Tíminn - 28.05.1969, Page 11

i MEÐVIKUDAGUR 28. maí 1969.
TIMINN
í DAG
n
•r miSvikudagur 28. maí
— Imrudagar —
Tungl í hásuðri ki. 22.57.
Árdegisháflæði í. Rvík kl. 3.31.
ÁRNAÐ HEILLA
65 ára er á morgun, 29. mai, Slg-
urSur Arnljótsson, Líndargötu 47,
Reykjavík. Hann verSur að heiman.
1 diaig verðiuir j arðsinnigki Amdís
Bjönmsdóttmr ledfckoma. Hún var
fædd í ReykjavSk 17. miairz 1895
dótt&r Bjöms Jenssoniar yfiirkenm-
ama og Ixyudse Hemráettie f. Svend-
sen. Axndís hóf lieilkilíistiairfeiril
skm 1918 og 1950 hóf hún sbarf
viB Þjóðledlkhúsi®.
1 dag verður jairðsungi'nin Ey-
viodiur Jónsson, ráðuoaiuitur. Haon
fæddiist 9. október 1904 að Hjalla
í ReykjadaL Eyviodur var bú
fræðioiguir frá Hvanoieyrd og kaodí
dat ftrá búnaöarhásikólaoum í
Kaupmanmahöfd árið 1937. Ey
viodur stairfaði sem ráðuoautur
í Eyjafirði 1937—1946, eo var
upp frá því staxfsmaður búreiikn-
kLgaskrifstofunoiar, nema síðustu
tvö áirin, er hano var frá störfum
vegna veiikdnda-
SJÖNVARP
Miðvikudagur 28. maí.
20.00 Fréttir.
20.30 Sveitin milli sanda.
Myndin er gerð af Ósvaldi
Knudsen árin 1969—63 og
lýsir Öræfasvéitunum, göml
um vinnubrögðum þar og
fyrri einangruh.
21.00 í fulli fjöri
Brezk kvikmynd.
Leikstjóri: Cyril Frankel.
Aðalhlutverk: Sybil
Thomdike. Kathleen
HaiTÍson Estelle Winwood
og Stanley Holloway.
22.30 Dagskrárlok.
ALDREI AFTUR
Framhald af bls. 1
dvaiið á ÞingvöIIum, en hins veg-
ar yrði að fyrirbyggja vandræði,
og það, sem gerðist um helgina,
mætti ekki endurtaka sig.
— Þettia miál á sér umQmneirfi og
aðdoaaanida, — sagði séna Eirík-
ur. — Það er nú svo, að faeið eri
að igena edttlhiviað fýrdr ungldnigaoia
uim verzliumainm'aninalbeíligina, sem
lenigi var iMa rærnd, en hrvíibasumin-
aln hiefur orðið útunidiam. Þetita er
þó sá títmái, þeigar sfbótom er rétt
að Ljúka, pmótf ýmdist afstaðdm eða
ó síðasta smúnin'gd, og það losnar
um umglLin'gana vdð vortkomuma, auk
þeiss sem föllk fer ataiennt úr borg
imii um þessa beLgi. Eiltthvert
iverðUr föllkíilð því að faxa.
É|gv kom á, í samráði við Þing-
vallLanefnd, banni um hvítasuan-
uma í ein þrjú ár, en það gelkik
dláílítið ertfiðDiegia, þótt það hatfi
útilokað óregllu hér, em þá færð-
ilst wamidinm ytfiir á aðna.
Um þessia heLgi má heita, að
SuðurLamd bafd verið lo'káð fyrir
umigLimiga, og þetta því verið edni
Sbaðlurdmn. í fymra og árið þar á
umdiaa var etkflaeart bann í giidi hér
og í fyrra beáindliist þetta að BoLa-
bás, sem er svæði upp af Þjóð-
©arðinum í Svartagiilslandi, og
varð sitórtjóin atf á gróðri. BoLabás
er mijöig viðlkivæmiur hivað gróður
smiertir, og það má eyðilegigja sMk
ae stað á þremur bvítiasuinmuhelg-
utm.
