Tíminn - 18.03.1969, Blaðsíða 7

SHtmiUDAGUR 1S. marz 1969.
TIMINN
7
Saga Borgarætlarirmar
Leikstjóri:
Guniiar Sommerfeldt.
Byggð á samnefndri sögu
eftir Gunnar Gunnarsson.
Sýningarstaður: Nýja bíó.
Dönsk, frá 1919.
Það sem fyrst vekur athygli
manns er, hvað Danirnir ei-u
■wel að sér í tæknibi'ögðuim
síns tiíma. En þeir hafa greini
lega lært af nágrönnum sínuim,
Svíunum, en fyrir 1919 gerðu
bæði Mauritz Stiller og Victor
Sjöström kvikmyndir sem
vöktu heimsathygli.
1917 semui’ Sjöström „Berg-
Ejvirtd och hans hustru (Fjalla
Eyvind) byggða á leikriti Jó-
hanns Sigurjónssonar. Um
þessa mynd segir Louis Delluc
m.a. „Þetta er án efa fegursta
kvikmynd sem gerð hefur ver-
ið“.
Það er því engin furða þó
að Danir renndu hýru auga að
öðru vinsælu islenzku værki,
Borgarættinoi.
En Sommerfeldt kemur ekki
boðskap Gunnars Gunnarsson-
ar eins vel til skila og Sjö-
ström Jóhanns Sigurjónssonai'.
Myndin er ójöfn, mikið um
endurtekningar, heimikomur
með faðmlögum, kossum og
tárvotum kveðjustundum.
Fyrri hlutinn er betri enda
ber þar okkar ástkæri lista-
maður Guðmundur Thorsteins
son (Muggur) myndina uppi.
Við Isiendingar gelum sjálf-
sagt seint fullþakkað Gunnari
fyrir að velja hann í hlutverk
Ormarrs Örlygssonar. Það er
dásamlegit að sjá hann túlka
þetta listamannsefni og göfug-
menni, hér sjáum við þennan
hjartahreina listamann sem gaf
okkur huigljúfasta ævintýrið
sem skrifað hefur vei-ið á ís-
landi „Dimmialimm“.
Eldra fólkáð naut þess að
sjá Stefán Runólfsson, Mörtu
Indriðadóttur, Stefaníu Guð-
mundsdótbur og nokkraa- radd
ir heyrðust „þarna er afi“
..þet'la er aimma min“ þegar
felenzku statistarnir sáuet.
Vegna íslenzku leikaraima
sem bera af hinum dönsku og
landslagsins fyrirgefst Dönuan
þó að klæðnaðurinn sé fjarri
raunveruleikanum. T.d. á ekkj-
unni í Bolla hún á að vera blá-
fatæk en keamir með silki-
slifsi og hvitt brjóst í peysu-
fötum frá mjöltum. Og Ormarr
og Öriygur ungi eru báðir x
jakkafötum í smölun.
Sarnt er ekki hægt að varpa
þeirri hugrynd firá sér hvei-nig
hefði þessi mynd orðið ef
Victor Sjöström bofði fcekið
hana? PL.

Ormarr ( Guðm. Thorsteinssou — Muggur) og Húna. Ormarr het'ur forðað Rúnu frá sjálfsmorði, er
hún koms að því að hún gekk með barn Ketils.
BJÖRGVIN BJARNASON:
Rækjuveiði viö ísafjarðardjúp
Sigurjón Hallgrímsson á Isafirði
skiifaði í Timann 6. nnarz s.l. um
veitingu leyfis til rækjuveiða í
Isafjarðardjúpi. Hann segir þar,
áð sjávarútvegismálaráðherra láti
brasksjónarmið verksmiðjueigand
ans á Langeyri ráða gerðum sín-
um um veitingu veiðileyfis.
Þar sem ég er hinn umræddi
verksmiðjueigandi, vil ég ekki
láta hjá líða, að leiðrétta þessi
stóryrði Sigurjóns. Skal ég nú í
stuittu máli rekja sögu þeirrar
leyf'isveitingar, sem er tilefni
skrifa Sigurjóns.
A s.l. hausti kom Magnús Arna
son, eigandi m/b Muggs ÍS 22,
að máli við mig, og sagði mér,
að hann hefði keypt þennan þát
og hefði hug á að stunda rækju-
veiðar í Isafjarðardjúpi. Hann
spurði jafnframt, hvort ég væri
kaupandi að rækju, sem ég hvað
vera og benti honum á, að hann
yrði að fá tilskilið veiðileyfi. Enn
fremur spurði Magnús mdg, hvort
hann gæti búsebt sig á Langeyi’i.
Eg bvað enga fyrirstöðu vera á
því frá minni hálfu og sagði hon
um að snúa sér til viðkomandi
yfirvalds í Súðavík. .
Nú leið langur tímx og ég
heyrði ekki frá Magnúsi aftur, en
á þeim tíma snéri hann sér til
annarar verksmiðju á Isafirði og
bað hana að sækja fyrir sig um
inngöngu í Smábátafélagið Hug-
inn á isafirði og um leyfi til
rækjuveiða til sjávarútvegsmála-
ráðuneytisins. Hvorutveggja var
synjað.
