Alþýðublaðið - 16.05.1996, Side 4

4
t
\
ALÞYÐUBLAÐIÐ
[• I
FIMMTUDAGUR 16. MAI 1996
■ Halldór Bjöm Runólfsson fór á Vorsýningu Myndlista- og handíðaskólans,
spjallaði við unga listamenn og skoðaði verk þeirra
Við erum stödd á Vorsýningu Myndlista- og handíða-
skóla íslands í Laugarnesi, en það er hin árlega út-
skriftarsýning brottfararnema. Þetta árið eru 42 nem-
endur brautskráðir og þar með eru sýnendurnir á
fimmta tug. Verkin eru dreifð um alla jarðhæðina í
„Pylsugerðinni" á mótum Laugarnessvegar og
Kleppsvegar sem aldrei var gangsett í upprunalegri
mynd sinni sem sláturhús Sláturfélags Suðurlands.
Þótt margar hafi þær átt sólríki að
fagna hefur aldrei viðrað jaihglæsilega
á útskriftarsýningu MHÍ. Sýnendumir
haldast vart innandyra heldur sitja
kringum hringborð við innganginn eða
sóla sig makindalega á sæbarðri möl-
inni eins og suðrænir letingjamir úr
„Tortilla Flat“ Steinbecks. Stöðugur
straumur liggur inn á kaffistofuna þar
sem hægt er að kaupa svaladrykki til
að kæla sig niður.
Brúðarskart og fúlnað hjarta
Innan dyra er öllu svalara. A þver-
gangi sem liggur frá kaffistofunni inn í
bygginguna hitti ég fyrir nemanda úr
höggmyndadeild. Ég spyr hana um
sýninguna í heild og það hvemig hún
komi henni íyrir sjónir. Skyldi sýning-
in nú vera betri en Vorsýningin 1995?
Er allt með hefðbundnum hætti eða er
eitthvað sem kemur á óvart?
„Eiginlega er það textfldeildin sem
kemur mér hvað mest á óvart. Þar á sér
stað einhver vakning og gróska sem er
alveg ný af nálinni. Til skammst tíma
áttu listiðnir erfitt uppdráttar og það er
ekki laust við að enn gæti ákveðinnar
minnimáttarkenndar meðal listiðnaðar-
nema gagnvart hinum sem leggja stund
á svokallaða fijálsa tjáningu. En eftir
útkomunni að dæma úr textfldeildinni
þetta árið er engin ástæða fyrir hlé-
drægni af þeirra hálfu.“
Við ráfum inní rökkrið þar sem text-
flhönnuðimir hafa flestir aðsetur sitt og
náum tali af nemanda sem sýnir nokkra
brúðarkjóla. Þetta em einfaldar flíkur
úr satfni með mynstri úr silkiflauel.
Bakvið kjólana má sjá hin margvísleg-
ustu efhi og áklæði eftir aðra nemendur
úr textfldeild.
„Ég er vön brúðarkjólum. Móðir
mín hefur saumað þá marga gegnum
tíðina þannig að tæknin er mér kunn
íyrir löngu. Hins vegar langaði mig til
að sýna öðruvísi brúðarkjóla en al-
mennt tíðkast. Mér hefur alltaf fundist
í fremri röð: Sigrún Inga Hrólfsdóttir, Ólöf Þóranna Hannesdóttir og Eyrún
Sigurðardóttir. Að baki: Linda Þorvaldsdóttir og Aðaisteinn Stefánsson.
þessir ethismiklu búningar hálfklossað-
ir og þess vegna reyni ég að stilla snið-
inu í hóf svo þeir verði nettari og um-
fram allt einfaldari."
Okkur verður tíðrætt um fnykinn af
stóm hjarta sem annar nemandi hefur
búið til úr miklu magni af þeyttum
ijóma. Það er farið að slá í afurðina og
lyktin er orðin allmegn.
