Vísir - 23.07.1976, Page 10

10
VÍSIR
Útgefandi: Ileykjaprent hf.
Framkvæmdastjóri: Daviö Guömundsson
Ritstjórar: Þorsteinn Pálsson, ábm.
ólafur Ragnarsson
Ritstjórnarfulltrúi: Bragi Guðmundsson
Fréttastj. erl. frétta: Guömundur Pétursson
Blaöamenn: Anders Hansen, Anna Heiður Oddsdóttir, Edda Andrésdóttir,
Einar K. Guðfinnsson Jón Ormur Halldórsson, Kjartan L. Pálsson, Ólafur
Hauksson, Óli Tynes, Rafn Jónsson, Sigriður Egilsdóttir, Sigurveig Jóns-
dóttir, Þrúöur G. Haraldsdóttir.
tþróttir: Björn Blöndal, Gylfi Kristjánsson.
útlitsteiknun: Jón Óskar Hafsteinsson
Ljósmyndir: Jens Alexandersson, Loftur Asgeirsson.
Auglýsingastjóri: Þorsteinn Fr. Sigurðsson.
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson.
Auglýsingar: Hverfisgötu 44. Simar 11660 86611
Afgreiösla: Hverfisgötu 44. Simi 86611
Ritstjórn: Siöumúla 14. Simi 86611.7 Hnur
Askriftargjald 1000 kr. á mánuöi innanlands.
t lausasölu 50 kr. eintakiö. Blaöaprent hf.
Samsæri
þagnarinnar
Nú að undanförnu hefur verið á dagskrá Ríkisút-
varpsins athyglisverður þáttur, sem ungur heim-
spekistúdent Hannes Gissurarson hefur staðið að.
En jafnframt hafa viðbrögð dagblaðsins Þjóð-
viljans við þessum útvarpsþáttum verið athyglis-
verð. Hannes hefur fjallað smekklega um nokkra
öndvegishöfunda og viðfangsefni þeirra. Þannig
hefur verið rætt um Alexander Solsénytsin i þáttum
hans og nú siðast um hinn merka höfund George
Orwell.
Þegar um þessa tvo höfunda er fjallað, verður að
sjálfsögðu ekki komist hjá að vikja að ógnarstjórn
þeirri, sem ibúar Sovétrikjanna hafa búið við i ára-
tugi. Þessu geta aðstandendur Þjóðviljans illa
unað. Þessir sömu menn sverja og sárt við leggja,
að þeir hafa rofið öll samskipti sin við kommúnista-
flokk Sovétrikjanna frá og með innrás þeirra i vina-
rikið Tékkóslóvakiu árið 1968. En þeir eru jafnvið-
kvæmir fyrir öllu sem sagt er um þarlent stjórnar-
far og fyrrum. Hafa þeir nú hafið herferð i blaði
sinu i tilefni útvarpsþáttanna.Ekki treystast þeir þó
til að véfengja það sem þar kemur fram, eða rök-
ræða þær skoðanir, sem kynntar voru. Þess i stað
kjósa þeir þá leið að úthrópa manninn, sem að þátt-
unum stendur, og draga dár að honum.
Þessi aðferð er ekki ný eða ókunn. Er skemmst að
minnast þeirra mannorðsskemmdarverka, sem
Þjóðviljinn stóð að i tilefni undirskriftasöfnunar
Varins lands. Aðstandendur þeirrar hreyfingar
voru svivirtir á marga lund og reynt var með öllum
tiltækum ráðum að sverta persónu þeirra.
Tviskinningur Þjóðviljans er mjög áberandi.
Aðstandendur hans segjast hættir að sækja þing og
endurhæfingu til Moskvu og Svartahafs. Þeir hafa
breytt um nafn á flokki sinum nokkuð reglulega og
leikið pólitiskan feluleik. En enginn flokkur I
Vestur-Evrópu, ekki einu sinni þeir sem skáka ekki
kommúnistaheitinu i skjól standa jafn ötullega utan
um sovéskt stjórnarfar og Alþýðubandalagið gerir
i málgagni sinu Þjóðviljanum. Annars vegar þegja
þeir um allt, sem miður fer austur þar, og hins
vegar birta þeir reglubundið áróðursgreinar og
glansmyndir frá sovésku áróðursskrifstofunni hér á
landi. Og þeir ganga enn lengra. Vogi einhver að
ræða um þann heimsharmleik, sem verið hefur að
gerast i Sovétrikjunum i áratugi, þá skal hann
rægður og persóna hans svert. útrýming milljóna
manna flokkast i Þjóðviljanum undir ,,sumt i mark-
verðustu þjóðfélagstilraunum aldarinnar”, eins og
þar sagði i leiðara s.l. þriðjudag.
Aðstandendur Þjóðviljans verða að skilja, að
mannslif verða aldrei lögð að jöfnu við gaffalbita.
