Alþýðublaðið - 06.03.1997, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 6. MARS 1997
skoðan
■ Kjartan Helgason lífeyrisþegi skrifar um samninga VR við stórkaupmenn
Þá fór Þórarinn að gjósa
Sælt er að vera lítillátur og hógvær
datt mér í hug er ég heyrði um samn-
inga VR við “stórkaupmenn”. Fóm-
fýsin virtist þama ríða við einteym-
ing. Þama var óskum almennings
mætt af sanngimi og hvað vildi al-
menningur svo meira? Var ekki hægt
að leysa allt með þessu? Vom þetta
ekki fordæmissamningar? Eða hvað?
Ekkert fárast yfir hærri töxtum, yfir-
vinnu, bónusgreiðslum eða hvað það
allt heitir. Var ekki komin þama
“óskajóninn” sem þurfti að “klóna”?
Aldeilis ekki. Þórarinn fór í fýlu og
Davíð, sem hafði reyndar gefið upp
boltann varð orðlaus að heita mátti.
Fordæmið var í hámarki. Engu var
hægt að lofa af hálfu ríkisvaldsins.
Líkan Þórðar, þjóðhaga, var í voða.
Auðvitað var þetta alveg rétt hjá
Davíð eftir þær hrellingar sem ís-
lendingar höfðu mátt þola daginn
áður í Osló. Allt var í óefni. íslend-
ingar höfðu ekki lengur frú
Brundtland að gæla við. Kominn þar
allt annar harðjaxl í forystuna, sem
jafnvel lét sér detta í hug að ræna
okkur Snorra. Við hverju gátu menn
búist af slíkum “ribböldum”. Það
vom þó ekki nema 120 milljónir sem
bám í milli. Hvað samningamenn
okkar vom búnir að fara langt niður í
tillögum sínum fylgdi ekki sögunni.
Ef dæma má eftir Morgunblaðinu í
Jafnaðarkonur
Þriðji kvöldverðarfundur ársins verður haldinn fimmtu-
dagskvöldið 13. mars kl. 19-21 á Litlu Brekku í Banka-
stræti.
Að súpumáltíð lokinni mun Björn Friðfinnsson flytja
fræðsluerindi undir yfirskriftinni íslenskar konur og Evr-
ópumálin.
Allar konur velkomnar!
Stjórn Sambands Alþýðuflokkskvenna
Menntamálaráðuneytið
Þýðingarsjóður
Auglýsing um styrki
og lán til þýðinga
á erlendum bók-
menntum
Samkvæmt lögum nr. 35/1981, reglugerð nr. 638/1982 og
breytingu nr. 102/1992 um þýðingarsjóð, er hlutverk
sjóðsins að lána útgefendum eða styrkja þá til útgáfu
vandaðra erlendra bókmennta á íslensku máli. Greiðslur
skulu útgefendur nota til þýðingarlauna.
Skilyrði fyrir styrkveitingu skulu einkum vera þessi:
1. Verkið sé þýtt úr frummáli, ef þess er kostur.
2. Upplag sé að jafnaði eigi minna en 1000 eintök.
3. Gerð og frágangur verka fullnægi almennum gæða-
kröfum.
4. Eðlileg dreifing sé tryggð.
5. Útgáfudagur sé ákveðinn.
Fjárveiting til þýðingarsjóðs í fjárlögum 1997 nemur 7.6.
milljónum króna.
Eyðublöð fyrir umsóknir um framlag úr sjóðnum fást í af-
greiðslu menntamálaráðuneytisins, Sölvhólsgötu 4, 150
Reykjavík. Umsóknarfrestur rennur út 4. apríl 1997.
morgun mun það hafa verið óviðun-
andi. Svo kom “óskajóninn” og
skrifaði undir, eins og vandinn væri
enginn.
A stundum skilur maður ekki þetta
sambandsleysi í toppunum þegar tek-
ið er tillit til þess hve tölvutæknin og
íjarskiptin eru komin á hátt stig. En
það er nú svo að menn skilja ekki að
það getur verið dýrt að hugsa upphátt
þegar mest á ríður. Þannig á ég von á
að þetta hafi ekki verið sambands-
leysi milli Davíðs og “óskajónsins”.
Heldur hitt að Davíð hafi slegið
þessu upp í kæruleysi og sagt “óska-
jóninum” að slá til. Það væri alltaf
hægt að krafla sig út úr þessu og
reyndar var þetta ekki slæmt útspil
pólitískt séð. Það var hægt að hressa
upp á fylgi flokksins eitthvað með
þessu.
Þetta kostaði ekki neitt fyrir “stór-
kaupmenn”, því enginn var á þessum
taxta. Góð viðskipti, það. “Stórkaup-
menn” sluppu við öll verkföll og
blóðþrýstingurinn hjá þeim eins og
best var á kosið. En þá fór Þórarinn
að gjósa. Taldi að þama hefði verið
Hins vegar finnst mér líka ilia farið
með Davíð, svona líka mætan
mann. Hann hafði hugsað sér að
hafa það gott á Bessastöðum en
missti þar af strætisvagninum.
Allt var í óefni. íslendingar höfðu
ekki lengur frú Brundtland að
gæla við.
farið á bak við sig, að ekki sé talað
um aðra. Ósamið væri allt að einu
fyrir meirihluta þjóðarinnar.
