Alþýðublaðið - 01.10.1996, Blaðsíða 3

ÞRIÐJUDAGUR 1. OKTÓBER 1996
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
s k o ð a n
Eg er kynferðisglæpamaður
meira en koss á vanga
eftir hvem fund. Og allt
flokkast þetta athæfi
undir væga kynferðis-
lega áreitni. En satt best
að segja fínnst mér slíkt
ekki efni í langt ráð-
stefnuhald.
Ég held að það séu
ansi margir sem séu
löngu hættir að botna í
því hvað kynferðislegt
áreiti er, enda virðist um-
ræðan komin í hinar
mestu ógöngur. Og þá er
ég ekki einungis að vísa í
ofstækisfulla sögu frá
Ameríku, ég á einnig við
umræðuna eins og hún
hefur birst í miður gáfu-
legum skýrslum og nið-
urstöðum þar sem þreif-
ingar eru sagðar jafn-
gilda siðferðisbroti, ef
ekki þjóðfélagsböli.
Reyndar er umræðan
Reyndar er umræðan með þeim ósköpum að ég sé ekki
betur en brýnt sé að verja rétt einstaklingsins til að
stunda „vægt kynferðislegt áreiti“.
Dágur jafnaðarmanna var að kvöldi
kominn og sjónvarpsfréttirnar
sönnuðu enn einu sinni að jöfnuði og
réttlæti er helst til naumt skammtað á
jarðkringlunni. Eitt fómarlamb órétt-
lætis mannanna reyndist vera sex ára
bandarískur drengur en honum hafði
orðið það á að kyssa bekkjarsystur
sína á vangann. Fréttir sjónvarps
heimdu að hann hefði verið rekinn úr
skóla fyrir tiltækið en samkvæmt
heimildum Morgunblaðsins var hann
„einungis" settur í stranga einangrun
daginn eftir umrætt atvik og bannað
að mæta á skólaskemmtun.
A siónvarpsskiánum sýndist þetta
Pallborð |
HKolbrún
Bergþórsdóttir
skrifar
heldur uppburðarKtill drengur, á eng-
an hátt líklegur til stórræða, og eigin-
lega furðaði maður sig á því að hann
skyldi hafa sýnt frumkvæði og rænt
kossi. „Hún er vinkona mín,“ sagði
hann þegar fréttamaður spurði hann af
hveiju hann hefði kysst bekkjarsystur
sína. Hann mun einnig hafa látið þess
getið að hún hefði beðið um kossinn.
Þáð hljómaði ekki ósennilega, en
einnig má vel vera að guttinn hafi ver-
ið að reyna að bjarga sér úr sérkenni-
legum hremmingum með því að kalla
bekkjarsystur sína til ábyrgðar.
Síðan birtist ábúðarftiil skólastýran
og sagði að kynferðislegt áreiti væri
vandamál á vinnustöðum og á því yrði
að taka. Ég efast ekki um að þessi
kona hafi lesið sig í gegnum þykka
doðranta í uppeldisfræði og verið sett í
stöðu sína vegna þess að hún hafi þótt
hæf til að gegna henni, en ekki var
sýnilegt að lærdómurinn hefði eflt
með.hehni mannúðleg viðhorf eða
mæmui.á.mannleg samskipti. Hún tal:
aði um sex ára dreng líkt og í honum
bærðust allar þær kenndir sem líklegar
væm til að leiða einstakling í glötun.
Einn koss á vanga og í huga hennar
breyttist sex ára gamall drengur í kyn-
ferðisglæpamann.
Ef einhvem ætti að reka úr skóla
vegna þessa máls þá væri það skóla-
stýran sem opinberaði svo illt eðli og
ljótan þankagang að greinilegt er að
henni er engan veginn treystandi til að
hafa umsjón með börnum. Það er
einnig vont til þess að vita að þjóðfé-
lag sem kennir sig við framfarir og
upplýsingu skuli telja það næsta sjálf-
sagt að refsa litlum dreng lýrir að sýna
vinkonu sinni blíðu og umhyggju með
kossi.
Ég stundaði kennslu í fimm ár og
kenndi þá bömum á aldrinum 7-9 ára.
Á þeim tíma sá ég litla drengi aldrei
kyssa litlar stúlkur, en mér hefði ör-
ugglega þótt það krúttleg sjón. Ég
varð hins vegar nokkmm sinnum vitni
að því að litlar stúlkur kysstu litla
drengi á vanga. Þeir tóku því jafnan
mæðufullir. Simmi og Haukur, sjö
ára, em hetjur þessar sögu því meira
var sóst eftir vöngum þeirra en ann-
arra. Á tímabili eltu ljórar jafnöldmr
þeirra þá hvað eftir annað, hringinn í
kringum skólann í þeim tilgangi að
smella á þá kossum, af því þeir vom,
sögðu þær réttilega, „sætustu strákam-
ir í skólanum".
