Tíminn - 16.04.1969, Qupperneq 12

12
TIMINN
Hvaígerirhiín?
FLflll HEYSKAR BJETIB HEYIN *
HVAÐ SEGJA BÆNÐUR?
„Þetta er bezta og fullkomnasta vél sinnar tegundar, sem víð fiöfum
unnið með, og teljum hana ómissandi við heyskapinn. Það er sálubót
að horfa á þessa undravél vinna."
Gagnheilir hjólbarðar.
Fljót í og úr flutningsstöðu.
Öryggi gegn tindabrotum.
PrófuÖ af Biitæknideild á Hvanneyri.
BÆNDUR! PANTIÐ STRAX - AFGREIÐSLA ER HAFSN
FRÁ BARNASKOLUM
REYKJAVÍKUR
Lonritun til vornámskeiða fyrir börn, sem fædd
eru á árinu 1962, fer fram í bamaskólunum í dag
og á morgun, kl. 4—6 síðdegis báða dagana.
Vornámskeiðin munu standa yfir frá 12—23. maí
næstk.
Fræðslustjórinn í Reykjavík.
Jörð til sðlu
Jörðin Kii'kjuból í Korpudal, Öndundarfirði, V.-
ís'afjarðarsýslu er til sölu og laus til ábúðar í vor.
Bústofn og vélar geta fylgt ef óskáð er. Góðir
fiskræktarmöguleikar. Rafmagn frá héráðsveitu.
Þeir, sem hefðu áhuga íyrir kaupum hafi samband
fyrir 10. maí við undirritaðan, sem gefur allar
nánari upplýsingar.
Trausti Friðbjarnarson, Kaupfélagsstjóri, B'iateyri.
Sumarhótel
Kvennaskólinn á Blönduósi fæst til leigu sem
hótel frá 15. júní til 1. september, Upplýsingar
gefa forstööukona skólans frú Aðalbjörg Ingvars-
dóttir og formaður skólanefndar Sigurður á
Geitaskarði.
Umsóknir þurfa að berast fyrir 5. maí n.k.
MIÐVIKUDAGUR 16. april 1969.
HVERT STEFNIR?
höifn og Húíwik »g öðrum þeim,
siem kært hala gróf landhdgis-
brot, að þoiim þýði ekikert að hafa '
lí’ramhald af bls. 6.
Þó saigiði niér Öxfirðingur eánn,
sem fór inn á Tiörnes tiil að- fá
áð fljóta þar méð kuinningjuan, og
afila sér i so'ðið, að þeir hefðu
einu siiani hláðið ta-iillu sína í röst
irtná after af edinu þeesaira stór-
viirku akipa, sem vissuilégB sómdi
giita sömu lög fyrir aila, þó enn
sé af oldiar hálfu haildið uppi
hjartinæimum ræðuihödiuim hjá
Sameiinuðu þjóðununn um verad-
un hrygninigairsvæða og gnuinn-
slóða, vísindalegt eítiiTit með fiisk
stofnum o.s. tev. Skyidi það eklki
verða oklkur tiíl mikililaa' frægðar,
fyrii' s'llíku, ef buið. er áð' hefð-
festa það, að hver, sem komiz.t <
geter yfir einhverja botnsköfu,1
megi hér eftir nota hana eftir ■
vild í 'hivern króik ag vik, í trausti ■
þess að réttv'Lsin sniúi ömggi'eigia
að iþvtí „bldnida auigainu*' héðan I '
tfirá.
Skyldi vera ætlunin að við horf
um á það með upplytftum hönd
urn, að efcká sé aðéins upprætt
hvei’ kvdk kind á ginunnmiSuínum, ■
beiduir sé i vi'Sbót bofci þeirra ur-1
inn svío méð botnsköfum, áð þar1
staðnæmist ekjki framar uggi, fyrr ‘
en með anniarri eða þriðju kyn-,
slóð héðan í ffá — af þær haga >
sér þá eitfchvað hygigilegar en ■
þessd geirii'. Efja er másfee æ®asU
4il þeiss að vfð vopnumst veiði- •
riffluim, til þess að verja hrogn-
beteamiðin, eins og verjast þyirfti ’
bund-Tyrkjum. Ekki veát ég,;
hvort no'kkur aí ábyrgium framá- \
ihönaium. okkar lætur svo iífc'i® að,
svara þeim spurningum, sem ég >
hef várpa'ð hér feaan. — 'en hitt'
gafcur ekki ohkað ■tvámæliis, áð al-'
þýðian á neimtingu á áð fá að
vita, •hivocrt nofckur steifna er til1
í landlhelgismátoium, — eöa!
