Vísir - 02.03.1976, Síða 8

8
Þriðjudagur 2. mars 1976. VISXR
VÍSIR
Ctgefandi: Reykjaprent hf.
Framkvæmdastjóri: Davið Guðmundsson
Ritstjóri og ábm: Þorsteinn Pálsson
RitstjórnarfuUtrúi: Bragi Guðmundsson
Fréttastjóri erl.frétta: Guðmundur Pétursson
Auglýsingastjóri: Skúli G. Jóhannesson
y Auglýsingar: Hverfisgötu 44. Slmar 11660 86611
Afgreiðsla: Hverfisgötu 44. Simi 86611
Ritstjórn: Siðumúla 14. simi 86611. 7 linur
Askriftargjald 800 kr. á mánuði innanlands.
t lausasögu 40 kr. eintakið. Blaðaprent hf.
Lítið við lítið
verður lítið mikið
Umræðurnar um landhelgismálið á þingi Norður-
landaráðs i Kaupmannahöfn hafa að réttu lagi vak-
ið mikla athygli, enda óvenjulegar að ýmsu leyti.
Stuðningur Norðurlandaþjóðanna við landhelgis-
málstað okkar hefur verið fremur takmarkaður og
fyrst og fremst i orði en ekki á borði.
Samþykkt forsætisnefndar ráðsins er óefað ein
þýðingarmesta yfirlýsing af hálfu Norðurlanda i
þessu máli. Það er rétt, sem Matthias Bjarnason
sjávarútvegsráðherra segir i samtali við Visi i gær,
að allar slikar ‘samþykktir hafa góð áhrif á okkar
málstað. Bretar finna að nágrannaþjóðir þeirra eru
á móti aðgerðum þeirra i deilunni við islendinga.
Engum vafa er undirorpið, að það getur skipt
sköpum um framvindu þessa máls, hvernig okkur
tekst að efla stuðning við málstað okkar á erlendum
vettvangi. Við verðum að nota aðstöðu okkar, þar
sem þess er kostur, i þvi skyni að þrengja að bret-
um. Og við megum þvi ekki brjóta brýr að baki
okkar i þessum efnum með þvi að láta breta þrýsta
okkur út úr þvi alþjóðlega samstarfi, er við höfum
tekið þátt i. Ekkert væri fávislegra af okkar hálfu
en að bregðast þannig við ofbeldi þeirra.
Okkur hefur þegar orðið nokkuð ágengt i þessum
efnum. En á hinn bóginn verða menn að átta sig á
þvi, að við getum tæplega vænst mjög afdráttar-
lausra yfirlýsinga hér að lútandi.Ýmiss konar hags-
munir koma i veg fyrir það.
Innan Atlantshafsbandalagsins hefur málstaður
okkar t.a.m. notið samúðar. Engum blöðum er um
það að fletta. Fyrir áhrif bandalagsins kölluðu bret-
ar herskiþ sin út úr fiskveiðilandhelginni fyrst
haustið 1973 og aftur nú fyrir skömmu, þó að þær
aðgerðir hafi ekki leitt.til samninga að þessu sinni
eins og i hið fyrra sinnið.
Af hálfu Atlantshafsbandalagsrikjanna hefur
ekki komið fram ákveðin fordæming á flotaihlutun
breta. Þar hefur hins vegar komið fram fullur skiln-
ingur á þvi að bretar yrðu að fara út með herskipin,
ef leysa ætti deiluna á friðsamlegan hátt. Afstaða
forsætisnefndar Norðurlandaráðs er mjög svipuð. i
samþykkt hennar er ekki tekið sterkar til orða en
svo, að nærvera breskra herskipa er talin koma i
veg fyrir samninga.
Skilningur Norðurlandaþjóðanna á aðstöðu okkar
er afar þýðingarmikill. En margs konar hagsmunir
koma ugglaust i veg fyrir að þessar þjóðir taki ein-
arða afstöðu. Ráðherrar sósialdemókrata i Sviþjóð
eru t.a.m. þekktir fyrir að mótmæla ákaft hvers
kyns ofebeldi, sem smáriki eru beitt, ef þau liggja
nægjanlega langt I burtu.
En sænskir ráðherrar fara ekki i kröfugöngur til
þess að andmæla breskri flotaihlutun i islenskri
fiskveiðilögsögu. Enginn efast um að þeir hugsa
hlýtt til okkar þegar þvi er að skipta eins og á hefur
sannast. En þeir taka eðlilega tillit til eigin hags-
muna. Þetta eru einfaldar staðreyndir sem við
verðum að horfast i augu við.
Það væri bjálfaháttur einn að snúa baki við öllum
þjóðum og alþjóðasamtökum, sem ekki taka hörð-
ustu afstöðu með okkur i átökunum við breta, eins
og einstaka stjórnmálamenn hafa gert kröfur um.
Með þvi værum við einvörðungu að þjóna hagsmun-
um breta. Okkur er einfaldlega nauðsynlegt að
auka skilning annarra þjóða á landhelgisbaráttu
okkar minnugir þess, að litið við litið, verður litið
mikið.
Flutningavélin hóf sig á loft, og flaug i átt til Víetnam meö skelfingu lostna hermennina innanborðs.
Þeir vissu ekki að þetta var ailt plat, til að mannorð yfirmanna þeirra rýrnaði ekki.
ÞEGAR JOHNSON
VAR GABBAÐUR
Liðsforingjar óttuðust
uppreisn í röðum her-
manna sem Lyndon B.
Johnson Bandaríkjafor-
seti hélt að hann væri að
kveðja á leið til Víetnam.
Niðurbælt muldur
heyrðist frá hermönnun-
um sem Johnson gekk
meðai og kvaddi, næstum
með tárin í augunum, og
sagði: ,,Guð blessi þig
sonur.... ég er hreykinn
af þér, f jandi hreykinn af
þér.”
En þetta voru ekki réttu
mennirnir sem Johnson
var að kveðja. Þeir sem
áttu að fara til Víetnam
lágu afvelta um her-
mannaskálana í fylliríi,
sem haldið var i tilef ni af
brottför þeirra. Johnson
komst aldrei að hinu
sanna í málinu.
Þessi saga birtist nýlega i
sjálfstæðu timariti um hermál i
Bandarikjunum. Talsmaður
Bandarikjahers segir að sagan
sé i aðalatriðum rétt.
Atvikið gerðist i Fort Bragg
herstöðinni i Norður-Karolinu
fyrir átta árum.
Fimm klukkustunda
fyrirvari
Johnson forseti ákvað allt i
einu að fljúga i snatri til her-
stöðvarinnar til að veita her-
mönnunum móralskan stuðning
með þvi að kveðja þá persónu-
lega. Þeir áttu að fljúga eftir
nokkra klukkutima, til að taka
þátt i Tet-sókninni i Vietnam.
Yfirmenn herstöðvarinnar
fengu að vita um komu forset-
ans fimm klukkutimum áður en
hermennirnir áttu að fara. En
þá þegar var hafin mikil bjór-
drykkja samkvæmt gamalli
venju um kveðjuveislur. Her-
mennirnir rúlluðu um gólfin
pissfullir.
Andlitinu bjargað
En yfirforingi herdeildarinn-
ar ákvað að ef forselinn vildi
kveðja hermenn á leið til Viet-
nam, þá skyldi hann fá að gera
það, þannig bjargaði hann um
leið andlitinu.
Hann skipaði þvi öðrum her-
mönnum i herstöðinni að skipa
Sumir hermennirnir voru nýkomnir hcim úr hinu hörmulega Viet-
namstriði og héldu að nú ætti að senda þá aftur á vigvöliinn.