Alþýðublaðið - 04.06.1997, Síða 3

MIÐVIKUDAGUR 4. JÚNÍ1997
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
skoðanir
Vinstri bylgjan er misskilningur
íhaldinu, þó það virtist stýra þjóðar-
skútunni þokkalega. Bretar vildi
reyna eitthvað nýtt og kusu vinstri, á
meðan Frakkar hræddust breytingar
og kusu vinstri.
Sósíalistaflokkur Lionels Jospin er
ólíkur Verkamannaflokki Tony Blair.
Sennilega eiga þessir flokkar um
þessar mundir fátt sameiginlegt
nema rósina í merkinu. Kosningalof-
orð Jospins voru á einn veg. Það á að
skapa 700.000 ný störf, þar af helm-
inginn í opinbera geiranum. Það á að
stytta vinnuvikuna úr 39 stundum
niður í 35 án skerðingar kjara. Þetta á
hvort tveggja að gerast án þess að
auka útgjöld hins opinbera. Dæmið
gengur einfaldlega ekki upp. Meira
verst settu.
Franskir vinstri menn eru aftur á
móti ekki róttækir. Þeir halda að rétta
leiðin til að bæta atvinnuástandið sé
að fjölga störfum hjá hinu opinbera.
Sú hugmynd gekk sér rækilega til
húðar í gömlu Sovétríkjunum og
leppríkjum þess.
Það er æskilegt fyrir íslenska þjóð
að sú jafnaðarmannahreyfmg sem nú
er í burðarliðnum sæki sér fyrir-
myndir til breskra jafnaðarmanna í
þeirri stefnumótunarvinnu sem
framundan er. I framtíðarsýn þeirra
má merkja dagsbrún nýrrar aldar, en
ekki drauga þeirrar sem er að líða.
Hötundur er varaþingmaður
Alþýöuflokksins I Reykjavik.
Nagnús Árni
Magnússon
skrifar
Það hefði líklega verið betra fyrir franska sósí-
alista að Gaullistar hefðu sigrað svo þeir hefðu
fengið ráðrúm til að endurnýja sig á sama hátt
og breskir jafnaðarmenn.
Tony Blair benda til að þar séu réttir
menn á réttum stað. Fjármálaráðherr-
ann, Gordon Brown, hefur nú þegar
ráðist í breytingar á breska fjármála-
markaðnum í frjálsræðisátt og gert
það svo hiklaust og einbeitt að
að græða, en of mikið frelsi getur
þýtt að einhverjir aðrir græði. Vinstri
menn í Bretlandi eru róttækir á þann
hátt að þeir fagna frelsinu, því frelsið
skapar auðinn og rneiri þjóðarauður
eykur velmegun allra, .líka þeirra
Nú liggur fyrir að sósíalistar hafa
sigrað í kosningunum í Frakklandi,
réttum mánuði eftir stórsigur Verka-
mannaflokksins í nágrannaríkinu
handan Ermasunds. Það mætti halda
að einhverskonar vinstri bylgja væri
að fara yfir álfuna. En þegar nánar er
að gáð má sjá að sigur vinstri manna
í Frakklandi er í eðli sínu ólíkur sigri
Verkamannaflokksins í Bretlandi.
Frakkar standa frammi fyrir veru-
legum efnahagsþrengingum á meðan
Bretland blómstrar efnahagslega.
Frakkar eru ekki tilbúnir til að mæta
þeim niðurskurði sem þarf til að
koma landinu á beinu brautina, á
meðan Bretar eru einfaldlega orðnir
leiðir á hrokanum og spillingunni í
Pallborð
að segja Framsóknarflokkurinn
bliknar við samanburðinn.
Það hefði líklega verið betra fyrir
franska sósíalista að Gaullistar hefðu
sigrað svo þeir hefðu fengið ráðrúm
til að endumýja sig á sama hátt og
breskir jafnaðarmenn. Stundum þarf
að taka eitt skref afturábak til að geta
tekið tvö skref áfram.
