Vísir - 12.05.1976, Side 2

Verður sumarið gott?
Hafdis Hafsteinsdóttir, fóstur-
nemi: — Það vona ég, Ég vil að
sjálfsögðu hafa sem oftastsól, en
tU vonar og vara ætla ég til Spán-
ar i sumarfríinu minu. Það sakar
þá ekki að fá meiri sól.
Hrefna Jóhannsdóttir, fóstur-l
nemi: — Ja, þaö fer nú eftir þvi ■
hvar á landinu það er. Annars
vona ég að það verði gott alls *
staðar. Sjálf verð ég norður i
Þingeyjarsýslu þar sem ég bý, og
ég vil hafa sem mest af sól. Sum- í
arfri? Það er allt á huldu með það
ennþá.
Kristfn Pétursdóttir, nemi: — Ég
veit þaö ekki. Ég vona það. Helst
vU ég hafa sól og gott veöur i aUt
sumar.
Kristin Jóhannesdóttir, af-
greiðslumaður: — Vonandi. Ég
vil hafa sól og gott veður en enga
rigningu. Atvinna min i sumar
verður þannig að það verður að
vera gott veður. Ég verð nefni-
lega ráðskona hja Vegagerðinni
og verð fyrir vestan.
Arni Björn Björnsson, 9 ára: —
Já, ég er viss um það. Ég er viss
um að þaö verður ekki mjög mikil
rigning og að veðrið verður gott.
Ja, ég er kannski ekki svo mikið
viss, en ég held þetta og vona það.
Hvar ég verö? t sveitinni.
Unnur Jenný Jónsdóttir, 11 ára:
— Ég hugsa það. Samt held ég
það verði ekki mikU sól og þaö
gæti orðið mikU rigning. En ég
vona þaö verði sem mest sól.
Miðvikudagur 12. mai 1976.
VISIR.
Átta brautryðjendur fró íslandi
útbreiða Bahóí trú í Fœreyjum
„ Fimmta Landsþing
Baháia á Islandi var
nýlega haldið að Hótel
Loftleiðum i Reykja-
vik. Á þinginu kusu
fulltrúar Baháia sam-
félaganna á landinu niu
manna andlegt þjóð-
ráð, en kosning þess fer
fram i april ár hvert.
Þjóðráðið annast
skipulagningu á
kennslu Bahái trúar-
innar og annarri starf-
semi hennar hérlendis.
Baháiar um heim allan vinna
nú að svonefndri fimm ára
áætlun um útbreiðslu trúar
sinnar. Meðal markmiða
islenska. Bahái samfélagsins
var að senda „brautryðjanda”
til Finnlands og hefur það veriö
gert. Atta slikir brautryðjendur
frá Islandi eru i Færeyjum, en
verkefni brau»yðjenda I Bahái
trúnni er að vinna að útbreiðslu
hennar i öðrum löndum en
sinum eigin.
öll starfsemi Bahái trúar-
innar er kostuð af leynilegum
framlögum Baháia sjálfra og
bannað er að taka við gjöfum
og styrkjum i nokkru formi frá
aðilum utan hennar.
Efri myndin er frá iandsþingi
Baháia á Hótel Loftleiöum en á
neðri myndinni er andlegt þjóð-
ráð Baháia á tslandi
„Besta verkið á
hátiðinni”, sögðu dag-
blöð i Caracas um
sýningu íNÚK-hópsins
á Alþjóðaleiklistar-
hátiðinni i Caracas í
Venezuela, þar sem
leikflokkurinn sýndi
INÚK 8 sinnum.
Leikurinn hlaut frábærar við-
tökur. Leikhúsin voru troðfull á
öllum sýningum og þurftu
margir frá að hverfa.
Áhorfendur risu úr sætum i lok
sýninga og bravóhróp dundu á
leikurum. Sjónvarpið i Caracas
tók verkið upp og verður það
sýnt I menningarþætti þess. Er
talið að leikurinn eigi eftir að
marka spor i leikhúsi álfunnar.
Forstöðumenn leiklistar-
hátiðar i Sao Paulo, sem sáu
verkið I Caracas hafa lagt hart
að hópnum að koma til Brasilíu.