Er það ekki dálítið erfitt að sýna
brúðarkjóla og annað hnökralaust text-
i'lefni f námunda við svona angandi
lijart, eða er þetta ef til vill táknrœnt
framhald af því sem brúðarskartið
stendurfyrir?
„Alls ekki. Mér finnst þetta bara
mjög rómantískt, eins og reyndar allt
héma fyrir innan. Þetta er svona eins
og heimildir um horfið ástarsamband
þannig að staðsetning brúðarkjólanna
er ekki svo fjarri lagi. Það er mikil til-
finning í þessu öllu.“
Martröð og uppvaxtarfælni
En er þetta ekki eilftið kaldranaleg
tilfinning? Eitt afþvísem vekur athygli
mína er leikurinn með viðurstyggðina
- abjektstilfmninguna- líkt og sumir
sýnendumir gerðu sér Iftilfjörlega og
lágkúrulega mynd af sjálfum sér. Hér
eru myndir af listamanninum sem
bamalegum krakka sem neitar að full-
orðnast. Þama er hins vegar leikið sér
með sundurskorin hjörtu og blóð.
Reyndar finnst mér áberandi hvað allt í
einu er orðið mikið um Ijósmyndir. Það
kemur mér einnig á óvart hvað þetta
tengist augljóslega grafíkdeildinni. Þar
sýnist mér eiga sér staðfjörug og þrótt-
mikil endumýjun. Eg minnist þess ekki
að Ijósmyndalist hafi spilað svona
Ólöf Þóranna Hannesdóttir, jafnvíg á brjóstmyndir úr leir og yfirskilvitleg-
ar Ijósmyndir af fólki og Aðalsteinn Stefánsson sem lætur gesti skjálfa úr
kulda eða svitna með hljóðtengdum Ijósaverkum sínum.
rnikla rullu áfyrri sýningum?
Ég er staddur ásamt fyrri viðmæl-
anda mínum frammi fyrir tveimur
syrpum af svarthvítum ljósmyndum á
þvergangi skólans. I amiarri syrpunni
er hjartalaga formi komið fyrir eins og
æxli á mismunandi stöðum á hálsi og
andliti fyrirsætunnar. í hinni syrpunni
er sofandi stúlkubam með ýmislegt sér-
kennilegt á sér eða kringum sig. Þetta
er útkoma tvítekningar. f einni mynd-
inni hylur andstyggileg padda eða lirfa
hluta af andhti bamsins.
Er þetta tilraun til aðfanga óhugnað
martraðar og annarra áþekkra draum-
fara?
„Þetta kom býsna mikið af sjálfu sér
eftir að ég hafði tvítekið myndir af
tveimur nákomnum bömum. Mig rak í
rogastans yfir því hve nærri þetta fór
martröð og ýmsum einkennum hennar.
Það var einhver sérstæð tilfinning í
þessu. Þá hjálpar það kannski til að
skapa undarlega stemmningu að ég
skuli nota grófkoma filmu. Það ítrekar
mynstrið í sængurverinu og koddanum
og gefur heildinni súrrealískan blæ.
Annars hef ég ósköp takmarkaðan
lærdóm í ljósmyndun. Við fengum
námskeið í byrjun hausts og það var
engan veginn tæmandi hvað varðar
tæknilega möguleika miðilsins. Hins
vegar finnst mér ffábært að hafa fengið
tækifæri til að kynnast annarri deild og
allt öðmvísi itjáningartæki en högg-
myndalistinni.“
Musteri skynrænna
tilfinninga
Nú bætist enn einn sýnandi í hópinn,
úr fjöltæknideild. Hann sýnir list sem
byggist á hljóði og lituðu flúorljósi,
rauðu og bláu. Verk hans em í tveim
afkimum og virka eins og litlir helgi-
dómar. Misjafnar hljóðdmnur með titr-
ingi berast út úr myrkrinu og svo ekki
er laust við að böm fælist sem ganga
inn í þessa musteriskenndu klefa með
foreldrum sínum.
„Ætlunin var að kanna samhengi
ljóss og hljóð. Einhverra hluta vegna