Við unga fólkið í þessum svoköll-
uðu vinstri flokkum hér á landi, fullt
af eldmóði og hugsjóninni um sam-
einingu jafnaðarmanna, höfum
stundum látið það fara í taugamar á
okkur þegar eldra flokksfólk hefur
talað um að sameiningin megi ekki
verða sameiningarinnar vegna. Það
þurfi að sameinast um málefni. Það
er laukrétt. Það er verr af stað farið
en heima setið ef út úr slíkri samein-
ingu kemur eitthvert afstyrmi sem
lofar að láta ámar renna uppímóti. Ef
útúr slíkri sameiningu kemur flokkur
sem telur að lögmál markaðarins
gildi ekki á Islandi og hér sé hægt að
eyða án þess að afla. Ef út úr þeim
bræðingi kemur flokkur, sem í nafni
jöfnuðar, seilist svo djúpt í vasa
skattgreiðenda, að þeir sem hæsta
borga skattana og em jafnframt
hreyfanlegasta vinnuaflið, hafa sig úr
landi og láta áttahagabundinni milli-
stéttinni eftir að greiða reikninginn.
Fyrstu aðgerðir nýrrar ríkisstjómar
íhaldssamir hægrimenn hafa kveink-
að sér. Eðlilega. Forréttindastéttin
stendur fyrir frelsi hennar sjálfrar til
Innan Sjálfstæðisflokksins telja
menn að yfirlýsing Ingu Jónu
Þórðardóttur um framboð gegn
Árna Sigfússyni til efsta sætis
lista Sjálfstæðismanna í borginni
hafa verið mikið frumhlaup. Snjallir
áróðursmenn Reykjavíkurlistans
hafa þegar gengið á lagið, og Al-
freð Þorsteinsson birti til dæmis
kraftmikla grein í Morgunblaðinu,
þar sem hann taldi að erfitt yrði fyrir
Reykvíkinga að treysta lista með
Árna Sigfússyni í efsta sæti meðan
samstarfsmenn hans á borð við
Ingu Jónu teldu af fenginni reynslu
að hann væri ekki nægilega sterkur
forystumaður. Grein Alfreðs er að-
eins talin forsmekkurinn að þvi sem
koma skai, og í garð Ingu Jónu
gætir því vaxandi reiði meðal
stuðningsmanna Árna, sem þeir
telja að hafi rétt andstæðingunum
vopn upp i hendur. Þeir hugsa
henni því þegjandi þörfina þegar
kemur til prófkjörs í haust, svo vera
má að ferill baráttukonunnar Ingu
Jónu Þórðardóttur sé nú þegar bú-
inn að ná hámarki innan borgar-
stjórnar Reykjavíkur...
r
Aróðurssnillingar Reykjavíkurlist-
ans eru farnir að leita í kring-
um sig eftir ungum manni eða
konu, sem gæti orðið fulltrúi þess
unga fólks, sem er nauðsynlegt að
listinn laði til fylgis við sig ætli hann
að ganga með sigur af hólmi að ári.
Helst er staðnæmst við þrjá unga
menn, sem taldir eru hafa vaxið af
verkum sínum í stúdentapólitíkinni
og eru allir burðarásar í kynslóðinni
sem Bessastaðabóndinn herra
Ólafur Ragnar Grímsson gaf á
þingmennskudögum sínum nafn-
giftina Röskvukynslóðin. Þetta eru
þeir Dagur Eggertsson, lækna-
nemi og tíðindamaður Ríkisút-
varpsins úr heimi vísindanna, Vil-
hjálmur H. Vilhjálmsson sem er í
stjóm Grósku og var einsog Dagur
formaður Stúdentaráðs , og loks
Skúli Helgason dagskrárgerðar-
maður íslenska Útvarpsfélagsins.
Allsendis óvíst mun hinsvegar vera
um vilja þremenninganna, enda er
Dagur á fullu í læknisfræðinni, Vil-
hjálmur flæktur í myrkviðum lag-
anna og Skúli unir sér einkar vel
sem umferðarstjóri Þjóðbrautar
Bylgjunnar....
Það er einkennilegt afsláttartíl-
boðið sem Hans Petersen er
með. Á stórum standi í miðri verls-
uninni í Bankastræti er tilboð á 100
asa filmum. Það stendur skýrum
stöfum að ef keyptar eru þrjár film-
ur á 990 krónur spari viðskiptavin-
urinn sér 660 krónur. Þegar allt
kemur til alls er spamaöurinn alls
ekki 660 krónur, heldur er hann
525 krónur. Þetta kemur greinilega
fram á kassakvittun og ekki síður í
fari starfsfólks, þar sem því varð á
að draga 660 krónur frá upphaflega
verðinu og þá stefndi útkoman alls
ekki við það verð sem í boði var,
heldur var upphæðin 855 krónur.