hvort sivivH'ðinig síðasta árs á að
giilda áínam óbneytt, — þrátfct fyr-
ir fagurgala í Genf, og h|já Sam-
einuðu þjóðunum Auðvitað bitn
ar sú heimska og óavifni, sem ég
hef 'drepið hér á fyrst og fremst,
á þeim sem í diæilfbýiiiinu húa, þó
þeir stanidi þar þegar hölum fæti
í baráttiu við ým'sa óáraa. En er
noíkkur svo biindiur að sjá e'kfci
eið þessi eýðing gi'u-nmhiða sem'
hér er stefnt að, fcemur fyrr en
varir miiðiur á þjóðimni aŒM — því'
einhvers staðar þamf þorskurina
a@ fá að aliast upp, til þess að;
hægt sé áð veiða hann. Ennfir'em,
úr flýtir fyrir eyðingu sfcrjáljýiis-
ins, hver grein sjálfisibjairgar sem'
þar er eýð'lögð, en aM'ir viita að ~
gruirminiáðin hafa lengi verið þvá!
gjöfiul. Er sárgiiæfclegt a® það-
Sku'li vera landar okSkar, sem nú
tiieinlka sér hia sví'virðfflegu vinnú'
brö'gð þeirra erlendu 'skáilká sem
við nú höifium losnað vÆð með ær-,
inni fyririiöfn. Og Háitiu betra er,
tiiil þess að hugsa, etf Höggæzla okk-
ar _og dómgæzla enu virikSega á
því sfciig'i, sem öll þessi fnamkvæmd'
igefiur fci'l kynna. Virðtot þá hdzt
sem sannast ky-nni á okkar van
saéliu „vilð’rieisn“ hið gaanlá mél-
tælá: FHeöfcar fiaaia henúi flíkum-
ar edins.
Santtvík, 15. 12. 1968.
Afchs.
Vegna sónstaikra mistaka með
liaedrit þess'anar greinar, er hún.
endurbirt hér eims og hún kom
frá hendi höfundar, og er hann
hér með béðlkun velvirðiing'ar á
þeinri siysind. Rditstj.
betur, að leggja sig eflir öðru
en smælki upp við laindst'eina. ■
Ekki gátu beú' þó hirt nema brot j
aí þiwí,1 sem þar var fleyigt, cnda;
vair það allt ofan í seiðS. Er varla:
hægt að hugsa sér öllu andstygigi-i
legri rányrkju, en rekin hefur
verdð á þessum gruirmsióðum —
þriáitt fyrir hin ápimnsta fagiur-
mæiL Þetta kóð, sem ]Darna er
imúg-myrt., má þo öilum ijóst vera
að er viðkoma þorsbsitofnsins,
sem við ættum, — ef áð væri far-
ið með vifci, að veiða vaxinn og
arðgæfan eftir edn tvö, þrjú ár.
Hiitt vita fíiestir a@ elkíici er tii
stórtjóns þó stangíliáð sé i smá-
físfci með handfæri. Nokkrir
hinna áwífnusbu ræmiaigja voru
kærðir, kom þá fyrdr, að ’v'arðskdp
kæmi á vettvang, saigt var o’kkur,
að þeh' hefðu verið dæmdir í sefct-
ir, með tilheyran'di uppfcöfeu afla
og veiðarfæra. Ekki voam þó skip-
in öltu lenigur í burta tóutfallls-
iega en túnrolila, sem siigað er
einu siinná, og voru svo Etið á-
reitt eða ónáðuð meira af „rófct-
vfeinni".
1 surnar var pMtur edna á trdllu
sinni á Holsvdk, rétt innan vrð
Raiufarihöfn að stanigla í smáfiski.
geta má pess, að ví'kin er e'kki
breiöard en svo, að sæmiiegur
veiðÍTÍffill dregur yfir hana. Hún
hefur lengi verið Rau'f'arhaánarb.ú'.