Fyrir þessa hvítasunnu fór lög-
raglam að bdrta, að útHt væri fyr-
ir að fiólllk fijötanenmti á ÞimigivaMa-
svæðið. Ég ræddi þvi við ábúamda
Svtartagills hivað gera skyWdi, og
hiamn var sammiáLa mér í því, að
eiittlhivað þyrtflti áð gema til að koma
í veg fiyrir stoemmdlir.
Síðdegis á fiösibudaginm *kiom mað
ur firá Sviartagilslbónicia til mín og
sagði, að þeim værd ofiartega í
huiga að hoflaa BóLalbás. Ég sagðist
slkyldi styðja það efitir þvi sem
ég 'gæti, m. a. mieð þvd að boma
á firamfært aiuigllýsiilngium í útvarþi
um þaði, útviega þeim lokumar-
imteiiM og fiieiira í þeim dfúr. Þegar
áætlumarbílairmir komu svo á laug-
airdiaginm og fióru í Bofabás, þá
var þeim snúið þaðam aifltur, og við
á ÞingivölllLum tðkum við þeim. Ég
bedmdi þessu fóM á ýmis tjaid-
stæði hér, em úr varð að það
samieiniaðdst í svonetfhdum Valar-
królk, sem er svæði, er búið var
út fiyinir tjöld árið 1927 vegna
vœmibanlegirar afllþdinigdishiátíðair.
Þetta er tiiltöfalLeiga sterkt sv'eði
og hietfúr þáð framyfir alia aðra
sbaði á ÞingvöLLum, að vaitm er
þar nærtækt og þar betfur eimmdg
vemið koimið fyrir rusiaimióttöCai
og saiiemum.
Þegar ég sá firam á, að Bolalbás
yrði Lolkaður, brámgdl ég taiflarfaust
í lögregiuma og gerði benmi greim
fýrir, að vandlinm mymdi vaxa hér
á Þinigvöllum, oig í öðru Lagd lét
óg birta í útvarpimiu tilkynmdlngu,
sem var á þá Ledð, að ölivue væri
samlkvæmt ragiuigerð um Þing-
veiii bönmuð, og því yirði fram-
fiyLgt straniglega. Edmmiig var fólk
j hvaltt til að gamgia þanndig um, að
vandræði hlytist ékflei atf.
Þetfta var gert til þess að umdir-
sbrilka það, sem ec kj'arni þeissa
miáflts fiyrtr miár, en hainm ar sá, að
þalð sé miögiuleikd ailHa jatfnia að
ifiólk geti varið hór. Hdns vagar að
fiyrtirhyggð séu vandræði
— Þiama var milkái ölLvum'?
— Jlá, óregla var miM og lög-
regfan flutti aiistóram hóp tdi borg
ardmniar. Það er ljóst, að óregla
má ekflti ediga sér sbað á Þimgvöfll-
um, og það verður að íyrirbyggja
það rrueð einhivarj'uim rálðum.
— Fyrtr utam öivunina hafa
skammdimar á Vaifadkrókssvæð-
imu valkið mesta athygii. Eru þær
miikter?
— Þetta eru mökflaiar skiammd-
ir, an ekflti erfitt úr að bæta.
Staðreyndin er, að þebta er á þeim
ánstóma, sem jarðvegiuir er álkaf-
lega viðkvæmur, sórstaikiaga hér
á Þdmigivöluim. Kemur þar tii að
hivflbaisummjam er nú í fyrra tegi og
1 , ^Ud|
wm i imm
30
bamm anmam fótinm fram fyrir
bimm, og svo var hamm afitiir kom-
imm út á götti. ..
Bamn valknaði allur löðrandi í
sviba. Hanm Leit á skátanga veggima,
og velti fyrtr sér hwar hamm væri
niður komimm, og hvað hanm hefði
hór að gera. Þegar hanm reyndi
að setjast upp, var eims og höfuð-
ið yfiirgæfii himn hltata lflkaimum6.