Verlsunin gaf sinn hlut ekki, inn-
heimti 990 krónur og staðfesti þar
sem að auglýstur aflsáttur væri alls
ekki sá afsláttur sem var látið I
veðri vaka að væri í boði. Einföld
blekking þetta...
Eeftir að flest stéttarfélög höfðu
gert kjarasamninga var búist
við verðhækkunum í verisunum og
víðar. Sú hefur orðið raunin. Einna
mesta hækkunin hefur orðið í Bæj-
arins bestu, pylsusöluskúmum víð-
fræga. Þar hefur minnsti skammtur
hækkað um nærri 25 prósent, úr
210 krónum í 260 krónur. Fyrir þá
sem borða þar oft er launahækkun-
in því fljót að fara...
Fyrirgefið frú! Nágrannar þínir segjast ekki hafa séð eigin-
mann þinn um hrið, svo við þurfum bara svör við nokkrum
spurningum. Siðan geturðu snúið þér aftur að niðursuðunni.
fimm ó förnum v c g i
Eru launakröfur verkafólks á Vestfjörðum of háar?
Steinn Júlíusson
ellilífeyrisþegi:
„Nei, þetta fólk á skilið hærri
laun.“
Ingólfur Sigurðsson sjómaður:
„Síður en svo.“
Geir Guðsteinsson
blaðamaður:
„Miðað við þróun launamála eru
þær það.“
Sigurður Páll Ebeneser
fjölskyldumaður:
„Ég er ekkert inni í þessum mál-
um.“
Júlíus Þorbergsson
atvinnurekandi:
„Það mundi ég halda.“
v i t i m q n n
“Við erum einfaldlega búnir
að semja en þeir eru sjálfir
með sína samninga."
Björn Grétar Sveinsson, formaður Verka-
mannasambands íslands, í Mogganum.
Björn Grétar er að ræða um félaga sína á
Vestfjörðum, sem hafa sagst lítinn stuðn-
ing hafa fengið frá höfuðstöðvunum.
Kannski var það þetta sem Vestfirðingina
vantaði.
“Maður áttar sig ekki á hvern-
ig þetta er hugsað allt saman,
hvernig menn ætla að horfast í
augu við þann veruleika sem
þarna er. Þetta er alveg grát-
legt ástand."
Davíð Oddsson í DT, að ræða verkfallið á
Vestfjörðum.
“Menn eru að fella miðlunar-
tillöguna vitandi vits og það
eru skiiaboð um að menn vilji
áframhaldandi verkföll og
reyna samningaleiðina til
þrautar. Það verður þá svo að
vera.“
Davíð Oddsson að ræða verkfalliö fyrir
vestan, í DT.
“Okkur fannst líka vera góður
stuðningur við Örn Bárð.
Þannig að þetta er einhver
skilaboð sem ég veit ekki
hvernig ber að skilja. Vonandi
verður sátt og allir kátir.“
Magni Sigurhansson í Mogganum. Magni
var einn þeirra sem hóf undirskriftaherfð-
ina til að koma Erni Bárði að i Garöasókn,
með árangri sem öllum er kunnur. Vonandi
eru Magni og Örn Bárður kátir.
“Að láta þessa viðbótarúthlut-
un þorsk- og rækjukvóta bæta
hundruðum milljóna króna við
eignir fyrirtækja eins og ÚA,
Samherja, Þormóðs ramma,
Skagstrendings hf. eða Síldar-
vinnsiunnar nær engri átt.“
Jón Sigurðsson, í járnblendinu, í Moggan-
um.
“Yfirleitt megi segja að ísland
sé í tízku hjá ungu fólki víða
um lönd.“
Víkverji Moggans.
“Ungu fólki frá öðrum löndum
þykir töluvert til Reykjavíkur
koma“.
Víkverji Moggans.
“Unga fólkið á íslandi heldur
að grasið sé grænna hinum
rnegin."
Vfkverji Moggans.
Enginn myndi minnast miskunn-
sama Samverjans ef hann hefði ein-
ungis viljað vel. Hann hafði líka
peninga.
Margaret Thatcher.