af harmi. Einhverjir urðu
seinir til að mynda hana og báðu
hana vinsamlegast að snúa við og
ganga aftur sömu leið. Hún var
reiðubúin að auglýsa sorg sína all-
rækilega og endurtók hina harm-
rænu göngu af mikilli samvisku-
semi.
Lík Valentínós var flutt til
Hollywood með lest og það grafið í
kyrrþey. Um svipað leyti söng Ru-
dy Vallee lag sem aðdáendur
stjörnumar gerðu að sínu: „í kvöld
er ný stjarna á himnum - Rudy Va-
lentínó."
Á dánardægri leikarans árið
1928 kom svartklædd kona að
marmaragrafhýsi hans í Hollywood,
og sat þar daglangt. í áraraðir eftir
það komu svartklæddar konur að
grafhýsi Valentínós og og tóku sér
þar sæti, með blóm í fangi, til að
votta ást sína og virðingu mannin-
um sem að þeirra dómi hafði í lif-
anda lífi verið mesti elskhugi
heims. ■
Ný stjarna á himninum
Dauði Valentínós var þó enn
fréttin sem öllu skipti. Ævintýraleg-
ar sögur um lát hans bárust um
Bandaríkin. Ein var á þá leið að
forsmáð ástkona hefði eitrað fyrir
honum. Ein önnur að kokkálaður
eiginmaður hefði skotið hann.
Einnig flaug sú frétt að hann hefði
þjáðst af sýfilis sem hefði dregið
hann til dauða.
Nokkrir aðdáendur leikarans
gátu ekki hugsað sér líf án hans og
frömdu sjálfsmorð. Meðal þeirra
var lyftudrengur á Ritz hótelinu í
París sem fannst látinn í rúmi sínu
þakinn myndum af Valentínó og
ung bresk leikkona tók eitur og
skildi eftir skilaboðin: „Með dauða
hans fara síðustu leifar hugrekkis
míns.“ í Hollywood tók hestur leik-
arans þátt í minningarathöfn um
eiganda sinn og var leiddur um
svæðið með stígvél húsbónda síns
öfug í ístaðinu.
29. ágúst, sex dögum eftir lát
leikarans, kom vinkona hans, kvik-
myndastjarnan Paula Negri til New
York í því skyni að kveðja vin sinn.
Múgæsingin hófst að nýju og lög-
reglan varð að ryðja henni leið inn í
útfararstofuna. Þegar Negri, sem
haldin var ólæknandi sýniþörf, leit
Valentínó látinn féll hún í yfirlið og
það tók hálftíma að koma henni úr
því ástandi. Negri hélt því fram við
blaðamenn að þau Valentínó hefðu
skipulagt brúðkaup sitt. Því mót-
mælti Ziegfeld dansmær sem hélt
því fram að Valentínó hefði beðið
sín daginn áður en hann veiktist.
Við jarðarför Valentínós fékk
fyrri eiginkona hans móðursýkis-
Svartklædda konan, sem með blóm í fangi tók sér sæti við grafhýsi Va-
lentínós til að votta goðinu eilífa ást. Hópur kvenna fylgdi fordæmi henn-
ar.