Þeir verða að skilja að samsæri þagnarinnar verður
ekki hægt að flytja yfir á aðra fjölmiðla en Þjóð-
viljann. Afstaða Þjóðviljans til sovéskra útlaga er i
samræmi við boðun sovéskra áróðursstofnana. Enn
sem fyrr fer ekki á milli mála, hvern flokk Alþýðu-
bandalagið hefur að geyma.
Föstudagur 23. júli 1976. vism
Umsjón: Jón Ormur Halldórsson
y
)
Nasistar í
stórsókn í
Bretlandi
Hagnast ó vaxandi kynþóttavandamólum
Þjóftarframvörðurinn notar ekki hakakrossinn sem merki enda
væri það ekki líklegt til framdráttar meöal breta. Stefnan er hins
vegar sama ofstækiö meö ööru orðalagi.
Stjórnmála jafnvægi hefur
veriö meira 1 Bretlandi en
nokkru ööru landi Evrópu ef á
heildina er litiö. öfgaflokkar
hafa aldrei fest rætur í Bret-
landi, sennilega meöal annars
vegna þess breiöa bils sem jafn-
an hefur veriö milli tveggja
stærstu stjórnmálaflokka lands-
ins. Þannig hefur verkamanna-
flokkurinn löngum veriö vinstri-
sinnaöri en flestir bræöraflokk-
ar hans og ihaldsflokkurinn hef-
ur auðveldlega rúmaö öfga-
menn til hægri.
A siðustu árum hefur verka-
mannaflokkurinn færst stööugt
lengra til vinstri og þó opinberir
forustumenn hans séu ekki
neinir byltingamenn hafa harö-
linu sóslalistar, sem jafnast
helst á viö italska eöa franska
kommúnista, náö valdaaöstööu
I flokknum. Vegna hins nauma
meirihluta sins á þing hefur
stjornin oröiö aö taka mikiö tillit
til þessara manna og hefur þess
gætt mjög i efnahagsstjórn
landsins.
A sama tima hefur ihalds-
flokkurinn aö ýmsu leyti fært
sig nær miöjunni, þó núverandi
leiötogi flokksins, Margaret
Thachter, sé I hægra armi
flokssins.
Kommúnistar hafa aldrei fest
rætur i Bretlandi heldur hafa
þannig hugsandi menn gengiö i
verkamannaflokkinn og reynt
aö hafa áhrif þar.
Nasistar fengu nokkuö fylgi á
fjóröa áratugnum eins og slikir
flokkar geröu i öörum löndum
Evrópu á þeim tima en flokkur-
inn dd út i striöir.u,
Fyrir nokkrum árum fór aö
bera á hreyfingu i Bretlandi,
sem baröist gegn innflutningi
litaös fólks til landsins. Hreyf-
ing þessi var og er tvlklofin en
viröist nú vera aö skriöa saman
aö nýju. Sterkari hluti hreyfing-
arinnar nefnir sig, „The
National Front”, eöa þjóöar-
framvöröinn. Helsta baráttu-
mál hreyfingarinnar er bann viö
innflutningi litaös fólks til Bret-
lands og „frjáls” brottflutning-
ur þess sem þangaö er þegar
komiö. Hreyfingin hefur i vax-
andi mæli tekiöafstööu til fleiri
bióömála og ber stefnuskrá
hennar mikinn svip af stefnu i-
talskra fasista. Hreyfingin berst
ekki fyrir óheftum einkarekstri,
niöurfellingu skatta eöa öðrum
álika baráttumálum hægri
manna. Hreyfingin er þvert á
móti fasisk i réttri meiningu-
þess hugtaks.
Sivaxandi fylgi.
1 síöustu þingkosningum i
Bretlandi fyrir tæpum tveimur
árum vann hreyfingin mikinn
sigur ef miöaö er viö fyrri ár-
angur. Hreyfingin haföi aö visu i
einangruöum tilvikum náö
nokkrum árangri þá sjaldan aö
hún bauð fram. Þjóðarfram-
vöröurinn bauö fram i 90 af 635
kjördæmum Bretlands og fékk
rúmlega 113.500 atkvæöi eöa
0.4% af heildaratkvæöamagn-
inu yfir landiö allt.
Siöan þá hafa liðsmenn hreyf-
ingarinnar boöiö sig fram i
flestum aukakosningum til
þingsins og fengiö aö meöaltali
rúmlega 3% atkvæöa.
1 siöasta mánuöi bauö svo
hreyfingin fram i aukakosning-
um til þingsins i öruggu sæti
verkamannaflokksins. Fram-
bjóðandi hreyfingarinnar fékk
nær 6% af greiddum atkvæöum.
Þetta er besti árangur hreyf-
ingarinnar til þessa, sérstak-
lega ef haft er i huga aö fram aö
þessu hefur fylgi hreyfingarinn-
ar verib aö mestu bundið viö
iönaöarborgir, sem hafa hátt
hlutfall litaös fólks I ibúatölu.