Til frekari skýringar vil ég
geta þess, að rækjuveiðin við
Djúp hófst 1. okt. s.l. og stóð
til 15. des. A þessu tímibili hafði
Langeyrar verksmiðjan 9 samn-
ingsbundna bátaJ Þegar veiðarnar
hófust aftur 15. jan 1969 hafði
einn þessara báta hætt rfekjuveið
iim við Djúp og nokki’u síðar
fórst svo annar bátur, m/b Dröfn,
svo bátunum hafði þá fækkað uin
tvo. Ennfremur er rétt að geta
þess, að einn hátur, er lagði upp
stfla sinn hjá Rækjuverksmiðj-
urrnx í Hnifsdal, hætti Lto veið'-
um, þannig að í raun stunduðu
23 bá'tar veiðarnar.
I lok janúar s.l. kom Magnús
Arnason til mín aftur og kvaðst
enn hafa hug á að stunda rækju
veiðar í Isafjai'ðardjúpi. Hann
sýndi mér skilríki fyrir því, að
• bátur hans væri skrásettur við
Djúp og að hann hefði tilkyn.nt |
Manntalsskrifstofunni í Reykjavík
um búferlaflutning ^inn vestur.:
Ahugi minn fyrir að fá nýjan
rækjubát í viðskipti hafði nú auk ;
izt að mun, þar sem bátunum, er j
löndúðu á Langeyri hafði nú fækk
að um tvo, eins og að framan
gi’einir, og því brýn nauðsyn að
fylla það skarð að einhverju leyti,
en verksmiðjuna skorti hráefni af
þessum sökum." 011 framleiðsla
verksmiðjunnar var seld fyrir-1
fram miðað við það, að bátarnir j
er öfluðu fyrir hana væru 9. {
Hinn 30. janúar sófcti Magnús!
aftur uxn aðild að Smábátafélag-
inu Huginn, og hinn 10. febrúar
sótti ég fyrir hans hönd um veiði
leyfi. Eg átti síðan tal við þann
heiðursmann Guðmund Guðjóns-
son, skipstjóra, sem er foxinaður
Smábátafélagsins Hugins, um áð-
ild Magnúsar að félaginiU. Guð-1
mundur tjáði mér, að að áiiti fél-1
agsmanna lægi búferlafluifcningux’'
Magnúsar ekki alveg ljós fyrir,
og taldi hann hyggilegast, að
Magnús búsefcti sig á Isafirði, en
ekki á Langeyri, sem auðvitað
var ekkert til fyrirstöðu að gera.
Eg talaði síðan við Magnús, sem
þá var kominn vestur með bát
sinn, og henti honum á, að ganga
formilega frá búferlaflutningi sín-
um, sem hann og gerði, og yfir-
völd vestra staðfestu svo við sjáv
arútvegsmálaráðuneytið.
Haustið 1967. ekki 1957 eins og
Sigurjón Hallgrímsson sagðd í
grein sinni, var það gert að skil-
yrði fyi’ir veitimgu leyfa til rækju
veiða. að útgerðarmenn rækju-
háta væru féLagar í Smábáta-
félaginu Iluginn. Hinsvegar á
þetta félag að vera opið öllum
útgerðarmönnum smábáta vestra,
en skilyröið um félagsaðild sett
'til að stuðja að því, að allir rækju
veiðimenn fæi’U sem bezt eftir
settum regilum um v -iöarnar og
til þess að félagið gæti komið
fram sem einn aðili fyrir rækju
veiðim'emn við Djúp, en félags-
aðildin sem slík á ekki að ráða
urn hverjir stunda þessar veiðar
og hverjir ekki, en það er að
sjálfsögðu á valdi sjávarútvegs-
málaráðuneytisins, sem \iedtir
voiðileyfin.
Magnús Arnason er fæddur og
uppalinn á Isafix-ði. og faðir hans
Arni Magnússon, er einn af fyrsfcu
rækjuveiðimönnunum við Djúp og
stundar ennþá rækjuveiðar. Eftir
að Magnús hafði komizt yfir ]>enn-
an bát, lagt mikla vinnu í að stand
setja hann og lagt í hann þá litlu
aura, sem hann átti, var ekki ó-
eðlilegit, að hann vildi flytja vest
ur, því hann sá, að ekki var ann-
ar staður betri fyrir hann aS
skapa sér l'ífvænlega afkomu með
bátinn.
Þegai' Magnús hafði fullnægt
skiiyrðum um búsetu og annað
veifcti sjávarútvegsmálaráðuneyt-
ið homum leyfi til rækjuveiða
hinn 27. febrúar s.l. Eflaust hefur
Framhald á bls. 15
Auglýsing
um lögtök vegna fasteigna- og brunabótagjalda í
Reykjavík.
AS kröfu gjaldheimtustjórans f.h. Gjaldlieimt-
unnar í Reykjavík og samkvæmt fógetaúrskurði,
uppkveðnum 17. þ.m. verða lögtök látin fram fara
til tryggingar ógreiddum fasteignasköttum og
brunabótaiðgjöldum, samkvæmt II kafla laga nr.
51/1964 um tekjustofna sveitarfélaga, en gjald-
dagi þeirra var 15. jan. s.l.
Lögtök fyrir framangreindum gjöldum, ásamt
dráttarvöxtum og kostnaði, verða látin fram fara
að 8 dögum liðnum frá birtingu þessarar auglýs-
ingar, verði þau eigi að fullu greidd innan þess
tíma.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík,
17. marz 1969.
FERMINGARBARNA- OG FJÖ'.SKYLDU-
MYNDATÖKUR
Endurnýjum gamlar myndir.
Ljómyndastofa Sigurðar Guðmundssonar,
Skólavörðustíg 30 — Sími 11980.
SKOLVASKAR
ELDHÚSVASKAR
SMIÐJUBÚDIN
VIÐ HATEIGSVEQ - 21222„