Simmi og Haukur væm samkvæmt
skilgreiningu skólastýmnnar og skóla-
yfirvalda í Norður-Karólínu fórnar-
lömb kynferðislegs áreitis. Þeir vissu
reyndar ekki af því sjálfir, í huga
þeirra vom þetta bara enn ein óþæg-
indin sem íýlgdu því að þurfa að drös-
last með stelpur í bekk. Én flóttinn frá
þeim gæddi líf þeirra spennu. Þeir
vom hinir tveir fræknu sem þurftu á
allri sinni ráðsnilld og kænsku að
halda til að komast hjá kossunum. Og
þeim tókst það. Þeir björguðu sér allt-
af á hlaupum.
Samskipti kynjanna eru nú einu
sinni þannig að stundum þarf annar
aðilinn að bjarga sér á hlaupunum. Ég
held að konurnar sem sátu norræna
kvennaráðstefnu sem haldin var hér
um helgina hefðu mátt hafa þetta í
huga. Á ráðstefnunni voru kynntar
niðurstöður úr könnun sem gerð hafði
verið í Noregi og sýndi að ákveðið
prósent einstaklinga í háskóla nokkr-
um þar í landi taldi sig hafa orðið fýrir
vægri kynferðislegri áreitni. Ég efast
ekki um að það sé rétt. En hvort það
telst beinlínis fréttnæmt er annað mál.
Og við skulum bregða okkur út
fyrir háskólalóðina þar sem allt er
löðrandi í vægri kynferðislegri áreimi.
Því það er nú einu sinni þannig, hvort
sem mönnum líkar betur eða verr, að
kynin líta hvort annað hýru auga.
Stundum er sá galli á að hrifningin er
einungis á annan veg. Þá er glápt og
hjalað daðurslega, hangið yfir við-
komandi, honum klappað og hann má
þakka sínum sæla ef hann fær ekki
með þeim ósköpum að ég sé ekki bet-
ur en brýnt sé að verja rétt einstak-
lingsins til að stunda „vægt kynferðis-
legt áreiti".
Það eru sjálfsögð mannréttindi að
fá að kanna grundvöllinn renni menn
hýru auga til annars einstaklings. Og
oft þarf að kanna hann vel áður mögu-
legt er að komast að þeirri niðurstöðu
að áhugi viðkomandi sé ekki fyrir
hendi. Þess vegna er það svo að ef við
erum sæmilega náttúraðar manneskjur
þá erum við um leið líklegar til að rata
í skýrslur sem veifað er til marks um
útbreiðslu vægs kynferðislegs áreitis.
Og það er ekki dómur um siðferðis-
brest okkur, heldur fyrst og fremst
ógeðþekk heimild um púrítanska
harðlínustefnu nútíma reglugerðar-
þjóðfélags. ■
hinumegin
"FarSide" eftir Gary Larson
Foringjarnir á Morgunblað-
inu eru nú farnir að halla
sér aftur í sætum sínum en
þeir hafa fyigst af miklum
áhuga með framvindu mála
á Degi-Tímanum. Alþýðu-
blaðið hefur hlerað að á aug-
lýsingaskrifstofum Moggans
hafi reiknistokkurinn verið á
lofti og menn þar reiknað út
hversu miklartekur kepp-
nautarnir hafa af birtingu
auglýsinga. Niðurstaðan er
ekkert sem setur þá úr jafn-
vægi nema síður sé. Mogga-
menn hafa komist að því að
hagnaður DT á því sviðinu
berekki nema lítinn hluta
kostnaðar við útgáfu blaðs-
ins...
ólitíska vertíðin er að
hefjast og umræður um
stefnuræðu Davíðs Odds-
sonar verða væntanlega á
hvers manns skjá í kvöld.
Eftir japl, jaml og fuður var
horfið frá því að hann ætti
senuna einn, en hinirflokk-
arnir sigldu í kjölfarið kvöld-
ið eftir. Þetta var vegna and-
stöðu þingflokks jafnaðar-
manna, en á fundi þeirra í
gær var ákveðið hverjir ættu
að tala fyrir þingflokksins
hönd í eldhúsdagsumræð-
unum: Það verða alþýðu-
flokksmennirnir Rannveig
Guðmundsdóttir og Sig-
hvatur Björgvinsson, og
þjóðvakafólkið Svanfríður
Jónasdóttir og Ágúst Ein-
arsson...