A nokkrum svæöum i miö-
löndunum og öörum iönaöar-
svæöum hefur hreyfingin náö
miklum árangri i sveitarstjórn-
arkosningum. Hreyfingin hefur
þar á mörgum stööum náð
meira en 10% atkvæðamagnsins
og á einum staö 44.5% atkvæöa.
Þó þaö sé einangrað dæmi sést
af þvi, að þar sem kynþátta-
vandamál hafa skotiö upp koll-
inum er hægt aö æsa fólk I stór-
um stil til fylgis viö öfgahreyf-
ingu þessa.
1 mai náði hreyfingin að þref-
alda fylgi sitt i stórborginni
Leicesterogvarþað þó verulegt
fyrir. A tveimur árum óx fylgi
hreyfingarinnar þar i borg úr
5% i 18%. Fáar borgir hafa jafn-
mikinn fjölda litaðra ibúa og
Leicester ogfjölgaði þeim mjög
þegar Amin rak Asiumenn frá
Uganda en eins og kunnugt er
tók breska rlkið við þeim og
veitti þeim hæli i Betlandi, enda
áttu bretar skyldum viö þetta
fólk að gegna.
Stjórnmálasérfræöingar i
Betlandi hafa spáð þvi, aö
hreyfingin muni fá a.m.k.
500.000-750.000 atkvæði i næstu
þingkosningum og margfaldi
þannig fylgi sitt frá siöustu
kosningum.
Hreyfingin hefur komið af
stað óeirðum i nokkur skipti, þó
tæpastsé þaösök hennar, þar eð
ætið er reynt aö hleypa upp
meiri háttar fundum hreyfing-
arinnar.
Tekur fylgi frá
Verkama nna f lokknum
Athyglisvert er, aö þessi nas-
itahreyfing sækir ekki fylgi sitt
til ihaldsflokksins heldur til
verkamannaflokksins. Er þar
raunar sagan aö endurtaka sig,
þvi á fjóröa áratugnum huggju
breskir nasistar i raöir breska
verkamannaflokksins i stór-
borgum Bretlands og stóð
hreyfingin föstustum fótum i
East End, fátækrahverfi
Lundúna sem aö ööru jöfnu hef-
ur verið áhrifasvæði verka-
mannaflokksins.
Kjósendur hreyfingarinnar
eru flestir illa stæöir verka-
menn, sem búa eða starfa i nánd
viö litaö fólk. Auk hreinna og
beinna kynþáttafordóma finnst
þessu fólki að innflytjendurnir
taki frá þeim atvinnuna, sem er
af skornum skammti og geri
hverfi þeirra að fátækrahverf-
um.
Fimmta hvert barn
svart.
Lituöu fólki hefur fjölgaö
mjög i Bretlandi á siðustu ár-
um. Á ári hverju flytjast meö
löglegum hætti rúmlega 50.000
manns frá fyrri nýlendum breta
i Afriku og Asiu. 1 fyrra var
þessi tala þó all mikið hærri og
svo var einnig áriö 1972. Aöauki
flyst ótiltekinn fjöldi litaöra
manna til landsins með ólögleg-
um hætti. Það er orðinn gróöa-
vænlegur atvinnuvegur aö
smygla fólki til Bretlands og út-
vega þvi fölsk skilriki.
í Bangla Desh eru taldar vera
200 „ferðaskrifstofur” sem sér-
hæfa sig i aö koma fólki löglega
og þó einkum ólöglega til Bret-
lands. Þetta ógæfusama fólk,
kemur til Bretlands slyppt og
snautt talar margt lélega ensku
og fær hvergi vinnu nema hjá
hæpnum atvinnurekendum af
sama þjóöerni, sem borga sliku
fólki brot af gildandi launum en
spyrja þess i staö ekki eftir at-
vinnuleyfi starfsmanna sinna.
Þeir sem koma meö löglegum
hætti fara i stórhópum á at-
vinnuleysisbætur og fá háar
fjárhæðir i fjölskyldubætur
vegna hins mikla barnafjölda,
sem tiðkast mebal þessa fólks.
I hverfum þar sem ólöglegir
innflytjendur hafa sest aö hefur
oft oröiö vart viö ýmsa miður
skemmtilega sjúkdóma sem
berast með innflytjendunum.
Fátækir bretar, sem hafa
stopula vinnu, ogbúa ihverfum,
sem innflytjendur hafa flykkst
inni og sett asiu — eða afriku-
blæ á hafa þvi undan mörgu að
kvarta.
Sem dæmi um fjölda litaðs
fólks i iönaöarhéruöunum má '
nefna, aö i nokkrum af borgum
miölandanna og Lancastshire
er fimmta hvert barn sem fæö-
ist svart.
Stjórmálamenn hafa litiö
hugaö að vandamálum þeim
sem af þessum fjöldainn-
flutningi skapast en ef til veröa
þeir neyddir til þess af kjósend-
um, sem sýna hug sinn til
þessara mála meö þvi aö greiða
nasistaflokki atkvæöi sin.