Vísir - 30.04.1977, Blaðsíða 2

Laugardagur 30. april 1977 VISIR
c

í Reykjavík 1
——»■ ■m^i i 1———
Ætlar þú i kröfugöngu á
morgun?
Atli R. Iialldúrsson blaöa-
maöur: Ég fer ekki i kröfu-
göngu, en hins vegar ætla ég að
sækja fundinn i Glæsibæ.
Axel Ammendrup blaöamaður:
Já, ég fer i kröfugönguna og svo
fer ég á fund i Glæsibæ með
samfylkingunni 1. mai. Það
verður baráttufundur.
Sveinbjörn Kr. Stefánsson setj-
ari : Að sjálfsögðu fer ég i kröfu-
göngu og jafnvel á baráttufund-
inn.
Rúsa Stefánsdúttir innskriftar-
maöur: Alls ekki.
Ingibjörg Leifsdúttir inn-
skriftarmaöur: Nei.
Fyrirtækiö „Frjálst framtak”,
sem gefur út fjögur sérrit og ár-
búkina „islensk fyrirtæki”, er 10
ára um þessar mundir og á af-
mælinu hefur þaö flutt inn I eigiö
húsnæöi á efrihæö hússins aö Ar-
múla 18 í Reykjavlk.
Frjálst framtak hóf starfsemi
slna með útgáfu tlmaritsins
„Frjáls verzlun”, en hefur slöan
aukið starfsemi sína jafnt og þétt
og er nú oröið stærsti útgefandi
sérrita hérlendis. Gefur fyrirtæk-
ið út fjögur slík rit — Frjálsa
verslun, Sjávarfréttir, iþrótta-
blaöiö og Iðnaöárblaðiö. Þessi
blöð eru nú gefin út I tæplega 25
þúsund eintökum samtals, og fer
áskrifendum stööugt f jölgandi, en
blöðin eru eingöngu seld I áskrift.
Jóhann Briem, framkvæmda-
stjóri fyrirtækisins, sagði I viötali
við Visi, að upplag blaöanna
hvers um sig væri mjög svipaö,
eöa um 6000 eintök. Athuganir
sýndu að 3-5 læsu hvert blað,
þannig að lesendur timaritanna
væru um 100 þúsund talsins.
Sérrit Frjáls framtaks
Eins og áður segir gefur fyrir-
tækið út fjögur sérrit.
Frjáls verzlun, sem fjallar um
málefni verslunar og þjónustu,
hefur komiö út mánaðarlega slö-
an Frjálst framtak tók viö útgáf-
unni, og er blaöiö yfirleitt um 100
slöur á mánuöi. Ritsjtóri er
Júhann Briem framkvæmdastjúri og Markús örn Antonsson, ritstjúri I hinni nýju skrifstofu Frjáls
Framtaks.
Markús örn Antonsson, og aug-
lýsingastjóri Birna Kristjáns-
dóttir.
Sjávarfréttir, sem er sérrit um
sjávarútvegsmál, hefur komiö út
I fimm ár — og þaö mánaðarlega
siðan um áramótin 1975/1976.
Blaðið er yfirleitt um 100 slður á
mánuöi. Steinar J. Lúövlksson er
ritstjóri, en Inga Ingvarsdóttir
auglýsingastjóri.
Iþróttablaöiö, sem gefiö er út I
samvinnu viö tþróttasamband
íslands, kemur út sex sinnum á
íslensk fyrirtæki
Undanfarin ár hefur Frjálst
framtak gefiö út árbókina Islensk
fyrirtæki, og er nú veriö aö vinna
aö útgáfu hennar fyrir áriö 1977.
í árbókinni eru itarlegar upp-
Frjálst framtak flytur í eigið húsnœði á 10 ára afmœlinu:
„Leggjum áherslu á
að starfsfólkið skipti
um störf innan fyrir-
— segir Jóhann Briem, framkvœmda-|
H CBiCSS! H C stÍ®r' sem nú fleíw fjögur
sértímarit í um 25 þúsund eintökum
ári og er 84-100 síður. Siguröur
Magnússon, skrifstofustjóri ISÍ,
er ritstjóri, en Erla Traustadóttir
auglýsingastjóri.
Iönaöarblaöiö er nýjasta sérrit-
anna og kom fyrst útá síöasta ári.
Þaö kemur út sex sinnum á ári og
er Jóhann Briem ritstjóri en
Hakon Hákonarson auglýsinga-
stjóri.
Ljósmyndarar sérritanna eru
Kristinn Benediktsson og Jóhann-
es Long. Arni Gunnarsson sér um
útlit Sjávarfrétta, tþróttablaösins
og Iönaðarblaðsins.
Kynningardeild er I umsjá
Birnu Sigurðardóttur.
Þaö kom fram I viðtalinu við
Jóhann, að um 65% af áskrifend-
um þessara blaða væru úti á
landsbyggðinni, og efni þeirra er I
samræmi við það. Þannig er um
helmingur af efni Frjálsrar versl-
unar utan af landsbvggöinni.
