Vísir - 07.11.1976, Qupperneq 6

Sunnudagur 7. nóvember 1976
VISIH
Húsib við Laugarásveg er I fallegu umhverfi og umhverfis þaöer gróinn garöur.
Eitt af fjölmörgum veggteppum sem prýöa veggi spltalans.
og hófum viö skoöunarferðina á
yfirráöasvæöi iðjuþjálfanna.
„Við leggjum mikla áherslu á
vinnuþjálfun og endurhæfingu”,
sagði Þórunn. „I byrjun júni var
deild I tekin alveg i notkun sem
endurhæfingardeild. Aö þvi var
talsverö bót, en aðstaða til
vinnuþjálfunar er enn mjög tak-
mörkuö hjá okkur.
Handavinnan sem unnin er meö
aöstoð iöjuþjálfanna er mikilvæg-
ur þáttur í meðferö sjúklinganna,
en enginn getur haft framfærslu
af henni og þvi getur hún ekki
flokkast undir raunhæfa
vinnuþjálfun.”
Jóna Kristófersdóttir iðjuþjálfi
hefur starfaö viö Kleppsspltalann
siðan 1945. Hún gekk meö okkur
um húsnæöi, það sem notaö er til
handavinnunnar og hin ýmsu
verkefni, sem sjúkingarnir hafa
verið að vinna að.
Þarna ersaumað út, prjónað og
hnýtt teppi. Einnig eru nokkrir
vefstólar til afnota fyrir sjúkl-
ingana og voru þeir allir i notkun.
Þá er þarna aðstaða til aö móta I
leir og gat að lita mikið magn
hálfunninna og fullunninna leir-
muna af ýmsum gerðum, allt frá
styttum að nýtihlutum, s.s, ösku-
bökkum og skálum. Alla veggi
prýða myndir og veggteppi, sem
unnin hafa verið á spitaianum.
Sjúklingarnir gerl lika talsvert
að þvi að teikna og mála. Teikn-
ingin er notuð sem hluti meðferð-
ar, og eru sjúklingarnir hvattir til
að tjá tilfinningar sinar og hugs-
anir með teikningum sinum.
Siðan er rætt um það hvað mynd-
irnar eigi að tákna.
Jóna sagði okkur að daglega
kæmu milli 60 og 80 sjúklingar i
handavinnuna. Þeir réðu sjálfir
sinum viðfangsefnum og væri
reynt að hafa sem mesta fjöl-
breytnitilþess að allir geti fundið
þarna eitthvað við sitt hæfi.
„Einstaklingurinn er alltaf sá
sem gildir i svona litlu þjóðfélagi
og það er ekki minnsti liðurinn i
meðferðinni að sinna hverjum
einum útaf fyrir sig. Þess vegna
finn ég ekki mikinn mun á starfi
minu hér i dag og fyrir 30 árum,
þótt vitaskuld hafi aðstaðan batn-
að talsvert frá þvi sem áður var,”
sagði hún.
Iðjutaxtann til hliðsjónar en
látum kaupið fara að nokkru eftir
afköstum o.fl. Það virkar sem
hvati bæði á ástundun og fram-
komu”, sagði Jóhannes.
1 vinnuskálunum eru einnig
framleiddar hellur og kantstein-
ar. Við þessa vinnu eru aðallega
langdvalarsjúklingar og fyrrver-
andi sjúklingar, sem búa utan
spitalans og koma þangað aðeins
til vinnu.
„Hlutir eru
okkar tæki”
Þórunn gekk þessu næst með
okkur um nokkrar þeirra deilda
sem eru á sjálfum spitalanum.
Þær eiga það allar sammerkt að
húsakynnin eru i þrengsta lagi.
Herbergin eru of litil, aðstaða til
þrifnaðar er ónóg og herbergi
stárfsfólks eru á stærð við meðal-
stórt barnaherbergi.
Húsaeiningar og
gangstéttarhellur
A spitalanum er verndaöur
vinnustaður þar sem framleiddar
eru byggingareiningar úr
marmara og poyesterlegi. Jó-
1 þessu herbergi eru haldnir fundir allt aö 10 starfsmanna. Þótt lltiö sé þarf samt aö taka nokkurt rými
undir geymsiu á lyfjum og hjúkrunargögnum. Þaö virtist fullt þegar þær Þórunn Pálsdóttir, Alfheiöur
Steindórsdóttir og Elin Bragadóttir voru þar aöeins þrjár.
hannes Sigurðsson verkstjóri
skýrði fyrir okkur hvernig bygg-
ingareiningarnar væru geröar og
sagði hann aö þetta væri mjög
ódýr byggingarmáti. Þegar buið
væri að raða einingunum upp á
grind og steypa þær fastar væri
húsið tilbúið að utan og tilbúið
undir tréverk að innan.
Vinnuskáli spitalans er byggð-
ur Ur þessum einingum, sem
Baldur Skarphéðinsson fann upp.
NU er einnig verið að endur-
byggja hluta af gamla spitalan-
um með þessari aðferð.
„Aðferðin hefur verið þróuð
talsvert, en þó höfum við ekki
tekið upp alla þá vélvæðingu sem
hægt væri að koma við til þess að
taka ekki vinnuna frá sjúklingun-
um.
Við launagreiðslur höfum við
„Það er eiginlega hvergi staður
fyrir starfsfólkið til að tala við
sjúklingana án þess að verða
fyrir meiri og minni truflun,”
sagði Þórunn. „Þessi slæma
starfsaðstaða held ég að sé fyrst
ogfremst orsök þess hve erfitt er
að fá hjúkrunarkonur hingað.”
HUn sagði að æskilegast væri
talið að hafa ekki fleiri en þrjá
sjúklinga i hverju herbergi. Auð-
vitað færi það alltaf eftir viðhorfi
hvers og eins hvort hann vill vera
einn i herbergi eða hefur þörf
fyrir félagsskap. Farið væri eftir
föngum að óskum fólks í þessu
efni. Það er þó ekki hægt að öllu
leyti þvi að ennþá er nokkuð um
4ra til 5 manna herbergi og eins-
manns herbergi eru fá.
„Við leggjum mikið upp úr þvi
að hafa vistarverur sjúklinganna
sem notalegastar, enda hefur
umhverfið alltaf mikil áhrif á
fólk. Þess vegna leggjum við
mesta áherslu á aö fá ýmsa hluti
svipað og gerist á heimilunum á
meðan aðrir spitalar leggja
áherslu á tækjakostinn.
Okkur finnst lika mikils vert að
húsbúnaður, teppi og annað þess
háttarséendurnýjað jafnóðum og
það gengur úr sér, en það kostar
auðvitað mikið fé.
Þeirpeningarsem spitalinn fær
ídaggjöldum duga skammt, enda
eru daggjöldin hér aðeins
7.800 krónur miðað við 15.700
krónur t.d. á Borgarspitalanum
og Landsspitalanum.”
Sumardvöl góð
tilbreyting
A þeim deildum sem við skoð-
uðum var aðstaðan einna verst á
deild langdvalarskúklinganna.
Þessir sjúklingar hafa flestir
verið á spitalanum i tvo til þrjá
áratugi og þarfnast mikillar að-
stoðar og eftirlits. Langdvalar-
sjúklingar eru á tveim deildum,
karladeild og kvennadeild.
Annars eru allar deildir spitalans
blandaðar deildir, þ.e. þar eru
bæði konur og karlar.
Herbergi sjúkiinganna geta
tæpast talist vera neinir salir.