Hanm amdvarpaðli þumglega. Því-
líka timburmenm hafði hanm
aldrei hafit áður. Hvers siags gai-
eiðu hafðo hamm nú verið á? Hvar
er Amma? Nú hefði verið imdælt
að fiimma mjúlba bemdi heamar á
enmi sér. Það hefiði getað fengið
sársauibanm til að hverfia Að lok
um tókst honum að hreyfia vartm-
ar og bamm sbumdd upp: — Anmia!
Ég er beima. Hvar ert þú?
Svöl og þægdlieg hönd Lagðdst,
enmi hamis. — Það er eikki hún
Amma þím, eflskan mín. Það er hún
góða og væna Marge þíe. Manstu
ekki efihir mér? Etamm hreyfði I
höfiuðið á púðamum. SársauMmn |
kom hoaum tll að æipa hóstöfum. |
Hún misskáldi það. — Heyrðu
miig, góði, þú ert ekfci medem CLark
GabLe, svona eims og þú ert núma.
Þá miumdi hamm eftir hemmi.
— Það var regLulega fyndíð.
Þama war óg og hiuigsaði um fimm-
tóu daflina sem þú gafst mér og
um sóiskieiÖ, og þá ert þú bar
allt í eirnu m»éð ednhverjum stór-
um syoLa. Þú varst aeinars fullur
eins og svím. Var það ekki fyndið?
Og svo kom mdnmið afbur. Hann
vildi ósiba, að það hetfði ekki kom-
ið. Hamm sá fiyrir sér amdlit Önnu.
Fyrirtitmingarbrosið og haitrið sem
lýsti úr auigunum. Það kom hoa
uim tii að finmast hamm veikur á
ný. Hvers vegma hataði húm hann
eiginiega? Hvaö var það sem
hafði skeð með ást þeirra? Uppi
í Colorado hafðd hún elskað hamm.
Og hér í Sae Framsisfcó hafði hún
eimang elskað hamm. En svo ....
— Þetta er ^ekfld réttíátt. hróp-
aði hamm. — Ég gerði aldrei það
sem Sam gieirði.
svo er grymmra hér niður á ktek-
aem em á svæðum, sem Liggja
lægra og mær sjónum. Það er
ótrúiiegt hvað jörðie spæmdst upp
umidlir edms.
— Fólk fiór milltið með bitfreið-
ir síinar út á þefiba svæði. Var það
vegma stoortis á bfliastæðlum?
— Bfiasitæði, sem gierð woru hér
fiyrir noiklkrum árum, voru ekM
námdar nænri niægjamlleg, og fijár-
veitóeg, sem fór í vegagerð hér
á ÞimgivölLuim í fynrtna, var vadð
1 að bygigja upp vetgitnm og bredkka
ea mán tiliiaiga í ár befiur verið,
að fijárveáitiinigáe gamgd sem aiira
mest tffl að gera bílastæðá, en gerð
væda'ðra oiliaistæðla er sérsbakiega
aðtoailiaindi í samibamdi við veiði-j
svæðið.
Mér er það Ljást nú, að ef aði
fiá á fióikið til þess áð fara ekfci
út á gnóðUrinm, veorður að sjá þvíj
fynir vanidiaðird oig góðri aðstöðu'
rnieð sin farartæiki, ekllti sízt þar:
sem máikil umiferð og gegmumakst-;
ur er. Fóflk verður að geta geymt
þau á örugguan stað.
— Hvað uim umiganginn á Þinig-
völLuim í beilíd um beLgima?
— Fyrst vil ég talka fraim, að
ég er ánægður mieð að það tókst
að bjamga Bofabás í gegmum
þettia. í öðru iagi er ég ámægður
með það, áð ekfloi varð ágangur á
veiðiiisvæðáð, sem er viökvæmt fýr
ir uimferð. Vestam vegarins á
Þinigvöllum urðu hefldur erngin um-
mierfei og áltroðnimigurima lemtd
aðetais á Vaflterlkrólkissivæðimu.
