Vísir - 27.03.1976, Side 14

Hvers eiga þeir
að gjalda?
Alvarlega þenkjandi tónlistar-
fólk á aldrinum 2—35 ára skrif-
ar:
Það virðist ætla að verða lágt
risið á Listahátið 1976, en von-
andi rætist eitthvað út. T.d. er
nærri þvi sorglegt að i samtali
Listahátiðarnefndar i Vöku sið-
ast virtist aðalviðburður verða
Benny gamli Goodman. Hann er
sjálfsagt enn góður en þetta er
þó jazz, sem mjög takmarkaður
hópur hefur áhuga á.
Og nú lesum við að nemandi
sem enn er ekki búinn að ljúka
prófi eigi að leika einleik með
Sinfóniuhljómsveitinni 4. júni.
Þetta er injög efnilegur nem-
andi og verður efalaust okkar
besti fiðluleikari i framtiöinni
og verður ávallt gaman að
hlusta á hann og á hann allt lof
skilið.
En i þessu sambandi langar
okkur að fá hrein svör frá Lista-
hátiðarnefnd: Hefur verið talað
við nokkra af þeim framúrskar-
andi listamönnum, sem dvelja
erlendis og hafa þegar getið sér
gott orð þar og mættu
gjarna fá tækifæri, eða á að
hunsa marga okkar bestu lista-
menn, svo þeir vilji ekki koma
heim vegna klikuskapar? Við
nefnum aðeins nokkra sem við i
augnablikinu munum eftir:
Hafliði Hallgrimsson, Gunnar
Kvaran, Einar Sveinbjörnsson
og Unnur Sveinbjarnardóttir.
Sjálfsagt eru fleiri sem mætti
nefna en þetta er allt þroskað
listafólk, sem hefur komið fram
erlendis, Islandi til sóma. Hefur
þjóðhátiðarlistanefnd gefið
nokkrum þessara frábæru lista-
manna tækifæri á Listahátið?
Við biðjum um skýlaus svör.
svarar
X-18 varpaði þeirri spurningu
fram i siðasta mánudagsblaði
Visis, hvort bréf til fanga væru
ritskoðuð. Bréfið er hér látið
fylgja svari Jóns Thors, deild-
arstjóra i dóms- og kirkjumála-
ráðuneytinu.
Herra ritstjóri.
Vegna fyrirspurnar i blaði yð-
ar mánudaginn 22. mars 1976
um ritskoðun bréfa i fangelsum
vill ráðuneytið upplýsa, að sam-
kvæmt 19. gr. reglugerðar um
fangavist nr. 260/1957 skulu öll
bréf til fanga og frá lesin af
fangelsisstjóra eða fangaverði
samkvæmt fyrirmælum hans,
áður en þau eru send eða afhent
fanga. Ef bréf frá fanga telst
ekki til sendingar fallið, má
stöðva það, en skýra skal þá
fanga frá þvi. Bréf sem fangi
fær send, má og stöðva, ef ekki
telst heppilegt, að þau séu af-
hent fanganum og I 42. gr. sömu
reglugerðar segir, að eigi megi
afhenda gæslufanga bréf, skeyti
eða önnur skjöl né senda frá
honum nema dómari leyfi, enda
hafi þau áður verið athuguð.
Þá vill ráðuneytið benda á, að
i 136. gr. almennra hegningar-
laga er kveðið á um þagnar-
skyldu opinberra starfsmanna
og varðar það starfsmann varð-
haldi eða fangelsi allt að einu
ári, ef hann segir frá nokkru, er
leynt á að fara og hann hefur
fengið vitneskju um i starfi sinu.
Ákvæði þetta á að sjálfsögðu við
um fangaverði og vitneskju
þeirra um einkamál fanga og
önnur málefni fangelsis.
Er bara bannað að oflóna í bönkunum?
Gamall og nýr sigifirðingur
hafði samband við blaðið:
— Allur Siglufjarðarbær stóö
á öndinni af hlátri þegar hann
las viðtalið við bankastjóra Út-
vegsbankans á Siglufirði i Visi
24. mars, sagði hann. Stundi
hann þvi upp á milli hláturs-
kviðanna, að mest hefði dillað
þeim, að útibússtjórinn virtist
telja þaö lán bankans, að sildar-
verksmiðjur rikisins væru ekki i
viðskiptum viö bankann.
— Sannleikurinn er sá,
sagði sá gamli og nýi siglfirð-
ingur, að hvorki SR né Þormóð-
ur rammi, stærstu atvinnurek-
endur á Siglufirði, væru i
viðskiptum við bankann. Þetta
á sér þá eðlilegu skýringu að
þeir sem eru i viðskiptum viö
bankann, eru hreint að veslast
upp.
Fannst honum það skjóta
skökku við, að á sama tima og
öll útibú skuldúðu aöalbankan-
um stórar fúlgur, ætti útibúið á
Sigiufirði yfir fjörutiu milljónir
inni. Taldi hanh þetta segja það,
sem segja þyrfti.
— Þeir létu bankastjóra Al-
þýðubankans vikja, sagði hann,
v-egna þess að þeir lánuðu of
mikið. Og nú spyr ég: Er bara
bannað að oflána en ekki van-
lána?
Úr kveri Jóns Jacobssonar,
sem gefið var út órið 1920
mun byrja fyrir mið-
aftan og karlar séu
boðnir i kjól, þá eru
silkiklæði kvenna að
jafnaði með ljósari lit-
um en ella. Flegnir
kjólar og berar axlir i
miðdegissamkvæmum
tiðkast ekki framar i
Þýzkalandi, en algengt
kvað það vera i Eng-
landi. Sinn er siður i
landi hverju, og þvi
bezt að spyrjast fyrir
um slikar venjur, þeg-
ar menn eru staddir
meðal erlendra manna.
Sé boðið til miðdegis-
verðar um miðdegis-
leytið, þá er vanalegt,
að karlar séu i frakka,
en konur i háum, ekki
mjög ljósum, silkikjól-
um. Sé boðið til meiri
háttar miðdegisverðar
(dinner), sem sjaldan