Mikið rétt. Sáttasemjarar voru eins
og illa gerðir hlutir en lögin Höllu-
staðabóndans höfðu fengið eldskím
með láði. Svona getur Framsókn ver-
ið þægileg í samstarfi. Að maður tali
ekki um framsýn. Það er svo mergur-
inn málsins, sem mér finnst einna
skrítnast að flokkur “óskajónsins”
skuli ekki skilja hve merkilegt verk
hann hefur unnið. Eiginlega er hann
búinn að setja alla launataxta á upp-
boð. Lágmarkslaun hafa verið tryggð
og nú skal hver og einn semja fyrir
sig og að ekki sé talað um að leita sér
“Stórkaupmenn” sluppu við öll
verkföll og blóðþrýstingurinn hjá
þeim eins og best var á kosið. En
þá fór Þórarinn að gjósa.
Sáttasemjarar voru eins og ilia
gerðir hlutir en lögin Höllustaða-
bóndans höfðu fengið eldskírn
með láði. Svona getur Framsókn
verið þægileg í samstarfi.
atvinnu. Þetta er eiginlega að nálgast
ástandið á ámnum 1929-1932. Er
það ekki það sem spekingar þjóðar-
innar stefna að og syrgja mest, að
ekki skuli hafa verið fest í sessi? Eða
hvað var það sem olli heimskrepp-
unni miklu á þessum ámm? Halda
menn virkilega enn að hún haft kom-
ið af himnum ofan? Ástand heims-
mála virðist því miður bera keim af
helstu sjúkdómseinkennum þeirra
ára. Atvinnuleysi vex óðfluga. Gjald-
miðlar tapa raungildi sínu. Verð-
bréfabrask er vaxandi. Þeir sem eitt-
hvað eiga aflögu kaupa. Vakna svo
einn góðan veðurdag, svona eins og
þeir á Stöð 3, við að þetta er allt búið.
Að vísu er ferlið dálítið hægara
þessi ár. Fjármálamenn em búnir að
finna upp ýmis ný brögð, til dæmis
að kaupa töp og selja almennings-
eignir til að bjarga sér. Ekki dugar
það þó, að því er virðist. Þannig
dæmir Hæstiréttur að ranglega hafi
verið að málum staðið hjá Vífilfelii
og Framsóknarflokknum. Þeir vilja
að sjálfsögðu ekki fá yfir sig Evrópu-
dóma, sem munu nú vera orðið yfir-
vald Hæstaréttar, samanber greinar-
gott erindi Sigurðar Líndals, lagapró-
fessors og sagnfræðings. Er þetta
ekki að verða svolítið fólkið fyrir
“meðaljóninn”? Eg bara spyr.
Mér finnst óskajóninn ekki eiga
skilið vanþakklæti Þórarins V. Hins
vegar finnst mér líka illa farið með
Davíð, svona líka mætan mann.
Hann hafði hugsað sér að hafa það
gott á Bessastöðum en missti þar af
strætisvagninum. Ætlaði að taka sér
hvfld að vonum. Enda búinn að
standa sig vel í tólf ár í borgarstjóm,
stjóma tiltölulega ósamstæðum
flokki og svo framvegis. Hann var
svei mér verðugur umbun sinna
launa.
Framsókn er að klúðra málunum.
Framsóknarmenn eiga harma að
hefna, búnir að selja sér samvinnu-
hreyfingar eignimar fyrir slikk.
Landsbankinn búinn að taka á sig
ómældar skuldir og liggur við að
hann hafi ekki borið barr sitt síðan.
Var ekki bara vitleysa að slíta Viðeyj-
arsamkomulaginu?
Það er þýðingarmikið fyrir hvem
stjómmálamann að læra sínar lexíur
vel. Reyndar eins og annarra í þjóð-
félaginu. Mér finnst annars, eins vel
og Davíð hefur komið fram fyrir al-
þjóð, að það sé synd hve máttarvöld-
in geta verið honum óhagstæð. Svo
er Flóki mættur, afturgenginn. Hvar
ætlar þetta að enda? Er von að menn
spyiji og vilji fá eitthvað haldbetra í
stjómun landsins.
■ Sýningin í Listasafninu á að endurspegla Það besta
Grimm í fangi Beru
Sýningin, Ný aðföng stendur enn
yftr á Listasafni Islands en á henni
er að finna úrval verka eftir starf-
andi listamenn sem bæði hafa verið
keypt eða gefin safninu á síðustu
tveimur ámm. Sérstök nefnd sér um
innkaup á vegum safnsins en verkin
sem hún velur eiga að endurspegla
það besta sem gerist í íslenskri
myndlist. Á sýningunni er meðal
annars að finna verk eftir Daníel
Magnússon, Jón Óskar, Húbert
Nóa, Þorvald Þorsteinsson, Halldór
Ásgeirsson, Brynhildi Þorgeirsdótt-
ur og Ólöfu Nordal. Sýningin er sú
síðasta sem Bera Nordal setur upp
áður en hún heldur til starfa í Mal-
mö Kunsthall.
Bera Nordal heldur hér á mynd af
Grimm sem er góðkunningi Al-
þýðublaðsins og skilgetið af-
kvæmi Hallgríms Helgasonar
myndlistarmanns.
Sambandsstjórn SUJ
Sambandsstjórn Sambands ungra jafnaðarmanna heldur fund
laugardaginn 8. mars, kiukkan 14.00 í Alþýðuhúsinu,
Hafnarfirði, Strandgötu 32.
Seturétt eiga framkvæmdastjórnarmeðlimir, fulltrúar úr
máistofum, formenn félaga og einn fulltrúi félags fyrir
hverja 20 félagsmenn.
Framkvæmdastjóri