— Hver er Sarn, vimir minm.
í ala nótt hefur þú Legið og töngi-
azt á þessu nafm.
— Veiztu ekfld, hver Sam er?
Hamm settist alveg upp.
— Sam er regluflega vondur mað
ur, sem hiefiur vertð óvemjuiega
heppimm.
— Viltu £á eitt'hvað að
drefelka?
— Gjama'n..
Hún gefefe þvert yfir herbergið,
og heMiti svol’itlu visiký i gias. Það
var með naumimdum að hann kom
þvi niður, em það sló á mesta
höfuðverkinn. Honum fanmst allt
í etau, að hamn væri reglulega
svamgur.
— Áttu nokkuð að borða?
— Viniur mien. Ég er kona,
sem á ailt. Spurðu bara hina elsfeu
legu Marge. og það er komið.
Veiztu, hvað ég hélt þarna um
kvöldið á hótelinu? Ég vissá að
efitór, að þú hefðir talað við þessa
viðbjóðsdegu komu, mynda ég hitta
þig afitur. Þú passar ekkj fyrir
slífea miamngerð sem hún er.
— Það var sú kona, sem ég
sfeyldi efitir, þegar ég fói til Kóreu.
— Náðd hún sér í aaman?
— Hún náði sór i annam, iá.
MeSam ég þrælaði og þrælaði í
Kóreu, og oft var aðfram'kominn,
fanm hún sér þennam Sam.
— Nú jæja. hversu oft fer það
ebki þanmng. Það hjálpar bara svo
lítið að kvarta og kveina. Það er
baira að voaa, að maður verði
heppnari næst.
— Þetta. sem bú varst að segja.
æbti að flytja með undirteik!
— Hvað viltu flá að borða. Þú
getur fenigið egg. Ég er lagim við
að stedkja egg.
Hamm féfldk spælt egg. Að því
loíkmu fór hianm fram á baðið.
sem hún deiidi með fileirum. Hanm
Iæsti dyrumum, bveifeti ijósið og
ge&fe að speglinum. Það var hræði
Leg sýn, sem blasti þar við hon-
um. Hanm haföí vifeugamalt skegg,
og augum voru blóðhiaupim. Það
var einma lítoast þvi að það væri
vesælfl róni, er starði á hamm úr
spegiimum. Sjúkur og miðurbrot-
imm maður, eimskis virði.
— Anma. hvíslaðá hann sárs-
autoatfuiit, — Ancia.
Em hamm var truflaöur í hugar-
remmtaigum sínium, atf Mairge. sem
hrópaði til bams: — Viíibu flá
raibvéi?
— Ég kem til með að skera
miig á hálls með benmi.
— Hleyptu mér imm. Ég sfeal
ratoa þig. Það er ég reglulega lag-
im vdð. Þú getur bara lagzt út af,
og óg skai gefa þér þann bezta
rafcstur, sem bú hefur nofckurn
tíma flengið.
Hanm svaraðd e'kfci.
—En þú getur eíkki verið
þairma inmd í afllan dag. Það þurfa
aðrir að komast tam.
Hamm laiufe upp. Húm kom imm
mieð ralbvél, sápu og bursta.
— Af stað mieð þig. Rakaðu
mig!
Svört auigu hennar litu sfearpt
á hanm. — Og svo?
—■ Hver kærir sig um það.
— Og hvað um þetta forrCra
koau'kvikimdi. sem þið stóri Jói
voruð alltaf að tönglast á?
— Já, hwað með hana?
— Ef hún raumveruliega hefði
eimlhiwerjar tiitfimntaigar oil þín
— En ég hefii eklti neinax tii-
finningar tai hemnar. Það var
Anna. Allt í lagi, ég var heimsfcur.
Maður á efcki að tala um snjóinm
sem féli í fynra. Og hvað svo?
