Vísir - 20.09.1977, Qupperneq 23

síma 86611 milli klukkan 13 og 15 eða skrifið til Vísis Síðumúla 14/ Reykjavík
VÍSIR
d
Hringið
uön y orvtu
AO RIYNIMÍL 34
Bjóðum viðskiptavini okkar velkomna
á nýja staðinn og vekjum athygli
á því, að nú seljum við einnig
snyrtivörur í „Snyrtihorninu"
snyrtihorníö
há rg r eiðsl ustofa
HELGU JÓAKIMS
Reynimel 34, sími 21732.
Léttar -
meðfærilegar
viðhaldslitlar
VATM
DÆLUR
Ávallt fyririiggjandi. Góó varahlutaþjónusta.
fcg Þ. ÞORGRÍMSSON & CO
'Armúla 16 * Reykjavík ■ sími 38640
Þjöppur
slipivélar
vibratorar
sagarbloö
steypusagir
Þjoppur
u
bíndivirsrúllur
Slðkkviliðið
notar ekki
lengur þenn-
an brunahana
Brunahaninn við Ai-
þingishúsið sem stöðumæl-
ir var settur upp við og
mynd var birt af i Vísi é
dögunum er ekki lengur í
notkun, segir í athugasemd
frá umferðadeild borgar-
verkfræðings.
I athugasemdinninni
segir:
„Þann tólfta þessa
mánaðar birtist í blaði yð-
ar mynd og greinarstúfur
um meinta vafasama stað-
setningu stöðumælis við
brunahana í Templara-
sundi rétt við sjálft Al-
þingishúsið. Hér er um
eðlilega ábendingu að
ræða, þar sem brunahani
þessi er gulur með rauðri
hettu, eins og aðrir bruna-
hanar. Skýringin er þó sú,
að umræddur brunahani er
óvirkur sem slíkur og
mætti fjarlægjast slökkvi-
liðsins vegna þegar í stað.
Vatnsveitan notar hann
hins vegar til útskolunar á
kerfi sínu og vill því ein-
dregið halda í hann um
sinn.
Lausnin á máli þessu er
e.t.v. að mála þennan
óvi.rka gamla brunahana i
t.d. grænum lit og myndi
hann þá fá að hvíla í friði i
marglitum blómareitnum
við austurvegg Alþingis-
garðsins.
Að lokum er rétt að geta
þess, að virkir brunahanar
Af hverju að vera að
flytja inn listasnobb?
þegar okkur finnst svona gaman að rífast
tslendingur skrifar:
Þessi skemmtilegu rif-
rildi
Það er einn kostur við þaö aö
vera tslendingur og hafa
skoðun. Það er alltaf engu
likara en hinir tæplega tvö-
hundruðþúsund hafi akkúrat
hina skoðunina.
Þetta á við um flest svið þjöð-
lifsins,og þá auðvitað alveg sér-
staklega þjóðmálaumræðuna.
Og mikið eralltaf hjartnæmtað
sjá í islenskum dagblöðum þetta
sem hvergi finnst i dagblöðum
annars staðar i heiminum, ef
mér skjátlas ekki: endalausa
röð af öskrandi maraþon-
greinum, þar sem einhverjir P-
étrarog Pálarrifast á heilsfðum
og hálfslðum um eitthvert
nauðaómerkilegt og persónu-
legt deiluefni, sem engum heil-
vita útlendingi dytti nokkurn
tima i hug að fara með út fyrir
garðshliðið hjá sér.
En þessi eiginleiki, sem ég vil
leyfa mér að kalla rjómann úr
þjóðarsálinni hefur þvi miður
látið fjarska lítiö á sér kræla á
einu sviði, Iumræðu um allt sem
flokkast getur undir bókmenntir
og listir.
Það sama hefur nefnilega
gerst hér á íslandi og annars
staðar i heiminum, það er búið
að rækta upp litinn, afmarkaðan
reit af lista- og bókmennta-
fræðingum, sem sjá um að ræða
málin sin á milli, - og sinnast
meira að segja sjaldan.
Við erum oröin þrúguð af alls
kyns hámenntuðum fræði-
mönnum, sem halda „Stóra
sannleik” i greip sinni, og opna
svoviðog viðlúkuna til þess að
kikja I hana og segja okkur
hinum hvað þeir sjái. Þessi
„Stóri sannleikur” er orðinn
svöna aðgöngumiði að hring-
borðsumræðu hversdagsins, og
gott ef hann gildir ekki bara að
himnartki lika.
Nú er það mér f jarri skapi, að
ráðast á þessa sömu há-
menntuðu fræðimenn, sökin er
ekki þeirra, heldur okkar hinna,
sem álítum að engu sé viö að
bæta, þegar listfræðingar hafa
sagt sitt um viðburði liðandi
stundar.
Hlaupagarparnir i
málverkasölunum.
Hver er þá afleiðing
þessa? Jú, hún er sú, að hvar-
vetna vex upp lista-og
menningarsnobb eins og ill-
gresi, þar sem enginn þorir að
lýsa yfiráliti á listviðburði, fyrr
en fjallað hefur verið um hann
afréttum aðilum. Tökumfrum-
sýningar leikhúsanna sem
dæmi. Tökum næstum þvi
hvaða málverkasýningu sem er,
nema þá helst sýningar á
verkum löngu viðurkenndra
meistara. Það getur verið
kostuleg og um leið hálf grátleg
reynsla að labba sig inn á
myndlistarsýningu og fylgjast
með sýningargestum, sem
bruna i gegn eins og kvöld-
maturinn sé að brenna i
ofninum heima og rétt að gefa
sér tima til að krossa við nöfnin
i sýningarskránni.
Bara smá dropa á
tunguna
Og lausnin, - hver er hún?
Listasafn fslands hefur stigið
lofsvert skref, með þvl aö
gangast fyrir aðgengilegum
fyrirlestrum og kynningum á
stefnum og straumum i alþjóð-
legri og innlendri myndlist tvö
undanfarin ár. En meira þarf
til. Listgagnrýnendur dag-
blaðanna gætu gert mikið gagn
með þvi að reyna að veita
einhverjaundirstöðufræðslu I til
dæmis almennri listasögu á
opinn og lifandi hátt og fletta i
eitt skipti fyrir öll slepjunni af
orðum eins og kúbismi, conc-
eptual art, neo-realismi og fleiri
hliðstæðum orðum, sem hljóta i
fjölmörgum tilfellum að koma
hinum almenna blaðalesanda
fyrir sjónir sem elgerlega
óskiljanleg hugtök.
Og hvernig væri að hinn ágæti
Helgarblaðsritstjóri fengi tvo
andans menn, sem vitað er að
eru á öndverðum meiði um
einhvern þátt lista og
menningar til að rökræða sin
á milli þó ekki væri nema á
einni blaðsiðu. Allt gæti þetta
stuðlaðaðþviaðgefa okkurhin-
um smábragð á tunguna sem
vekti vonandi þann þorsta sem
nauðsynlegur er til þess að
skapa heilbrigða og opna um-
ræðu um þennan þátt sem á að
vera ómissandi hluti daglegs
lifs, en er orðinn að einhverju
ljótu og leiðinlegu skrlmsli sem
enginn þorir að viðurkenna að
stendur yfir okkur.
Islendingur.
Kjarvalsstaðir — eitt af musterum Islenskrar listar.
eru á öllum nálægum
gatnamótum, eins oq vera
ber."