Tíminn - 08.09.1968, Blaðsíða 16

Tilraunum til að ná
Surprise hætt í bili
KJReykjavík, laugardag. |í bili a.m.k., að ná togaranum I komimi í vélaiTÚmið og lestarn
Horfið hefur nú verið frá því ] Surprise á flot, þar sem sjór er j Framihald á bls. 15.

■
;■ ■ .

Ragnar Kjartansson við verk Sigurjóns Olafssonar, „Konu“.
Frú Kristín Eyfells við gipsskúlptúr sinn. Skammt frá sést verk manns hennarA^^á^
EVA FULLSKOPUD
OGÞO
I>að var ausandi rigning og hávaðarok, er leið okkar Gunnars
lá upp á Skólavörðuholt til að kanna afurðir íslenzkra mynd-
höggvara, en í dag verður opnuð þar litisýning á 3.1 höggmynd
í tilefni af fjörutiu ára afmæli Bandalags islenzkra lislamanna,
Listamennirnir voru rétt byrjaðir að koma upip verkum
sýnum á lóðinni fyrir framan Ásmundarsal, en það gekk ekki
greiðlega sökum veðurofsans og aðeins örfá verk voru komin
á sinn stað. Jóbann Eyfells myndhöggvari var í óða önn að
steypa niður skemmtilegan gipsskúlptúr eftir konu sína, Krist-
inu, angalangan grip, nafnlausan, en sjálfsagt ekki meiningar-
lausan. Spölkorn frá gat að líta verk hans sjálfs, skúlptúr úr
járnbentri steinsteypu. Þau hjónin eru merkilega ólík í list
sinni og hafa greinilega ekki haft mikil áhrif hvort annað í
þeim efnum.
Abstraktskúlptúr.
(Tímamyndir Gunnar)
Það er búið að setja upp verk
Sigurjóns Ólafssonar „Konu“,
sem gerð er úr grásteini, og
nokkuð fjær sjáum við „Eitur-
spýtu* hans, verk úr tré og
tjöru. Nafnið gaf hann verk:
inu sökum þess, að hann var
næstum búinn að týna lifinu í
viðureign sinni við það.
Öllu fleiri verk hafa enn
ekki verið sett upp, en vinnu-
flokkur frá borginni er
að leggja síðustu hönd á lag-
færingu lóðarinnar, sem er að
verða mjög þokkaleg og ágæt-
is umgjörð um listaverkin.
Við leitum skjóls undan roki
og rigningu og tökum tali
Ragnar Kjartansson, en hann
er einn af þremur í sýningar-
nefnd, og við fáum hann til
að fræða okkur nokkuð um
sýninguna, tildrög hennar og
sitthvað fleira.
— Ja, eins og þú sjálfsagt
manst, var haldin í fyrra á
þessari lóð, fyrsta útihögg-
myndasýningin hérlendis, —
segir hann. Það var gert að
undirlagi Ásmundar Sveinsson
ar, en sýningin var á vegum
Myndlistarskólans. Þetta var
ýmsum erfiðleikum háð, við
vorum peningalaúsir, og gátum
ekkert gert fyrir lóðina, en þeg
ar við ákváðum að halda aðra
sýningu hérna, fengum við
mjög góðar undirtektir hjiá
borginni um aðstoð, og hún
hefur látið okkur í té efni,
rauðamöl og þökur til að flikka
tipp á lóðina og einnig vinnu-
flokk. Annars höfum við utm-
ið talsvert að þessu sjálfir.
—■ Þessi sýning er haldin
vegna afmælis Bandalags ísl.
listamanna?
— Já, við vildum leggja okk
ar litla lóð á vogaskálina til
að afmæli þetta yrði sem eftir
minnilegast. Annars er það
myndlistarskólinn, sem stend-
ur fyrir þessari sýningu, og í
sýningarnefnd eru auk mín
Jón Gunnar Árnason og
Magnús Pálsson.
— Völduð þið listaverkin?
— Nei, ekki beinlínis, við
völdum listamennina, og þeir
höfðu svo nokkuð frjálsar hend
ur með val á verkum sínum.
— Ef ég man rétt vakti sýn-
ingin ykkar í fyrra nokkra
hneykslun borgara. Er einhver
sérstök „hneykslunarhella" til
sýnis núna?
í sama mund kemur Jón
Gunnar Árnason inn, og hann
er fljótur til svars. — Nei, nei,
— þetta er snobbsýning. eng-
in hneykslun núna. Ég er með
algjöran snobbskúlptúr, sem ég
gerði spesíalt fyrir þessa sýn
ingu. Hann er úr voðalega göf-
ugu efni, sem hvorki mölur né
r.vð fær grandað, granít og ryð-
fríu stáli.
|— Það getur svo sem vel
verið, að eitthvað þarna
hneyksli einhverja, — segir
Ragnar. Hins vegar eru þau
ekki með núna, sem vöktu
mesta hneykslun í fyrra, ekki
vegna þess að þau hafi verið
útilokuð frá þátttöku, heldur
fyrir það, að þau treystu sér
ekki til að vera með núna.
— Er ebki þessi sýning um
margt ólík hinni fyrri?
— Jú, hún hefur miklu
meiri breidd, enda eru þátt-
takendur fleiri og fulltrúar
fyrir fleiri stefnur en í fyrra.
Á þessari sýningu eru abstrakt
hlutir, fígúratífir hlutir og allt
þar á milli.,
— Halda ekki ungir menn
stíft í það abstrakta?
— Nei, realismi — svokall-
aður nýr realismi — í skúlptúr
er mikið ryðja sér til rúms
aftur, og ég held mér sé óhætt
að fullyrða^ að ungir menn stíli
rneira inif’a fígúratífa hluti en
þeir gerðu. Sennilega hefur
pop-listin átt drjúgan þátt í
tilkomu ýmissa nýrra hluta í
skúlptúr. Fyrir nokkrum árum
var hún mjög vinsæl meðal
listamanna, en þótt hún sé
horfin að mestu. hefur hún
skilið ýmislegt eftir sig, los-
að um, og þróað út frá sér
ýmsar stefnur og breiddin er
nú orðin geysileg, segir Ragn-
ar að lokum.
„Landslag .yrði lítils virði, ef
Framhald á bls. lö.
!