Hetfur þú áhuga fyrir náuniga?
— Náumga. sem á tnikla
penimiga?
— Hvers komar pentaiga?
— Kanniski pemiinga eins og
þetta forríka konukvifei. ídi á.
Em hamm haiíði ekflti fengið
neina pendmiga frá Iris, þarna
tfýrir fjórum ái-um srðam. Hún
hafði bara talað um að hún skyldi
koma honuim af stað með ein-
hvers komiar tyrirtæki. En bamasiki
ætti bamn að reyna á ný
Hann klappaði Marge á balkiö.
— Kanmski þú hafir gefið mér hug
mynd. Kannski er gott að haifa
þessa peninga. þrátt fjrtr alit.
Hún rakaði hann og gaf honum
að borða. Það. sem efitir var dags-
ins. notaði baon tii að sofa úr
sér. Klukfean átta klæddi hamm
sig og gekk út.
Stúlkam í dyrunum heima hjá
Ordway. brosti Hún var kiædd
falleguan gráum e'i'nksnaisbún-
ingi, og var með hvíta svumto.
— Ungfrú Ordway.’ sagði hann.
— Það er Bill Masterson, sem
gjarnan vili hitta hana.
— Það er búizt við yður hierra
mimm. Gjörið svo vei og gangáð
imm. Svo. það var búizt við honium.
Koaurnar tvær hófðu þá stungið
saman nefjum og talað um hann.
Og nú sat drottnin'gim í hásæt-
inu, og heið bess að himn umdir-
gefni krypi á kné og kyssti fætur
henmar
Þau gengu eftir stóru holi. og
á veggjumum hékfe safa dýrmætra
málverka.
— Hér er bað herra mimn. Ger-
ið svo vel að ganga raikleitt Lnm í
bóbaherbergið
j Það var bá staöun til að koima
honum fyrir m'eðal allra þessara
bóka. Efitir að þau væru gdfit,
skyldi verða breytimg á þessu.
En þegar hann kom tam. sitóð
hanm kyrr í dyragættimmi skeLf-
inigu losttam. Því að þar sat Anma
Armoldis, aiein.
— Haiió Anna.
— Hall'ó Biil, hveirniig befur þú
það?
Hanm settist niður, oig uindir
auignaráði henmar fanrn harnn til
dálítils samvizkubiits. — Oh. ég hef
Lent í hinu og þessu. Og þú þá?
— Ég hefi bara beðið. Bill. Það
er nú etau stani þanmig, sem ég
er gerð. Dave og Geor.g Hufiford
og prófessor Croxl'ey og marigir
aðrtr hatfa alltatf haldið því firam
að ég væri svo viðfevæm. Og veiztu
það? Alian timanm höfðu þedr rétt
fyrir sér. Ég var svo viðkwæm,
að ég hafiði áhyggjur atf þér. Og
þess vegma kom ég hingað tál að
bíða.
— Bíða hvers?
— Þím.
— Bíða mín?
— Ég held að bað sé vegna þess
að etau simni var ég regluiega
hrifta af þér Bill Kammsfci var
það ekíki ást toonu. fremur kralkfea-
skapur. En þrátt fyrtr það betfiT
só kæriaifcur sitt að s»tja núma.
Hanm er immd í mér. Ég skamm-
ast mím efetoi fyrir það. En þú?
HLJÖÐVARP
Miðvikudagur 28 mai.
7.00 Morgunútvarp
12.00 Háúegisútvarp Dagskráiu.
13.00 Vi» vinnuna. Tónleikar.
14.00 Við sem heima sitjum.
15.00 Miödegisútvarp Fréttir.
Tiikynningar Létt lög:
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30.Á vettvangi dómsmálanna.
Sigurðut Líndal hæstarétt-
arritari talar.
22.50 Á nvítuu' reitum og svörti
am Gnðmnndm Arnlaugg-
son flytnj skakþátt.
23.25 Fréttir > stuttn máli.
Dagskrárlok.