Tíminn - 13.02.1969, Qupperneq 3

FIMMTUDAGUR 13. febrúar 1969.
TIMINN
3
Englending, sem ók á bif-
reið sinni yfir námasveitir í
Vestur-Skotlandi, henti sú
slysni, að keyra á hund og
verða banamaður hans, og var
eigandi hundsins viðstaddur,
sem var hrottalegur náungi
með byssu um öxl. Englending
urinn bað margfaldrar afsök-
unar, tók sterlingspund úr vasa
sínum og fékk manninum.
— Þetta er nú gott og bless
að, sagði Skotinn, og flýtti sér
að stinga á sig peningunum, —
en hvað verður nú um veiðarn-
ar mínar í dag?
— Veiðarnar þínar í dag?
— Við hvað áttu? spurði Eng-
lendingurinn steinhissa. — Það
eru þó áreiðanlega engin veiði-
lönd hér á þessum slóðum.
Segðu mér bara hvað þú ætl-
aðir að skjóta í dag, ég skal
gefa þér annað pund.
— Samþykkt, sagði Skotinn.
— Ég fór bara út til að skjóta
hundinn.
— Ég veit, að ég er ísbjörn,
mamma, en mér er samt kalt
á tánum.
Það var fyrir nokkrum árum,
þegar Flugfélagsfarþegum var
boðið tyggigúmmí í upphafi
flugferða. Páll Pálson bóndi
var í sinni fyrstu flugferð til
Reykjavíkur og flugfreyjan
kom og bauð með sínu blíð-
asta brosi, tyggigúmmí:
— Það er til að maður fái
ekki hellur fyrir eyrun, sagði
hún. — Það er í rauninni það
bezta sem við höfum.
Um það leyti, sem vélin var
að lenda í Reykjavík, kallaði
Páll í flugfreyjuna:
— Ég held ég verði að biðja
yður um að hjálpa mér að ná
þessu úr eyrunum, góða.
— Forstjórinn skildi, að
tvær manneskjur gætu ekki
lifað á laununum mínum, svo
hann ráðlagði mér að sækja
um skilnað.
— Ég vonkenni þér svo, fyrir
að þurfa að taka með þér
vinnu heim.
Bandarískur rithöfundur lýsti
því yfir, að þegar hann hefði
tíma, myndi hann taka saman
bók, sem ætti að heita: „Hvað
vita karlmenn um konur.“ Bók
in á að verða 500 síður og þær
munu allar verða auðar.
Von Atholl hershöfðingi segir
svo frá, að í Búastríðinu hafi
Búar eitt sinn slegið hring
utan um tvo Skota. Þeir virt-
ust ekki eiga neinna kosta völ,
en þrátt fyrir það, brutust þeir
út úr hringnum og náðu þeir
að komast til herdeildar sinn-
ar, en voru þá særðir mjög og
að þrotum komnir. Deildarfor-
inginn hrósaði þeim fyrir
hreysti þeirra, og hugrekki og
bætti því við, að þegar þannig
stæði á, bæri það alls ekki
vott um hugleysi að gefast upp-
— Gefast upp, hrópaði ann-
ar þeirra. — Gefast upp með
hálfsmánaðar laun í vasanum.
— Það byrjaði allt saman
með rommköku í bakaríinu.
Tveir félagar komu síðla
nætur að dyrum annars þeirra.
— Ég — hikk — vildi að ég
væri orðin lítil mús, sagði ann-
ar þeirra.
— Nú, hvers vegna? spurði
hinn.
— Hún er það eina, sem
konan mín er hrædd við.
Leyndardómurinn við góða
fjárhagsafkomu er að lifa jafn
sparlega fyrstu dagana eftir út
borgunardaginn og síðustu dag
ana á undan honum.
Þessi stúlka nefnist Dorrit
Frantzen og hefur stanfað sem
aðstoðarstúlka tannlæknis, en
nú segir hún að aldrei framar
skuli hún hræra sement í
skemimdar tennur, því þessi
danska stúlka vill mi'klu frem-
ur vinna sér inn peninga með
því að sýna sinn lögu'lega
kropp. Hún starfar nú sem fyr-
irsæta í New York, en innan
tíðar heldur hún til Kaliforníu
og mun þar leika í einhverri
tovilkmymd.
★
Fyrir skömmu síðan var hald
ið eitt heljarmikið igriímuball í
Hollywood. Ba'U þetta sóttu
eins og til var ætlazt fjölmarg-
ar af frægustu kvikmynda-
stjörnum veraldar, en þeir
sem til ballsios buðu höfðu
sett það skilyrði, að gestirnir
væru grímuklæddir eins og
þeir hefðu helzt vil'jað líta út
í fyrra látfi, eða eins og sú per-
sóna, sem þeir helzt befðu vilj
að vera.
Meðal gesta voru til dæmis
þau Barbara Streisand, en húa
var klædd eitnis og franska skáld
konan Colette, og binn vinsæli
Oimar Sharif, en hann var
klæddur sem skæruliðaforinig-
inn Ohé Guevara, en hann hef-
ur einmitt nýlega lokið við að
íeika hann í kvikmynd, sem
gerð var um lóf hans.
Mesta athygli vakti þó blond-
ínan Ohanin Hale, hún dulbjó
sig nefnilega sem formóð-
ur sína Evu, klædd í næstum
ekki neitt, og hafði epli í hend-
inni. En þar sem „Evu“ tókst
ekki að freista neins við-
staddra karla með eplinu, þá
varð hún að bíta í það sjálf!
★
sem hann hafi staðið í sam-
bandi við einlhivcr dularfull öfl
austur þar.
Miklar bviksögur ganiga nú
um Parísarborg um atvik þessa
máls, Stephan Markovic fannst
myrtur þann fyrsta október í
fyrra. Lík hans var mjög illa
útleikið, en morðinginn eða
morðingjarnir böfðu sett það í
plastpoka og þannig famnst lí'f-
vörðurinn í nágrenni Parísar.
*
Þeix gömlu góðu Bítlar halda
stöðugt vinsældum sínum á
meðal táninganna. Um daginn
héldu þeir konsert einn mik-
inn, lögreglan mun hafa haft
eitthvað við hann að at'huga,
og þrátt íyrir að hidn skeggj
aði Paul McCartney hafi sung-
ið „Don‘t let me down,“ þá
stöðvaði lögreglan hljómlei'k-
ana og allir voru reknir út.
Á þessari mynd sjást þeir
heiðursmenn vera við upptöiku
á sjónvarpsþætti. Upptakan fer
fram á þaki húss þeirra, þar
sem „Apple" fyrirtæki þeirra
er til húsa.
★
Morðið á lífiverði fraaska
leifcarans Alan Delon, Stephan
Markovic, er orðið mjög flók-
ið mál. Nú hefur fransfca lög-
reglan sett vörð við beimili
leikarans, því honum hefur
hvað eftir annað verið ógnað
með því að leigumorðinigi frá
Belgrad myndi vera sendur til
þess að drepa Antony, son leiik-
arans. Hinn myrti lífivörður
var Júgóslavi, og svo virðist
★