Hefur ferðaáætluninni verið
breytt og dvelst flokkurinn
vikutima i Brasiliu. Hópurinn
fer einnig til Columbiu,
Panama, Costa Rica og
Guatemala. Heim kemur hann
25. mai.
)
Engu nœr eftir 105 daga
Hbpur manna hefur setið i
gæsluvarðhaldi I hundrað og
fimm daga, og annar hópur
siðan fyrir áramót vegna
tveggja mannshvarfa. Hið eina
sem vitað er að þeim tima lokn-
um er framburður stúiku um, að
hún hafi haldiö á riffli og miðað
honum aðókenndum manni, eða
að minnsta kosti manni, sem
hún treystist ekki tii að stað-
festa hver hafi veriö. Hún segist
hafa hleypt af skoti I áttina að
, þessum manni, þó með aðstoö
annars sem hafi staðið aftan við
hana, og að manni skilst haldið
um hendur hennar^en siðan viti
hún ekki meir. Banaskot verða
yfirleitt með öðrum og ákveðn-
ari hætti. Þó er það ekki
mergurinn málsins, heldur hitt,
að þrátt fyrir nokkra mannaferð
á þeim stað, þar sem skotinu á
að hafa verið hleypt af með
aöstoö úr rifflinum, var að sögn
vitað nokkur mannaferð, en allt
er enn óljóst hverjir þar voru á
ferð, eða a.m.k. ekki nógu ljóst
til að valda ákæru.
Hvernig líður nd fólki i litlu
þjóöfélagi, þar sem svo er ástatt
að með engu móti er hægt að
ljúka rannsóknum á tveimur
mannshvörfum vegna
þverstæðra og óljósra vitnis-
burða fólks, sem siðan fyrir
áramót virðist þó hafa alla
tilburði i frammi til að vilja játa
á sig hrikalegan verknaö? Er
með engu móti hægt að dóms-
festa eitthvað af þessum
framburöum, svo einhver verði
einhverntima að standa við það,
sem hann hefur sagt? Á ekki
einhvern tima að koma yfir-
heyrslunum af þvi rabb- og
vélritunarstigi, sem nær
óneitanlega hafa verið á til
þessa? Og þannig mætti lengi
syrja. Og hvað liöur rannsókn á
smyglinu, sem m.a. var verið aö
spyrjast um fyrir norðan?
Svör hafa ekki fengist við
neinu af þessu. Rannsóknar-
lögreglan liggur undir ámæli
almennings fyrir að geta ekki
leyst mál, þótt hún hafi fullar
hendur af vitnum, og
almenningur óttast að stór-
afbrot aukist á næstu árum,
verði ekki tekist á af fullri hörku
við lausn þeirra mála, sem nú er
verið að rannsaka. Það eru
þegar farin að hlaðast upp
óskýrð mál, eins og morðið á
bilstjóranum við Rauðaiæk, og
við höfum hreint ekki efni á þvi,
að hér komist fólk upp með
keðju stórfelldra afbrota órefs-
að. Það er þvl augljóst mál, að
ekki má láta neins ófrestað við
að upplýsa hverjir eða hver
hefur orðið vaidur að manns-
hvörfunum, og það veröur að
ganga fram af fullri hörku við
yfirheyrslur, þegar svo er I pott-
inn búið að stefnt er út i einskon-
ar framburðarflækju, sem siður
en svo verkar trúveröuglega.
Þau sakamál, sem hér hafa
verið upplýst hafa yfirleitt verið
framin með þeim hætti, að
engum refjum varð við komið.
Menn og konur voru einfaldlega
staðin að verki. Og það er hart,
ef við þurfum svo að játa það, að
þau mál, þar sem afbrotamenn
eru ekki staðnir að verki, sé nær
ógjörningur að leysa. Þá myndi
vera kominn tlmi til að endur-
skipuleggja varnir okkar gegn
afbrotamönnum með aðrar
reglur að vopni en þær, sem
byggjast á játningum og iðrun-
um, og fara aö þreifa fyrir sér
um rannsóknarvald, sem að
þekkingu og ákveöni kemur I
veg fyrir að troðnar séu illsakir
við almenning I landinu þangað
til hann óttast um dagiegt
öryggi.
Svarthöfði