Tíminn - 09.04.1969, Blaðsíða 3

MIÐVIKUDAGUR 9. aprfl 1969.
TIMINN
3
Meö
morgun-
kaf finu
Píslairvottur lækraslistarinnafr.
Urnigur nýútskrilfaðiur iækmir
var búimn að opna lækninga-
stofu og byrjaður að taka á
inóti sjú'kiiinguim. Einn af
fynstu sjúfclimigum hants var
maður, sem þjáðist af sjúk-
dómi, er hinn unigi læknir
fcanaaðist ekki við og gat ekki
greint, og í læknabótoum sin-
um fanm hann hvergi srjúfcl-
dómsiiýsimgu, er fcæmi heim við
^þeranan sjúkdcmL Að liokum
spurði hann sjúfciinginn:
„Hafið þér fenigiið þetta áð-
ur?“
„Já, uft,“ svaraði sjúfclinigur-
imin.
Lækniriimn hugsaði siig um
ianga stund og’ svo toom sjúk-
dómsgr einingin.
„Já, eimmitt, oig nú virðist
þér búinn að fá þenrnan sama
sjúfcdóm aftu.r.“
RöGcfræði.
Tomaii: „Pabbi, af hverju
eru gíraffairnir með svona laing
an háls?“
Pabbi: „Til þess að þeir geti
étið áivexti og annað góðgæti
atf háum trjánium.“
Tomuni: „En af hverju eru
trén svona há?‘
Pabbi: „Til þess að gíraiff-
inn purfi ekki að beygja sig,
þegar Lann étur af t>eim.“
Þegar ég var ungu'- og imman
búðar í matvöruverzlun kom 4
eða 5 ára snáði inn í búðima
og sagði: „Mannd viltu lána
mér krónu' “
„Hivað ætlaiðu að gera við
haina?“ spurðí ég.
„Ég ætla að kaupa mér kara-
rneWu íyrir hama,“ sagði hanm.
Hana fétok aurana og keypti
fyrir þá fcdiramelilur.
„Hvernær fæ ég svo pening-
ama aftur?': spurði ég.
„Þú ert búin að fá þá,“ anz-
aði sá litli.
—Harry Almeby.
Slysatiifelli?
Þeg-ar ég lá á henspítaia í
Þýzkalandi, lá með mér á stofu
liiðþjálfi, sem sífelilit vatr spyrj-
amidi aila, sem hann komst í
færd við. Lækniriinn, sem vdtj-
aði okka-r, fékk sinn sikiammt
alf spurni'nigiunum ódeiildan. Og
d'ag nokkurn mun homium hatfa
iþótt nóg komdð.
„Hvernig var það áður en
þér gerðu'st 'heriækadr?“ spurði
liðþjáifinn, „kiomu flestir sem
leituðu tii yðar vegn-a slysa?“
„Ég veiit það etolki,“ svaraði
lækndri.in.
„Vitið þér það efctoi? Hvenn
ig getur það venið?“ spunði
liðlþjálfinm.
„Jú, ég sk-ai segja yður“
sagði iækndrinn. „Ég var fæð-
inigialæknir."
— Ég elska að d'ansa, sagði
umga _stúikan við dansherrann
sinn. Ég hugsa bara að það sé
í blóðinu.
— rialdið þér það? Það aær
að minnsta kostd ekki niður i
fæturna.
Hættu þessu. Ég er að fram-
kalla filmur.
. — . . . , orðinsleg, frekar heimskuleg.
DÆMALAUSI
Hún hefur sungið í ópenu á
sviði Konum'gilegia ledlkhússins
í Kaupmianniahöfm, og hún hef-
ur þótt sýna frábæran ledfc í
þau þrjú stoipti sem hún hef-
ur ieitoið á vegium leitolhúss
æslkummiar í sjúnvarpiinu
d'amska. Um þessar mundir
hefiuir húm Mtið hlut'verlk í
dairask-sænskiri kvdkmynd og
síðast em eikiki sízt þá mun
hiún leifcia aðaMiutvemkdð í
dianisik-sænskiri kvilkmymd sem
gera á í sumiar.
Grit e-r að sögn mjög aðliað-
andi stúltoa, velgenigmd he'nmar
hetfur alls ekiki stigið hemmii til
höfuðs, hún er mjög látiiaus í
klæðaiburði, stendur sig vel í
Skóliamum. Það r. iu,n haifa verið
tilvdljuin ein sem réði því að
Grit fór að tfást við leilklist.
Leiíkstjóriinm Sam Lomibemg frá
Athema filmis býr nefmilega í
nágrenm.i við foreidra henmar
og hamm sá hania nokkrum sinn
um tilisýndiar Lomberg þóttist
þá skymja að Grit væri edmmitt
Og þessi leifctooina sem með-
fylgjiamdii myrnd er af, er elkki
nemia fiimimtán ára gömui
dömsk skóliatelpa, fier daglega
í skóliamm, les lexíurnar símar
og ætlar að taika stúdenitspróf.