um gjötful og nært.æk. Þcttá var
turi há'bjartan dag. kom þá vað-
andi þarria að. pilitinum alistórt
skip úr fjarlægu kauptúni. Sagði
sfcips'tjórinn honum að faena sig,
svo i hamn gæti kasta'ð U'taounn
torfuna. Piiturinn . var efcfci vi'ð'ILát-
inin þvi — la,s sbipstjómm hon-
um ærlega bus'lubæn og iiótaði
honum öllu ifflu, ef hann hpfði
siig tíkki a brott, sem hann og
gerði, svo hann virðist efcki haía
verið gjörsneyd'dur þvi að kumna
að sfcammast sín, þrátt fyrdr þessa
frefcju! Triilueigendur á Raufar
höfn kunna rnargar fíeiri ótfaigrar
sögur af aðlförum þainna uppi við
land. Þeir karinast líka viö skip,
sem koma bruniaittdi á grumn, |
fcaisiba og toga síðain frá laindi, i
filökbva. lijots, I þeg'ar á að nálgast
þ-au, ’eítir að myrikur getua' farið
að 'skýla ódáðum þeirra, laumast
Ijóslaus upp að landi o.sirv. Það
Mtar út fyrir aö liðiin eé sú tíð,
þegar okíkar áigæti tamdheiligifevörð-
ur, Eiríknr Kristófersson; ©at méð
góðri samvizku saigt. kumninigrjum
oinum í Englandi, að á íslandi
ef a'ðrai' þjó'ðir færu citthvað að
atihiuga efndirnar? Hvernig er
með' Faxafloa rétt vdð bæj'arvegg
stór-Reyfcjaviíkur? Líklega er
hvengi auðveldara en þah um vfe-
indaiegt eftiriit. Þó er eims og
mann miinm að þeir sem að eiin-
bvenjiu ieyti eiga afkomu siina und
ir vewidun og viðhaldi gTunnmiða
þar séu eikkert myrkir í máli um
áð þeim ■ þyki „eftirlti®*' verða
heídúr en ékkd sér tiil skammar
þar. Er þá TOria ©óðs a@ vænta
hjá þeim, sem fjær búa „vísind-
unum 0‘g verndimni".
í fjögur ár eiiu opimlberar freg'n-
ir 'búnar að fcjá ofckur um hópa
sfcipa, sem tefcin eru að löghrot-
um í laadhelgi, dómfeM og sekt-
uð, með tilheyrandi upptöku afía
og veiðarfæra o.s. frv. Svo kemiur
afflt í einu á „fiufflveMisd'agimtn"
gleðiffiréttin: Áð þá ®é á hálfrar
alidai' fulilveldisafanælinu gefinar
upp alil'ar sa'kir fyrir lamdheiigife-
brot. Ja — þviífflk giléðiffrétt. Það
er samiarlega ekki ónýtt að halda
uppi nauðsynlegrá og dýrri land-
helgisvörZlu og máske enn dýrari
dómgæzlu, gagavart þeirn, sam
leifca sér að því að spotta og fót-
um troða liög landsins, ti'l þess
eins að þræða þá á eirna feáippu,
árum saman og náða þá srvo 'affla
á eimum tylidegi. Sem vœnta
mátiti, stóð 'héhjur-,. ekki, á : viður-
kenning^iiiijíw .Fjórdi'.-j- ofsagla@ii‘r
gnunnvatns-k'apfcein^ip , brúgðu á
leik daginn eftir, úti fyrir Gaófctoi,
til þess að toga í sjónfæri við
Slysavartt'afélagshúsið! (Hyggi-
leg ráðstöfun, ef þeir hefrðii
strandað, fynst ekki var annað að
fá en marhnúta a innri höfninni,
svo þcir urðu áð ómiaka sig og
iBm'dhelgfeigæzlu'na út fyrir
Gaiófctu). Trúir 'sa o nokkur því, að
hinn atihafnasami bofcniskefiiffl
á Þistilfirði hafi kastað þar við
brygigju, og togað frá henni — að
þegnum gréiða í Landi _ Blöðin
biriiu svo myndir áð því, þegar
verið er að Skipa í lanid upptekn-
um veiðarfær'Um þessara abhafna-
sömu og glaðlyndu skipatijóra,
(en engar myndir a'f því er þeir
sfcipa veiðarfaHiunuim út aftur).
Ég spur'ð'i í uppliafi hvert steffndi,
ei- máske 'þegar byrjað að sanfca
saman í aðra fjögurra ára áætil-
un, tffl pess að kuiingjöra náð
validhafanna og rögigsemi og rétt-
visi dómsmáiliastj órnaa'innar
'Mætitii þáð máske kemna áhuga-
mönmum eims og lögreglu á Þóx-.,
Saltsteinninn
„Rockie“
ROCKIE inniheldur öll nauðsynleg
steinefni fyrir búféð.
ROCKIE þolir veður og vivid og leys-
ist ekki upp í rigningu.
ROCKIE seður salthungur búfjárs í
húsi og haga.
ROCKIE saltsteinninn fæst hjá flest-
um fóðui'yörusölum og hjá Fóður-
blöndunni h.f., Graudavegi 42 og
Sambandi ísl. samvinnufélaga við
Grandaveg.
INNFLUTNINGSDEILD