Að kjósa sér stað í miðjum gíg
Þá er komið að meiriháttar
náttúruhamförum á Kröflu-
svæöinu með þeim afleiðingum
aö mannvirkin við Kröflu hagg-
ast lítið, en þeim mun meira
rask hefur orðið viö Reykjahltð
og i byggðinni þar i kring. Ög
þegar hefur veriö taiaö um
glfurlegt tjún við klsilgúrverk-
smiðjuna. Þannig hefur hiö
gamla úttaefni um afdrif
Kröfluvirkjunar snúist upp I
fuiivissu um stúrtjún viö Mý-
vatn. Auðvitað er ekki þar með
sagt að Krafla sé sloppin, en við
skulum vona I lengstu lög að
náttúruöflin noröur þar leggi
ekki meira I rúst.
A f jögurra ára fresti hefur nú
siðastoröið tjún á mannvirkjum
og Ibúöarhverfum af völdum
jaröelda. Slikt er gömul saga,
en núlifandi kynslúöir höfðu
fram aö byrjun árs 1973 bless-
unarlega sloppið við þær hrell-
ingar, sem fylgja búsetu á eid-
landi. Nú viröist aftur á móti
ætia að verða skammt stórra
högga á milli, og þó skemmra
en fjögur ár, þegar eyðilegg-
ingin á Kópaskeri er tekin með I
reikninginn.
Atburðirnir I Mývatnssveit
leiöa svo hugann að þvi, að ein
allra þýðingarmestu mannvirk-
in, eins og virkjanirnar viö Búr-
fell og Sigöldu, eru svo aö segja
byggö yfir Atlantshafssprung-
una, sem liggur frá suövestri til
norðausturs þvert I gegnum
landiö. Þetta gerist á sama tlma
og flekahreyfing jaröskorpunn-
ar virðist óvenju mikil, og hefur
svo veriö slöustu tvo áratugi.
Fréttir af gifurlegum jarö-
skjáiftum á belti, sem liggur
litlu norðar miðbaugs, hafa fært
okkur heim sanninn um, að
meira en lltill skriður er kominn
á einhvern hluta flekakerfisins.
Þá bíður fúlk I milljúnaborgum
á Kyrrahafsströnd Bandarlkj-
anna norðanverðri I ofvæni eftir
hrikalegum jarðskjálftum næst
þegar hreyfing veröur I svo-
nefndri Andreas-sprungu.
Augljóst er öllum sem vilja
vita, að gosiö I Vestmannaeyj-
um og hræringarnar við Kröflu
eru af sömu rót, upprunnar
vegna ókyrrleika á mótum
þeirra tveggja fleka, sem mæt-
ast um tsland þvert. Millistykk-
ið. þar sem Búrfells- og Sigöidu-
virkjunum hefur verið komið
fyrir, hefur enn verið kyrrt, en
þar gætu auövitaö oröið óvænt
tlðindi hvaða dag sem er. Þá
liggur styttra sprungusvæði af
sömu rót inn yfir Reykjanes-
skagann. Þar hefur veriö komið
fyrir fyrstu stóriðju landsins I
mynd álversins. Allar þessar
staðsetningar benda til þess, að
andvaraleysi núlifandi kynslóða
hafi beinlfnis oröiö til að skapa
hættuástand, sem geti oröiö
dýrkeyptara en Skaftáreldar
beri eitthvað út af hvað snertir
afstöðu flekanna tveggja, sem
tsland er hluti af.
Vegna aukinnar eldvirkni I
sprungunni, sem liggur þvert
yfir iandiö og hófst með Heklu-
gosi 1947, verður að miöa stór-
framkvæmdir næstu áratuga
skilyrðislaust viö þau svæði,
sem mestar llkur eru á að sleppi
komi til vaxandi eldvirkni I
landinu I kringum sprungu-
svæðin. 1 rauninni er ástandið
orðiö þaö hættulegt, að stór-
virkjun utan sprungusvæöisins
nálgast aö vera neyöarráöstöf-
un. Stundum er talað um hag-
kvæmar og úhagkvæmar virkj-
anir og borið viö útreikningum,
sem I sjálfu sér geta veriö sann-
ferðugir, en eru túm vitleysa,
eigi að setja virkjunina niður á
eldfjall. Einu hagkvæmu virkj-
anirnar á íslandi I dag eru þær,
sem hægt er að byggja á nokk-
urn veginn traustu landi, og er
þá átt við staði utan næsta ná-
grennis sprungusvæðisins. Eins
og nú er háttað þarf ekki nema
smávægilega eldvirkni til að
gera landið svo til rafmagns-
laust. Og um staðsetningar á
stúriðju gildir auðvitað sama
lögmál. Það er úðs manns æði
að staösetja þær á eldvirkum
svæðum.
Núlifandi kynslóðir hafa veriö
andvaralausar um þessi efni og
gengiö gegn öllum hættum og
gamalli vitneskju eins og nef
vlsar. Þeim hefur ekki fariö eins
og Skúla fógeta, sem hætti við
að staðsetja Innréttingarnar I
Hafnarfiröi af þvl þar hafði
runnið hraun, en kaus að byggja
þærá hinu gamla Seltjarnarnesi
af þvl þar virtist hafa verið friö-
ur fyrir jarðeldum. Hann haföi
haft spurnir af eldgosum og
hraunrennsli, þótt eflaust hafi
hann ekki vitað, aö hann stýröi
þjóö, sem sat klofvega á ein-
hverjum eldvirkasta stað jarð-
arinnar. Nú viröast allar is-
lenskar innréttingar eiga að
lenda á sprungusvæðum lands-
ins. Svarthöföi.