Vísir - 20.04.1976, Blaðsíða 2

Þriðjudagur 20. april 1976.
VÍSUi
Hefurðu fengið mar-
tröð?
Jónina Björgvinsdóttir, skrif-
stofustúlka: Nei, ég hef aldrei
fengið martröð, svo ég muni. Mig
dreymir sjaldan, kannski einu
sinni á ári, svo ég legg yfirleitt
ekki mikið upp úr draumum.
Ingólfur Kristbjörnsson, skrif-
stofumaður: Já, ég fæ alltaf mar-
tröð, þegar ég les þessar spurn-
ingar ykkar!!!!
Henny Ottóssen, vinnur á skrif-
stofu: Nei, það hef ég ekki, það er
þá allavega langt siðan. Mig
dreymir stundum, en ég tek ekk-
ert mark á þvi.
Steinunn Svansdóttir, húsmóðir:
Ég hef aldrei fengið martröð og
dreymir eiginlega aldrei.
Ingibjörg Eggertsdóttir, skrif-
stofustúika :Mig dreymir yfirleitt
ekki, eöa þá ég gleymi draumun-
um um leið og martröð hef ég
ekki fengið.
Inga Tómasdóttir, vinnur hjá
sjónvarpinu: Ég hef ekki fengið
martröð svo ég muni eftir. Hins
vegar dreymir mig stundum fyrir
ýmsu, bæði illu og góðu, svo ég
tek mikið mark á draumum.
Norðmönnunum bjargað af ésnum:
.; <Æ. ...

JÍW'

Komnir
heim
heilu
og
höldnu
Skipbrotsmennirnir af norska
selveiöiskipinu Fortuna, sem
laskaðist i isnum milli Jan
Mayens og Grænlands, eru nú
væntaniega komnir til Tromsö i
Noregi, en skipið var gert út
þaöan. öðru norsku selveiði-
skipi tókst að brjótast til þeirra
og bjarga þeim, þar sem þeir
höfðust við á isnum, eins og
skýrt var frá i siðasta tölublaði
VIsis, sem út kom fyrir páska-
helgina.
Þegar selveiðiskipið
Kvitungen kom skipsbrots-
mönnunum til bjargar, var
þyrla frá varnarliðinu á Kefla-
vikurflugvelli á leiðinni norður
eftir þeim til bjargar, en henni
var snúið við, ásamt birgðaflug-
vélum frá Keflavik og frá Wood
Bridge i Englandi. önnur
birgðavélin og þyrlan héldu
suöur á bóginn og lentu á Akur-
eyri, þar sem höfð var nokkur
viðdvöl, en hin vélin fór beint til
Keflavikurflugvallar.
Selveiðiskipið Kvitungen
komst fljótlega út úr isnum
þarna norður frá og hélt til
Noregs með skipsbrots-
mennina. Ekki er vitað, hvort
Fortuna er enn ofansjávar, en
eins og Visir skýrði frá fyrir
páska var skipið orðið mikið
skemmt af völdum iss, og talið
fullvist, að það sykki, strax og
isinn gliðnaði.
% , ,
• ............,
W S , - »<
Zr- jt"

Þessi mynd var tekin úr einni björgunarflugvéla varnarliðsins á Keflavlkurflugvelii af skipbrots-
mönnunum á ísnum, en þar höfðu þeir hafst við I uppbiásnum gúmbjörgunarbátum, eftir að þeir höfðu
yfirgefið skip sitt.
BBBHfl
Eftir undirritun Helsinki-sátt-
málans virðast stjörnmáia-
menn á Vesturlöndum hafa
vaknað upp við vondan draum
af langri samdrykkju og iöngum
„detente” ræðum, litið yfir póli-
tiskt svið Evrópu og hvergi séö
að ástandið „væri harla gott”
cins og sagt var af ööru tilefni.
Ileimsveldin tvö, Sovétrikin og
Bandaríkin heyja nú haröa bar-
áttu um áhrif á Vestur-Evrópu,
eins og allt i einu sé oröiö ljóst,
að samsteypustjórnir með þátt-
töku kommúnista séu á næstu
grösum i virkjum lýðræöisins.
Aðeins ár er liðið siðan haldið
var upp á þrjátiu ára afmæli
striðs gegn ofbeidi, pólitiskum
fangabúöum kynþáttaofsókn-
um. Þrjátiu ár er ckki langur
timi. Samt þykir ekkert athuga-
vert við það lengur, þótt banda-
maður úr þessu striði seilist til
stöðugt meiri áhrifa i vestur-
vcgi jafnframt þvi að vera eina
Evrópuríkiö, sem byggir á póli-
tiskum fangabúðum,
Gulag-eyjaklasanum.
Bandalag
borgaraflokka
Evrópu
Ráðuneytisstjóri Kissingers,
Helmut Sonnenfeldt hefur feng-
ið bágt fyrir að hafa bent á leið
pólitiskra hrossakaupa til að
halda kommúnistum frá sam-
steypustjórnum lýöræöisríkja
Vestur-Évrópu, og er þá að nýju
byrjaður sá hringdans í kring-
um staðreyndir, sem svo vel
liefur gefist i breiddarbauga-
styrjöldum undanfarinna ára-
tuga, eða hitt þó lieldur. Auð-
vitaö má skrifa undir
Helsinki-sáttmála. Slik undir-
skrift hindrar ekki afskipti
Kúbu-manna af átökunum i
Angóla. Hún hindrar heidur
ekki kosningasigra kommúnista
i Frakklandi eða ttaliu. Og hún
ætti heldur ekki að geta hindraö
bandalag borgaraflokka Vest-
ur-Evrópu — einskonar
Euro-party til eflingar þeim
skæklum af sjálfsvirðingu, sem
hin svonefndu lýðræöisöfl i
Vestur-Evrópu halda enn í
hendi sér.
Winston Churchill lagði á sin-
um tima áherslu á Evrópuráð
með aðsetri i Strassburg. Þetta
ráð hefur gengið sér tii húðar.
Það er oröið einskonar sumar-
auki fyrir þreytta þingmenn
scm liafa livort eð er ekkert haft
til mála að leggja á heimaþing-
um sinum, samanbcr þróunina i
V-Evrópu siðustu áratugi.
Varnirnar og samstaðan koma
þvi ekki frá Strassburg, þótt i
upphafi verið ætlast til þess að
ættjarðirnar frelsuöust þaðan.
eins og eitt sinn var sagt um
Alftanesið.
Vegna vaxandi liættu og eðli-
legs ótta henni samfara mætti
búast við, að bandalag borgara-
liokka gæti á fundum, þar sein
lorustumenn allra slikra flokka
sætu, rætt milliliðalaust og af
nokkurri hreinskilni þá sam-
stöðu, sem borgaraflokkunum
ber að efla gegn rikjum sem
byggja stjórnarfar sitt m.a. á
pólitiskum fangabúðum. Slik
samstaða næst ekki nema for-
menn stjórnmálaflokka komi
saman i nafni Vestur-Evrópu og
lýðræðisins, þessu tvennu til
varnar, og einnig til að minna
livern annan á, að ekkert riki cr
cyland, og allra sist i þeim átök-
um. sem nú eiga sér stað um
þennan skaga út úr Asiu, sein
Evrópumenn telja nafla al-
heimsins, en er litið annað en
vel iðnvæddur blettur á ianda-
bréfinu, sem hefur það helst sér
til ágætis, að þar situr maöurinn
enn i fyrirrúmi.
Svarth öfði