Hún heitir Grit Fjieldmose, og
fóllk sem vit heíur á leátolist
spádr að nafn henmar mumi í
firamtíðinini verða eitt „hinina
stóru“ í bvikimymdiaheimdmrjm.
stúlltoam., sem skyldd leilka aðal-
hlutverlkið £ dansks'æmslku
kvitomymdiimmii sem hamm ætJlar
að stjiórma í sumar. Kvitamyad
sú mum nefnast „Tumuilt" og
er gerð etftir sögu Johamms
Allens „Nu“. Lomlbemg segir
um Grit: „Grit hefur milMa
framtíð fyrir sér sem lieiiklkoma,
einfaMlegia vegna þess a@ hún
hefur miikla hæfliileifca frá nátt
úrummair hendi.“
■k
I nágrenmi St. Tropez á
frönsku ríveríuond býr maður
nokkur sem er ails ekki aðdá-
andi Birgilbtu Bardot. Hamn
hredmiiega lýsir fraiti á stúllk-
uma, og er aiveg sama um alia
hennar hæfileika eða þokka-
legt útliit, han-n vili bara fá
sína penimga, þá pemimga sem
hamn hefur víst uemið fyrir
með heiðri og sóma, en það
virðist vera erfitt áð ná pen-
imigum ax Bardot, því þaninig
var, að Birgibba lét mairan þeno
an nokkrum simmum lagfæra
hvíta roilsinm sdmn smávegis,
en hæsti reiknimguiriimn var þó
fyrir mynd sem hanrn málaði
framam á bifreiðina, mynd af
hjaii*ta, og í hjarfanu era þau
samams'lungim Birgitta og vimur
henmar Luigi Rizzi.
Og Birgiitta viii sem sagt
ail'S ekki borga, hún segir að
hafi hún einu simrai biitið það
í sig að eitthvað sé of dýrt,
þá borgi hún aiis ekki, það
skipti emg’U hvort bifvélavirk-
inn á ríveríummii sé vænsti mað
ur, sér fimmist reikndmgur haos
of hár, og þar með basta. Maö
urirnn geti svo bara höfðað
mál á hendur henni. Nú bíða
memn spenntir eftdr því að sjá
hverniig bessu stríði miilli nízku
ieikkonumnar og bifvélavirkj-
ams lyktar.
★
Claudime Perrot nefnist umg
frönsfc verðandi leikkoma. Hún
kom til Parísar iamgt ofan úr
sveit og einsetti sér að komast
inn í kvifcmyndabran'samn hið
smarasta. Hún fékk fljótlega
hlutverk út á sitt fagra útlit,
reyndar var hlutverk þetta
nofckuð óvenjuilegit, því hún
áttt efcki að segja eitt einasta
orð, þáð sást heldur efcki fram
an í hama, heldur átiti hún að
sýma á sér vimsfri mjöðmina
nakta og leyfa mianmii nokkrum
að tattóvera nynd af Effelturn
inium á lærid á sér. Kvikmynd
þessi sem umgfrú Perrot kom
þamniig fraim í nefndst „Secret
Paris“, og leilkstjóri var Jean
Luis Vamdel. Fyrir þátt sámn
í mynd'inmd féfck umigtfrúin 500
franfca.
Þegaæ Olaudiinie hafði lofcið
símum þætti í myndimmi fór
hún á spítailia og lét flá af sér
mymdima af Effelturraimum. Þeg
ar því var lotoið, datt Claud-
i-nu nokkuð aimmað í hug, vim-
kona henrnar sagði henrni að
aliar leifckoniur hefðu krafizt
miilktu hænrd greiðsiu en 500
ffanka fyrir svo óvenj-uiegt
hlutverk sem henmiar. Og þegar
Claudime kom á frumsýmimigu
myndairimmar, heyrðd húm það
út umdan sér, að myndin á læri
henmar væri frábært líistaverk
svo sannarlega þess virðd að
g-reiða fyrir það dáigóða upp-
hæð. Þá mumdi Claudine og
eftir því að húm var etoki enm
mynduig orðin, og hafði því
alis ekbi rétt til að skrifa
umdir samininig þann er hún
gerði við kvitomyradafélágið.
Hún fékk þvi foreldna síma í
lið með sér, og nú hefur fað-
ir hemraar höfðað mái gegin
kvikmyndiafélaigimu og leikstjór
amium og krefst 200.000 firamka
fyrir þátt Claudime í myndimni.
*
Rau’ði-Dammd, eða Daindel
Chon-Bendit, stúdenitaleiðitog-
inm framski sem margir álitu
leiðtoga nýrra byltingarafla í
Fnalkklandi hefur að þvú er
viirði-st aldeilis söðlað um á
bylttnigarmierinnii. Hanin er utn
þessar mumdir á Ítaiíu, og er
ekki að sjá að þar far-i mikiill
byilltiinigarmiaður. H-arnn gerdr
þar lítið amað en að aka um
milld nætunklúbba í fylgd með
flrari'skiri blondínu. ítalskir
stúdentar enu farmitr að ka'lia
hann „Borgara-Danna“ enda er
Danni fairinn að græða mjög á
frægð sinni, og kann því bama
vel. Hanm mun um þessar
miumdir vera að vimma að tovifc-
myndahandrditd fyrir leitostjór-
anm Leam-Luc Godard, og auk
þess er hann að storifa aðtra
bók, framihaild þedirar sem ný-
lega bom út eftir hann, „Ob-
solete Commundsm“
Alilt fmamferði Damina er með
öðram orðum svo hræðiilega
cniðstéttailegt, að ítalstoir stúd-
entar ásaika hamn fyrir að vera
„dottinn uppfyrir“ í baráibt-
umni. ítaiska blaðið La Stampa
sagði: „Vandamál bylti'ngar-
immar virðaist vena fortíðin eiin
fyrir Danma. hann hefur meiri
áhu'ga á viðskiptamálum.“
□