Eitt af fyrstu verkum Al-
þingis er að kjósa í þing-
nefndir og við heyrum frá
vinum vorum í Alþýðu-
bandalaginu að ekki sé búið
að ganga í smáatriðum frá
þeim málum. Það sem helst
vefst fyrir alþýðubandalags-
mönnum er hver á að verða
arftaki Ólafs Ragnars
Grímssonar í utanríkis-
nefnd þingsins. Sigríður
Jóhannesdóttir, sem tók
sæti Ólafs á Alþingi, mun
ekki sækjast eftir setu í utan-
ríkisnefnd, en öðru máli
gegnir um Hjörleif Gutt-
ormsson sem var varamað-
ur Ólafs í nefndinni. Hann
vill sitja áfram, en Margrét
Frímannsdóttir flokksfor-
maður hefur aðrar hug-
myndir. Hún vill sætið, enda
algengt að flokksformenn
sitji í þessari mikilvægu
nefnd. Þá þykir Hjörleifur,
þótt skeleggur sé, helstil
öfgafullur og því ekki ólíklegt
að Margrét hrindi honum úr
sessi í nefndinni...
„Látum okkur nú sjá, Örn minn... Hugsanlega eru þetta
ekki nýrnasteinarnir eftir allt saman."
Verða KR-ingar einhvern tíma íslandsmeistarar í knattspyrnu?
Sverrir Eiríksson skrif-
stofustjóri: Það hlýtur að
koma að því, í síðasta lagi á
næstu öld. Annars er það ekki
aðalatriðið að vinna - heldur
vera með.
Marjón Sigmundsson
þjónn: Já, það gæti orðið.
Jafnvel á næsta ári.
Ragnheiður Óiafsdóttir
hjúkrunarfræðingur: Já,
eftir tvö ár.
Birna Björnsdóttir tón-
menntakennari: Já.örugg-
lega einhvem tíma fyrir alda-
mót.
Agla Egilsdóttir nemi: Ég
vona það. Sennilega á þessari
öld.
JÓN ÓSKAR
v i t i m e n n
Enn hefur Jón Baldvin
ekkert gefið uppi annað en
efann um að Alþýðuflokkurinn
í núverandi mynd eigi
framtíðina fyrir sér.
Birgir Guðmundsson í fréttaskýringu í DT
um möguleika á því að Jón Baldvin láti af
formennsku í Alþýðuflokknum.
Og ekki varð ég undrandi
á því að Jóhanna Sigurðardóttir
og Ágúst Einarsson... skuli
nú haltra göngumóð úr
dauflegri vist hjáleigunnar
í opið skaut Jóns Baldvins á
höfuðbólinu. Þau eru bæði
svoleiðis jafnaðarmenn.
Ótafur Þ. Jónsson - Óli kommi
- í DT á laugardag.
Enginn er talinn kennari
með kennurum nema hann
sitji á fræðsluskrifstoiunni eða í
skólastjórn á meðan ómenntaðir
kenna skyndibitabörnunum.
Guðbergur Bergsson í DV í gær.
Hefur misst tvo eiginmenn
og fékk krabbamein í auga:
Ég er samt ofsalega heppin!
Juliet nokkur Peck í DV á laugardag.
Umsókn um aðild að
ESB ekki á dagskrá.
Þorsteinn Pálsson búinn að læra rulluna.
Mogginn á laugardag.
Áhugamenn um
bókmenntir eru einatt
einungis áhugamenn um sumar
bókmenntir og vinna einsog
andiegir Kremlveriar.
Matthías Johannessen segir bókmennta-
fræðingum til syndanna í helgispjalli.
Mogginn á sunnudag.
Þeir eru margir
salíerarnir í bókmenntum.
Sumir skrifa inn í tízkuna.
Aðrir stjórna henni.
Matthías aftur.
Við erum allar
jafn fallegar.
Sólveig Lilja Guðmundsdóttir
fegurðardrottning íslands sem keppti
í fegurðarsamkeppni Evrópu í Albaníu
um helgina. DV.
fréttaskot úr fortíð
Heimskauts-
r*. • •
rorin
Loftskeyti frá Spitzbergen herma, að
allir þátttakendur í heimskautsförinni
séu þangað komnir, enn fremur alt
efni og svo framvegis. Líðan allra
þátttakenda er hin bezta; ekkert hefir
skemst af áhöldum né efrii.
Alþýðublaðið,
fimmtudaginn 16. apríl 1925.